@mijnwondertje Ze zal ongetwijfeld mij niet onder ogen durven te komen. Mijn man weet nooit goed wat te zeggen als mijn sm weer eens van wal steekt en ik zeg dus wel wat. Als het niet naar haar zin gaat, dan bespreekt ze dat met mijn man omdat ze weet dat hij niet goed weet wat hij ermee moet en wat hij zeggen moet. Maar ik ben van mening (maar wie ben ik) dat je het een los moet zien van het ander. Mijn dochter heeft er niks mee te maken. Net zo min als dat mijn schoonpa er iets mee te maken heeft. En ik ben wel dusdanig volwassen dat ik dit soort dingen niet ga staan uitvechten in een ziekenhuis, maar ja, nogmaals wie ben ik @Odess dank je voor je reactie meid! Het is echt triest he? En ik baal ervan dat ik nu degene ben die met de tranen zit. Misschien had ik ook niet naar het ziekenhuis moeten gaan, maar ik heb verder geen ruzie met mijn schoonpa. Trouwens, als ik niet was gegaan dan had ik dat achteraf toch ook weer moeten horen. We doen het bij sm toch nooit goed. Geloof ook niet dat mijn kinderen wat hebben aan zo'n oma. Wat mij betreft zijn we dan ook wel klaar met haar, maar het is wel mijn man's moeder natuurlijk... En mijn schoonzusje hadden we toch al niet veel mee, behalve dat ik altijd voor haar klaar stond (ging toen ik hoogzwanger was nog naar haar toe omdat ze moest overgeven , ving haar op als ze voor de zoveelste keer liefdesverdriet had) en nu bemoeit ze zich met dingen die haar niet aangaan en noemt me vervolgens een kutwijf...sja.... Sorry dat mijn reacties zo lang zijn, maar het voelt wel even fijn om alles er uit te gooien Oh ja @mijnwondertje wil wel vertellen wat er precies is voorgevallen, maar dan ben ik bang dat ik minstens een hele pagina in m'n eentje vul....
Ja het is je man's moeder - hoe staat hij hierin? Is het geen mogelijkheid dat het contact ook enkel bij je man ligt en hij op visite gaat met de kinderen? Dan stap jij ertussenuit zeg maar. Als je man ook al geen contact meer heeft dan vraag ik me af of je het niet beter los kan laten. Waarom zou je je dan nog druk maken? Maar los van dat, ik snap dat je ff erg emo bent na zo'n nare ervaring. Ik hoop dat je wel beseft dat je iemand die zo gaat schreeuwen in de wachtkamer niet serieus kan nemen...
Mijn man steunt mij volledig en heeft verder ook geen contact meer met zijn moeder. En na vanavond heeft hij het ook helemaal gehad (hij is nog nooit zo voor me opgekomen, haha). Ze zou wel heel goed haar best moeten doen als ze het ooit nog goed wil maken met haar zoon. Ik heb hem net ook gezegd dat hij best met haar mag gaan praten als hij dat wil, maar dat ik sowieso klaar ben. Ik laat het nu aan hem over. En voor wat betreft de kinderen vind ik lastig en ik denk dat ik daar op dit moment geen wijs besluit over kan nemen. Als je de moeder van je kleinkinderen zo behandeld, vind ik aan de ene kant niet dat ze nog het 'recht' heeft ze te zien. Aan de andere kant probeer ik het los van mekaar te zien. Maar daar ben ik nog niet over uit. Voorlopig krijgt ze ze niet te zien in ieder geval. Het is ook niet zo dat m'n zoontje om haar vraagt of zo, dus volgens mij kan ik het in ieder geval de komende tijd wel zo laten, zonder dat mijn zoontje er 'last' van krijgt. En inderdaad loslaten...daar moet nog aan gewerkt worden, haha. Ik ben sowieso al iemand die alles op zichzelf betrekt en zich oneindig druk kan maken, dus dat wordt nog wat.
mijn schoonmoeder wil geen contact met onze dochter. dan houd het toch gewoon op of moet je gaan bedelen om contakt voor ons is het gewoon over amy-lynn is 2 jaar en heeft haar 1 keer na geboorte en 1 keer op haar 1e verjaardag gezien bij ons thuis wij zijn daar geweest kerst verjaardag moederdag pasen maar 0,0 intresse in haar ze woont 10 minuutjes hiervandaan en nu verhuisd zonder verhuisbericht te geven geen belletje kaartje helemaal niets dan is het toch wel over denk ik
hier na 1 jaar haar niet meer gezien te hebben is er zoveel rust in ons gezin en bedenk je dat als jij niet praat over haar je kindjes er echt geen trauma van krijgen maar dan moet je het ook wel laten rustten neem de tijd daarvoor
ik snap die situaties wel hoor, daarom zei ik ook: proberen. ts, wat een triest gedoe daar in dat ziekenhuis. En die arme man daar, hij zou er bijna nog een aanval bijkrijgen als ze zo doorgaan. Ik denk dat het op een gegeven moment ook wel een keer klaar is, zeker als je man dat ook zo voelt en het is zijn moeder natuurlijk. Dan zou ik het verdere contact van hem af laten hangen.