hallo allemaal, het is alweer een tijdje gelden dat ik hier was, ik heb inmiddels al 3 mislukte iui behandelingen gehad. ben even 2 maanden gestopt want ik was erg down bouwde een muurtje om me heen waar niemand in mocht.. ik heb het mezelf erg moeilijk gemaakt maar ik begin er weer een beetje uit te komen.. maar ik wil eigenlijk weer beginnen bij mijn volgende menstruatie.. maar ik ben best bang dat alles weer opnieuw begint.. ik heb erg veel last gehad van al die hormonen. ik was alleen maar moe,ik kon de hele dag wel huilen,had nergens geen zin in.. is er misschien iemand die dit bekend voorkomt... weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet.. xxxxxxxxx-
Ach meissie... Ik reageer straks wel ff, maar zit nu op iPhone dus klein schermpje en klein toetsenbord. Als ik thuis ben reageer ik wel ff. Knuf
Ik had je berichtje wel gelezen, maar herken het niet op de manier die jij beschrijft. Tuurlijk zijn alle behandelingen mij ook niet in de koude kleren gaan zitten. En nadat ik voor de zoveelste keer ongi werd had ik ook even een dipje. Ik zorgde dat ik rond mijn NOD niet teveel afspraken had staan zodat ik lekker in mijn trainigspak op de bak kon kruipen met een film, een roseetje en een zak chips. Verder tijdens de behandelingen blijven praten met mensen in je omgeving die ervan af weten en die je echt vertrouwt. Ik vond het heerlijk om zo nu en dan mijn hart te luchten. Ook hier op het forum trouwens. En veel leuke dingetjes plannen: etentje, weekendje weg, vakantie etc. Zorg dat je niet alleen maar alleen thuis zit. De mmm is ontzettend moeilijk maar als het de enige manier is om een kindje te krijgen moet je erdoor heen. Probeer positief te blijven en hoop te houden. En af en toe huilen en klagen mag best, dat is juist goed. Maar probeer na 1 of 2 van die dagen je schouders erweer onder te zetten. Heel veel sterkte en succes meis! Je kunt het en hopelijk komt er voor jou ook ooit zo'n lief kleintje. Trouwens, ik probeer absoluut met mijn berichtje neit je gevoel te bagataliseren, maar je weer een beetje hoop te geven. Knuffel!
ik weet het bedankt voor je lieve reactie.. maar weet je wat ik zo jammer vind. de meeste mensen snappen het niet,elke keer als mijn ong er weer is dan zeggen ze de domste dingen( gaat wel weer over,komt goed enz) het is lastig om je gevoel uit leggen want ze snappen je toch niet.. ik heb genoeg lieve mensen om me heen hoor zo is het niet... ik kan de pijn en het verdriet niet uitleggen.. xxxxxx-
Hey Liek, Je hoeft die pijn en verdriet ook niet uit te leggen dat kan nl. eigenlijk niet én je kan van mensen niet verwachten dat ze begrijpen wat je voelt als ze het zelf niet hebben meegemaakt. Het is een heel zwaar en emotioneel proces. Elke maand moet je je erop instellen dat het NIET gelukt is ipv van misschien wel etc. Maar als je een kindje wil moet je wel. Mijn tip is idd sluit je aan bij een groepje hier met meiden die hetzelfde meemaken (IUI topic?) op dit moment dat lucht zóóóo op! Dan kan je ook gewoon lekker klagen, schelden etc. want daar heb je net als ieder ander behoefte aan en waar beter dan bij meiden die hetzelfde meemaken? Sterkte én kop op, zie mijn banner en die van zora: de mmm heeft ook echt héél mooi resultaat! Liefs
@Liekie Heel herkenbaar allemaal. Helaas is het een proces waar je doorheen moet.En je kunt inderdaad niet van mensen verwachten dat ze snappen hoe jij je voelt, hoe frustrerend het helaas ook kan zijn allemaal. Gelukkig kun je hier goed op het forum je gal spuwen met lotgenootjes. Wat die hormonsters betreft, welke gebruik je? Ik heb eerst decapeptyl moeten spuiten en hier reageerde ik ontzettend heftig op.(migraine, opvliegers etc) Heb dit aangegeven en mocht iets anders proberen. En helemaal nergens last van gehad. Dit zou je kunnen aangeven bij je arts,wie weet. Een hele dikke knuffel!
Oh, meissie. Ik begrijp je helemaal hoor, net als zoveel meiden hier. Maar zoals hier ook al gezegd, je moet de moed erin houden en de schouders eronder zetten. De mmm is ontzettend zwaar en na de zoveelste teleurstelling kan het gebeuren dat je het even niet meer ziet zitten. Maar je MOET door! Hoe moeilijk dat ook is. Probeer goed je doel voor ogen te houden en ga ervoor. Mensen die niet in de mmm zitten, begrijpen je niet en inmiddels ben ik er ook achter dat je dat ook niet van ze kunt verwachten. Toen je hier zelf nog niet in zat, wist je waarschijnlijk ook niet hoe zwaar het zou zijn en hoeveel verdriet het zou opleveren. Dat kan ook niet als je dit niet zelf meemaakt. En zelfs dan ervaart iedereen het nog anders. Maar meissie, probeer positief te blijven. Schrijf lekker mee hier op het forum met meiden die WEL begrijpen hoe je je voelt en waarbij je je verdriet kwijt kunt. Schouders eronder en op naar een mooi wonder! (haha, rijmt ook nog) Hopelijk gaan we dan allemaal snel zora en maria volgen!
ja ik weet het dat je het niet van de mensen mag verwachten maar soms wil je je gewoon laten gaan ik heb dan altijd het idee dat de mensen denken dat ik me aan zit te stellen( het zal wel tussen de oren zitten) het is ook een moeilijk proces waar iedereen hier inzit,en ik hoop voor iedereen dat er ook wat moois komt... de ene keer gaat het ook wat beter dan de andere... het is inderdaad soms gewoon iets te veel... bedankt voor jullie lieve berichtjes.... dikke knuffel van mij voor jullie!!!!!!!!!
Zo herkenbaar hoe jij je voelt. Alhoewel, vandaag voel ik me optimistisch en blij want vandaag een TP gehad en dat zorgt wel voor hele blije gevoelens en gedachtes, maar dat terzijde. Ik ben in 2006 met de pil gestopt, in 2008 de rot-mmm ingestapt en heb een jaar lang bijna non-stop de klote medicijnen moeten nemen. Hoe je je dan voelt, nou dat weet jij ook dondersgoed. Ik vond dat zolang ik er in zat en door en door ging, lukte het me aardig goed. Maar toen ik een paar maand pauze had gehad door een overstap naar een ander ZH begon de twijfel toe te slaan... 'Moet ik wel dit weer doen, ik weet hoe ik me voel als ik die rotmedicijnen neem..' Maar tegelijkertijd weet ik ook dat ik dit rotmedicijnen en de rot-mmm nodig heb als ik ooit mama wil worden. En dat helpt mij er door heen te gaan. Wetende dat ik geen keuze heb en me er door heen moet slaan. Stoppen btekend nooit mama worden dus... Dus ik sla me er door geen!!! Ik huil soms als een malle, ik baal soms als een ontzettende, en ik maak soms ruzie met mijn vriend maar tegelijkertijd probeer ik zo veel mogelijk te praten over dit klote gevoel waar ik/we in zitten. Vriendinnen, forum,vriendlief etc etc. Een boek lezen: Open zenuw is een echte aanrader om je er door heen te slaan. Praat zoveel mogelijk, hier online zijn we er altijd voor elkaar. We slepen elkaar er wel door heen. Je kut voelen mag, het hier uiten mag ook, als je maar ondertussen de spuitjes en pilletjes blijft nemen en naar de gyn blijft lopen, net zo lang tot er een mooi kloppent hartje in je baarmoeder zit!!
gisteravond toch weer een terug val gehad.. ik denk dat ik nog maar effe een maandje over sla met de iui behandelingen ik moet eerst eerst met mezelf aan de gang.. het word er anders niet beter op en is zeker niet bevordelijk voor mijn relatie.. nogmaals bedankt voor jullie lieve berichtjes... xxxxxxx
Nee hoor, je stelt je helemaal niet aan. Het is echt moeilijk allemaal en ik denk echt dat alleen mensen die echt in de MMM zitten of hebben gezeten, kunnen voelen wat jij voelt. Natuurlijk kunnen mensen heel dicht bij je wel een beetje invoelen wat het voor je moet betekenen, maar nooit precies. Weet je wat ik heb "geleerd" van een maatschappelijk werker waar ik een paar gesprekken mee heb gehad? Dat je best verdrietig mag zijn. Dat dat heel normaal is, zo lang je maar weer kunt opkrabbelen. Misschien kun je via het ziekenhuis ook een keer een gesprek met zo iemand krijgen, het heeft mij in elk geval erg goed geholpen sterkte meid!
ja het valt echt zwaarder dan ik had gedacht.. ik voel me een aandacht trekker als ik hulp ga zoeken klinkt misschien stom maar er zijn zoveel mensen die het veel zwaarder hebben dan mij.. en ik heb vroeger ook veel gesprekken gehad bij de riaag enzo en dat is echt niet goed bevallen zeg maar.. sorry als ik een beetje door draaf.. ik weet gewoon effe niet wat te doen... ik was net op internet aan het surfen en kwam bij chinese accupunctuur uit (zag er ook wel interessant uit) dat schijnt ook te helpen... xxxxxxx
He meid, Wat klote dat je je weer zo rot voelt. Ik heb ook eens aangegeven dat ik gesprekken wilde. Die heb ik toen ook gekregen alleen ik had er nog meer aan om tegen mn koelkast aan te gaan praten dan met die muts. 'Ohja, goh ja, nou ja idd, ow ja en dat ze zich afvroeg wat ik er deed want mn emoties hoorden er bij en ik ging er toch wel goed mee om' Duss... Kijk dus ff goed of je een goede kunt vinden die WEET wat het inhoud en je er goed in kan begeleiden. Ik ben trouwens zelf niet zo van pauzes in lassen, maar goed: iedereen is anders. Achteraf zijn de paar maanden die we wel pauze hebben gehad (door overstap ander ZH) wel goed geweest maar ik ga me altijd veel rotter voelen als ik niet met ZH bezig ben, want dan weet ik zeker dat ik geen kans maak... maar als het wel voor jou werkt, moet je dat vooral wel doen!! Veel succes meid!!
klopt ik heb ook wel een beetje het gevoel dat ik nu niks doe.. maar ik heb natuurlijk ook nog een partner waar ik rekening mee moet houden.. volgens mijn gyn maakte het niks uit,ik wil eigenlijk weer volgende maand beginnen maar mijn mannetje ziet dat niet zitten die wil dat ik eerst aan mezelf en onze relatie ga werken.. voordat het echte schade aanricht.. het is inderdaad wel een beetje dubbel.. ik weet het maar hoe weet je of je een goeie heb waar je mee kan praten??
Ja het is ook belangrijk dat jullie je er samen door heen slepen. Maar mijn gevoel was altijd: dit verschrikkelijk verdrietige gaat pas weg als ik zwanger ben, en niet als ik een paar maand geen behandeling krijg en dus ook geen kans op een zwangerschap, maar dat is dus persoonlijk. Ehh uitzoeken of ze ervaring hebben met deze doelgroep??
dat is apart die woorden die je nou schreef zijn precies hetzelfde als wat ik gisteravond tegen mijn man zei haha (dit verschrikkelijk verdrietige gaat pas weg als ik zwanger ben) ja ik heb nog een week om er over na te denken,het zal deze maand ook wel weer niet gelukt zijn.. (ik bedoel niet alles zo zwart-wit zoals ik het schrijf hoor ik weet soms net niet de goede woorden te vinden)