Mijn dochter van 5,5 zit de laatste tijd behoorlijk te liegen.. En ik geloof niet dat het in dit geval allemaal met haar fantasie te maken heeft. Van de week had ze een leren stoel en later ook de bank met pen onder zitten kladden. Toen ik er naar vroeg, zei ze eerst dat zij t niet gedaan had. Later dat t per ongeluk ging. Ze was een filmpje aan t kijken en ondertussen een beetje met haar pen aan t zwaaien. Ze had t ook weg zitten moffelen en ging snel buitenspelen toen ik eraan kwam.. In dit geval kon ik me er dan nog iets bij voorstellen, dat ze misschien gedachteloos had zitten knoeien onder t kijken. Gisteren had ze met nagellak op de bank zitten knoeien. Ook toen had ze t eerst niet gedaan, later was het potje per ongeluk omgevallen.. Toen had ze t per ongeluk gedaan en uiteindelijk toch wel expres.. Vandaag zei mn ex dat ze allerlei dingen aan het vertellen was die niet klopten. Dat ik vroeger 8x geopereerd ben ofzo? En ik kwam erachter dat ze tegen mij ook verhalen verteld heeft die niet klopten. Zo zei ze een tijdje terug dat ze de nieuwe vriendin van haar papa gezien had en een week erop weer. Maar dit bleek dus helemaal niet zo te zijn!! Ze heeft haar nog nooit gezien. Week geleden vertelde de juf me ook nog iets (weet niet meer precies wat), dat vond ze wel grappig. Was niet iets heel ergs ofzo, maar het was gewoon niet waar. Ze doet de laatste tijd dus geregeld stoute dingen en als ik haar er dan naar vraag zegt ze gewoon glashard dat ze t niet gedaan heeft. Ik zeg haar dan wel dat ik liever wil dat ze de waarheid vertelt dan dat ze erover liegt. En in zo'n geval vraag ik ook naar de waarheid en beloof dat ze geen straf krijgt als ze het eerlijk verteld. Maar ja, de eerste reactie als ik ergens achter kom.. is toch meestal dat ik best wel boos ben.. Pff, lastig! Ze heeft wel eens eerder zo'n fase gehad, maar niet zo erg als nu. Ze heeft wel een lastige tijd achter de rug, dus daar zal ook best de verklaring in kunnen liggen. Maar hoe ga je hier nu t beste mee om..?
Er is natuurlijk een hoop voor haar veranderd de laatste tijd. Wat kleuters niet begrijpen vullen ze op met fantasie. Dus dat haar fantasie de laatste tijd met haar een loopje neemt vind ik niet gek. Ik zou er niet boos om worden maar haar er wel op attenderen dat het niet echt gebeurt is. Voor dingen als de bank onder kladden zou ik een logische consequentie opleggen. Dus als ze nagellak op de bank smeert is ze daar blijkbaar nog te klein voor en leg je de nagellak voor een tijdje weg.
Ik hoop dat het idd dan toch gewoon haar fantasie is en dat ze niet expres dingen loopt te verzinnen, wat betreft die verhalen dan.. Het is ook niet dat ze zelf haar nagels mag lakken. maar het potje stond er nog, dicht. En het onderkladden, tja dat zijn dingen die ze eerst gewoon niet deed. Ik heb idd gelezen dat kleuters meer fantasie krijgen of terugvallen in hun ontwikkeling na dergelijke gebeurtenissen. Maar ik dacht meer in de zin van spel. Spelen doet ze juist veel minder en in haar ontwikkeling gaat ze niet echt terug, volgens mij. Maar dit zou natuurlijk ook kunnen ja..
ik denk dat zij wel weet dat het niet mag en ze doet het toch wegens een sterke impuls op dat moment. mijn zoon vindt het ook heel spannend op dit moment om juist die dingen te doen wat niet mogen. maar daarna wil hij het niet weten, hij kan zelf ook niet geloven wat hij gedaan heeft. ik leer zoontje om het aan mij, meteen, te vertellen als iets mis gaat of als hij iets doet wat echt niet mag. gelukkig doet hij dat wel. als hij dat doet, bij mij melden en dat ik niet te boos word en als ik boos word hem niks ergs aan doe. dat ik hem nog steeds erg lief vind. ik blijf van hem houden! het is denk ik dat ze op elke leeftijd sommige dingen opnieuw moeten leren.vroeger was het zo dat wat niet mocht te maken had met veiligheid; nu komt daarbij die dingen die niet mogen omdat mama het zo wil hebben, zonder uitleg. of dingen die mis kunnen gaan en wanneer het mis gaat hij het niet zelf kan oplossen. hoe leer ik dat? moeilijk... in de kwestie van nagellak denk ik dat zij dacht dat er niks mis kon gaan. maar dat is wel gebeurd, ze wil het dan vergeten. en dat kunnen ze echt volgens mij echt op deze leeftijd. omdat ze totaal andere kinderen zijn wanneer ze, op impulskracht, met een verboden materieel bezig zijn, daarna weer normaal en verstandig wanneer zij achteraf naar de zaak kijken. ze zegt dat zij het niet gedaan heeft omdat ze op dat moment echt gelooft dat zij zoiets echt niet zou doen. zou kunnen gedaan hebben...reflectie!
Haha denk je? It wasn't me? Wat betreft de nagellak, ze had al nagellak op (net gedaan), dus ik denk niet dat t gebeurd is terwijl ze zichzelf ging lakken. Maar bewust op de bank smeren.. Maar goed, ik geloof wel dat haar gedrag door de situatie komt. Maar dan nog, wil ik er wel goed mee omgaan natuurlijk.
op het moment weten zij niet dat het niet mag. impulsief bezig. zoontje zat net in de keuken kast, wil voor mij een 'heerlijk gerecht voorbereiden', op de hoge stoel, gevaarlijk staand. een kom, vol met munt peper en andere kruiden. tja. ik laat hem dan; ik doe alsof ik het niet zie. en laat hem daarna wel merken dat ik niet boos ben maar het wel jammer vind. wat de kruiden voor bedoeld zijn en op een stoel staan etc...al dus voordat hij zijn verstand weer terug vindt spreek ik hem aan.
Liegen/jokken hoort er een beetje bij denk ik. Mijn kinderen (en ik denk ieder kind) doen dit ook. Het ene kind zal er gevoeliger voor zijn dan het andere. enne, ik heb als kind ook weleens gejokt hoor, ik denk iedereen wel. (Doe het nou nog soms ) Ik vond dit artikel, ik vond het ook wel inzicht geven in de ontwikkelingsfases van het kind en aan het eind staan enkele tips. Kinderleugens - Psychologie Magazine
Ja, ik snap dat impulsieve gedrag en het 'interne' geweten wel. Ik dacht dat dat idd zo rond het 7e jaar volledig ontwikkeld is. Misschien dat het idd nu door omstandigheden weer even wat heftiger is, ze er minder invloed op heeft. Wel sneu eigenlijk, dat ze t dan later beseffen en zich dan wel echt schuldig voelen. Want ze vertelde met dat stoel-incident dat ze idd naderhand wel dacht 'ojee, mama zal wel boos zijn', toen had ze t snel met een doekje proberen weg te poetsen en daarna net gedaan alsof er niets aan de hand was.. Nou ja, iig prettig om te weten dat ze niet opeens een onhandelbaar kind aan het worden is, die de verkeerde kant op dreigt te gaan..
Ik denk dat het een vorm van aandacht vragen is. Ik heb hier thuis een meisje wat ook erg veel liegt, om de kleinste dingen, zij heeft heel veel meegemaakt de afgelopen tijd bij haar biologische moeder. Vanmorgen nog onderweg naar de stad, ze haalt een loom armbandje uit haar zak en zegt dat ze dit van het beste vriendinnetje van mijn dochter heeft gehad. Ik heb gezegd dat ze niet moest liegen en heb het verder gelaten. Wij hebben haar uitgelegd dat we liever de waarheid horen en dan minder boos zijn, als dat er gelogen wordt. Met als gevolg dat ze laatst direct de waarheid vertelde en wij dit beloond hebben. Uiteraard wel verteld dat wat ze gedaan had niet kon. Ik vind het een lastige!