Al sinds we terug zijn van vakantie is het een drama hier in de nacht bijna elke nacht word onze zoon wakker en wil dan niet weer lekker gaan slapen we waren bezig om hem te laten huilen maar ik hou dat gewoon niet langer dan 10 min vol meestal dan duurt het een half uur of drie kwartier em n is hij na 2 a 3 bezoekjes wel weer stil maar vannacht wou het echt niet weer na 7 bezoekjes en 2 uren heb ik hem naar hier gebracht en ik weet dat het slecht is en dat hij zo verwent raakt maar ik wist niks anders ik wou ook rust. Herkenbaar?
Slecht? Toegeven aan de behoeften van je kind is NOOIT slecht. Hij wil bij jullie zijn en jij luistert naar zijn behoeften. Ik vind het totaal onnodig om hem te laten huilen omdat 'de maatschappij' zou vinden dat hij in zijn eigen bed moet slapen. Als het voor jullie niet werkt, dan zouden jullie ook naar een andere oplossing kunnen zoeken, zoals tijdelijk met een matras op zijn kamer slapen. Ik weet dat de meningen hierover gaan verschillen en dat geeft ook niet. Maar mijn zoon slaapt altijd bijna ons in bed en er wordt hier nooit/nauwelijks gehuild. Geen slaapdrama's hier! En in verwennen verwennen van kleine kinderen geloof ik sowieso niet....
Ik wil er zelf geen gewoonte van maken omdat we maar een klein bed hebben en e heel onrustig slaapt dat van een matras op zijn kamer is niet eens zo een gek idee ga ik wel proberen
Hier ligt onze oudste ook vaak bij ons als ze in de nacht wakker wordt. Heb helemaal geen zin om in de nacht te gaan prutsen om ze in haar eigen bed weer in slaap te krijgen terwijl ze bij ons binnen een min weer vertrokken is. Soms slaapt ze wel door en soms niet. We hebben er zelf geen moeite mee. Onze meid heeft ook al veel meegemaakt in haar korte leventje, eerst papa ziek (nu weer beter), toen kwam haar zusje die een huilbaby was en nu is oma ziek. Elke keer bij zo'n verandering gaat ze weer slechter slapen.
Ik sluit me aan bij mich87: doen wat voor jou/je kind goed voelt en niet 'wat van de maatschappij moet'. Zelf laat ik onze dochter eigenlijk nooit bij ons in bed slapen, zeker niet als ik eenmaal gezegd heb dat het niet mag. Als het wel mag, dan mag het gelijk. Maar ze slaapt ook niet bij ons in bed, dat is toch wel bepalend. Als ik bij haar in bed lig, dan slaapt ze wel. Als het nodig is, doe ik dat dus meestal, omdat we dan tenminste allebei nog iets slapen. En mijn man en de jongste kunnen dan ook gewoon doorslapen. Dat werkt hier dus het beste. Maar toen we tijdelijk ergens logeerden omdat ons huis nog niet af was, toen heeft ze de eerste week wel een aantal nachten bij ons in bed geslapen. Ergens anders doet ze het soms namelijk wel. En ik vind dat je inderdaad 'moet' kijken naar de behoefte van je kind.
Ik heb het ook altijd gedaan, met alle vijf en ze slapen nu gewoon in eigen bed Beter een goede nachtrust, dan elke dag brak zijn, omdat je kindje niet goed slaapt.
'Baby's laten huilen is gevaarlijk' - Scientias.nl Zo, en nu klaar met je schuldgevoel. Laten huilen is schadelijk voor kindjes, er komt super veel stresshormoon vrij. Kindjes huilen om een reden; ze zoeken veiligheid en geborgenheid. Die heb je hem gegeven. Klaar!
Doen wat goed voelt. Ons zoontje ligt al 10 weken in het ziekenhuis en de oudste wil nu sinds een paar weken niet meer alleen zijn. Prima, dan slaapt ze lekker bij mij!
Wellicht is het een optie om een co-sleeper aan te schaffen (of zelf te maken van een Ikea ledikantje). Dan kan jullie zoontje lekker bij jullie op de kamer, maar heeft hij wel zijn eigen bedje.
Eens met mijn voorgangers: als je je er goed bij voelt om hem in bed te nemen, en jullie zo allemaal een betere nachtrust hebben, dan gewoon lekker doen. Dat 'wennen aan' zal echt wel meevallen hoor, dat ik vind ik altijd zo'n irritant consultatiebureau-argument, alsof je het over een universele afstandsbediening hebt of zo. Een kind is geen computer, en is niet gelijk een leven lang geprogrammeerd om alleen nog maar bij jullie in bed te kunnen slapen. Lekker doen waar je je goed bij voelt.
Ik vind dat je kinderen nooit kunt verwennen met liefde, warmte en geborgenheid (en dan bedoel ik niet dat je je kind/eren in wat moet pakken hé) ! Mijn jongens (worden dit jaar 6 en 10 jaar oud) slapen in 9 van de 10 gevallen in hun eigen bed gewoon lekker van s´avonds tot s´ochtends door maar af en toe komen ze gewoon s´nachts "gezellig" in ons bed stappen en het maakt me echt niet uit. Als hun het voor nodig achten om gewoon even lekker is te komen knuffelen omdat ze slecht gedroomd hebben, zich ziekerig voelen of gewoon weg even niet lekker in hun vel zitten dan komen ze maar. Tuurlijk wordt ik dan s´nachts wakker omdat ik juist amper nog plek heb maar als je die rustige/tevreden smoeltjes ziet tijdens het slapen wordt ik er meteen weer blij van. Ze zullen vanzelf wel op een gegeven moment niet meer bij ons komen omdat ze zich te oud hiervoor vinden en dan ga ik wel weer genieten van een lekker ruim bed (tenminste als mijn man zich dan niet breed maakt hahaha) De adviezen om baby´s/kinderen te laten huilen vind ik vreselijk ... ze huilen immers niet omdat ze het gewoon leuk vinden maar omdat er een reden voor is! Volg je gevoel, moeders hebben toch niet voor niets een instinct, het moet alleen maar weer gebruikt worden bij de moeders van vandaag en niet zoveel naar de adviezen geluisterd worden die de maatschappij ons voorzet. Als jij je er prettig bij voelt dan gewoon lekker doen
Wel fijn al die reacties. Je word soms zo onzeker van al die adviezen, ik laat onze kleine man soms best wel eens eventjes huilen, maar 10 min is voor mij echt de max en dan ga ik er weer naar toe. Want langer laten huilen druist tegen heel mijn gevoel in! Mijn man pomp vandaag het luchtbed even op en legt die bij hem op de kamer, zodat mocht het vannacht weer raak zijn ik daar kan gaan liggen als het nodig is.
Persoonlijk laat ik de kleine wél even huilen als hij midden in de nacht wakker word, omdat bij ons pakken niet altijd zinvol is. Hij kan niet in slapen komen bij ons, is er veel te draaierig voor en gaat dan midden in de nacht dansen en zingen, hihi. Hij wordt dan ook vaker wakker dan gewoonlijk en zelf doe je ook geen oog dicht. Hij huilt dan ook maar heel eventjes normaal gesproken. Als hij echt overstuur is pak ik hem natuurlijk wel bij me en troost ik hem, maar als hij weer in slaap valt leg ik hem lekker terug. In zijn eigen bedje slaapt hij lekker rustig. Ik ben persoonlijk wel een voorstander van een routine zodat de kleine weet waar hij aan toe is. Elke avond zelfde tijd naar bed (niet zoals ik vaak zie dat het kind naar bed gaat met ouders omdat ie niet alleen kan gaan slapen). Dat is nergens voor nodig. Kinderen vinden een zekere vastigheid wel fijn. En tuurlijk zijn er periodes dat ze er eventjes uit zijn en behoefte hebben om bij pappa en mamma te komen, maar zodra die periode over is zou ik wel weer gewoon in eigen bedje leggen. Als ze iets ouder zijn en weten dat pappa en mamma op een andere kamer slapen vind ik het niet verkeerd dat het kind leert op zijn eigen kamertje te slapen. Ook met het oog op andere kindjes in de familie.
Wij hebben hier dus geen gewoonte van gemaakt, soms als ons zoontje ziek of bang was mocht hij bij ons in bed slapen. Maar daarna was het hup weer in zijn eigen bedje slapen. En toegeven kan ook wel eens verkeerd gaan, voor je het weet lig je iedere nacht met je kind in je bed. Je hoeft niet op alle ' behoeftes' toe te geven. Meestal zijn dit fases, hier heeft het wel eens een paar dagen geduurd dat mijn zoontje niet wilde slapen. Ik ging er iedere 10/15 minuten naar toe en soms was ik 1,5 uur kwijt als het niet meer was. Na die paar dagen sliep hij gewoon weer heerlijk. Want na een keer geprobeerd te hebben om een paar dagen toe te geven was hier het hek namelijk helemaal van de dam. Dan wilde hij alleen nog in ons bed.. Maar doe wat je gevoel je ingeeft en wat jou het beste lijkt.
Wij hebben dit bedje van de Ikea: SUNDVIK Babybedje - IKEA Je kunt 1 kant eruit laten. Bedbodem op de laagste stand en zelf met mdf poten maken en die eronder zetten, zodat de matrassen precies aansluiten. Maar in de praktijk slaapt mijn zoon vooral dwars in ons bed...
Geen ikea cosleeper, maar degene waar mn dochter in (hoorde te ) slapen. http://media11.dropshots.com/photos/769679/20120203/230327.jpg Dit was een ledikant waarbij 1 zijkant eruit gelaten kon worden en dan zit er een balk onderin. De bedbodem moet je dan zelf even op hoogte van je bed maken. Bij ons stond hij klem tussen muur en bed. 's Avonds legde ik mn dochter in de cosleeper en kroop zelf ernaast. Dit bedje is nu kapot gegaan tijdens 't verbouwen van de slaapkamer en nu hebben we wel een ikea cosleeper staan voor buikbaby. GULLIVER Babybedje - IKEA En dan de bodem omhoog. Wij hebben de bodem nog even extra vastgeschroefd voor de zekerheid. Heel stevig, stabiel en veilig! EN handig! Bij ons ben je dan al te laat, als je laat huilen. Dan is ze klaarwakker. Bij de eerste kik even snel gaan kijken, speen geven. Als er wel wat is, dan neem ik ze mee en slaapt ze gewoon direct door. Laat ik ze huilen, ookal is dat maar een minuutje ofzo, dan heb ik gegarandeerd 4 uur lang (ja!) een wakker kind.
Ik vind het totaal niet slecht. Mijn zoontje heeft ook heel wat slechte nachten gehad (Verschillende redenen, ook regelmatig oorontstekingen, maar ook vaak omdat hij gewoon niet alleen wilde zijn). Heb hem NOOIT laten huilen. We hebben soms heel wat uur met hem op gezeten in een nacht. Maar alles beter dan dat ik hem zou moeten laten huilen. Is hij er slechter van geworden? Nee, hij is nu 20 maanden en slaapt heerlijk. Heel af en toe wordt hij een keer wakker 's nachts en komt dan naar ons toe gelopen. We leggen hem dan lekker tussen ons in. Geen zin in gedoe 's nachts. De volgende dag gaat hij gewoon weer zonder problemen zijn eigen bed in. Ik vind dat je je kind hierin nooit kan verwennen. Ze willen denk ik gewoon graag bij je zijn. Heerlijk toch!
Het enige slechte wat je probeert is je kind laten huilen. Gewoon bij je nemen en geborgenheid geven is het beste wat je doen kunt. Dat is geen verwennen, dat is gewoon je kind geven wat het nodig heeft.