Haai haai, Mijn kleine sem van net 2, is echt ontzettend bang voor andere kindjes. Zodra ze bijvoorbeeld bij zijn wagen staan, of bij hem in de buurt dan vlucht hij weg. Vanmiddag kwam een goede vriend langs met zijn dochtertje van 2.5jaar. Ze begon leuk tegen sem te praten en wilde met hem spelen. Nou Sem ging compleet over de rooie, helemaal overstuur. Wegrennen, verstoppen, bij mij tussen de benen, echt compleet overstuur. Ik heb hem getroost en verteld dat ze niet eng is, niets hielp. Voor mijn goede vriend was hij helemaal niet bang, handje geven enz. Na een half uurtje proberen te wennen en sem te laten kalmeren zijn ze maar vertrokken, t werd helemaal niets. Sem heeft ook een zusje, zodra demi in haar loopstoel zit, nou dan is het ook feest. Demi vind haar grote broer reuze interessant dus ze gaat hem achterna. Nou dan gaat ie ook compleet uit zijn dak. Zelfs als hij in de kinderstoel zit en demi zit in de loopstoel naast hem.. veel lager... nou dan issie doodsbang. Maar als demi op de grond ligt of in de box, dan geeft hij haar een speentje aan, of een speeltje en hij geeft haar ook weleens een flesje. Maar niet op schoot, of te dicht in zijn buurt want dan is het mis. Sem is nog nooit op de creche geweest, omdat ik thuis ben. Maar ik heb hem opgegeven voor de psz, daar mag hij na de grote vakantie heen. Maar ik zie dit echt niet goedkomen. Ik voel me echt schuldig, wat moet ik nou... is dit normaal? Word er best een beetje bang van, straks kan hij nooit met andere kindjes spelen. Hier in de buurt zijn wel wat oudere kinderen en dat gaat redelijk, zolang ze niet te dichtbij komen. iemand ideen? ervaringen? is t normaal, een fase? ow help.
Gooi het maar op een fase. We hebben hier periodes gehad, waarin een blik van een kindje aan de andere kant van de supermarkt al een beenknuffel waard was. Maar inmiddels heeft hij wel gewoon vriendjes op het KDV, vraagt hij regelmatig om een vriendje uit de week, en speelt hij in de speeltuin wel met anderen. Het blijft wel voorzichtig bij kinderen die hij niet kent, maar bekenden gaat goed.
Het kan idd een fase zijn. Ik zou met enige regelmaat toch wel kindrijke situaties opzoeken: speeltuin, kinderboerderij ed. Dan wel vooral bij hem blijven en hem ondersteunen als hij angstig is. Maar daar ook niet te veel aandacht aan geven, ik zou zelf ook niet iets als 'dat is niet eng' zeggen. Gewoon een emmertje aan hem geven en samen zandtaartjes gaan bakken (afleiden dus). Peuterspeelzaal lijkt me juist heel verstandig.
Ik herken het helemaal, maar ik weet inmiddels ook: het komt goed!!!! Mijn zoontje (Nu 2jr en 3 mnd) moest tot voor kort echt niks hebben van andere kindjes, niet in de speeltuin, niet bij ons thuis, niet bij anderen thuis, nergens. Hij vond het doodeng als ze al naar hem keken. Kwam zodra er een kindje bij ons thuis was niet meer van mijn schoot af. Durfde dan niet eens meer zelf te spelen. Met volwassenen had hij nooit moeite. Sinds 2 maanden gaat hij naar de PSZ. Ik heb daar slapeloze nachten van gehad, want ik wist dat hij het echt vreselijk zou vinden. Maar ik had heel sterk het gevoel dat hij er echt heen moest, anders krijg je het probleem straks als ie naar school moet en dan ben je verder van huis. Nou idd, hij vond het niks en moet wennen wennen wennen. Maar.. nu hij daar 2 maanden op zit merk ik zo'n ontzettend duidelijk verschil aan hem. Als we nu bij andere kindjes zijn, gaat ie zelf of zelfs met het andere kindje spelen, hij is niet meer zo bangig en durft soms speeltjes terug te pakken (niet bij elk kindje overigens ). Echt het is zo'n enorme vooruitgang, de PSZ is hier echt een hele goede stap geweest. Ik denk echt dat het bij jullie ook goedkomt, maar jullie moeten er even doorheen. En beter nu, dan wanneer hij straks op school zit. Succes!
Dank jullie wel voor de reacties! Ben blij dat het een fase is... hij mag pas na de grote vakantie naar de psz. T zal inderdaad wennen zijn. Lijkt me heel zwaar, ik ben al zo emotioneel van mezelf. Vind het al eng om hem daar achter te laten, straks denkt ie dat ik hem niet meer leuk vind. Nou ja, niet teveel overna denken, gewoon rustig blijven en ik hoef me nu verder geen zorgen te maken. thx!
daar moet je niet bang voor zijn hoor! dat had ik ook met Sam in het begin toen ie met 1 jaar naar de creche ging.... ik dacht.. die denkt vast dat ik hem in de steek laat of dat ik hem zat ben. en dan dat zielige koppie als je weg loopt... vreselijk! Maar sam vind het nu zo vreselijk leuk daar, de afwisseling, de kindjes, dat ik m bijna niet mee naar huis krijg als ik hem ophaal... rent ie weg, of dan gaat hij nog 100 keer van de glijbaan..... hij heeft het zo naar zijn zin daar... komt echt goed!!!!!!!!! Kussieee
Ohhh gelukkig.. haha tja t is wat, mama zijn. Loslaten brrr, gelukkig duurt t nog eventjes. Zolang ik maar weet dat hij niet zijn hele leven bang blijft voor anderen, dan is het goed.
Dit hebben wij ook met onze dochter gehad en nu heeft ze het nog een beetje. Heb geduld met je kindje en vertel hem wat er komen gaat. Met onze dochter hebben we alles stap voor stap verteld wat er gebeuren gaat enz. en dat je hem weer op haalt natuurlijk. Eerlijk gezegt denk ik dat je kindje heel erg gevoellig is voor de energie van andere kindjes. Kleine kinderen zijn vaak druk, je zei zelf al dat het met de oudere kinderen wel mee valt. ( hier precies zo) Waarschijnlijk merk je wel aan hem dat hij ook heel sterk reageerd op bep. personen. Groet, Hillegonda