Vandaag ontving ik een brief van m'n vriendin die ik al ruim 19 jaar ken en waarmee 't 20 jarig jubileum niet gehaald gaat worden. Kan het nog niet helemaal bevatten, maar zal ff een korte uitleg eraan vooraf geven. -We kennen elkaar van de modevakschool en hebben een soort van zusjes-vriendinnen relatie...zij enige kind, ik ook -Beiden wel een verschillend leven : Ik jaren vrijgezel geweest+ niet zo gelukkig in de liefde/relatie's , zij al 20 jaar met dezelfde man ...ook een moeizame relatie:Hij: Psychische problemen , moeilijke jeugd + alcohol en drugsprobleem, zij 2 schoolgaande kinderen, ik nu pas in de luiers. Ik werkzaam (in Eindhoven ruim 100 km van huis), zij al jaren niet. Ik 5 jaar met huidige partner geen perfecte relatie de nodige ups & downs, maar nog steeds samen + 2e kindje op punt van komen. Mijn dierbare (mama + papa) wonen niet bij me in de buurt/andere regio, de hare 2 straten verderop. -Wij hebben t materieel beter (voor mij niet belangrijk, maar ze heeft eerder wel eens gez. dat haar man zich minder voelde erdoor...) -Alle jaren kon ik m'n hart luchten bij (liefdes)verdriet, maar t mes heeft aan 2 kanten gesneden, want ik heb haar trouwjurk voor nop gemaakt, m'n auto "cabrio" laten beletteren met hun trouwen en uitgeleend, dagjes weg "Efteling" betaald, in hun moeilijke tijd in dec maand groot kerstpakket/boodschappen + staatsloten gegeven, m;n partner heeft haar man van kleding voorzien en met verjaardagen van de kinderen heb ik ze altijd proberen te verwennen. Haar verjaardag neem ik haar altijd mee uit: concert of bijv Derk Ogilvie -Ivm geen vervoer hebben hun altijd gehaald en gebracht met de auto ......zo kan ik nog wel ff doorgaan, maar in vriendschap help je elkaar waar je kan ....en de ene heeft hulp/steun op t ene vlak nodig en de andere op het andere. Feiten:....ben heel eerlijk ...heb al 2x een burn-out gehad ivm teveel hooi op m'n vork nemen en maar doorgaan (zowel werk als prive) Heb een zoontje van 20 mnd oud Dean die m'n oogappeltje is, maar waar ik/we echt onze handen vol aanhebben mede ivm z'n gezondheid. 10 ziekenhuisopnames in 1,5 jaar, 4 x operatie, voedsel allergie en slaapproblematiek. Hij heeft nog nooit 1 nacht in z'n leven doorgeslapen! + vaak ben ik s nachts met hem op ivm buikpijn wat hij heeft. Maar moet normaal wel weer werken 3 hele dagen + heb een gezin /cq huishouden en ook nog een moeder die niet stabiel is, een schat maar die niet meer van me kan betekenen als dat ze van me houdt. Kortom : Ik doe veel alleen/zelf en gelukkig helpt m'n partner veelal met het huishouden. Nu gaat deze (2e) zwangerschap niet over rozen qua gezondheid en ben ziek sinds eind november thuis en niet werkzaam. Kom werkelijk nergens anders dan sinds 3 wk-af en toe- in een winkel om toch zsm alles af te krijgen voordat de baby komt! Zit er lichamelijk behoorlijk doorheen + als ik t moeilijk heb trek ik me terug in m'n cocon als deels zelfbescherming/om energie op te doen. Nu kreeg ik vandaag deze brief: Lieve Mirtje, Je laatste sms heeft me veel verdriet en pijn gedaan. Ik voel me gewoon weggemofeld en een sta in de weg voor je. Daar heb ik geen zin meer in. Misschien vindt je me nu hard en meedogenloos maar vrienden maken ook tijd voor elkaar en investeren in de vriendschap ook al heb je weinig tijd door ziekte, zwangerschap, werk of wat dan ook. Ik heb vaak genoeg aangegeven dat ik je mis en naar jou wil komen met de trein, maar vervolgens krijg ik pas na 1 week of langer een sms terug en heb je het er niet meer over. Ik vind heel moeilijk, maar heb sterk het gevoel dat het komt doordat Martin slecht over ons praat (en je misschien wel tegenhoud in contact met ons) in de ruzies, wat je vroeger ook aangaf. Dat is de reden dat Ries jou niet meer smst, want anders wordt hij weer vervelend en boos op jou. En nu kan ik pas na de bevalling komen, een kado brengen en vervolgens daarna niet meer zien want er is altijd wel wat. Ga me niet zeggen dat je niemand ziet, dat geloof ik gewoon niet. Wees gewoon eerlijk tegen mij, dat is toch wel het minste wat je kunt doen na 19 jaar lief en leed te hebben gedeeld. Mijn vriendschap en liefde voor jou gaat zeker niet over,maar ik heb er geen zin meer in om elke keer een trap na te krijgen, zo voelt het gewoon. Dan moeten we elkaar gewoon loslaten en leven en laten leven. Misschien dat we elkaar in de toekomst weer tegemoet komen, als er dan wel ruimte voor is. Ik gun jou alle geluk, goede gezondheid en liefde toe samen met jou gezin. Het gaat jullie goed meis. Ik hoop dat je een goede bevalling zult hebben en een fijne kraamtijd erna. Veel liefs, Diana Ik heb hierop (verbouwereerd) een reactie via sms gegeven met daarin dat ik mezelf niet ga verdedigen , t me tegenvalt van haar na 19 jaar, me schijnbaar niet kent want ik laat me door niks of niemand tegenhouden als ik iets wil....maar problemen met gezondheid overkomen je...helaas) en dat ik er geen woorden voor heb dat ze me (onterecht)voor leugenaar uitmaakt! (heb dit er nu niet meer ingezet ....maar ik kom de afgelopen 3 maanden ECHT nergens muv KDV, m'n moeder ...omdat ze ook niemand heeft) Kreeg een hele nare sms terug van haar waarin stond dat ik het altijd moeilijk heb, altijd problemen in m'n relatie en dat ze niet meer over haar grenzen heen laat gaan!? (wat dat ook mag betekenen, want ik leg haar geen stro breed in de weg...., maar heb alleen momenteel de keuze gemaakt ff niet af te spreken door gezondheidsproblematiek en daar is ze van op de hoogte) En dat ik haar geen schuldgevoel hoef aan te praten. Dat was het! Wat zouden jullie doen??? Partner mening is: geen reactie meer geven. Ze heeft haar standpunt ingenomen, want anders stuur je wel een open brief of geef je aan dat je erover wilt praten, maar dit is gelijk een brief vol oordelen en een besluit. Ik kan mezelf recht in de spiegel aankijken, want ik ben eerlijk geweest altijd tegen haar en mijn keuze was dit niet ...., maar ik kan mezelf ook niet in 1000 stukjes tegelijk verdelen en iedereen maar tevreden houden (ten koste van mezelf!? en m'n gezondheid) Misschien zou ik nog een reactie willen geven, maar wat zouden jullie daarin zetten? En hoe ...per brief (net als zij) of sms ...of... Bedankt voor het lezen! Liefs Mirre
Moeilijke situatie. Maar zoals zij het in de brief beschrijft, is hoe zij het heeft ervaren. Wel jammer dat ze inderdaad geen open einde aan de brief maak, ze heeft schijnbaar haar beslissing al genomen. Denk dat smsjes sturen niet veel zin heeft, kan verkeerd geinterpreteerd worden. Als je dit echt uitgepraat wilt hebben dan zou ik haar bellen.
Ten eerste denk ik: jeetje...... Bij vriendschap hoort ook elkaar ruimte geven..... Jij hebt hier ook niet voor gekozen... Ik zou niet reageren. En nu lekker genieten (voor zover dat kan met je gezondheid) van de zwangerschap en daarna van de kleine. Ik zou gewoon een geboortjekaartje sturen. Misschien met persoonlijk briefje dat je het leuk zou vinden als ze langs zou komen. Succes!
Zou ook eerder bellen of een persoonlijk gesprek aangaan! Sms-en en brieven kunnen altijd anders overkomen! En leg jouw gevoel aan haar uit en vrag waarom ze de beslissing al heeft genomen!
mijn partner z'n beslissing zou ook zijn: niet op reageren. Is al eens zijn beslissing geweest (maar dat ging over zijn vrienden dus dat was voor mij makkelijker om niet te doen). Op zich vind ik het persoonlijk een mooie brief. Ondanks dat het lijkt alsof ze haar keuze al gemaakt heeft, toont ze er volgens mij toch nog wel in dat ze graag contact met je wilt en dat het haar pijn doet hoe het is gegaan. Zou ik zo zeggen. ik denk dat het sms-en van jullie niet helemaal goed werkt. als ik het zo lees komt dat er iets te vaak in voor en ja, ik vergeet ook wel eens (helemaal sinds ik een kindje heb) terug te sms-en. Dit doet mij eraan herinneren dat ik nog een vriendin van me terug zou bellen. Vorige week maandag. Misschien moet je haar gewoon eens opbellen of een mailtje sturen (al weet ik uit ervaring dat ook mailtjes verkeerd opgevat kunnen worden) om het te bespreken. Zou me niets verbazen als ze daar heel blij mee zou zijn maar het zelf niet "durft" te doen, omdat jullie nu eenmaal in deze situatie zitten. succes met je beslissing.
Ik vind het behoorlijk laf van haar dat ze zoiets enorm emotioneels per brief kenbaar maakt. Een beetje vrouw had persoonlijk naar je toe gekomen, desnoods een afspraak met je gemaakt zonder je man erbij, als dat beter voor haar voelt... In jou schoenen? Ik had er naar toe gegaan. Laat ze het maar face to face zeggen wat haar dwars zit, op die manier kan je woorden niet in de verkeerde context opvatten en kun je een gesprek in goede banen laten lijden. Ga geen verwijten neergooien, ook geen opsomming met wat jij (jullie) allemaal voor haar (hun) hebt gedaan, daar bereik je op dit moment niets mee. Laat haar haar gevoel kenbaar maken en reageer daar rustig op. Op 1 of andere manier zit er tussen jullie een communicatiefout, die zij wel als pijnlijk/storend ervaard, maar waar jij totaal niet van op de hoogte bent..Jij doet wel enorm veel voor haar, maar kun je ook naar hààr problemen luisteren. Of verdrink je in die van jezelf, zodat je te weinig oor hebt voor die van haar. Sommige dingen zijn niet in materieel opzicht te geven, maar is het op dat moment veel fijner als je gewoon begrepen wordt. Weet niet of dit bij jullie zo speelt, ik ken jullie natuurlijk totaal niet. Maar dit is wel een beetje de smaak die ik van die brief krijg... Ik hoop voor jullie dat jullie tot een oplossing komen. Zo'n vriendschap van 20 jaar is eigenlijk veel te kostbaar om op zo'n manier te beëindigen...
Ik zou een brief terug schirjven en aangeven hoe jij de vriendschap ziet. Ik zou de brief niet 1 avondje schrijven. Maar doe er een paar dagen over. Misschien dat zij jou dan beter begrijpt. Tenzij je natuurlijk klaar ben met de vriendschap?
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het ook een goede brief vind, ze schrijft duidelijk hoe zij zich voelt en ervaard. Ik heb ook een vriendin die vaak niet terug sms't, geen tijd heeft voor een kopje koffie en van wie ik nooit iets spontaan van haar hoorde. Ik voelde me daar heel erg door gekwetst en aan de kant geschoven. Ik hield veel van haar maar kreeg dat gevoel niet terug. Het contact is een poosje verwarderd maar gelukkig later weer opgepakt. Zij ziet vriendschap anders dan dat ik dat zie, ondanks dat ze heel veel om mij geeft vergeet ze te smsen en heeft ze echt geen tijd voor een bakje koffie.. Waarom sms je haar niet terug? Waarom kan ze niet voor een kopje koffie komen? Vriendschap leeft zich zelf niet voort, daar moet tijd en energie in gestoken worden anders verlies je mensen. Ik zou persoonlijk een gesprek met haar aangaan, aangeven hoe jij je voelt, dat je niet kan afspreken en waarom je nu even niet zo veel van je laat horen. 19 jaar gooi je niet even zomaar weg..
Mijn mening is,dat als ik zie hoeveel je voor haar hebt gedaan..Had ze van mij nooit meer contact hoeven te zoeken,en ik zou er zeker niet als een hondje achteraan blijven gaan!!
gewoon zo laten. Als zij geen begrip kan opbrengen voor jouw situatie gaat het jou ook nog veel pijn doen. Ik zou er klaar mee zijn, echte vriendschap gaat niet om kwantiteit!
je kan haar uitnodigen voor een goed gesprek. in elke vriendschap zitten ups en downs,en het is juist echte vriendschap als je daar uit komt. ik zou haar uitnodigen per kaart,gewoon een leuke kaart met een luchtige boodschap. ik hoop trouwens niet dat ze ook op deze site zit want als ze ziet dat jij haar persoonlijke brief zo openbaar geeft denk ik dat ze niets meer met je te maken wil hebben.8)
Even een kleine , eerste reactie op jullie reacties @mamamadelon Nee hoor ze zit niet op dit forum, heeft geen pc/internet @guppie81 Zo ervaar ik het op het moment wel. Voel me aangevallen terwijl ze me al jaren kent...en weet hoe ik in elkaar zit en ineens het niet meer accepteren kan. Het idee van kwaliteit spreekt mij als persoon ook meer aan, ik ben geen hardloper (bij niemand niet)Vrienden en vriendschappen vind ik wel belangrijk en geef ook aan als iemand me dierbaar is, maar toen zij zich in een drukkere fase (kleine kinderen/problemen) bevond maakte ik daar ook geen probleem van! Ik heb me ook vaak genoeg alleen gevoeld als niet happy single, maar probeerde me dan in te leven in haar...ze had haar gezin. Het is toch geven en nemen!? @Claudia Klopt! Ik heb veel gedaan, maar niet alleen dat (al lijkt het wel alsof ik haar "gekocht" heb...) Ook ik heb geldzorgen gekend/en nog, maar probeer wel altijd te delen als t me wel goed gaat. @butterfly83 Ik sms altijd terug....alleen soms wel later idd...dat geef ik toe, maar doe dat niet alleen bij haar. Het is een -min- puntje van mij, geen excuus maar ik ben niet zo snel met dat soort dingen/nooit geweest Een kopje koffie....tja, ze weet waar ik woon! Ook dat is weer zoiets, ben niet zo in de weer met afspraken maken/plannen...ik denk dan bij mezelf: Als je echt zo graag wil meid waarom ben je in 5 jaar!! Dan nog nooit langsgekomen (alleen ook met speciale dagen zoals verjaardagen) , maar nooit een sms in de trant van: Heb je volgende week een keertje tijd dan kom ik ff met de trein een bakkie doen..... Alleen maar steeds smsjes met: Ik hoop je snel te zien! Ze verwacht (te) zeker te weten dat "IK" zou komen..al schrijft ze over aanbod zelf komen....als dat laatste zo is, dan wacht je daar toch geen 5 jaar mee!?/op!? @augustus Een brief schrijven, maar niet over 1 nacht ijsgaan...is misschien een optie, daar laat ik de komende dagen m'n gedachte nog eens over gaan maar ga eerst voelen wat ik voel... @Loetje Ik vind het ook een beetje hmmm zeg maar raar dat ze dit per brief zo doet, had ik ook niet van haar verwacht.... @Maia Een mooie brief kan ik het niet noemen, maar denk ook dat ze het liever anders had gezien. Het gevoel wat ik erbij heb is dat ze denkt dat ik niet hetzelfde voel voor haar als zij voor mij...., maar hierbij denk ik wel meis ze zou beter moeten weten na al die jaren. Schijnbaar zijn haar verwachtingen hoger/voor mij niet te realiseren (momenteel) @Sarah84 Idd woorden kunnen soms anders/harder overkomen dan de bedoeling is, maar zij maakt wel deze keuze ...ik vind het geen slimme keuze...afgaande op mezelf zou ik het face to face...of telefonisch besproken hebben. Wat had een belletje haar nou gekost!? Ik zou haar nog wel terugbellen zodat ze geen kosten zou hebben!! @paradijsvogel Probeer -ondanks alles- te genieten, maar leuk is het niet. Het geboortekaartje sturen is wel een optie @consider Klopt, het is haar beleving....en wie ben ik om daar over te oordelen!? Alleen valt ze me wel aan...zo voel ik het!? Onterecht in mijn ogen en dat maakt het moeilijk. Bellen doe ik haar (nu) zeker niet, want de brief geeft een al genomen beslissing aan.....en ik ben geen puppie-hondje. Jammer vind ik het wel dat ze deze keuze heeft gemaakt...dat wel Ik ga het allemaal ff laten bezinken sowiezo Een wijs nachtje, of 2 ...erover slapen en wie weet kan ik dan iets doen waar ik achter sta, of besluit ik nix (meer) te doen Tot zover thanx vd reactie's...en ik blijf meelezen als er meerdere reactie's nog mochten komen de komende dagen Liefs Mirre
Oh meid,ik vind het echt zo klote voor je!Maar laat je niet kisten hoor! ik hoop dat je de juiste beslissing zult maken! Dikke knuffel!
Dank je! (zonder te zielig te willen doen) die knuffel kon ik hard gebruiken...al is het een virtuele
Ik vind het moeilijk om zo over internet een mening te vormen over het hoe en wat. Jij verteld het uit jouw standpunt, maar haar kant kunnen we niet horen (op de brief na, maar dat is maar een stukje) De brief op zich vind ik best netjes eigenlijk. En denk ook niet dat die nou zo verkeerd is. Misschien ben je er erg van geschrokken omdat je niet wist hoe ze er over dacht. Ze had het best persoonlijk kunnen vertellen vind ik. Maar ja, misschien heeft ze wel geprobeerd met je af te spreken om het hier over te hebben, maar had je geen tijd en stak het haar te erg om het nog langer zo te laten. Je kunt er niks aan doen dat er toevallig bij jullie altijd wat is, maar ik weet wel dat het erg veel energie kan kosten voor de andere partij. Ik heb een vriendin met een eetstoornis gehad, en op een gegeven moment ging ik er aan onderdoor omdat ik haar nooit echt kon helpen, maar een soort van praatpunt werd. Ik nam het allemaal in me op, mocht er niet met anderen over praten, en kon niks voor haar beteken. Dat heeft mij bijna kapot gemaakt. Niks om jou of zo hoor, maar misschien is het voor haar ook wel een beetje zo. Ik zou haar bellen om hier eens goed over te praten. Maar ik ken de hele situatie natuurlijk niet. Dus als je te boos bent laat het dan weekje rusten, en sta er dan nog weer eens bij stil.
Jeetje... Heftige boodschap om zo over te brengen via een brief. Ik zou er ook nog wat dagen over na denken wat te zeggen. Dan zijn de ergste emoties gezakt en kun je wat nuchterder reageren. Ik zou wel bellen en niet smsen, mailen of schrijven. Ik hoop dat het goedkomt, 20 jaar vriendschap is nogal niet niks. dikke knuffel
Vind het heel rot maar als ik het zo lees mist ze je alleen heel erg, en is ze erg onzeker over wat zij nog voor jou betekent. Als ik persoonlijk ergens een hekel aan heb ik dat verrekte rot gsms en dan zeker over dit soort dingen, bel elkaar gewoon op praat het uit of niet maar dat smssen en dat msnnen daar kun je niet zulke langlopende relaties mee beindigen of herstellen. Ik denk dat je voor jezelf moet bepalen of ze nog bij je past als vriendin en zo ja denk ik dat jullie goed moeten praten want ik denk dat ze dat wel heel graag wil, maar te onzeker is. Heel veel sterkte.
@Aura Denk dat je daar wel een goed punt hebt hoor...of we nog bij elkaar passen!? Ik vraag me dat wel af We hebben zo'n verschillend leven, ze heeft alle tijd vd wereld en ik totaal niet. Klinkt misschien overdreven, maar ik sta iedere ochtend half 5 op, m'n werk aan de andere kant van Nederland, m'n gezin, straks een baby erbij, m'n moeder ook hier 50 km vandaan en natuurlijk de andere vriendschappen die ik ook nog heb. Gevoelsmatig heeft ze gewoon te hoge verwachtingen van me ...mede omdat zij wel de hele dag haar eigen tijd in kan delen ... Zie op korte termijn geen verandering daarin, want ik moet qua financieen toch echt blijven werken (zou ook wel lekker hele dagen koffie/thee willen leuten, maar ja...) @Koeky Dat idd geval....ik ga nu zeker niks doen (en of ik nog iets ga doen weet ik ook nog niet) Alles wat nu zou gebeuren is puur uit emotie en dan worden vaak niet de juiste dingen gez.of komen over @danip Wat betr dat er altijd wat is bij mij ...tja dat is veelal ook zo en de meeste dingen zijn toch echt pure overmacht. Ik verwacht van haar daar eigenlijk niks van/bij en val haar er ook helemaal niet mee lastig. Heb haar alleen op de hoogte gehouden van het hoe en waarom t contact momenteel op een laag pitje staat. Daar is dus geen begrip voor (zo voel ik het) en dan denk ik bij mezelf: Meid, voor jou heb ik altijd wel alle begrip gehad. Ik denk echt dat het "probleem" zit in 2 dingen: 1) ze wil iemand "anders" in dit geval m'n huidige partner als schuldige aanwijzen, maar ik ben niet anders dan de andere 19 jaar behalve ouder, maar waarschijnlijk is ze zelf veranderd qua verwachtingen 2) Ze wil de belangrijkste zijn, m'n onverdeelde aandacht en tja dat gaat een beetje moeilijk want mijn leven ziet er totaal anders uit dan het hare. Dit is zoals ik het momenteel ervaar/voel. Ben nog steeds wel shocked hoor, want had dit nooit verwacht. Het gekke is: ik ben steenbok van sterrenbeeld en die staan bekend als enorm trouw en loyaal...en (al zeg ik het zelf) dat is ook op mij van toepassing! De vriendschappen die ik heb koester ik , maar er zitten maar 24 uur in een dag! Zo heb ik ook een vriendin die ik al 37 jaar (m'n hele leven) ken! Ook samen op de kleuterschool gezeten. Van haar heb ik het afgelopen jaar ook heel weinig gehoord, maar ze belde met m'n verjaardag op en ik vond het hartstikke leuk! Denk je dat ik haar dan verwijten ga maken ...Nee, natuurlijk niet! Ze zei ff kort dat ze een heavy tijd had gehad qua relatie-problematiek en ff voor zichzelf tijd nodig had gehad. Nou prima toch, dat recht heb je toch!? Je bent toch niemands bezit denk ik dan. Feitenlijk zit het probleem denk ik echt in een verwachtingspartroon. Liefs Mirre
ik zou een brief/mail schrijen met hoe jij erover denkt, met daarin ook wat je allemaal wel niet voor haar gedaan hebt e.d. en dan eindigen met dat ze mag doen wat ze wil ermee... Tja, ik weet niet of ik nu nog zin had voor jou om er energie in te steken...
Hier ben ik het mee eens. Sms'en en brieven kunnen anders over komen dan dat jij bedoeld omdat zij niet hoordt op welke toon je het verteld en als je belt dan wel... (snap je het? ) Maar ik zou ook geen sms'en meer sturen en het zo even laten... Misch even laten rusten allemaal en van beide kanten er goed over na denken en dan eens bellen met elkaar.