Mijn schoonmoeder heeft het sinds de geboorte van mijn dochter een beetje in haar bol geloof ik, ze doet zo raar! Ik had altijd wel goed contact met haar, we zaten niet dagelijks bij elkaar op de koffie maar we konden het wel goed met elkaar vinden maar dat is sinds de geboorte totaal veranderd! Het is begonnen in de eerste (kraam)week, mijn vriend en ik lagen die dag wat later dan gepland een middagdutje te doen toen ze voor de deur stond. We lagen zo in coma dat we de bel en de telefoon niet hebben gehoord. Ze was duidelijk beledigd (al zei ze van niet) en vond het raar dat we lagen te slapen terwijl we wisten dat zij langs zou komen. We probeerde een nieuwe afspraak met haar te maken maar omdat ze het 'druk' had kon ze maar op bepaalde tijden en helaas kwamen die tijden net niet uit voor ons. Madame weer beledigd... We vroegen of ze op zaterdag kon komen maar ja, toen wilde ze liever gaan winkelen in Amsterdam want het werd mooi weer. Pardon? Maargoed, wij lieten ons niet van onze rose wolk verjagen dus lieten het een beetje gaan. Toen besloot ze om spontaan een keer langs te komen en helaas hadden mijn vriend en ik net een rotmoment aangezien we totaal uitgeput waren vanwege nachtelijke kramjes van onze dochter. We zaten echt niet op bezoek te wachten dus ja, een warm welkom kreeg ze niet. Nou, toen hadden we het gedaan hoor. Ze ging compleet uit haar dak en zei dat ze zich niet welkom voelde en we deden geen moeite om haar uit te nodigen en ga zo maar door. Nou jaaa, we zijn verdorie net ouders geworden en onze wereld staat compleet op zijn kop zeg! Bovendien is zij niet de enige die graag een bezoekje wilde brengen! Ze heeft het een paar dagen later met mijn vriend uitgesproken en tussen die twee is het weerl helemaal oke maar ze blijft raar tegen mij doen. Ik heb het gevoel dat ze mij de schuld geeft ofzo. Of misschien ziet ze me als een bedreiging? Mijn vriend is enig kind en zijn moeder was toch altijd de belangrijkse vrouw in zijn leven en nu komt zijn gezin toch echt op de eerste plaats. Ik heb geen idee wat het is en vraag me af of er meer vrouwen zijn die een soortgelijke ervaring hebben. Is jouw schoonmoeder na de bevalling ook een schoonloeder geworden?
Mijn schoonmoeder is sowieso al een schoonloeder, dus wat dat betreft herken ik je frustraties goed. Je zegt dat ze raar tegen jou blijft doen. Wat doet ze dan bv? Negeert ze je of maakt ze kattige opmerkingen? Want dan kunnen we je misschien ook beter tips geven om hoe je ermee om kan gaan. Wat zegt je vriend ervan? Mijn schoonmoeder denkt nu al dat mijn kraamtijd om haar draait grrr dus dat wordt nog een heftige tijd waarin ik zeer zeker gebruik ga maken van mijn hormonen... Maareh, sterkte meid.
Ik heb idd het gevoel door haar genegeerd te worden. Ik begrijp echt wel dat alle aandacht nu uitgaat naar onze dochter maar ik zit er echt compleet voor spek en bonen bij. Zo gebeurde het bijvoorbeeld een keer dat ik enorme hoofdpijn had en ze kwam naar de kleine kijken. Ik wilde me van mijn beste kant laten zien en sleurde mezelf uit bed om haar beneden even gedag te zeggen (anders voelt ze zich weer niet welkom ). Ze zei doodleuk: 'Joh, blijf toch boven. We komen toch niet voor jou' en ze keek me recht in mijn ogen aan (met zo'n rare blik). Tja, zo zijn er een aantal dingen voorgevallen. Ze kwam een keertje langs om iets te brengen en ik zat net mijn meisje te voeden op de bank. Ze was druk in gesprek met mijn vriend en zei mij geen gedag of iets. Toen kwam ze naar de bank gelopen, gaf de kleine (die dus aan de borst lag) een aai over haar wangetje en ging er weer vandoor. Ze had me niet één keer aangekeken! Ik was compleet lucht voor haar! Nou jaaa!
Dat klinkt idd alsof ze erg raar bezig is zeg... Wat zegt je vriend ervan? En durf je er zelf over te beginnen of iets van te zeggen? Want dit is gewoon absurd natuurlijk. Als ze jou zo behandelt, zelfs nadat je er iets van gezegd hebt, dan zou ik haar toegang tot het huis weigeren. Een beetje respect voor de vrouw van haar zoon en moeder van haar kleinkind is echt niet meer dan normaal. Als ze dat niet kan opbrengen, dan zoekt ze het maar uit hoor.
Ik denk dat het ook nog wel te maken kan hebben met je hormonen dat je het zo ziet. Niet dat je schoonmoeder zo geweldig reageert, maar misschien kun jij nu ook minder verdragen. Bij ons is het juist andersom. Eerst schoonloeder en nu een geweldige oma voor mijn kind.
De mijne heeft het steeds over "hun baby" en "hun boeleke" Iets wat mij ook nog steeds zwaar op de maag ligt. Het is MIJN baby en MIJN boeleke... Zij hebben hun eigen kinderen al groot gebracht. Dit is de mijne. Iets wat ze blijkbaar wel eens lijken te vergeten.
jee ze doet wel heel raar zeg?! wat zegt je vriend ervan? hij ziet dit toch ook wel neem ik aan. bij ons is het andersom...mijn schoonmoeder was een loeder we hebben echt wel eens op punt gestaan alle contact te verbreken (toch wel het laatste wat je wilt). maar na mijn zwangerschap en bevalling is ze ineens een stuk beter te pruimen...denk dat ze bang is haar kleindochter niet meer te zien
pardon?! waar haalt ze het lef vandaan om zo te doen en al helemaal terwijl je je kindje aan het voeden bent pfff Ik had laatst ook zoiets, ik kwam na lange tijd weer ff bij mijn exschoonmoeder over de vloer want ik was met m'n ex ff langs gegaan om wat langs te brengen -had k al geen fijn gevoel bij maar oke- Wil ze eerst bij binnenkomst al aan m'n buik zitten, dat heb ik met tegenzin maar toegelaten, en daarna wilde ze dat ik m'n shirt omhoog trok, ja daaaag Ff later zit ik daar, zegt ze, ja het wordt een meisje he dat weet ik zkr (we weten het zelf nog ni eens) en ja je weet wat ze zeggen he jongens trekken naar de moeder maar meisjes trekken naar de vader! Dus met andere woorden, mijn ex krijgt strax tog een sterkere band met mijn mogelijke dochtertje dan ikzelf! Moest me erg inhouden...
Als dat tegen mij was gezegd, had ik me dochter gepakt en met haar naar boven gegaan. Als zij zo tegen mij doet, dan kan ik dat ook tegen haar. Maar ik heb gelukkig niks te klagen over me schoonmoeder. Het is echt een schat!
Helaas heb ik m'n schoonmoeder nooit gekend, maar toen we onze derde zoon kregen, ben ik m'n eigen moeder kwijtgeraakt. Waarom? Ze zegt dat ze zo bezorgd was, en daarom nooit durfde te vragen hoe het me me (ons) ging. Ze heeft het dus gepresteerd om alle negen maanden NIETS over de baby te zeggen/vragen. Ze deed net of ik niet zwanger was! Nouja, heel veel ergernissen dus. Nu komt ze één keer per week even twee minuten kijken en weet niks anders te zeggen dan: tjee, wat heeftie weer een dikke kop gekregen! Ze heeft Jesse nog nooit bloot gezien, nog nooit een flesje gegeven en is precies één keer op zijn kamertje geweest. Een loeder zal ik haar niet noemen, maar m'n moeder is het ook niet meer. En het beroerde is nog wel dat ze maar honderd meter bij ons vandaan woont, dus je komt elkaar zovaak tegen.
Ik heb nu al een hele slechte band met me schoonloeder dus vraag me af hoe het strax zal gaan ....... ze woont hier om de hoek en dat maakt het natuurlijk niet makkelijker heb het id dat ze denkt maar op elk moment van de dag binnen te komen vallen . Nu in mijn zwangerschap toont ze geen enkele intresse in mij ( ik ook niet in haar , heb der al heeeeeel lang niet meer gezien ) maar als ik gewoon logisch na denk zou ik als ik haar was er alles aan doen om maar op goede voet met me schoondochter te komen want zei is degene die de moeder is van het kind en dus ook min of meer bepaalt hoe vaak oma het kind te zien krijgt ! ( zoals het nu gaat ga ik strax echt niet gezellig op zondag daar koffie drinken met me kleine , als voorbeeld ) dus ben zeer benieuwd hoe dat allemaal zal gaan strax !
jaaahhhh Gelukkig meer mensen die opeens zoveel opvalt over hun schoonmoeder..... ook al is het voor jullie natuurlijk ook verveldend... Mijn schoonmoeder is heb ik heel de zwangerschap van mijn eerste overal bij betrokken... vk, echo's.. en zelfs de bevalling... Heb daar zo''n spijt van want achteraf doet ze net of het haar bevalling was en haar kind.... is echt erg... Zij ging MIJN bevallingsverhaal vertellen als de kraamvisite wat vroeg.... De eerste maanden paste ze ook op mijn zoontje, toen ik nog werkte, maar bij haar had ie volgens eigen zeggen voor het eerst omgerold... (raar thuis deed hij het helemaal niet... pas 2,5 week later... geloof t dus niet).. en elke keer had hij BIJ haar wat nieuws waar, wij thuis niets van terug zagen..... Heb het idee dat mijn kind een obsessie voor haar geworden is... heel haar kamer hangt vol met foto's... En ze past al vanaf december niet meer op, maar volgens mij (weet t eigenlijk zeker) weet dit niemand en doet ze nog net of ze oppast.... Familie zeiden zelfs tegen haar waar ik bij was: zo dan krijg jij t wel druk met een tweede op komst?! Jammer dat ik niet brutaal genoeg was om te vragen hoezo..... Tegen andere heeft ze zelfs gezegd dat ik nog TWEE dagen werk? IIg ik ben nu weer in verwachting en betrek haar echt helemaal nergens bij... het is dat mijn vriend nog wel eens een keer wat zegt.. net als dat we van de week de pretecho hebben gehad.... maar verder niets... Grappige was trouwens dat een nicht zelfs vroeg aan ons of er anderen bij deze echo geweest waren, want ik durf te wedden dat mijn schoonmoeder het zo brengt dat zij erbij was... dat deed ze ook met het CB, waar ze niet mee naar toe ging........ Doodziek wordt ik ervan... en ik zie al gewoon tegen de kraamweek op, want ik wil haar hier echt niet gelijk hebben staan....! En ben ook bang dat ze mn huis binnenloopt als ik er niet ben (ja ze had een reservesleutel voor noodgevallen gekregen)... omdat ze wil weten wat het wordt.. en dan in kasten gaat neuzen.... We hebben gezegd dat we het niet weten.... maar ik zie haar nu overal voor aan.... Ze heeft namelijk het idee dat ze bij ons gezin hoort, en ik vind (en mijn vriend ook) van niet! maarja ze is vroeg haar man verloren en kruipt dan elke keer weer in de slachtofferrol als het haar uitkomt......... pfffff..... nouja zal jullie verder niet vervelen met mn verhaal, want ik kan wel uuuuren doorgaan... en de lijst wordt alleen maar langer... ik ga iig binnenkort klappen.... xxmona
mona: sleutel terugvragen. daar zit je toch niet op te wachten, al die stress over of ze je huis uitkamt of niet? sterkte aan de rest! ik heb een zo-zo-lá-lá schoonmama, maar ben zwaar benieuwd hoe ze gaat doen zodra ze weet dat ik zwanger ben. ik weet al bijna zeker dat ze vindt dat de hond dan maar weg moet (no way!) en dat ik niet meer mag paardrijden (wat dacht ze nou zelf? haha!). heb al zo'n shirt liggen met op de buik: 'do not touch!' gnagnagna...
Tja, schoonmoeders he, ik kan erover meepraten! Toen ik der vertelde dat ik zwanger was, reageerde ze negatief en gaf ze de indruk ons te jong te vinden (vriendlief is twee jr jonger). Tijdens mijn zwangerschap weinig interesse totdat de baby er was. Nu kan ze niet van Louiza afblijven en bepoteld ze haar steeds met haar vuile vingers (na het roken). Voor de rest kan ik niet goed met der opschieten en ondanks het feit dat ze hier om de hoek woont, negeer ik haar.
Oh, vreselijk als ik dit allemaal zo lees. Ik heb ook niet zo'n geweldige band met mijn schoonmoeder. Zeker wat mijn zoontje aangaat, (nu 3) heb ik het gevoel alsof ik een toeschouwer ben aan de zijlijn. Dit was ook een van de redenen waarom ik hem nooit bij haar laat slapen of mijn schoonouders laat oppassen. Ik had ook heel erg het gevoel alsof het haar kind was en niet van mij. Ook dat negeren van haar naar mij toe herken ik maar al te goed. Ook bij mijn tweede zwangerschap die eindigde in een mk, praatte ze alleen met mijn man over mij! Ze wilde bepaalde details weten over hoe ze dan een echo deden in het begin, of het vruchtje dan echt dood was (dat vroeg ze wel drie keer) etc....Ik snap het wel die vragen, maar ik ergerde me er ontzettend aan. Het was verdikkeme MIJN zwangerschap en MIJN miskraam! Mijn eigen moeder vroeg dat niet eens aan mij. Nu ben ik gelukkig weer zwanger en ze krijgt het pas echt te horen met 12 weken en niet eerder (mijn moeder weet het wel al). Ze krijgt gewoon de info die de rest ook te horen krijgt (geen details) en ik betrek er haar zo min mogelijk bij. Dus niet mee naar de gynaecoloog etc... Het is gewoon puur het resultaat van haar gedrag tot nu toe. Zo wilde ik ook vlak na de bevalling (ik had een spoedsectio) mijn schoonouders ook niet in de buurt hebben. Die zijn pas de tweede dag gekomen geloof ik.
Het gaat nu gelukkig wel beter, ze ziet geloof ik wel in dat ze mij maar beter 'te vriend' kan houden. Ze hoort natuurlijk ook dat ik vaak naar mijn moeder ga met de kleine of dat we leuke dingen met mijn moeder zijn gaan doen (babyzwemmen enzo) en ja, we doen dat soort dingen nooit met haar. Tja, had ze maar normaal tegen me moeten doen hoor! Wat je zaait is wat je oogst! Maargoed, als ik zo de verhalen van andere mama's hoor dan valt die van mij geloof ik nog mee
Ik heb altijd al een schoonloeder gehad, en inderdaad het negeren hoort daar ook bij, Wat de mijne ook doet, is doen alsof ik dom ben. ZIj wilde bepalen wat ikmijn dochter te eten gaf, hoelaat en hoeveel. Zij wilde bepalen Hoelaat Dayenne naar bed moest.... En daar was deze mama het niet mee eens.