Hoi allemaal, Ik ben vrij nieuw hier. Moeder van 2 kids (4,5 en 11 maanden) en vraag me eigenlijk al een tijdje af, wat doen jullie als de kids aan het spelen zijn? Speel je dan mee, ga je iets voor jezelf doen of bijv in huis? Mijn kids vragen best wel veel aandacht en kunnen nog niet goed samen spelen. Soms lijkt het wel alsof ik de hele dag met de kinderen speel of ‘niks doe’. Terwijl ik dan natuurlijk wel op ze let. Hoe doen jullie dit? Ik ben heel benieuwd
Mijn kinderen zijn inmiddels wat ouder, maar bij mij wisselde dat. Tot de leeftijd van vier jaar speelden we vaak met het keukentje: ik kreeg heerlijke bordjes voorgeschoteld. Maar vaak liet ik ze ook alleen spelen en naarmate ze ouder worden spelen ze ook meer met elkaar. Ondertussen doe ik lekker even niks, of iets nuttigs in het huishouden. Vanaf dat ze naar school gaan, speel ik niet meer echt mee. Ze krijgen dan vriendjes en hebben elkaar. Ik probeer wel dagelijks met alledrie een een op een momentje te hebben. Dat is nu met de jongste (4 jaar) vaak een stukje fietsen, met de middelste (8 jaar) een spelletje en met de oudste (11 jaar) een kletspraatje.
Ik ben dan meestal met de baby bezig, eten koken, was, stofzuigen oid. Soms speel ik mee of kijk ik tv of doe wat anders ontspannends.
Precies wat @Zonnebloem92 zegt. ik mag overigens alleen de grote zus zijn in hun spel. En verder mag ik me nergens mee bemoeien
Tijd voor mezelf, wat is dat? Mijn kinderen zijn 7 en bijna 3. Ik ben meestl bezig met het huishouden, kinderen bedienen , rommel opruimen, ruzietjes aan het oplossen etc. Ik speel niet zo vaak met ze, maar zet ze wel tot spelen als het ze zelf niet lukt. Daarna sneak ik weg, maar binnen een minuut roepen ze weer voor iets. Ze kijken me raar aan als ik even op de bank ga zitten, want dat gebeurt niet vaak en tja... dan komen ze op me klimmen.
Wisselend. Soms even een spelletje ofzo of ik moet helpen met iets van de lego ofzo. Maar grootste deel mogen ze echt zichzelf vermaken hoor. Ze zijn nu 5 en bijna 8 dus dat gaat ook prima, maar ook toen ze jonger waren. Soms wel even lastig want dan weten ze niet wat ze moeten, maar gewoon even negeren dan gingen ze uiteindelijk echt wel zelf spelen.
Ik wissel eigenlijk constant af. We doen iets samen (spelletjes, samen kleuren, schilderen...). Daarna laat ik ze spelen en ruim dan in de zelfde ruimte vaak iets op, als ze echt goed bezig zijn, in de ochtend bijvoorbeeld kan ik wel badkamer of keuken poetsen ondertussen. Ze komen dan wel eens kijken, helpen maar blijven meestal niet.
Mijn kinderen kunnen gelukkig goed samenspelen. Meestal ga ik dan iets in het huishouden doen of iets voor mezelf (lezen, hobby'en etc).
Onze zoon is net 6 maar naast dingen samen doen, spelletje, knutselen etc ging ook ook aan de zelfde tafel zitten met wat anders en zo kon hij toch wat voor zich zelf doen. Smart games haalde we al vroeg in huis, kleien en tekenen ging goed zelf. Af en toe wat zeggen of uitdagen. Voor de rest vroeg hij altijd veel aandacht. Nu nog steeds zoals hij zelf zegt want dat is zo gezellig. Toen hij jonger was ging zelfstandig spelen nog slechter en ging ik ook actief wat doen om te voorkomen dat hij ging piepen. Als ik bezig was vroeg hij minder aandacht dan als ik met een boek op de bank ging zitten. Gelukkig nu wel anders omdat hij zelf bergen boeken leest
Mijn jongens zijn inmiddels 6 en 8 en spelen dus in principe redelijk veel zelfstandig of samen. Ik doe nog wel veel spelletjes met ze, help met knutselen of kleien, of bouw eens mee met de Lego, maar ik zit niet met poppetjes verhalen mee te spelen meer. Toen ze jonger waren wel af en toe, maar ook toen bestond het meespelen vooral veel uit samen strijkkralen, samen puzzelen, dat soort dingen. Het hangt ook erg van je kind af. Mijn oudste heeft altijd heel veel ‘hulp’ met spelen nodig gehad, daar speel ik nog steeds het meeste spelletjes mee bijvoorbeeld. Mijn jongste zoon kan ontzettend goed zelf spelen en zit binnen een tel in een willekeurige fantasiewereld waarin hij helemaal op kan gaan. Wel een lastige dynamiek vind ik, want mijn jongste wordt daardoor makkelijk ‘vergeten’. Ik dwing hem daarom soms ook om een spelletje te spelen (heeft hij dan helemaal geen zin in, maar mama voelt zich minder schuldig ).
Ik speel zo nu en dan politieagent Ik ben niet zo van het jonge speelgoed. Ik doe regelmatig spelletjes met de jongens. Ik help ze met bouwwerken. Af en toe lees ik voor. En elke avond zijn we bezig met logopedie. De laatste tijd zijn we ook veel bezig met schoolse dingen. Met mijn dochter stoei en knuffel ik veel. Ik laat haar wel zien wat ze met haar speelgoed kan doen. Maar ik ga geen uren met blokken op de grond zitten. Ik ben wel veel met de kinderen bezig, maar een deeltje spelen vangen ze ook met elkaar op.