Hoi dames, Ik weet niet zo goed wat ik hiermee wil, maar wie weet heeft iemand tips of herkenning. Ons dochtertje van 9 maanden was tot een maand of 6 a 7 echt een rustige tevreden baby die vrij goed sliep overdag en ‘s nachts. Nu is ze sinds de kerstvakantie constant aan het hoesten, snotteren en had vorige week een dubbele oorontsteking waarvoor ze een AB kuur krijgt. Ze slaapt ook sinds een week of 6-8 overdag heel vaak maar een half uurtje per keer en heel soms ineens wel 1,5 uur (is dan duidelijk veel beter uitgerust). Verder kan ze nog niet tijgeren of kruipen. Op haar buik liggend, is het ook heel snel huilen of jengelen. Alleen als je haar zittend neerzet, is ze vaak een poosje tevreden. Maar vanuit zit leert ze niet direct kruipen natuurlijk.. Ook het eten en drinken gaat slecht, terwijl ze eerst met name brood en fruit echt heel goed at. Ze word ook heel snel boos of gefrustreerd als je het haar alleen maar aanbiedt.. Ik vind er echt even heel weinig aan momenteel En ook zielig voor haar dat ze de hele dag door niet blij is. Al zou het nu alleen het eten/drinken, het minder slapen of het nog niet kunnen kruipen zijn, maar het is echt alles bij elkaar nu.. Ik heb ook een flinke postpartum depressie gehad waar ik eindelijk wat van lijk te herstellen, maar bovenstaande werkt daar niet echt aan mee. Het valt me ook gewoon best wel tegen omdat het bij mijn oudste twee eigenlijk met de maand dat ze ouder werden als baby makkelijker werd, en ze allebei met een maand of 7/8 wel konden tijgeren en zich een poosje vermaken.. En we een redelijk vast en voorspelbaar ritme hadden. Bedankt voor het aanhoren van mijn klaagzang in elk geval
Sterkte en hopelijk voelt dochterlief zich snel weer fit én leert mevrouw vooruit komen. De fase dat ze zich wel kunnen verplaatsten, maar achteruit gaan ipv vooruit, was nml ook niet zo’n succes. Beste is idd op haar buik zodat ze het leert, maar een mopperend/huilend kind is ook niet zo fijn. Op haar billen zetten (ik neem aan dat ze niet zelf gast zitten) zou ik wel zo min mogelijk doen, tijdens het eten en wandelen (is ze dan rustig? Anders lekker naar buiten, het is prachtig weer). Ze moet het echt leren en bij pittige kinderen is dat wel een dingetje. Groot verschil ook onderling, dochter deed het wel of ze wachtte haar moment af. Was nooit gefrustreerd, erg makkelijk ( nu als puber minder trouwens , ik krijg nu mijn portie). Zoon was rond de 9 mnd zwaar gefrustreerd omdat hij achteruit ging ipv vooruit wat hij wilde. Hij wordt juist steeds makkelijker. Kan ze anders niet een dagje bij oma gaan spelen, heb jij even de rust om lekker in bad te gaan/boek te lezen of iets wat jij leuk vindt.
Bedankt voor het meedenken! Ik kan momenteel ook niet echt naar buiten omdat ik nog half ziek ben en met 2 zieke kinderen thuiszit. Misschien dat dat het nu ook even extra vervelend maakt.. Wat vaker naar mijn moeder bijvoorbeeld valt wel te proberen inderdaad!
Ik herken eerlijk gezegd heel veel in je post. Wij hebben 5 kinderen. De eerste 4 waren redelijk makkelijk/gemiddeld. Met ontwikkelen, met slapen, met ziek zijn. En onze jongste...net 1 maar man wat een pittig jaar was/is het. Hij ontwikkeld fysiek wel goed. Duurde even, tot 2 maanden geleden (dus 9,5/10 maanden) deed hij vrij weinig. Toen ging hij opeens kruipen, zitten, optrekken tot staan en langslopen in 1 week. Maar tot op heden slaapt hij nog steeds slecht. Idd soms maar een half uur na veel moeite. Soms langer en dan idd beter uitgerust. Snachts idem. Nog geen nacht echt van 7 tot 7 gemaakt zonder tussendoor wakker worden. En regelmatig meerdere keren of lang wakker. Hij is ook makkelijker ziek (eczeem, oorontsteking..) Eten gaat ook zeer minimaal. Was bij controle met 11 maanden ook minder goed gegroeid. Drinken gaat goed (nog steeds nagenoeg volledig bv, durf het niet afbouwen omdat hij verder gewoon niet drinkt). Ik heb ook regelmatig momenten dat ik denk: ik vind dit echt niet meer leuk.. Maar ja..dan weer doorrr.. Het is overigens van tijd tot tijd wel een vrolijk ventje. Dat dan weer wel.