Hallo allemaal ik zit een beetje met het volgende. Mn dochter (nu bijna eind groep 2, dus vandaar in categorie 'schoolkinderen' gezet) is bijna 6 jaar en speelt vaak met een meisje uit haar klas waar ze vanaf het begin al mee speelde. Natuurlijk is het zo dat elk gezin anders is en alles weer op een andere en eigen manier doet en je het daar wel eens niet mee eens bent. Maar nu is het zo dat ik al een paar keer gehoord heb van mn dochter dat ze vaak en veel tv kijkt bij haar vriendin N. Laatst zei ze dat ze iets op tv had gezien wat ze wel eng vond omdat de broer van N. dat aan hetb kijken was. Ik zei 'dan moet je zeggen 'kom op N. we gaan lekker weer spelen'. Mn dochter zegt dat ze dit ook wel probeert maar dat N. dit niet wil. Vanmiddag heeft ze er ook gespeeld,. Tussendemiddag heb ik nog een hint gegeven en ook gezegd tegen het kind waar de vader bij stond (en ook kort tegen de vader) dat mn dochter niet alles op tv even leuk vindt om te kijken en dingen wel snel spannend vindt op tv. Deze hint heeft niet geholpen want vanmiddag hebben ze dus (volgens mn dochter en dat is lastig want wat moet je precies wel en niet geloven uit een kindermond) weer veel tv gekeken. Ze heeft wel gezegd tegen N. 'kom zullen we weer spelen' maar dan zegt N. (volgens mn dochter) 'nee dit is mijn huis en ik magh het dus weten'. Het is ook zo dat N. in het verleden (zeg afgelopen half jaar) steeds bij haar wil spelen en niet bij ons thuis. Tja bij bovenstaande uitspraak van haar snap je dan dus waarom... ook is het gezin (zoals wij er tegenaan kijken) een gezin van veel werken; aardig groot vrijstaand huis en de kids lijken wel een beetje verwend te zijn Vader vind ik wel aardig maar beetje boel laks, moeder wel aardig maar je kunt niet echt tot haar doordringen Ik vind hetg zo lastig; mn dochter is nog maar bijna 6 maar ik wil geen dingen voor haar beslissen wb vriendinnen; ze moeten daar ook wat vrijheid in krijgen lijkt me. Maar het zit me ook wel een beetje dwars dat het de laatste tijd steeds zo gaat sorry voor het lange verhaal maar ik zou graag wat tips willen of herkenning als je dit ook zo ongeveer hebt meegemaakt en wat je dan gedaan hebt daaraan alvast bedankt !
Onze dochter kijkt ook wel eens met een vriendinnetje eventjes tv, vooral als ik merk dat ze wat moe zijn. Maar ik doe ook wel eens, als ze vragen om tv kijken, k3 op youtube op de tv. Dan gaan ze gelijk dansen en springen en hebben ze de grootste lol. Ik zou het inderdaad ook niet fijn vinden als ze naar programma's kijken die niet geschikt voor ze zijn. Ik zou de ouders er toch nog even duidelijker op aanspreken. In de trant van 'dat je dochter het altijd erg naar haar zin heeft bij hun thuis, maar dat ze wel bang wordt van de tv programma's waar het broertje naar kijkt. Misschien kun je vragen of de meisjes boven mogen spelen als het broertje tv kijkt.
Je kunt een paar dingen doen: 1. Accepteren dat je dochter bij dit vriendinnetje wil spelen en het haar zelf laten uitzoeken. Als dat vriendinnetje altijd maar tv wil kijken terwijl je dochter dat niet leuk vindt, zal ze toch op een gegeven moment liever niet meer met haar mee naar huis gaan. 2. Ontmoedigen dat je dochter bij dat meisje thuis gaat spelen. Krijg je misschien wel 'mot' met je dochter, maar dat is dan maar zo. 3. Je kunt met de ouders van het meisje praten. Aangeven wat je dochter je heeft verteld en dat je het niet zo prettig vindt dat zij meekijkt met broer naar programma's die je voor haar niet geschikt vindt. Vraag ze dan wat zij ervan vinden en hoe het volgens hen in elkaar zit. En daarna kun je alsnog voor 1 of 2 kiezen. Succes ermee. 't Is toch lastig als ze op een gegeven moment kiezen voor vriendjes/vriendinnetjes (en hun ouders) waar je zelf niet zo'n prettig gevoel bij hebt... dat zal vast niet makkelijker gaan worden met de jaren, ik maak mijn borst vast nat
Wat ik aangeef hier is, dat ze ook al zijn ze samen, niet perse sámen hoeven te spelen. Ze kunnen ook nog steeds naast elkaar spelen. Dus aanmoedigen dat jou kindje niet tv gaat kijken maar wat anders gaat doen. Ook al doet haar vriendinnetje dit niet.
Wij hebben deze week een actief ontmoedingsbeleid in gang gezet voor een zeker vriendinnetje. Dochterlief was niet blij.... Maar ze snapte wel waarom. Moet zeggen dat ik het zelf minstens zo vervelend vind hoor.. Maar sommige invloeden heb ik toch liever niet bij mijn dochter. Kan niet voorkomen dat ze op school met elkaar spelen maar ik hoef dat meisje zelf voorlopig in ieder geval even niet in huis. Ze is brutaal en bijdehand.. (Daar kan ik wel mee leven overigens.. Ik hou wel van beetje pit) maar ook sneaky en liegt. De druppel was dat ze foldertjes en lepels bij de bakker meenamen en de grootste lol hadden dat het gelukt was zonder dat iemand het zag. Misschien ben ik daar dan te streng in hoor.. Maar met 5 jaar foldertjes en lepels bij de bakker meenemen gewoon omdat niemand het ziet en daar dan helemaal trots op zijn.... En het ook voor mij verzwijgen.. Want ik zou vast boos worden. Nou dat heb ik dus ook maar even gedaan.. Want blijkbaar had ze prima door dat dat niet de bedoeling was. Dan denk ik van tja.. What's next. En ze zijn pas 5.... Dan kan ik prima zeggen dat ik niet meer wil dat dat gebeurd. Dat noemen ze opvoeden Met 15 wordt dat lastiger.. Maar dan hoop ik dat er genoeg basis is aangelegd de 15 jaar ervoor dat ze zelf gewoon niet mee doet aan dergelijke "grappen".
je kan ook met dochter even goed praten als ze weer vraagt bij N te mogen spelen. Je weet dat je bij N thuis veel tv gaat kijken en dat je dat eigenlijk niet zo leuk vindt......zou je dan nu wel bij N gaan spelen of zullen we dit of dat gaan doen?? Beetje ontmoedigen en haar laten zien dat ze keuzes heeft is toch ook niet erg?? Je kan de vader van N hierop aan spreken, maar ja....als dit voor N doodnormaal is om elke middag te doen.....ja waarom zouden ze dat dan opeens voor jou dochter veranderen??
Kan je niet proberen / forceren dat ze af en toe naar een ander klasgenootje of buurkindje of ... kan? Dan kan ze op school nog met N spelen, maar dan zit ze daar al minder voor televisie. Ik zou het inderdaad ook proberen te ontmoedigen dat ze nog vaak naar daar trekt. Ofwel haar voor de keuze stellen. Dat ze wel met N mag spelen na school, maar dan bij jullie thuis. Want dat ze de laatste tijd al genoeg bij N thuis hebben gespeeld. Dan moet N maar bepalen of ze daar zin in heeft (en uiteraard haar ouders effe om toestemming vragen).
Ja, ik zou het ook zo een beetje 'sturen' . Misschien het eerst nog een keer proberen door nogmaals duidelijk aan te geven dat je dochter bang wordt van die dingen die die broer op t.v. kijkt en ze óf wat anders kunnen kijken óf gewoon dan maar op haar kamertje of buiten gaan spelen. Ik ben ook bij een vriendje gestopt met speelafspraken, zowel bij ons thuis (brak zowat het hele huis af en deed zodra hij de kans kreeg opzettelijk mijn zoontje of de hond pijn) als bij dat kind zelf. Die ouders lachten het meeste gedrag weg (spuugde gewoon in hun gezicht, sloeg ze, maakte dingen kapot, noem maar op). Op school speelde ze er wel mee, wat dus ook niet altijd goed ging, maar verder kon ik het niet beperken natuurlijk. Dit scheelde al veel, ze maken wel weer nieuwe vriendjes en vriendinnentjes.