Hallo, Toen ik mijn zoontje van 19 mnd vandaag in bed legde, en ik net beneden was begon hij heel erg te huilen/krijsen. Ik weer naar boven stond ie recht in bed "mama ik bang"en weer krijsen en krijsen. Ik vraag maar waarom ben je bang? toen zei hij Meneer...bang! Heb m maar ff mee naar beneden genomen, maar steeds als we richting boven gingen werd ie weer helemaal paniekerig. Ook wees ie de hele tijd naar de gipsbuik (die ik tijdens zwangerschap heb laten maken) en zei dan "buik...ikke...bang"! Uiteindelijk toch gaan slapen(heb de buik ook maar ff weggehaald) maar vond het zo vreemd,hij is normaal nergens bang voor eigenlijk. Nog iemand ervaringen mee?
Beekje, ja ik heb ervaring. Niet van mijn zoontje, maar van mezelf. Goed dat je de gipsbuik hebt weg gehaald. Misschien helpt een klein lichtje op zijn kamer en kun je morgen nog eens aan hem vragen waar hij nou zo bang voor was. Ik ben altijd heel bang geweest omdat ik dacht dat ik dingen zag, al vanaf dat ik heel klein was. Dus wel goed om er aandacht aan te besteden.
HIer ook een kindje die opeens bang is. Ook nooit bang geweest. Net had hij het over een spook. Dus die hebben we samen weg gejaagd. Hij heeft een nachtlampje maar heb toen het licht op de gang maar even aan gelaten tot hij sliep
@Luna: Ja het is gewoon moeilijk...vooral omdat hij het natuurlijk niet helemaal kan verwoorden.Hij probeert het dan wel duidelijk te maken maar goed.Weet ook niet goed hoe ik er achter moet komen wat het nu is. @Linnie83: Hoe oud is jouw zoontje? Vind het zo zielig, hij was echt in paniek.
mijn zoontje is van aug 2008. maar heeft het een tijd geleden ook een periode gehad dat het licht aan moest blijven. Nu ging het weer een tijdje goed, maar laatste 2 weken is het weer drama. Ook helemaal in paniek wakker worden.
Ok..ik heb het nachtlampje van de babyfoon aangezet en toen is ie ook gaan slape na nog wat gehuild te hebben. Dus bij jullie zijn het steeds periodes? Vind het zo sneu, weet wel dat mijn man vroeger altijd bang was s'nachts.Hoop niet dat hij dat nu ook gaat krijgen!
HIer helpt een nachtlampje ook goed. Ik vind het soms ook wel moeilijk. Want soms gaan ze ook uitproberen en weten ook wel dat je komt omdat ze huilen/roepen ofzo. Vind het best moeilijk wanneer je het nou goed doe.
komt me bekend voor zo had ik vroeger een stoel op mijn kamer met kleren er over heen. als ik dan wakker werd in het donker en half slapend ernaar keek zag ik elke keer weer een ander eng dier of iets anders inplaats van die stoel met kleding. het heeft dus ook heel veel met de fantasie van een kind te maken en ze kunnen nog niet bedenken o nee dat verbeeld ik me maar. het weghalen of samen wegjagen hielp bij mijn neefje altijd heel erg goed zelfs de onzichtbare krokodil onder zijn bed kregen we op die manier weg.
Het is ook sneu voor hem, maar troost je met de gedachte dat heel veel kindjes het hebben en je hebt hem goed geholpen om weer rustig te worden. Dat geeft hem weer een veilig gevoel. Op deze leeftijd worden ze zich zo bewust van hun omgeving en nemen ze alle indrukken in zich op. Misschien wel tijdens het boodschappen doen, was er een man die er indrukwekkend uitzag en heeft hij hierover gedroomd. Als je dan in het donker wakker wordt en je ziet een schim van een persoon, bij hem was het de gips afdruk van de buik, dan kan hij behoorlijk schrikken. Het is denk ik vooral een kwestie van troosten en geruststellen.