Schooladvies

Ik ben leerkracht van groep 8 en op onze school werkt het zo:
Een kind krijgt een advies wat volgens ons bij het kind past en het belangrijkste zijn de leerresultaten.
Ons belangrijkste meetinstrument is het cito-leerlingvolgssysteem.
(dus de toetsen met de letters A t/m E), dit omdat dit methode-onafhankelijke toetsen zijn en ze een duidelijk beeld geven van de resultaten van het kind over een langere periode bekeken.
Daarnaast gebruiken we de rapporten.
Soms twijfelen we, bijv. tussen vmbo-tl en havo en dan kunnen dingen als werkhouding, tempo, doorzettingsvermogen etc. de doorslag geven voor het uiteindelijke advies.

 

Op onze school wordt gekeken naar een combinatie van allerlei zaken.

-De schoolrapporten; Dit geeft een goed beeld van de leerprestaties van de leerlingen. Op het rapport staan ook punten voor toetsen die ze thuis moeten leren. Dat geeft vaak al een indruk van de leermotivatie en inzet van het kind. Verder geven wij op het rapport ook altijd punten voor werktempo en inzet. Hier wordt dus altijd al naar gekeken.

- Het CITO leerlingvolgsysteem (dat gedurende de hele schoolperiode wordt gebruikt); tijdens de hele schooltijd worden de resultaten van de gewone toetsen en CITO-toetsen al met elkaar vergeleken. Over het algemeen bevestigen die elkaar. Als er verschillen zijn, dan wordt gekeken hoe dit komt. Bijvoorbeeld bij spelling komt dit geregeld voor: de dictees die we gebruiken voor het rapport, bevatten woorden die de kinderen in de weken daarvoor in de klas en thuis hebben kunnen oefenen. Als de kinderen daar goed op stampen, kunnen ze vaak hoge punten halen voor die dictees. Helaas blijven de woorden niet bij alle kinderen lang 'hangen'. De woorden van de CITO-dictees worden op onze school vooraf niet extra geoefend. Het kunnen dus woorden zijn die ze nog niet of langer geleden geleerd hebben. Kinderen die zwak zijn in spelling, maken hier vaak meer fouten in. De goede spellers kunnen het dictee makelijk aan.

- De gesprekken met ouders en het kind geven ook een beeld van het kind. We weten door de gesprekken vaak wel of kinderen bereid zijn thuis hard te werken of dat ze niet veel met school bezig zijn. Als een kind net op de grens zit tussen twee niveaus, kan dat meespelen.

- Uiteindelijk speelt de CITO eindtoets nog een rol. Maar vaak komt de uitslag hiervan natuurlijk pas binnen nadat er al 'voorlopige' adviesen zijn gegeven. De uitslag van CITO zal in de meeste gevallen het advies van de school ondersteunen.

Mag ik je al laatst op het hard drukken, dat "het hoogste" (VWO) niet altijd het beste is! Kijk ook echt naar hoe je kind is.

Even een heel zwart-wit voorbeeld:
Een potentiele VWO leerling hoort niet alleen bij de meest intelligente kinderen van het land. Het is ook een kind dat leergierig en ijverig is, school serieus neemt en graag hard werkt.
Je kunt ook een kind hebben dat in principe intelligent genoeg is, maar naast school ook heel graag bezig is met een heleboel andere dingen. De leermotivatie is minder groot. Huiswerk is iets dat niet serieus te nemen is, maar meer vraagt om een creatieve oplossing zodat je zo snel mogelijk klaar bent. Zo'n kind past misschien toch beter op de HAVO.

Een kind dat met keihard werken een VMBO-t diploma haalt met redelijke punten, zou op de HAVO wel eens diepongelukkig kunnen worden door de te hoge werkdruk en het steeds net tekort schieten.

 

Ik heb een beetje ervaring vanaf de ándere kant (van ouderskant)
Onze zoons scoorden beiden heel hoog bij de Cito's, ook het advies van hun leraar was voor beiden havo of hoger.
De oudste leek eerst prima te gaan. Goed leren, prachtige cijfers.
Tot hij in de puberteit kwam, toen werd zijn werkhouding flink minder. Niet zelden kwam hij met onvoldoendes thuis, maar haalde toch elke keer net de eindstreep.
Toch heeft hij het VWO gehaald, en daarna is hij gaan studeren.
Hij heeft twee studies geprobeerd voor hij eindelijk zijn ding gevonden heeft: chinees. Hij zit nu in het derde jaar, momenteel studeert hij een halfjaar lang op de univ. in Beijing.
Hij is serieus bezig. Volgend jaar hoopt hij af te studeren. Kansen voor een baan zijn goed: chinees is in de opkomst.

Tweede zoon.
Ondanks dat hij naar de Havo kon, wilde hij dit persé niet, omdat z'n beste vriend naar de Mavo ging. We konden hoog en laag praten, we hebben het niet gered. Leraren vielen ons bij, maar: tevergeefts. Hij ging naar de Mavo. In de tweede bleek dat hij zich stierlijk verveelde, hij mocht alsnog naar de Havo, maar je zult het geloven of niet: hij wilde niet (weer dezelfde reden).
Op z'n sloffen haalde hij de Mavo, wist daarna niet wat hij doen zou. Ging toen maar naar de Havo omdat hij dan nog even kon nadenken welke richting hij op zou gaan.
Op de havo voerde hij geen klap uit. Nadat hij bleef zitten heeft hij nog een half jaar gedoubleerd, maar we boekten vooruitgang: hij wist inmiddels wel wat hij wilde. Geluidstechniek.
Dat heeft hij toen gedaan (is op mbo-niveau) dus wederom ónder zijn niveau. Drie jaar geen klap uitgevreten, zelfs nog een jaar blijven zitten, dus vier jaar over gedaan. Maar goed, afgelopen juni is hij dan eindelijk geslaagd, en hbo-niveau erachteraan, daar had hij geen zin meer in. Dus alleen z'n diploma geluidstechniek mbo. Geen werk in te krijgen. :x
Nu zoekt hij werk. Staat ingeschreven bij vier arbeidsbureau's en heeft soms enkele dagen per week werk bij de plaatselijke bakker.
Kansen op een 'beetje' baan: nihyl.
Nu wil het niet zeggen dat wij persé een hoge baan willen voor onze kinderen, alle banen die je met plezier doet zijn goed, maar ik denk vaak: jeetje, met zijn hersens: wat zonde!

Reden van dit hele verhaal: Als het een beetje lukt: laat je kind NIET ONDER het niveau zijn opleiding kiezen. Ze worden er alleen maar lui van, voeren niets uit en dat is zooooooow zonde. Nu heeft hij ook wel spijt dat hij bv de Havo niet heeft afgemaakt.
Maarja, hij is inmiddels 23, en heeft geen fut meer om door te leren.
Vaak baal ik er nog van dat we hem destijds niet op die havo gekregen heb, maar aan de andere kant hebben we alles geprobeerd en het lukte niet.

Met onze derde puk gaan we er in elk geval wéér alles aan doen om hem niet onder niveau te laten leren. Gelukkig duurt dan nog even.

 

Ik ben het me je eens Kisbaba, dat je moet proberen eruit te halen wat erin zit.
Maar de ervaring leert toch dat de kinderen het uiteindelijk zelf moeten doen, je kunt moeilijk als ouder dag in dag uit je kind achter de vodden zitten.

Ik geloof er in dat kinderen uiteindelijk wel komen waar ze horen.
Mits je maar genoeg zelfdiscipline en doorzettingsvermogen hebt. Zonder dat zal je altijd onder je niveau presteren.

Trouwens, lijkt me best prettig, een zoon die bij een bakkerij werkt... alleen niet bepaald lijnvriendelijk haha.

 

Uit je kind halen wat erin zit is natuurlijk helemaal niet verkeerd, maar ik zie het vanuit een heel andere invalshoek.
Ik werk in het voortgezet onderwijs op een VMBO-school (basis- en kaderberoepsgerichte leerweg). En wij merken dat basisscholen, maar vooral ouders, hun kind ab-so-luut niet op het VMBO willen hebben, want dat heeft een hele slechte naam. Dus wat gebeurt er? Ouders (en ook de basisscholen) proberen uit alle macht hun kind op minimaal de mavo (vmbo-gt) te krijgen. Kind loopt op de tenen, haalt het niet, moet toch afstromen naar het VMBO en wij zitten met de gebakken peren.

Kijk alsjeblieft naar je kind, waar je denkt dat het gelukkig zal worden. Ga goed kijken naar de verschillende scholen. Bezoek open dagen, enz. Praat met mensen in het voortgezet onderwijs (want wij merken dat basisschoolleerkrachten vaak ook niet goed weten hoe het VO precies in elkaar zit), kijk hoe de zorg geregeld is als je kind dat nodig heeft en laat je goed voorlichten.

Heel veel succes!

 

Als ik even naar mezelf kijk, denk ik ook dat het van belang is welke school je kind straks naartoe gaat. En dan bedoel ik niet het niveau maar de school opzich, daar zit ook een boel verschil in. Ik heb zelf namelijk tijdens de middelbare periode op 2 verschillende scholen gezeten door een verhuizing. De eerste school ben ik begonnen op HAVO/VWO. Toen 2 jaar VWO gedaan maar toch terug omdat ik het niet ging halen en dus in de vierde naar de HAVO ben gegaan. Halverwege dat vierde jaar ben ik naar een andere school verhuisd en ging het me ineenen een stuk makkelijker af. Ik heb daar dus de HAVO ook met gemak gehaald en als ik had gewild had ik daar zelfs nog wel het VWO kunnen doen. En volgens mij komt dat puur en alleen door het feit dat ik me daar een stuk meer op mijn plek voelde als die andere school.

 

mijn ervaringen.

eerst die van mezelf ik kan goed leren en besteedde uren per dag aan huiswerk en was altijd heel ijverig en precies. ik ben uiteindelijk geslaagd met de hoogste cijfers in 30 jaar ( ik deed een grafisch opleiding ) ik heb nergens werk kunnen vinden ondanks mijn cijfers en hoge nivo. niemand durfde het aan ( ik ben slechtziende) ik heb uiteindelijk 2 jaar voor een sociale werkvoorziening gewerkt . ik ben daar na 2 jaar uitgewerkt omdat ik beter was dan de baas ( maar totaal gaen ambities had om op zijn stoel te gaan zitten ) blijkbaar was ik toch desmate bedreigend ofzo ik heb nooit de precieze reden gehoord en na een half jaar kon ik vertekken. ik heb dus jarenlang tot s nachts aan toe gestudeerd elke dag opnieuw allemaal voor niks. want het is me nooit meer gelukt om ander werk te vinden. nu denk ik weleens had ik maar wat meer genoten van leuke dingen en een middenmootje geworden dan had het er misschien allemaal heel anders uitgezien.

mijn dochter van 15 is autistisch en doet vmbo tl. ( hoewel ze boven gemiddeld intiligent is ) ze zit vlak voor haar examen. omdat ze pfeiffer heeft gehad doen we het examen in 2 jaar. ze is toch nog te jong voor de vervolgopleiding. je zag met het halveren van de vakken een loodzware last van haar afvallen.
intiligentie alleen is niet genoeg om ergens te komen er is meer voor nodig. naar mijn mening wordt daar weleens te weinig opgelet. ik vind het heel belangrijk dat ze ook plezier heeft in haar schooltijd en niet aldoor op haar tenen hoeft te balanceren.
ik weet hoe dat is.