Eef heeft afgelopen week zelfs het grafje van mijn zus samen met mij schoongemaakt. Vanaf jong weet ze dat mama nog een zus had die er niet meer is. Ze hoort er bij, is een deel van ons, van mij ik weiger om haar dood te zwijgen. Eef vind het kerkhof mooi, al die bomen en bloemen de beren bij de kindergrafjes. Waarom vind je het een probleem? Ben je bang dat hij er angstig van wordt?
Eens (tot bepaalde hoogte, want soms snap ik serieus niet waarom sommige moeders een waslijst aan restricties opleggen soms), maar wat had schoonmoeder moeten doen dan? Niet gaan, omdat toevallig haar 1 jarige kleinzoon er is? Sorry, maar haar dochter ligt daar, en als moeder lijkt het me ook erg belangrijk om stil te staan daarbij. Dus vervelend, maar zo'n drama moet het toch niet zijn.
Hoort bij het leven.. en t is alleen maar goed dat hij dat weet. Snap niet waar je je zo druk om maakt. Waar ik wel mee eens ben is dat dat eerst met jou besproken zou moeten worden. Het is wel jou kind.
Ik zou het ook geen probleem vinden als hij meegenomen zou worden naar een kerkhof. Wel vind ik het kwalijk dat je schoonmoeder het heeft gedaan terwijl ze weet dat jij het niet wilt. Ik zou hier zeker dan ook een keer (niet vandaag of deze week nu de emoties nog zo hoog zijn) met haar over praten.
Ben ik dan weer met jou eens, ook tot op zekere hoogte. Ik snap sommige 'regeltjes' ook niet, zo ook deze niet van TS, maar goed, dat is niet aan mij. Ik vind dat als schoonmoeder weet dat TS dit niet wil, ze dit niet aan haar laars moet lappen en haar gang moet gaan. Ze had natuurlijk kunnen zeggen dat ze dan vandaag niet oppast, klaar. Of TS had zoon niet kunnen brengen.
Nee, dat snap ik, maar soms krijg ik wel eens het idee dat (schoon)moeders echt een zit-af-en-bibber beleid moeten volgen, omdat ze bijna hun eigen deur niet uitmogen. Eens dat ze het had moeten overleggen, maar om er dan zo'n probleem van te maken, snap ik gewoon niet. Zeg dan gewoon "goh, mam, wat een vervelende dag had je gister/eergister/vorige week, maar ik had liever niet gehad dat hij mee was gegaan".. Einde gesprek, jij je ei kwijt, moeders niet perse over de rooie. Maar goed, off topic ...
Wist je schoonmoeder ook dat je dat niet wilde? Dan begrijp ik het beter dat je het niet leuk vind, maar misschien kwetst het haar wel dat hij daar niet mag komen.. tijd voor een goed gesprek
Ja, ik snap dat je het niet wilde. En daarom niet leuk vind dat ze toch is gegaan. Maar een begraafplaats is geen enge plek hoor. Kom er elke week met onze dochter. Gaan we naar opa tuintje.
Ik vind het echt geen punt. Mijn oudste gaat zelfs wel eens met mijn oma naar mijn opa, ze maken dan het graf weer netjes en gaan in de herfst bijvoorbeeld kastanjes zoeken. Zou niet weten wat er raar aan moet zijn dat een kind daar heen gaat.
Ik snap niet dat je er zo mee zit, je zoontje is nog te jong om te snappen dat hij op een kerkhof was geweest.
Ik denk dat het juist een mooie leeftijd is om niet al te zwaar beladen toch langzaam te introduceren dat er een tante is die bij de sterretjes is. En als je daar niet achter staat, hij is nog zo jong. Volgende week weet hij het al niet meer.
Maar wat is nu eigenlijk het probleem? Het feit dat ze hem toch mee heeft genomen terwijl jij het niet wilde of vind je de begraafplaats niet iets voor kinderen ofzo? Of misschien een andere reden? Ik probeer echt te begrijpen wat er nou zo erg is dat een oma haar kleinkind mee neemt naar het graf van haar kind.
Ik snap ts wel. Ze heeft al aangegwven dit niet te willen en ik vind dat ze dat moet respecteren. Ik snap dat het voor je sm een ververlende dag is maar dan had ze tegen jou nieten zeggen van jo luister ik moet op ....dag oppassen maar dat is wel de dag dat ik naar mn overleden dochter ga. Mag hij mee of regel je een andere oppas?
ik heb er geen fijn gevoel bij.. ik weet niet. Misschien wil ik hem teveel beschermen tegen " de harde wereld"? ik ga soms naar mn nichtje maar het is nooit in me opgekomen om hem mee te nemen. Het is trouwens ook niet dat ik er een drama van maak hoor.. Ik schrok gewoon een beetje toen ik het hoorde
Wat als het je eigen moeder was geweest die haar dochter verloren was, en dus jouw overleden zus? Zou je dan ook zo hebben gedacht?