Misschien zeg ik iets wat al eerder gezegd is maar dit topic zo lang dat ik niet alles heb gelezen. Ik hoop van ganser harte dat de scholen weer opengaan. De sluiting is in mijn ogen eigenlijk tamelijk 'oneigenlijk' tot stand gekomen doordat de druk uit de samenleving / omringende landen zo groot werd, dat het kabinet bijna niet anders kon dan overgaan tot sluiting. Als ik even naar onze situatie kijk: het onderwijs dat mijn dochter van 6 (bijna 7) nu thuis krijgt, stelt nauwelijks iets voor. Ouders hebben na de eerste week geklaagd dat het teveel was. Nu is het verplichte stukje zo ontiegelijk weinig dat we binnen het uur klaar zijn. Ik probeer haar zelf wel wat meer uit te dagen met dingen die ik van Pinterest pluk maar kom op: ik ben geen docent en probeer ondertussen zelf ook nog te werken en een peuter van 2,5 bezig te houden. Onze dochter is normaal al vrij 'bewerkelijk' en dat het leven nu opeens zo ontzettend anders is, resulteert bij haar in enorm opstandig, brutaal en koppig gedrag. Ze is aan het eind van de dag nauwelijks moe en ligt tot 22.30 uur naar het plafond te staren, maar wil wel graag dat ik om de zoveel minuten kom kijken want opeens is ze bang van alles en nog wat. En dat begrijp ik. Het wegvallen van het schoolse leven en bijhorende ritme valt haar duidelijk enorm zwaar. Ik probeer het thuis zo voorspelbaar mogelijk te maken door schema's aan te houden en het leven van school waar mogelijk na te bootsen maar laten we eerlijk zijn: dat lukt maar mondjesmaat. Lesgeven is een vak en er is een reden voor dat ik niet dat vak ben gaan uitoefenen. Het leven bestaat bij ons momenteel vooral uit strijd en alles wat weer enige normaliteit terug kan brengen aan ons leven, juich ik toe. Bang dat mijn kinderen besmet raken ben ik niet. Ik ben ervan overtuigd dat het geen nut heeft me zorgen te maken over dingen die ik hoe dan ook niet onder controle heb. Kwaliteit van leven is ook een ding en zonder al te dramatisch te zijn (want ja: er zijn mensen die echte problemen hebben, ik weet het..) is die kwaliteit in ons huishouden momenteel ver te zoeken. En ik kan me zo voorstellen dat wij niet de enigen zijn.
Ik heb het ook niet over geen vakantie, ik heb het over aanpassen naar de omstandigheden. Dus wellicht voor kinderen geen 6 weken maar 3 weken vakantie. Maar ga jij vooral lekker vakantie hebben terwijl andere mensen wel inleveren omdat ze de schouders er wat meer onder zetten dan normaal. Ik werk ook gewoon door, mijn vriend werkt 90 uur per week, mijn moeder die in de zorg werkt levert haar 6 weken vakantie in om die dan maar op een rustiger moment te krijgen. Ik zie iedereen in mijn omgeving zn best doen en zelfs werk doen waar ze normaal hun bed niet voor uit zouden komen. En ja we hopen allemaal dat we in het najaar misschien een weekje weg kunnen. Maar 6 weken zomervakantie vind ik echt nergens op slaan in deze tijden. Terwijl mijn zoon gewoon 30 uur per week naar school gaat, zou het voor hem echt geen enkel probleem zijn om maar 2 of 3 weken zomervakantie te hebben. Het gaat maar om 1 jaar en enkel als het nodig is. Ik ga er dus vanuit dat het wellicht nodig is. En zal er geen traan om laten.
Ik denk dat we met zijn allen eerst eens moeten afwachten wat nu de daadwerkelijke plannen zullen zijn. We hebben er toch geen invloed op en uiteindelijk zal het ook allemaal weer een keer "normaal " worden.
Iedereen heeft een andere mening. Maar voor mij is vakantie even mijn laatste prioriteit. Het enige wat ik nu van belang vind is dat we met z’n allen weer een beetje normaal kunnen gaan leven. En als dat betekend dat mijn kinderen eerder naar school moeten dan is dat maar zo. Dat zal voor hun sowieso meer plezier zijn dan alleen maar thuis zijn. Naar mijn mening hebben we momenteel even niks te willen en te eisen.
Hoe jij het beschrijft; dat is een ISK in Nederland Ik werk bij Jeugdzorg met minderjarige vluchtelingen als doelgroep
Dat vind jij. Maar ik vind het heel pittig allemaal. En ik spreek voor mezelf en gezin. We moeten echt dan wel bijkomen hoor. Nu moet je zoveel. Huiswerk, huishouden, schema enz. Echt geen rust voor jezelf. En in de vakantie heb je een stuk minder verplichtingen. En wie bepaald of ik 4 of6 weken vakantie "mag". We hebben ook nog zo iets als rechten toch.
Bij een leerling waar je via de mail, internet en telefonisch geen contact krijgt zou ik langs gaan...
Kinderen hebben ook het recht om naar school te gaan, mensen hebben techt om zich te kunnen ontspannen in horeca gelegenheden .alleen het virus verspeelt die rechten helaas
https://www.msn.com/nl-nl/nieuws/binnenland/rivm-coronaregels-in-noord-nederland-mogelijk-eerder-versoepelen/ar-BB12I9nm?li=BBoPOOe&ocid=mailsignout
ik denk dat iedereen wel even wil bijkomen van al deze ellende. Maar als we even realistisch zijn is dat toch gewoon een luxe probleem? En rechten.. volgens mij is er momenteel sowieso weinig over van onze rechten..
Ik zie dit zeker niet als een luxe probleem maar als noodzaak om mensen geestelijk en lichamelijk te laten bijtanken en grote problemen te voorkomen. Zelf ben ik niet bang voor achterstanden. Zowel leren als sociaal niet. Daar zie ik pas een probleem in als we praten over een half jaar tot een jaar. Het scheelt dat wij al 1x 11 maanden quarantaine hebben gedaan en al 1x 15 maanden zonder onderwijs, wellicht denk ik er daarom makkelijk over
Op de NOS: Rutte: resultaten onderzoek naar verspreiding kinderen hopelijk voor 1 mei Premier Rutte hoopt volgende week van het Outbreak Management Team te horen wat mogelijk is met het onderwijs. "We praten met iedereen. Er wordt heel hard gewerkt aan scenario's en protocollen. We hopen de resultaten van het RIVM-onderzoek naar de verspreiding door kinderen voor 1 mei te hebben. Op basis daarvan gaan we volgende week bekijken of we al een besluit kunnen nemen over de scholen na 28 april. Meer is daar nu niet over te zeggen. "
Natuurlijk is het mentaal best zwaar. Maar laten we eerlijk zijn, wij leven echt luxe hier in NL. Over het algemeen heeft iedereen een huis, te eten, kleding en alles wat je maar nodig hebt. vergeleken andere delen van de wereld hebben wij het allemaal niet zo zwaar. En ja dat valt misschien niet helemaal te vergelijken, maar het is wel zo. Dus jaa.. als wij verder alles maar hebben vind ik een vakantie wel een luxeprobleem.