Mijn zoon is net 2,5 geweest en al vanaf zijn geboorte zowat een pittig mannetje. Hij weet precies wat hij wel en wat hij niet wilt. En als hij iets niet wilt, dan kost het ons erg veel moeite om het hem toch te laten doen. Enige tijd geleden begon zijn gedrag met duwen naar andere kindjes, als zij bijvoorbeeld iets hadden wat hij wilde, we kwamen in de "mijn-fase". Dit corrigeren we, we zeggen dat het niet mag, na 3x waarschuwen naar de gang. Helaas moesten we dit herhaaldelijk doen. Het duwen werd op een gegeven moment minder, het "mijn" niet. Alles wat een ander kindje heeft, wilt hij, ook al heeft ie er maanden niet naar omgekeken. Maar ook in een andere omgeving, alles is mijn, mijn, mijn. Wij vinden dit heel vervelend en blijven corrigeren. We leren hem "samen spelen, samen delen". Nu heeft hij een vriendje, die hij minimaal 2x per week ziet. Dit jongetje wordt deze maand 4, dus is al een stuk ouder. Iedere dag vraagt mijn zoon of we naar zijn vriendje gaan en wilt ie samen met de trein spelen. Als we bij elkaar zijn, dan kunnen ze even lief spelen, om vervolgens weer ruzie te krijgen over de trein of zo (MIJN trein, terwijl de trein van het vriendje is). Even later zitten ze weer lief te spelen en zo gaat het maar door. Een paar weken geleden kregen ze ruzie om een autootje en dit mondde uit in slaande ruzie. Mijn zoon sloeg met de auto op het hoofdje van het vriendje, die met een bult op zijn hoofd naar huis ging. Dit gedrag hebben we uiteraard gecorrigeerd, hij moest de gang op, we hebben uitgelegd waarom en hij moest sorry zeggen. Helaas is het hier niet bij gebleven en vandaag was het weer raak. Weer slaande ruzie om die stomme trein en mijn zoon sloeg weer met de trein ditmaal, op het hoofdje van het vriendje. Resultaat: weer een ei op zijn hoofd. Helaas hebben zowel mijn vriendin als ik niet gezien hoe de ruzie ontstaan is en wie er begonnen is. Volgens het oudere vriendje is mijn zoon begonnen en mijn zoon vertelde dat het vriendje aan zijn haren heeft getrokken. Maar we hebben het dus niet gezien. Mijn zoon laat dus absoluut niet het kaas van zijn brood eten en dat hoeft ook niet, ik bedoel maar, in de grote boze wereld heb je straks best wat pit nodig, dat mag. Maar ik begin mij langzamerhand toch echt een beetje zorgen te maken, want hij kan zo lief zijn, maar dit agressieve gedrag baart me zorgen en ik weet even niet zo goed hoe ik er mee om moet gaan. Hoe kan ik zorgen dat mijn zoon niet meer slaat of duwt? En wat doe ik in hemelsnaam fout, want ik ga soms echt aan mezelf twijfelen....
Ik lees met je mee , herken veel in je verhaal namelijk ... op het kdv zijn ze ook niet blij met die ruzie's en slaan/duwen
ze zijn ook wel qua leeftijd aardig in de fase dat ze beseffen wat mijn en dijn is he geen oplossing hier helaas... maar het is ook niet heel erg raar denk ik
Inderdaad, de trein is weggehaald en voorlopig gaan ze er samen niet meer mee spelen jammer dan. Het gekke is, dat ondanks dat mijn zoontje dit gedrag bij dit vriendje heel erg vertoond, bij andere kindjes is het minder extreem zeg maar. Op het kdv hoor ik ze niet anders dan dat het zo'n lief mannetje is. Wel ondeugend, maar niks over slaan of duwen. Misschien heeft het er wel mee te maken dat dit vriendje ouder is. Wij hebben heel veel kindjes tussen de 1-4 jaar in onze omgeving en bij andere is het het "normale peutergedrag", maar bij dit vriendje is het gewoon erg en ik zit daar mee. Het is niet normaal dat een kind van 2,5 jaar met een treintje op iemand zijn hoofd gaat slaan en nog een bult tevoorschijn tovert. Ik kan en zal dit niet accepteren. Ben bang dat ik straks iedere week op school zit ivm onhandelbaar gedrag of dat mensen zeggen dat wij zo'n "rotjong" hebben, want dat is hij niet! Er zit een kop op, maar het is geen rotjong. Maar ik zou graag tips krijgen over hoe ik hier het beste mee om kan gaan. Rustig blijven en zeggen dat wat hij doet niet mag en niet lief is, dit komt misschien niet aan. Boos worden (vanmiddag stond ik te koken van woede) en hard aanpakken werkt misschien averechts. Ik weet het gewoon even niet...dus ik lees graag tips!
Ik denk dat het ook wel een beetje met het leeftijdsverschil te maken heeft, grote kans dat ze in het spelen elkaar niet goed snappen en hierdoor in een "ruzie" verzeilen. Ik haal vaak het speelgoed wat 'ruzie' uitlokt gewoon weg voordat de gast verschijnt (en als zoonlief het niet in de gaten heeft, dus de avond van te voren). Misschien kun je ze tijdens het spelen goed observeren zodat jij leert de signalen die voor de 'ruzie" gegeven worden te herkennen. Dan kun je het echt in de kiem smoren voordat er geslagen wordt.
ik zou eens heel goed gaan obseveren wat ze doen en hoe ze dat doen.het is namelijk wel aan de leeftijd gebonden dit gedrag maar je zegt dat het veel extremer is bij dit ene kindje. ik zou eens goed gaan kijken wat er allemaal gedaan/gezegd wordt. als het andere kindje ouder is kan hij heel geniepig en gewiekst zijn en dan ligt de trigger wellicht bij hem. ik vind het namelijk opvallend dat het bij 1 kind veel erger is. als het zijn eigen gedrag is dan zou hij op het kdv ook weleens een kind met een autotje op het hoofd moeten slaan bijv. maar je zegt dat dat nooit gebeurd. ook met andere kindjes die bij hem thuis komen spelen gebeurd dit niet? dan ligt het aan de combi tussen de 2 kinderen dat ze elkaar dus gewoon echt niet liggen. of zelfs aan het gedrag van het andere kindje, die al dan niet gewiekst dingen uit lokt.
Bedankt voor de reacties! Soms denk ik inderdaad de mijn zoon en het vriendje elkaar niet liggen, maar ze kunnen ook de grootste lol hebben samen en vragen geregeld naar elkaar. Ik denk inderdaad ook wel dat het met de leeftijd te maken heeft, het vriendje kan zich natuurlijk al veel beter uiten dan mijn zoon en soms denk ik ook dat hij de schuld in mijn zoon zijn schoenen schuift, maar dat hoort er denk ik een beetje bij of niet? Vandaag heeft mijn man het nog eens nagevraagd op het kdv, meestal als er ruzie is, dan heeft een ander kindje bijvoorbeeld afgepakt waar hij mee aan het spelen is. En dat accepteert mijn zoon niet en grijpt dan in: door te slaan of te duwen. Hij BEGINT dus niet. Maar dat neemt niet weg dat ik dat slaan eruit wil krijgen. Weet eigenlijk niet wat ze gezegd hebben over hoe hun ingrijpen... Is mijn zoontje echt de enige die dit gedrag vertoont???
nee hoor je zoon is echt niet de enige.....Hier twee zoons van 4 en 2,8 jaar. De jongste is ook een echt fel manneke en we hebben met de oudste al een keer op de eerstehulp gezeten omdat hij door de jongste is geslagen met een stuk treinrails en hij daardoor een gat in zijn hoofd had net boven de wenkbrauw. Moest gelijmd worden. Naast slaan is mijn zoontje ook lange tijd van het bijten geweest....vind ik nog erger. en lastige voor ons....hier zijn ze veel samen na schooltijd want het zijn broertjes. Ook op de psz laat de jongste van zich horen en heeft daar al eens andere kindjes gebeten, geslagen en geduwd. Wij blijven het corrigeren en merken wel dat het minder wordt. De oudste is alleen verbaal en in logisch redeneren wat sterker, waardoor de jongste op een andere manier zijn gelijk moet zien te halen. Gelukkig wordt het wel veel minder nu sinds een maand of 2-3. De jongste kan zich verbaal ook vloeiend uiten en je kunt nu hele gesprekken met hen allebei voeren over wat wel en niet mag. Neemt niet weg dat het nog steeds geregeld ruzie is. Daar waar de oudste boos is op de jongste zie ik dat bij hem op school met vriendjes juist nauwelijks terwijl die soms het zelfde gedrag vertonen. Echter het begrip lijkt dan toch meer overeen te komen, waardoor ze het dan meer als spelletje zien in plaats van als dat vervelende broertje. Ik denk dus dat het wel mee zal vallen. Je zoon laat zich de kaas niet van het brood eten. Gewoon blijven corrigeren en af en toe zelf effe wanhopen, maar het komt vast wel goed. Hier word ik er ook niet altijd vrolijk van, maar ....ik ben zelf psycholoog en ook ik denk soms....wat moet ik hier nu mee. Op zich zijn bijten, schoppen, slaan, haren trekken etc. redelijk normale gedragingen voor peuters, maar ze moeten wel ervaren dat het niet oké is en hierop gecorrigeerd worden. Hun begrip moet groeien en hun woordenschat en dan komt er een moment dat je met ze kunt redeneren op eenvoudig niveau en ze je nog antwoord geven ook....Hier is hier nu veel gillen in de zin van: mama, hij heeft dit gedaan. en ook daar wordt je dan weer af en toe chagrijnig van. De oudste zegt nu: als hij mij slaat, mag ik terugslaan ( van school opgepikt denk ik) en hoewel ik dat niet per defenitie slecht vind, vind ik het toch prettig als hij eerst de ander vraagt om op te houden bv. Maar ook daar moet weer in geleerd worden en is tijd voor nodig. al met al: sterkte en ik denk dat het wel losloopt. en...hier spelen ze nog steeds samen met de treinbaan, sinds een poosje weer....
TS ik lees met je mee en don't worry want hier ook een peuter van 2.5 en het is écht heel herkenbaar! Ook is het een groot herkenningspunt dat het erger is bij 1 kind! Hier zit er alleen geen leeftijdsverschil tussen de 2 kids, maar mijn zoontje is een onwijze draak zodra zij in de buurt komt! Spullen afpakken, slaan, duwen, bijten, haren trekken en noem het maar op! Terwijl hij zó vaak vraagt wanneer ze weer komt spelen, maar áls ze er dan eenmaal is is het 1 groot gevecht. Herken jij het misschien dat het andere kind snel toegeeft en snel huilt? Dat doet zij namelijk wel en ik dacht dat het misschien daardoor kwam en dat hij dat nu dus in de gaten heeft...