Ik had zaterdag voor het eerst iets van: hmmm... tegenover mijn schoonmoeder. We hadden het over hoe je met je baby om moet gaan als hij een paar weken oud is. Volgens haar moet je een kind, vanaf dat hij een week of 6 oud is, niet meer elke keer oppakken als hij huilt, want daar gaan ze misbruik van maken en dan krijg je later hele verwende kinderen Nou sorry, maar ik geloof daar geen reet van. Als mijn kind huilt ga ik hem troosten, no matter what. Dus ben ik nu al bang, dat als mijn kind later iets stouts doet, mijn schoonmoeder gaat roepen: zie je wel, dat komt doordat je hem verwend hebt Ik vertelde ook dat ik de eerste weken het wiegje op onze slaapkamer wil zetten. Dat vond ze ook geen goed idee, want het kind moet maar wennen aan zijn eigen slaapkamer. Anders hebben mijn vriend en ik geen privacy meer, en dan krijgen we dat kind na een tijdje nooit meer uit de slaapkamer. Maar, werd er benadrukt, we moeten gewoon doen wat we zelf goed vinden hoor! Dit was alleen haar mening...sure... Ook raar: ze sprak heel neerbuigend over het feit dat iedereen tegenwoordig kraamzorg heeft. Want vroeger kwam oma gewoon een week bij de moeder in huis om haar alles te leren. Ze vertelde dat toen zij net bevallen was van mijn vriend, zij alleen het voeden voor haar rekening nam. Haar moeder (mijn vriend's oma dus) deed verder alles: het baden, kleden, luiers verschonen etc. Toen ze uitgesproken was, was het even stil..... alsof ze verwachtte dat ik op dat moment zou gaan zeggen dat ze dan ook maar een week bij mij in huis moest komen. Nou, no f*cking way! Ik zou dat niet eens met mijn eigen moeder willen, laat staan mijn schoonmoeder met haar tips uit grootmoeders tijd. Die zijn toch allang achterhaald joh... Ik laat haar hooguit één keer voor de vorm een luier verschonen, maar de rest doe ik toch echt zelf hoor. Die tijd komt nooit meer terug, dus daar wil ik voor 100% zelf van genieten en het niet door een ander laten doen. Dat wordt nog wat als de beeb er eenmaal is...grrrr.... Het feit dat ik nu extra labiel ben door de hormonen werkt natuurlijk ook niet echt mee. Ik was helemaal onzeker en verdrietig na dat gesprek
owwwww wat kan dat ook irritant zijn he! een schoonmoeder. gisteren was mannetje jarig en toen kwam de opmerking dat de volgende verjaardag wel spannend zou zijn(ben op mijn verjaardag uitgerekend) dus ik zeg nou als t er nog niet is op die datum is er voor jullie niets spannends aan wand ik ga en niet mijn verjaardag vieren en ik ga ook niet bellen als ik met mijn bevalling begin(staan ze straks in t ziekenhuis op de gang nou dacht t ff niet he!) zit ze me weer appelig aan te kijken
die van mij was al een schoonloeder. tijdens de zwangerschap leek het even wat beter te gaan, supertrots dat ze kort achter elkaar aan 2 keer oma werd (mijn schoonzus was ook zwanger), maar blijkbaar kwam ze tot de ontdekking dat één kleinkind genoeg was, want toen mijn schoonzusje 2 maanden voor mij beviel was het weer het oude liedje. deze zwangerschap heeft ze er nog maar weinig aandacht aan besteed. we hebben nog niet eens een cadeautje gehad of zo. het gaat niet om het cadeau, maar om 't gebaar. mijn moeder is meteen de winkels ingedoken om weer een zo'n oh zo schattig minipakje te kopen en van mijn broer en schoonzus kreen mijn zoontje een slab met 'hoera, ik krijg een broertje of zusje'. gewoon een leuk klein iets om te vieren dat er weer eentje op komst is, snappen jullie? nou zij snapt het niet, dit kind wordt nu al doodgezwegen
Het schoonloeder hier is het overenthousiaste type. Ze kan zich niet inhouden en begrijpt ook niet waarom ze dat zou moeten. Een soort van ongeleid projectiel met een wolk roze eromheen. Het is ook te erg om aan te horen, je weet niet of je medelijden moet hebben of dat je boos moet worden (een woedeuitval is werkelijk het enige dat nog door haar roze wolk heen komt). Dat gaat wat worden als die kleine eruit is Ik hoop dat de kraamzorg bestand is tegen deze olifant want ze is in staat om ondanks onze wens om rust toch hier te komen. Wij willen graag een weekje rust om ons kindje te leren kennen en een beetje bij te komen. Ik ben zelf een controlerend tiepje dat het niet kan verdragen als ik een vreemde door mijn keuken hoor rommelen en dan dus uit bed komt. Ik ben nu eenmaal ook niet perfect, maar daar heb ik mijn kraamwensen op aangepast.
precies hetzelfde hier echt precies.. ze kan niet de stad in gaan zonder ergens mee terug te komen.. Ik heb al aangegeven dat ik voor nu genoeg heb, en dat ze maar beter kan wachten alshet kindje er is, want het zou zonde zijn als hij/zij het bij voorbaat al niet past. Weet je het kan ook enthousiasme zijn die straks minder wordt.. Ik hoop het want, ik heb echt geen zin in gedoe. Ik heb hard genoeg moeten knokken om zwanger te worden, dus knok ik ook hard genoeg om hier van te genieten, laat me niets afpakken...
Kleine tinus, en bengel, hebben jullie soms mijn schoonmoeder? bij de heks van mij is het helaas NIET overgegaan na de bevalling, het is erger geworden.. maar jah ik kan heeel boos kijken, maar leuk is anders. T ergste vind ik nog dat ze gewoon niet voor rede vat baar is.. dat gegil tegen novalie bluhh.. JE BENT DE MOOOOOISTE! en dan op zon volume dat de hele buurt wakker word.. ze sleept foto`s van MIJN dochter overal mee naar toe (oke dat moet ze dan zelf nog weten) maar dan belt ze laatst, of ze hier liggen, want ze was ze kwijt geraakt. maar jaaa.. doe je dr an?
argghhhh ik wordt ook gek van mijn schoonouders en vooral van die controlfreak schoonloeder! Ik heb met ze gebroken want er is zoveel gebeurd, dat zou alleen maar erger worden als we elkaar bleven zien. Maar mijn man heeft nog wel contact en gaat eens in de 2 / 3 weken langs of zij komen langs als ik op m'n werk ben. Nu voor de 2e keer zwanger en ik heb gezegd dat ik het dit keer wat rustiger wil hebben en de eerste week zo min mogelijk visite en ook niet weer de hele schoonfamilie aan m'n ziekenhuisbed die niet van de pasgeborene af kunnen blijven met de vieze vingers en vervolgens elke dag aan de deur staan. Heeft mijn man dit verteld aan haar en gaat ze weer flippen en beweren dat ik haar wil straffen en dat ze nooit de baby mag zien... Ik wil dit keer gewoon minder stress en proberen de bv te laten lukken want vorige keer was ik helemaal op en elke keer waren ze weer op visite. Wordt ie helemaal mooi: man kwaad op mij want die vind dat ik overdrijf en vind dat zijn ouders gewoon mogen komen. Bleeggghhh! Moet ik weer elke dag die rotkoppen zien!
haha, jemig wat een verhalen over schoonmoeders. Ik moet zeggen dat ik ook liever iets verder van mijn schoonmoeder af zou wonen (ze wonen nu 2 straten verder op) en dat ik het een naar idee vind dat mn schoonouders dalijk meer invloed hebben op mijn kind dan mijn eigen ouders (mijn ouders wonen ruim een uur rijden bij me vandaan) Ik vind mijn ouders namelijk veeeeeeeeel leuker dan mijn schoonouders en dan met name mijn schoonmoeder. Tot twee weken na de bevalling kwamen mn schoonouders iedere dag onaangekondigd langs. Het was maar 5 minuten, maar als je aan het tobben bent met borstvoeding en een huilende baby, is dat vaak al te veel. Mn man heeft daar toen subtiel iets van proberen te zeggen (Bel even van te voren, je hoeft niet iedere dag te komen enz) maar dat viel niet in goede aarde. Mn schoonmoeder was helemaal overstuur en heeft een nacht niet geslapen. Met als gevolg dat ik me schuldig voelde en haar moest troosten, toen draaide het weer om haar. Mijn dochter slaapt in een een inbakerdoek, omdat ze anders onrustig en kort slaapt of helemaal niet. Zo nu en dan proberen we of ze weer zonder kan, maar meestal gaat dat gewoon niet. Op de vaste oppasdag van schoonouders had ze laatst de hele dag zonder inbakerdoek geslapen en dat werd triomfantelijk verteld en er werden zelf foto's getoond om het te bewijzen! Ik zat me rot te ergeren, alsof ik mn eigen dochter niet ken! Mijn triomf was dus ook des te groter toen ze op de volgende oppasdag de boel bij elkaar had gekrijst en mn schoonmoeder toch maar weer de inbakerdoek heeft gebruikt (toen sliep ze in 5 minuten, 3 uur achter elkaar) Het lijkt een constante strijd om wie mijn dochter het beste kent, mijn schoonmoeder of ik. Ik wil die strijd helemaal niet aangaan, het is mijn dochter! Heerlijk om even je frustraties kwijt te kunnen. Ik geloof overigens niet dat ze het kwaad bedoelt hoor en blijft de moeder van mn man. Het zou alleen een hele opluchting zijn als we niet zo dichtbij meer zouden wonen, maar dat zien we over een paar jaar wel weer.
Bovenstaande berichtje is eg herkenbaar.. bij mij doet ze dit en dat en zus en zo.. ja en En ze heeft de hele middag lekker geslapen.. maar ondertussen is ze s'avonds zo moe dat ze niet kan slapen.. jaja geslapen s'middags. En wat vreselijk dat ze foto's maakte er van! Ik zou echt pissig worden hoor!