Ik zit al een tijdje met het volgende in mijn maag.. en eigenlijk weet ik er geen raad mee.. In april hebben wij een prachtige zoon gekregen, en mijn schoonmoeder is vreselijk dol op hem. Ik zelf vind het gewoon "too much" Ik kan er niet zo goed mee omgaan.. Als ze Floris een week niet gezien heeft, moet ze weer langs komen om even met hem te knuffelen.. Er word alleen maar aandacht gegeven aan Floris en zodra hij naar bed moet gaat ze ook weer weg.. Ik snap het aan de ene kant ook wel, ze is gewoon dol op dat jong, dus ik probeer me er zo min mogelijk aan te storen.. Nu is het ook zo dat ze (samen met mijn schoonvader) pleegouders zijn. Heel mooi werk natuurlijk, en ik vind het ook tof dat ze het doen. Alleen is het zo dat ze ook regelmatig baby's opvangen.. En zelf vind ik het heel lastig om daar mee om te gaan.. Ze is oma, maar heeft ook regelmatig baby's in huis.. dat plaatje klopt voor mij gewoon niet.. Als we daar dan heen gaan voelt het zo raar.. Nu kwam ze er ook mee dat ze de wieg waar onze kleine heeft in gelegen komt halen, omdat ze weer een baby krijgt. (Die wieg heeft jaren bij hun op zolder gestaan en hebben wij gekregen.. ik heb hem helemaal opgeknapt en een hemeltje bij gemaakt..) Nu vind ik het heel lastig om te zeggen dat ik dat niet wil, onze kleine heeft er in gelegen, en het voelt gewoon niet lekker dat er een wild vreemd kind in gaat liggen.. Ik wil hem gewoon hier laten staan voor als we een 2e krijgen.. Hoe moet ik hier nou mee om gaan?
Hoe reageert je vriend/man hierop? Het zijn wel vervelende situaties! Ik zou toch proberen om er over te praten en je vriend/man in te schakelen! Ik moet zeggen, ik zou blij zijn als mijn schoonmoeder zoveel aandacht schonk aan mijn zoontje, want zij komen nooit spontaan op de koffie.. Als D. bij mijn ouders is, begint hij ook meteen te lachen en te knuffelen en voelt als vertrouwd. Bij mijn schoonouders moet hij altijd even wennen, ookal is hij daar van zondagavond tot maandagavond ivm mijn werk.
Jaa bij mij is mijn schoonmoeder het uiterste van jou situatie. En mijn zoontje is ook in april geboren, maar mijn schoonmoeder heeft hem pas 3x gezien....... Ik denk dat schoonouders t nooit goed doen hihi Als je dat niet wilt van die wieg, kun je dat gewoon zeggen toch? misschien snapt ze het wel.
Mijn schoonouders zien we 3x per jaar, en ik zou blij zijn als hun zoveel interesse in de kinderen hadden. Helaas is dit niet mogelijk omdat ze allebei ver weg wonen.. Ik kan jou ook wel begrijpen hoor, maar jouw kindje heeft later waarschijnlijk wel een super goede band met oma! Dat is voor mij erg belangrijk! En over het wiegje, ik snap jou zeker en ik zou hem ook graag willen bewaren voor een 2e. Maar oma ziet dat waarschijnlijk niet en heeft gewoon een wiegje nodig voor het pleegkindje. Ik zou gewoon een leuk wiegje van marktplaats kopen voor oma, en uitleggen dat jullie het andere wiegje graag zelf willen houden.. Oma heeft een wiegje voor t pleegkindje, en jullie houden het wiegje mooi
Tja ik moet eerlijk zeggen dat ik het niet zo vreemd vind van je schoonouders. Je kan ook niet verwachten dat zij een nieuw bedje kopen terwijl er bij jou een ongebruikt staat. Als er dan een tweede komt kan je hem alsnog terug vragen en er een nieuw matras je in doen. Ik denk dat je zoals je zelf al zegt moet leren omgaan met de situatie en dat kan pas als jullie er over praten met zijn vieren (of tweeën). Zeg wat je voelt en denkt en probeer tot een goede compromis te komen.
Als ik heel eerlijk ben vind ik dat je overdrijft. En ook een beetje egoistisch bent. Er komt een pleegkindje, dat kindje heeft het dus thuis vermoedelijk niet goed gehad. En dan vind jij dat dat kindje niet in dat wiegje mag? Dat wiegje wat er ongebruikt staat? Ik zou juist trots zijn, dat een kindje geholpen kan worden, mede door een wiegje wat ik opgeknapt had. Het is toch prachtig wat je schoonouders doen? Ik vind dat alle pleegouders een lintje verdienen! En inderdaad, mijn schoonouders kunnen ook wel eens wat meer aandacht besteden, maar ik zou het ook niet fijn vinden hoor, mijn schoonmoeder elke week op bezoek.
Ja, of geef het wiegje en vraag ze zelf een nieuw matrasje te kopen of zo'n dekmatrasje erop te doen. Prachtig toch dat ze pleegouders zijn en baby's opvangen?! Kan me voorstellen dat je het een beetje raar vindt, maar aan de andere kant, het zijn niet haar kinderen en naar wat ik begrijp, is het ook steeds maar tijdelijk. Ik zou er niet te zwaar aan tillen. Je weet in ieder geval zeker dat hij bij jouw sm in goede handen is. Maar ja, jij bent de moeder en zij jouw schoonmoeder en dat is toch anders dan dat het jouw moeder zou zijn.
Het wiegje is blijkbaar een misverstand. Voor jouw gevoel hebben jullie hem gekregen, voor haar gevoel had ze hem uitgeleend? Ik zou idd een ander wiegje voor haar halen van marktplaats ofzo en uitleggen dat je doordat je het wiegje hebt gebruikt voor jouw kindje er veel emotionele waarde aan bent gaan hechten. Wat betreft het vele bezoek: Aan de ene kant geweldig dat ze zo dol is op haar kleinzoon. Maar geef wel je grenzen aan. Als ze iedere week langs komt heb je nauwelijks tijd voor andere visite en dat lijkt me ook niet gezond. Dus zeg gewoon dat het je deze week niet goed uitkomt en dat je volgende week wil afspreken. Of laat je man samen met jullie zoontje bij haar op bezoek gaan zodat jij even tijd voor jezelf hebt.
Ik vind je ook een beetje egoistisch overkomen en snap eerlijk gezegd echt niet waar je je druk om maakt. Ik zou juist blij zijn als mijn kind een goede band op zou kunnen bouwen met zijn grootouders. En jij voelt je er niet lekker bij dat hun pleegouders zijn? Dat is helemaal een mooie. Moeten ze dat dan nu maar opgeven omdat ze nu opa en oma zijn?
Eigenlijk deel ik de mening van anderen. Ik vind het heel erg egoïstisch en self-centered klinken. En tegenstrijdig. Enerzijds vind je het 'too much'. Anderzijds is het ook niet goed dat oma en opa pleegouders zijn. Realiseer je je wel dat pleegkinderen vaak heel erg veel te kort komen? Jouw zoontje zal zo'n leven niet kennen (en gelukkig maar) maar die kinderen hebben helemaal geen familie. In ieder geval niet die veel om ze geven. Wat maakt het uit of er een vreemde baby in dat wiegje ligt? Jouw zoontje heeft er toch ook vol liefde in gelegen? Waarom dan die kinderen dat misgunnen? Nee, ik kan mezelf heel moeilijk in je inleven. Sorry. Maar zo voelt het.
Hier hetzelfde, ook mijn schoonmoeder is "te" gek met de kleine, en dat is super! maar idd, het geeft wel n naar gevoel. Ik heb t gevoel dar ze de kleine wil afpakk(hoop niet dat t bij jou ook zo erg is!) en en ik probeer er ook niks op te doen, en ontloop haar dus express omdat ik anders bang ben uit mn slof te schieten. ik heb helaas geen advies voor je behalve praten! , maar weet verder wel hoe je je voelt.. Dus bij deze; succes&sterkte!
Helemaal mee eens. Ts, ik zou apetrots zijn als i een pleegkind kan helpen met een wiegje. Het kind eet het niet op of zo, je krijgt de wieg weer terug als je een 2de krijgt. Daarnaast zou ik trots zijn als mijn s-ouders babys opvangen. Die arme kindjes hebben het al zo moeilijk aan de start van hun leventje. Wat maakt het uit dat de pleegouders nu zelf een kleinkind hebben? Daarnaast komen grootouders hier 2-3x per week om hun kleinkinderen te zien, nog steeds na 3 jaar. De band tussen mijn kids en hun opa's en oma's is onvervangbaar en goud waard. Ik zou me al met al niet te druk maken en waardering uitspreken naar je schoonouders.
+1 Hier iemand die een ontzettende goede band heeft met haar schoonouders. Mijn schoonmoeder ziet de kinderen bijna elke dag! Mijn schoonvader zou dat ook wel willen maar die heeft een eigen bedrijf dus dat wordt lastig. Ik vind het juist leuk dat mn schoonouders zo dol zijn op hun kleinkinderen! En Tycho vindt het fantastisch als opa en oma op bezoek komen! Ze zijn nu op vakantie maar merk dat tycho de oma dag mist (smoeder past op dinsdagavond en woensdag op hem en straks ook op onze dochter) Dat jouw schoonouders pleegouders zijn geeft juist alleen maar aan dat ze een groot hart hebben en ze houden daarom echt niet meer van jullie kindje hoor! Denk juist dat ze het ook leuk vinden om een "eigen" kleinkind te hebben,de pleegkindjes gaan op een gegeven moment weer weg.... En jullie kindje blijft altijd!
Dit. Tel je zegelingen. Het is toch een heel mooi idee dat een kindje er in komt te liggen dat misschien deze luxe positie niet eens heeft gehad en nu omringt word door goede spullen en aandacht van mensen die duidelijk om anders mans kinderen geeft. En leuk toch een sm die zo lief betrokken is met je kind.Mijn moeder wil haar kleinkinderen minstens een keer per week zien. En mijn kids het zelfde. Vragen soms waar blijft oma. Dat zegt meer dan genoeg. Oma verwen haha.
wauw wat geweldige schoonouders heb jij zeg!! wees er blij mee en koester ze! Mijn schoonmoeder loopt ons zoontje gewoon weg voorbij.... geeft hem totaal geen aandacht.... (en ze woont vlakbij)
ik vind het voor mezelf niet zo erg meer.(heb er wel mee gezeten hoor) maar vind het heel erg voor mn man (tegen wie ze ook erg raar doet) en voor ons zoontje. (al snapt hij het nog niet) Ik moet ook zeggen dat ik in geen enkel opzicht kan begrijpen dat je zo met je kinderen om kan gaan en met je kleinkinderen. maar goed dat zal haar domheid zijn! (ZOOOO kan ik het eindelijk ongegeneerd zeggen hihi) Iig vind ik het jammer dat het zo gaat. En mocht ik wensen dat ik een smoeder als TS had Hoop TS dat je er een niet al te groot drama van maakt. Het lijkt erop dat je smoeder erg enthousiast is en overloopt van energie. miss dat dit wat botst? Ze bedoelt het vast goed zo te lezen!
Ik vind het heel nobel wat je schoonmoeder doet en geweldig dat zij en je schoonvader babytjes een tijdelijk beter thuis geven. Over het wiegje, zij gaat er vanuit dat ze hem uitgeleend heeft en nu jullie hem niet meer gebruiken, wil ze hem gebruiken voor haar pleegkindje. Ik snap dat helemaal en zou er ook niet te moeilijk over doen. Eventueel kun je de lakentjes of dekentjes die je zoontje heeft gebruikt gewoon bewaren. En als je voor een tweede kindje het wiegje weer terug mag, een nieuw matrasje erin doen. Aan de andere kant begrijp ik jou ook als je elke week langskomen too much vindt, maar als ze verder niet vervelend is en jullie band goed is, zou ik het ook een mooi gebaar vinden, ze is echt heel dol op haar kleinzoon. Dat is ook veel waard! En ja, ik begrijp je gevoel aan de ene kant wel, dat het 'raar' voelt. Je zit ook vol hormonen, ik had hetzelfde in de kraamweek. Ik kon niemand 'toelaten' bij mijn dochtertje, zelfs bij mijn eigen ouders had ik er moeite mee. Pas na een maand ging dat een beetje over. Wij hebben hier de tijd voor genomen en expres het kraambezoek (muv mijn ouders) pas na een maand ontvangen, zodat ik ook niet op hete kolen zat. Nu vind ik het geweldig om te zien hoe sociaal mijn dochtertje is en hoe dol iedereen op haar.
Hmm, volgens mij gaan hier mensen voorbij aan het gevoel van TS. Een goede band met grootouders, prachtig, dat is belangrijk. Maar als je het gevoel hebt dat de grootouders alleen voor het kleinkind komen en niet meer voor hun eigen kind en schoonkind, dan zit het je toch niet lekker. Wat betreft het wiegje, dat zal een misverstand zijn. Ik zou het eerst met je man bespreken en dan evt. gezamenlijk met je schoonouders... Hoe ervaart je man het?