Stout!

Sorry, geen ervaring ofzo.
Maar jemig wat een pit in je meissie! Mijn zusje heeft ook zoiets met haar zoontje meegemaakt. Ze heeft het toen aangekaart bij het cb. Zij kwamen thuis kijken en hadden wat tips.
Misschien is dat een idee? Sterkte ermee!

 

Ja wat ik denk is consequent op en stoel zetten. Je zegt dat ze verlatingsangst heeft maar je kan ook een strafstoeltje in het zicht zetten. ik zou daarbij een wekker gebruiken en als ze 3 min (haar leeftijd) op de stoel heeft gezeten mag ze eraf. Komt ze eraf consequent terug zetten zonder iets te zeggen. je zal er in het begin heel veel mee bezig zijn maar uiteindelijk zal het wel helpen denk ik. En dan kokhalzen kan ook een manier van aandacht vragen zijn, sommige kinderen gaan gewoon zo verom toch hun zin te krijgen.

het is wel lastig hoor maar ik hoop dat je eruit komt je miss devil hihi

Groetjes Ylona

 

(Beetje) herkenbaar hier helaas. Ik heb er ook een met temperament. (Zie ook mijn berichtje over vervelend zoontje op kdv.) Mijn zoontje trekt ook alles open, klimt overal op, en snapt niet goed dat dingen niet mogen. Wat betreft het strafstoeltje: dat doe ik niet, want daar is mijn zoontje echt te klein voor. Dat snapt hij nog niet.

Wat ik wel doe (geen idee of het bij jou werkt, bij mij werkt het redelijk):
- als iets niet mag, 'nee' zeggen, op zijn hoogte gaan zitten, en dan zet ik hem in een hoek en zeg heel duidelijk 'dat mag niet'. Meestal loopt hij daar dan weer uit, maar hij schrikt er wel van, en daar gaat het me om.
- wat ik ook vaak doe is dat ik hem iets anders aanbied. Dan zet ik hem bij zijn speelgoed. Of ik ga samen met hem spelen. Of even een boekje lezen. Dit omdat alleen maar straffen uiteindelijk averechts werkt: dan wordt hij alleen maar vervelender.
- omdat mijn zoontje snel is afgeleid, heb ik een mand neergezet met daarin 5 speeltjes, de rest staat op de kast, en dan wissel ik dat regelmatig om. Dan is het nieuw voor hem en speelt hij er ook echt mee. Toen alles op de grond stond speelde hij niet echt.
- Als hij even rustig moet zitten, zet ik hem met een houten puzzel aan tafel.
- Jongens moet je uitlaten, zeggen ze wel eens. Nou, dat blijkt bij ons inderdaad het geval. Even de tuin in, of even buiten lopen. Bij de speeltuin kijken. Ik ga nu elke dag wel even naar buiten en dat vindt meneer heerlijk. Dan laat ik hem dus wel vrij lopen zodat hij zijn energie kwijt kan.
- Mijn zoontje houdt erg van muziek, dus ik zet wel eens een cd'tje voor hem op en dan gaan we samen dansen. Is de negatieve cirkel ook weer doorbroken.
- Ik laat hem 'meehelpen' met dingen. Dus als ik ga stofzuigen geef ik hem de plumeau, of ik laat hem zijn eigen bord naar tafel brengen. Vindt hij erg leuk.

Waar ik nu vooral oplet, is dat ik hem niet alleen maar negatieve aandacht geef. Daar worden we allebei niet vrolijk van. Natuurlijk straf ik hem als hij iets doet wat niet mag, maar als het te gortig wordt, ga ik even lekker met hem spelen, of gaan we samen naar buiten. Even positieve aandacht.

 

Zo moeder zo dochter?

 

kent je kindje 'aaien' en kusje? Dan kun je als ze slaat zeggen dat dat niet lief is en dat ze wel mag aaien. Met bijten idem maar dan kusje geven. Als ze dan aait of kust prijzen hoe goed ze is en terug aaien/kussen. Geef haar geen corrigerende tik want het is juist de bedoeling dat ze leert haar emoties positief te uitten. Gaat zij schreeuwen?dan ga jij juist rustig en gedempt praten. Strafhoekjes ben ik persoonlijk niet zo'n voorstander van en gebruik ik dus niet.

Kastjes waren hier ook favoriet en aangezien ik vind dat ze moet leren dat ze er gewoon niets uit mag halen heb ik geen slotjes. Dus dan moet je heel lang, heel consequent en heel vermoeiend 100.000x per dag zeggen dat ze wel mag kijken(samen kijken,alles gezien?samen kastje dicht doen en met iets anders spelen) maar niks eruit mag halen. Tegenwoordig kijkt ze alleen in de kastjes en als ze er heel enkel wel iets uithaalt zetten we het samen terug en doen het kastje dicht.

 

Ik vind het trouwens ook wel een idee om het CB langs te laten komen hoor. Die zijn ook bij een vriendin van me geweest en die heeft er echt wel iets aan gehad.

 

nou lijkt wel of ik het verhaal van mijn doerak aan het lezen ben, alleen hij slaat gelukkig niet, althans nog niet..

ben ook wel bang dat het wel een beetje bij de leeftijd hoort, ze beginnen nu alles uit te proberen om hun eigen ikje te ontwikkelen en de ene is nu eenmaal liever dan de ander.

hier moet ik ook alles achter slot en grendel zetten, overal moet ik sloten op zetten en roep hele dagen neeeee, dat mag niet of ik zet m in de hoek, waar hij net zo snel weer vandaan komt. hier hangt hij ook heel erg aan mij, loop m echt tig keer omver, omdat hij ineens weer voor me staat, kan niks alleen doen, overal moet hij mee naartoe.
Als ik het zat ben, dan laat ik m gewoon ff alleen in zijn kamer spelen. even rust voor mama.
ik probeer hem ook wel eens te negeren, want hoe meer aandacht ik eraan geef, hoe erger hij doet!

 

Ik zou dan denk ik ook het cb om raad vragen.
Zoals al gezegd dan komt er iemand thuis observeren en die zien dan in haar eigen omgeving hoe ze doet. Als ze ergens anders zijn gedragen ze zich vaak ook anders. In het begin zal ze die vreemde meneer/mevrouw wel even raar vinden, maar als die een tijdje er gewoon zit zal ze waarschijnlijk weer in haar oude gedrag vallen en kunnen ze je misschien wel hele goede tips geven.

Petsen, corrigerende tik etc zou ik niet doen. Die kleintjes zijn net aapjes en als mama het doet (slaan en dan bedoel ik nou niet dat jij heel hard slaat, maar corrigerende tik is ook de sla beweging, dus voor je dochter doet je met het slaan eigenlijk gewoon na) zou het wel goed zijn. Denk niet dat dat de manier is om ze van het slaan af te krijgen. Ik denk uberhaupt dat het nergens goed voor is.

Oja en ik denk ook dat het een fase is. Vooral het bijten is een uiting van frustratie omdat ze zich nog niet zo goed duidelijk kunnen maken met woorden.

 

En iets anders aanbieden? Even samen spelen? Naar buiten gaan?

 

Tja, ik denk dat het deels ook gewoon erbij neerleggen is. Ik ga ook niet de ramen lappen als ik met mijn zoontje thuis ben. Gelukkig ben ik niet zo'n poetser... En ik accepteer dat hij maximaal 15 minuten met iets speelt.
Maar ik kan me voorstellen dat het je soms een beetje veel wordt, ook omdat je alleen bent. Ik kan de zorg vaak delen, en dat scheelt wel, want het is behoorlijk vermoeiend. Eerst kon hij zich nog wel even vermaken en kon ik wel even op de bank zitten, maar nu klimt hij continu op de tafel en daarop heb ik geen zicht vanaf de bank, waardoor ik dus niet kan zitten.

Ik houd mezelf maar voor dat het een fase is. Natuurlijk zullen ze altijd wel temperamentvol blijven, maar nu is het extra lastig omdat ze zoveel nog niet begrijpen.

 

Het eerste dat bij mij opkomt als ik lees dat je niet eens de ramen kunt lappen met je dochtertje 'erbij' is: heb je de box al weggedaan dan? Ze is anderhalf toch? Dan is er niets mis met de box nog in de kamer. Als het goed is kan ze daar niet uit klimmen. En als je de box al wèl hebt weggehaald, zóu je hem kunnen introduceren als strafplek in plaats van het strafstoeltje. Als je hem niet meer wilt/kunt gebruiken om haar even in te laten zitten/spelen.
Slaan en bijten zijn misschien een fase, maar het is duidelijk gedrag dat niet hoort. Let je er wel op dat je altijd het gedrag afwijst, en nooit je kindje? Het is heel belangrijk dat je aangeeft dat je kind stout DOET, zich stout GEDRAAGT, en dat je dus niet zegt: je bent stout. Veel beter is het om te zeggen: je doet stout/vervelend. Dat mag je niet doen.
Positief gedrag belonen! Dus áls ze dan eventjes zelf speelt, niet denken: nou kan ik snel een bezem door het huis halen - nee, dan juist rustig kijken naar haar en haar na afloop prijzen: wat heb je goed zelf gespeeld! Nu gaan we samen even opruimen.
Misschien heb je er niets aan hoor en misschien doe je het allemaal al zo.. in elk geval: succes!

 

Lekker zo af en toe in de box zetten. Kun je lekker even iets voor jezelf doen en mevrouwtje leert ook nog beter spelen.
En als ze huilt, doe je gewoon de radio aan.

Onze oudste was ook zo jong al zo'n pittig kereltje. Wat is het dan heerlijk als je éventjes stoom af kunt blazen, of gewoon es even op de bank zitten zonder dat die vingertjes overal aankomen.

Succes ermee hoor.

 

Hier een stuiterbal van jewelste, net een maandje ouder.
Ze is nu echt op een leeftijd om haar eigen willetje door te drijven, en papa en mama te testen (wat gebeurt er als ik het WEL doe, zelfs onder de ogen van papa en mama?).

Wat bij ons na veel trial and error werkt:
- zo min mogelijk nieuwe regels tegelijk "behandelen". Kindjes hebben moeite met een regel leren, je moet het echt 100x herhalen, en als je de kamer uitloopt zijn ze die mooie regel echt (echt!) weer vergeten. Je kindje is dus niet stout in de zin van met opzet regels overtreden, maar vergeet echt zo wat mag en wat niet mag.
- Herhalen herhalen herhalen. De zekerheid en veiligheid krijgt een kindje dus door consequent te zijn. Ten alle tijden gelden dezelfde regels. Heerlijk duidelijk.
- Stemverheffen of overal op reageren (positief dan wel negatief) werkt echt averechts bij onze uk - dwz, ze wordt er nog stuiteriger van. Rustig blijven, zachte stem gebruiken, dat is de manier van communiceren, dat neemt je kindje echt over, die rust die uit je stem klinkt.
- Bij jengelen (bijv rond mn benen hangen als ik kook) negeren. Hoe lang dat ook duurt. En met een aardige stem uitleggen dat ze niet moet huilen als ik aan het koken ben. Ze blijft lang proberen, maar geeft op een gegeven moment echt op. Gister bijv. stopte ze met huilen, en stond ze gewoon te wachen tot ik even tijd had. En toen heb ik dat lief wachten natuurlijk beloond!
- Ik maak echt tijd vrij om met haar te spelen, mn man ook. We houden haar echt niet 24/7 bezig, maar ze weet wel dat er momenten zijn dat we alle aandacht voor haar hebben, en "nu ga ik even schoonmaken" (dat is ook vaak genoeg drama hoor, maar ja, het kan niet in een keer goed gaan)

Maar nog vaak genoeg gooit ze zich dramatisch op de grond hoor, het is echt geen vredig rustig paradijs hier En tja, ook dat negeren we...
Ik denk toch een kwestie van volhouden.
Houd vooral in je hoofd wat jij de ideale manier van communiceren vindt, je kindje kopieert vroeg of laat jouw gedrag.