Kids gaan er helemaal in op!

Ik ben al een tijdje mijn zoontjes (6 en 4) aan het bespioneren, en het is bij momenten echt wel lachen geblazen.

*Zo moést ik laatst een pop kopen omdat ze al wilden oefenen. Heb dat dan maar gedaan ookal zijn het jongens.
Die pop gaat snel versleten zijn! Kleertjes aan en uit, badje geven (in de spoelbak!), wordt van hier naar daar meegesleurd (we moeten op het kleintje passen hé mama, dat die zich niet pijn doet en niet eenzaam voelt). 's Morgens moet de pop ook mee naar school (draag ik dan lekker onder mijn jas, zodat die warm heeft en, euh, zodat de andere mama's aan de schoolpoort niets in de smiezen hebben) en 's avonds moet die ook mee (dan gluren ze ff onder m'n jas om te kijken of de pop mooi slaapt en om zeker te zijn dat ik die niet alleen thuis heb achtergelaten)
*Als m'n jongens zien dat ik een grimas trek, komen ze beiden dadelijk aangerend (Gaat het mama? Weer buikpijn? De baby zit er toch nog?) en moéten ze ff buik luisteren (ok, ik hoor nog klutsen, baby zit er nog).
*Eergisteren staat m'n oudste bij de telefoon te draaien en te keren. Vraag ik wat er scheelt... "Heb je het telefoonnummer van Frankrijk mama?" Zeg ik "Wat moet je daar dan mee?" Zegt hij "Bellen naar die stouterik dat hij moet terug komen en mee voor ons kleine broertje zorgen als die geboren is! Net zoals onze papa voor ons zorgt!" (de vader heeft de benen genomen en is terug naar z'n vaderland gerend...)
(ik) "Laat die maar mooi waar hij is jongen..."
(oudste) "Ach, dan spelen Aaron en ik gewoon voor papa, dan zijn we papa en grote broer tegelijk!"
*Gaan we naar de winkel vorige zaterdag (C&A) en vliegen ze beiden naar de babyafdeling. Komen ze al vechtend en trekkend met hetzelfde pakje aangerend "Mama, mama! Dit is mooi voor de baby, moét je gewoon hebben! De baby moet toch mooie kleertjes aan?"
*Gaan we naar een babywinkel of komt er reclame, is het steevast "Wat is dat een mooie wandelwagen, en kijk eens naar dat bedje, en wat zijn die kleertjes mooi, en die knuffel moéten we gewoon hebben voor de baby, en, en, en..."
*(jongste) "Als de baby er is, moeten we om beurten bij de wieg blijven, wist je dat?"
(oudste) "Waarom dan?"
(jongste) "Ach Brecht, dommie! Als er een poes in de wieg komt, moeten we die eruit jagen natuurlijk!"
(oudste) "Hoe kon ik daar nu niet opgekomen zijn, slim van je broer!"
*(oudste) "Als het een meisje wordt, laat ik mijn haar groeien, dan is ons zusje niet de enige met lang haar"
*(oudste én jongste) "Loop je nu alweer rond? Je moet in de zetel blijven liggen van de dokter hoor!"
(ik) "Ik mag toch naar de wc toe?"
(oudste) "Ik zal de emmer nemen, dan moet je zo ver niet"
(lekker, een emmer)
*Nu net een discussie achter de rug:
(oudste) "Als het toch een meisje wordt, wil ik Keela als naam" (jongste) "Neen! Cara van Spring!"
(oudste) "Neen, Keela zeg ik!"
(jongste) "Cara wil ik, of neen! Cora van Mora!"
(oudste) "Eikebah, een naam uit de reclame! Wat denk je van mama haar keuze Faye?"
(jongste) "Mjah, kan ermee door... Maar dan toch liever Cara"
Dan plots: (oudste) "Maar als het een meisje wordt, moet ik achter mama's rug om de schilderdoos nemen en de blauwe kleertjes rose gaan verven!"
(jongste) "Geen probleem, ik help je wel".
Dan weer: (jongste) "Joran... Eigenlijk wel een mooie naam voor een jongen hé, Brecht?"
(oudste) "Ja hé, mama kan dat goed kiezen!"

Ze zijn toch zo bezorgd en meelevend, mijn 2 jongens
Maar soms lig ik echt wel dubbel van het lachen