Ik zou echt eens met haar gaan praten want ze wordt ook de oma en zal nog wel even blijven snappie? Op zijn minst kan je vriend met haar gaan praten nu...niet?
als jullie er allebei blij mee zijn dan is dat het belangrijkste maar ik begrijp dat dit erg pijnlijk moet zijn voor je. het zou mij ook pijn doen en ik zou er zeker over willen praten. hopelijk draait ze snel bij!
Cindy ik begrijp wat je zegt maar zij loopt boos weg ik wil er heus wel over praten maar moet wel van haar kant af komen na zn afwijzing.. En ja ze
Nou nou wat een rare reactie, kijk als jullie nou 16 jaar zijn ofzo (net als zij destijds) dan kan ik er wel inkomen, maar jullie zijn verdorie 23!!! en dan nog, ook als je heel geschokt ben en er niet blij mee bent, of gewoon nog aan het idee moet wennen, dan hoef je nog niet zo te reageren! als ze ook maar een greintje fatsoen heeft, dan zorgt ze dat ze snel haar excuses aanbied, want anders verknoeit ze haar hele relatie met haar zoon en haar kleinkind!!! (en dat is echt haar en alleen alleen haar probleem!) succes meis en natuurlijk gefeliciteerd met dit fantastische nieuws!! probeer er van te genieten want het is en blijft een wonder!
Wat vreemd, als schoonmoeder zeggen dat je het niet wilt. Ik bedoel, ze heeft niet zoveel te willen, zeg maar. Jammer hoor. Is het haar eerste kleinkind? Hoe is jouw relatie verder met haar? Ik heb een ex-schoonheks, en ik weet vrijwel zeker dat zij ook zo gereageerd zou hebben als ik destijds per ongeluk zwanger was geraakt. Heel egocentrisch, zij claimde haar zoon ook heel erg er ik was natuurlijk niet goed genoeg voor haar. Maar goed, ik zou haar laten betijen, en hopen dat ze tot inkeer komt en haar zoon tot steun kan zijn als hij vader wordt. En een leuke oma voor je kindje. Gefeliciteerd! Het klinkt alsof jullie er iig heel blij mee zijn, geweldig!
Wat een ongeloofelijke primaire reactie van je schoonmoeder! Ik denk dat ze het totaal nog niet had verwacht. Misschien is ze er van geschrokken omdat ze een ander toekomst beeld voor hasr zoon had (bijvoorbeeld studie afronden, vaste baan, trouwen, huisje kopen, en dan pas kinderen) Hoelang is het geleden dat je het hebt verteld? Misschien heeft ze wat tijd nodig om aan het idee te wennen. En als het te lang duurt kan je vriend misschien met haar gaan praten...
Ja ik begrijp dat ze dat in gedachten had voor haar zoon maarja het loopt nu eenmaal anders en hij kan alsnog zijn diploma gewoon halen. Ik bedoel ja mijn leven loopt ook even anders ik zou in september met een HBO studie beginnen die nu niet doorgaat bijvoorbeeld maar daar zeur ik niet over want ik wil ook graag veranderingen in mijn leven voor mijn kind.
Vervelend zeg! Lekker in dr sop gaar laten koken, ik zou aangeven "tegen de tijd dat je blij raakt van je kleinkind mag je eerst je excuses aan komen bieden voor je gedrag"
Tja ... heel erg vervelend en ik denk dat termen als egoïstisch, belachelijk etc wellicht zeer van toepassing zijn, maar is dat relevant? Je weet niet wat zij allemaal heeft meegemaakt toen ze zo jong kinderen kreeg, hoe haar gevoelens daarover zijn/waren etc. Ik zou zelf juist heel open en eerlijk een gesprek met haar hebben waarbij dit soort gevoelens het uitgangspunt zijn, zonder boos te worden oid. Eventueel dit vooraf telefonisch of via een brief bespreken: dat je het jammer vindt hoe ze heeft gereageerd, dat dit jullie verdriet doet, dat jullie graag betrokkenheid van haar willen (binnen door haar en jullie gestelde grenzen uiteraard), maar dat jullie ook begrip hebben voor het feit dat ze is geschrokken. Mensen zijn mensen en die reageren nu eenmaal soms heel primair/stom/heftig ... Dingen als 'eerst je excuus aanbieden voordat je bij je kleinkind mag' tja ... dat vind ik persoonlijk van eenzelfde kinderachtige kaliber
Wat jammer dat ze zo reageert. Ik zou het even laten bezinken en misschien komt ze er zelf op terug. Ik zou niet gaan zitten wachten op een excuus, maar zelf aankaarten dat je het jammer vindt dat ze zo reageert en dat je niet snapt waarom. Jullie zijn tenslotte 2 volwassenen die een kind krijgen en zijn er ontzettend blij mee en ze heeft nog 29 weken om aan het idee te wennen.
oh poeh meis wat erg! ik kan het me niet indenken... hoe kan het neuws dat je oma word nu niet leuk zijn misschen niet geheel zoals ze verwacht had ofzo... maar dan ben je toch blij! vind het erg voor jou en je vriend want dat is niet leuk zo... en snap dat jij niet de 1e stap wil zetten... ik weet niet zo goed hoe je in zo een situatie moet handelen... maar hoop dat ze nog bijdraait.. wie weet heeft ze zelf wel 'spijt" gehad van het vroege zwanger zijn... en denkt ze dat jij nu haar zoons leven verpest (jaja want zo denken mensen ook nog, JIJ bent zwanger dus JIJ hebt t gedaan... terwijl er toch echt 2 voor nodig zijn hihi) nou.. ieder geval zijn jou ouders erg blij en ik ben ook blij voor jullie hoop dat dit nog goedkomt *knuffel*
Salapio ik heb nergens gezegd dat ze eerst een excuus aan moet bieden om haar kleinkind te zien hoor? Heb gezegd dat ik niet meer bij haar in 1 ruimte wil zitten als zij niet een gesprek aan wilt gaan om haar reactie uit te leggen en dat ze niet hoeft op te passen als ze dat niet wilt. Nooit zal ik zeggen tegen haar dat ze haar kleinkind niet mag zien. Wilde dit toch even duidelijk maken! Verder begrijp ik heel goed dat ze gemengde of vervelende gevoelens heeft gehad toen ze zo jong zwanger was, daarom schreef ik ook als reactie dat ze waarschijnlijk die ervaring projecteerd op ons en dat ze even vergeet dat we 6 jaar ouder zijn dat zij was.. begrijpelijk maar dan nog hoeft ze niet boos weg te lopen snap je? Er is genoeg ruimte voor een openlijk gesprek maar niet als die wordt ingegaan met het idee ''dat wil IK niet'' ''Jullie kunnen dat niet aan'' ''Alles komt op mij neer''. Ik ga niet mezelf verantwoorden vind ik nergens voor nodig. Een gesprek over hoe we het allemaal voor ons zien is natuurlijk prima.
Het lijkt me heel erg als één van de aanstaande grootouders niet blij is. Ik zou er zelf erg verdrietig om zijn als ik dit zou meemaken! Toch denk ik dat het haar verlies is en niet het jouwe. Ik heb de laatste jaren een aantal mensen in mijn omgeving opa of oma zien worden. Het lijkt mij geweldig om dat mee te mogen maken! Door haar houding, loopt zij het risico een geweldige ervaring mis te lopen! Gelukkig heeft ze nog even de tijd om bij te trekken. Ik vind het slim van je dat je de deur open houdt, maar aan de andere kant ook even afstand neemt. Laten we hopen dat ze straks als ze van de schrik bekomen is, gaat inzien dat het prima gaat lukken straks. En dat zij samen met jullie volop kan gaan genieten! Ik hoop dat het jou ondertussen niet al te veel plezier ontneemt. Succes de komende tijd! En geniet straks lekker van de echo, kleertjes kopen, kamertje inrichten.... Leuk hoor!
Gefeliciteerd met je zwangerschap!! Super! Ik vind het belachelijk en egoistisch van haar om zo te reageren. Ze heeft niets te willen en wie zegt dat zij er ook maar iets mee te maken krijgt wat betreft zorg/oppas/e.d. ??? Ik zou heel hard en duidelijk zijn dat jullie niet gediend zijn van zulke opmerkingen en dat jullie het zelf zeker zullen redden. Haar eigen ervaring hoeft ze niet op jullie te projecteren. Veel geluk en plezier!