Hey meiden, Jullie verhalen zijn heel herkenbaar! Mijn schoonouders dringen zich nu ook al erg op, dat uit zich in het telkens bij ons komen en dingen doen (klussen, tuinieren, enzo). Op zich natuurlijk goed bedoeld, maar ze hoeven niet drie weekenden zowel de zaterdag als zondag de hele dag bij mij te zijn... het irriteert me mateloos want ze zeggen dat ze het doem zodat ik de rust heb omdat alles klaar is. Ik maak me alleen helemaal niet druk, en zeg dat ook maar dat lijkt niet tot hen door te dringen. Mijn vriend is nu nog aan het behangen op onze slaapkamer en wil dat graag zelf doen. Hoewel hij dat ze gezegd heeft, hebben ze de laatste drie dagen hebben wel gebeld, wanneer ze kunnen komen behangen. Snap er niets van. Ook met oppassen hadden we een probleem met hen. Al jaren roepen ze dat ze niet vast willen oppassen, ze willen hun vrijheid etc etc. Toen we het nieuws kwamen vertellen, zeiden ze niet dat ze graag wilden oppassen. Pas toen ik 20 weken geweest was, vertelde mijn schoonmoeder mij (in een volle huiskamer!) dat ze wil oppassen. Ik had natuurlijk toen al de opvang en mijn moeder geregeld. Nou, boos dat ze waren..... Ze voelen zich altijd gelijk achtergesteld ten opzichte van mijn ouders. De hele tijd slachtoffer spelen, verschrikkelijk. We denken gewoon heel anders. Zij had vroeger een verschrikkelijke kraamzorg omdat deze bezoek bij haar weg hield. Nou, dat lijkt mij juist ideaal! Ik hoef echt niet de eerste dagen telkens mensen om me heen en stel het op prijs dat mijn vriend en ik de ruimte krijgen. Dus no way dat ze richting slaapkamer komt als ik aan het voeden ben! Tja, blijft lastig hè de relatie en het communiceren daarover.... Succes meiden, ennuh, blijf bij jezelf! Groetjes, Kiki
Vervelend dat het zo gaat en dat je je zo voelt..! Ik denk dat het goed is dat je er over nadenkt en er af en toe met je man over praat. Wanneer ze straks steeds voor de deur staat, dan moet hij maar eens zeggen dat het niet zo uitkomt of dat ze beter even kan bellen voor de tijd ofzo. Bedenk iets wat voor jullie werkt, maar laat haar zeker niet bepalen! Succes!
jaa erg dit allemaal ..! Maarja wat doe je er aan ... NIETS! Wij houden onze monden maaromdat we de moeder van je man/vriend niet willen kwetsen .. nou ooit ontploft hier de bom nog eens.. ! Iedereen zegt heel makkelijk .. dat je daar gewoon over kan praten .. zij zegt zelf ook.. dat ik gewoon alles tegen haar kan zeggen .. nou als ik zou zeggen hoe ik er over denk .. trekt ze zich dat toch te erg aan, en kijken ze je gelijk scheef aan .. Moeilijk moeilijk... zolang mijn vriend maar laat zien naar hun toe, dat wij er samen zo over denken .. vind ik het wel oke.. ik moet niet het idee hebben dat ik er alleen voor sta..
Nou niets.....ik bedoel als je niks doet of zegt nee dan wordt het niet anders idd... Gewoon op je strepen staan en als ze voor de deur staat niet binnenlaten of openmaken, tja als hun zo kinderachtig zijn om niet te respecteren wat jullie willen moet je ook maar wat kinderachtiger zijn....helaas...
ja het is gewoon heel erg jammer maar wat wil je dan.... Hier heb ik alweer 3 weken niks meer van mijn moeder gehoord omdat zij erg kinderachtig is....ja er zijn grenzen he en soms hoort het gewoon op!!
Ja heel jammer is dat. De relatie met mijn moeder was eerder (toen ik nog thuis woonde) verschrikkelijk. Ging gewoon totaal niet, alleen maar ruzies. Toen ik uit huis ging, was ik er klaar mee en zou ik het prima vinden ze niet meer te zien. Toch veranderde er langzaamaan wat. Al kwam een ruzie zelfs nu nog wel eens voor. Die waren dan extra heftig. Maar zij leek heeeeeel langzaam wat te veranderen en ik probeerde mijn verwachtingen bij te stellen. Een tijdje geleden vond ik dat we elkaar wel eens wat vaker konden zien of iig spreken. Het kwam vaak vanuit mij. Tja, verwachtingen zul je altijd houden denk ik... Ik heb haar dit voorzichtig gezegd. Meer op een manier van: ik zou je graag meer willen zien en spreken, misschien moeten we allebei wat vaker gewoon eens even kort bellen ofzo. Daar was ze het helemaal mee eens! Nu ben ik zwanger en ik kan me een leven zonder mijn ouders niet (meer) voorstellen. Ze is zo blij met onze zwangerschap en onze relatie is sterk verbeterd! Ze gaat straks zelfs een dag oppassen..! Ik weet dat het altijd weer eens mis kan gaan of een ruzie kan komen of iets dergelijks, maar dat zien we dan wel weer. Ik hoop dat we dan allebei geleerd hebben hier anders mee om te gaan. Mijn schoonouders is een heel ander verhaal. Na veel gedoe, veel ruzies en maanden elkaar niet zien of spreken en uiteindelijk veeeele heftige gesprekken en ruzies, is de sfeer nu weer te hanteren. Goed en geweldig zal het nooit worden, maar we proberen allebei (mijn man en ik) te accepteren zoals het nu is. We gaan niet op de tenen lopen, maar doen wel ons best niet te veel verwachtingen te hebben. En voor nu werkt dat redelijk. Al is er af en toe een moment wanneer hij of ik denken: ggggrrrrrr!!!!!!!!! Strijd en ruzie is verschrikkelijk, maar soms misschien nodig om het daarna beter te laten worden. Het was een nare tijd, maar ik ben wel blij dat we het aangegaan zijn en niet uit de weg gegaan zijn. Het is nu goed genoeg zoals het is...! Ik wens jullie allemaal ook succes en sterkte met jullie families!
Jeetje wat een verhalen zeg. Mijn vriend heeft al jaren geen contact meer met zijn ouders en dat gaat ook niet meer gebeuren dus ik heb geen schoonouders issues gelukkig En mijn moeder en haar man, en mijn vader zijn erg makkelijk in de omgang en respecteren mijn wensen, daarentegen ben ik ook wel zo dat ik ze ook duidelijk laat weten zeg maar hoever ze kunnen gaan...
Inderdaad; ik vind het ook moeilijk om er wat van te zeggen omdat ik zijn moeder niet wil kwetsen. Het is toch zijn moeder. Ze zegt zelf ook altijd dat we alles kunnen zeggen, maar als we dat dan doen is ze toch beledigd of gekwetst. Soms heb ik echt een hekel aan haar... ik wil echt wel leuk contact met haar, maar als ik 1 vinger geef, neemt ze mijn hele hand. Dat is lastig. Gelukkig werkt ze 4 dagen per week, dus dan kan ze sowieso niet langskomen. En die ene dag per week moet ik maar wat op verzinnen. 's Avonds en in het weekend is gelukkig mijn man thuis. Ik heb ook al tegen mijn man gezegd dat ik gewoon in de slaapkamer borstvoeding wil geven, zonder iemand erbij. Ook al is er visite. En dat ik niet zit te wachten op bezoek van oudtantes e.d. die we nooit zien (en hij niet eens mag). Die komen maar na een paar maanden ofzo... ik wil alle tijd voor ons kleintje hebben; het is al spannend genoeg! Gelukkig vindt hij dit ook...
@Jois ja goed als jouw`n moeder veranderd is dat dan super hier helaas dus niet...zij is nooit iets schuld en na jaren van altijd maar toegeven hoort het gewoon eens op, vooral nu we een dochter hebben ik wil haar hiertegen beschermen snap je.. Zij ziet onze verstoorde relatie ook en ik wil niet dat zij denkt dat het normaal is... Ach we zullen zien hoe het gaat... Schoonouders zijn super!! Gelukkig maar!
amai seg, het is overal wel wat zo te lezen Ik heb nooit problems gehad met mijn schoonmoeder maar eens wij in verwachting zijn geraakt...is ze veranderd in mijn ogen. Ik ben blij met onze spruitje maar ben niet een persoon die elke minuut tegen iedereen zegt van: oooh, ik voel iets! Als ik met mijn man samen ben, dan genieten wij daar samen van. Maar ik heb echt geen behoefte om elk detail te vertellen aan iedereen en om iedereen constant aan mijn buik te laten voelen. Wel ...mn schoonma haar reactie is: we zijn niet enthousiast genoeg, ik vertel niet veel over de zwangerschap..etc (ik bel elke keer als we by gynae geweest zijn om te zeggen dat alles in orde is) Ze verwachtte dat ik haar er heel fel bij zou betrekken maar ik ben nu eenmaal iemand die mijn plan al trekt van in mijn tienerjaren dus jah... Ik hoop echt tegen dat als ons kindje, het eerste kleinkind, er is..dat het zal beteren en dat te verwachtingen wat minder gaan zijn want ik heb er al stress van gehad. Zo gaat ze constant met anderen praten en vergelijken hoe het bij hun gegaan is (en dat is natuurlijk het tegenovergestelde als bij ons) Want 'iedereen' doet het zo...waarom wij niet? Hopelijk gaat het binnenkort wat meevallen want dit is echt niet fijn.
Haha heel herkenbaar! Mijn schoonmoeder zei dat ze graag eens mijn buik zou voelen als de baby schopte (tegen mijn man). Ik had echt zoiets van 'iegh! ik wil niemand aan mijn buik hebben! alleen mijn man!' Heel overdreven misschien; maar ik ben nogal op mezelf. Trek ook mijn eigen plan.
Mijn schoonmoeder zegt gewoon doodleuk tegen me zwangere schoonzus dat het eerste kleinkind speciaal is en daarna is het niet meer zo speciaal. Me schoonzus vindt het jammer dat ze niet enthousiater is maar dat kan ze niet omdat het niet haar eerste kleinkind is. Doe dan alsof! Vind het erg kwetsend want mijn zoon is haar eerste kleinkind en wil niet dat hij straks als koning behandeld wordt. Mijn schoonmoeder doet juist weer niks zonder mijn toestemming, ook heel irritant. Voor dat ze op vakantie gingen was ze bij ons. Thomas deed iets wat hij niet mag en ik zei tegen hem 'nee Thomas dat mag niet'. Zegt ze tegen mij 'ooow ik mag straks ook nee tegen hem zeggen'? Heb haar heel raar aangekeken. Mijn schoonouders zijn ook vreemde mensen kan er wel een boek over schrijven. Op het begin was ik gewoon heel voorzichtig met Thomas en ze vonden dat ze hem niet genoeg zagen en konden vasthouden. Wist ik veel zeg dat dan! Van me schoonzus hoorde ik dat ze zo kwaad was dat ze niet meer wilde oppassen en toen ik ze daarmee confronteerde zeiden ze niks! Ik neem nu bewust afstand en ga er ook niet meer eten elke zaterdag. De schoonzussen en zwagers begrijpen het alleen niet (hebben nog geen kinderen) dus ben ik vaak de boos doener. Mijn schoonmoeder zegt ook constant dat ze alles haat, winkelen, zwemmen noem het maar op. Ik ga dat dan ook niet met haar doen! Vind het al erg genoeg als ik met me mam moet winkelen die geen zin heeft.
idd tonneke afstand nemen is het beste. Hun zijn n eenmaal zo en veranderen zullen ze niet dus om het jezelf een stuk makkelijker te maken neem afstand. Zo die ik dat ook bij mijn moeder, nu heb ik al 3 weken niks meer gehoord, heb een stuk minder stress heerlijk!!
Hier ook veel claimen terwijl dochter nog niet eens was geboren.. Bedje kopen terwijl ik zoiets had ik zie wel wanneer ze ooit blijft slapen!! Ik ben thuismama dus oppassen hoeft dan niet... Nu gig ze de eerste keer bij schoonmoeder slapen kreeg ik op hyves (ja erg he) te horen dat zij zeker niet goed genoeg was hahahaha nou ja zeg. Toen heeft ze lang moeten wachten voordat dochter daar kwam slapen hahahaha... Nu is ze weer ergens boos over en belt ze niet komt ze niet langs, nou zo bijzonder is haar kleindochter voor haar dus...erg he!