Joeja, fijn dat je iets hebt kunnen doen met mijn reactie! Uit hetgeen je schrijft maak ik op dat je een lieve vrouw bent, met het hart op de juiste plek en dat je verantwoordelijkheid neemt voor je leven en de contacten met anderen. Zeker wanneer je gekwetst bent en/of je gekwetst voelt door iemand anders is het moeilijk eerlijk te blijven kijken naar de situatie en je dus ook vraagtekens te stellen bij de eigen reacties. Dat je ondanks het feit dat je schoonmoeder je in het verleden (erg) gekwetst heeft toch kunt zien wat jij doet/deed om de relatie met haar te houden zoals die was en niet te streven naar verbetering/toenadering, is echt ontzettend KNAP. Je schoonmoeder mag blij zijn jou als schoondochter te hebben Ik hoop dat je inzichten voldoende motivatie hebben opgeleverd om actief op een positieve manier bij te dragen aan jullie relatie. Enne...die tip van het 3-luik fotootjes is inderdaad ook een goede tip. Gewoon lekker ophangen, niet te veel over zeggen en dankbaar zijn dat je kindje op jou en je man lijkt Liefs, Chipske
Ik heb nog niet alle reacties gelezen dus weet niet of iemand dit al heeft gezegd, maar ik moest gelijk denken aan iemand die hetzelfde probleem had met schoonmoeders... Zij heeft dus een babyfoto van haar zelf in gelijst en op de schoorsteen mantel gezet. En toen schoonmoeders binnenkwam en de foto zag en weer met vergelijkingen begon heeft ze gevraagd de foto uit het lijstje te halen en op de achterzijde naar de datum te kijken... Nou... schoonoeders had nooit meer wat gezegd over het uiterlijk van hun beebje
Ik zou me er niet teveel van aantrekken joh. Mijn schoonmoeder zegt dat ook vaak ik denk dat iedereen dat wel heeft.Laat haar kletsen. Mijn moeder komt ook vaak met dat heeft ze van haar grootouders ect. Ze zijn gewoon trots op de kleintjes.
Mijn schoonmoeder en eigenlijk heel de wereld zeggen altijd dat mijn zoontje sprekend op zijn papa lijkt,dat het een copie is. Ik heb daar helemaal geen moeite mee, want het is ook zo! Waarom zou ik het erg vinden? Hij hoeft echt niet op mij te lijken, ik weet toch dat we hem samen gemaakt hebben en ik vind mijn man een knapperd en dus mijn zoontje ook! Ze zeggen het overigens echt vaak hoor en na het lezen van dit topic denk ik, waarom vind ik dit niet erg eigenlijk? Ik vind het namelijk zelf ook erg bijzonder dat mijn kindje echt zo veel op mijn vriend lijkt
Hier eigenlijk het tegenovergestelde. De schoonfamilie vind dat ons ventje erg op mij lijkt. Ze zoeken enorm naar overeenkomsten van hun kant, maar zij komen alleen mijn kenmerken tegen. Het is niet leuk voor mijn man om dit steeds te horen en mijn familie is het met de gelijkenis niet eens. Tijl lijkt wel een beetje op mij zoals ik nu ben, maar absoluut niet als baby. En dat klopt wel. Wat ik dan weer niet leuk vind is dat iedereen buiten mijn familie hem zo donker vindt. Dat is hij niet, hij heeft diepbruine ogen, maar heeft soms blond haar en absoluut een lichte huidskleur. Maar omdat het mijn kindje is, ik ben een tintje donkerder dan gemiddeld, zegt iedereen dat hij donker is. Hij is zelfs al pinda genoemd zo noem je toch niemand en al helemaal niet als het niet klopt. Het is allemaal gekakel, en een beetje jammer dat zijn eigen familie niet echt naar dat kleine ventje kijkt. Qua karakter merk je nu al dat hij echt een kind van zijn vader is en zijn kleur blank met gezonde buitenlucht is. Van mij mag ons volgende kindje net zo bruin zijn als ik was toen ik klein was (als het zigeunermeisje). Wat zullen ze schrikken
bobbie , heb je verder aardige schoonouders? , want daar ligt het meeste aan he ik vind ook super leuk dat mij dochter sprekend haar papa is , maar de toon van schoonma zoals ze dat zegt bevalt me gewoon niet , zo van die is van ons en heeft niks van jou als maar een iemand zegt dat haren van mij zijn , word ze zo bijna boos , daarom vind ik niet leuk , niet omdat mij man lijkt , want ik vind zelf ook juist leuk ,papa is knapperd dus geweldig dat ze op hem lijkt ,maar schoonma
Tja, hier worden er ook gelijkenissen gezocht. Mijn dochter lijkt erg op mij, maar schoonfamilie ziet er toch wel wat bekends in. Tuurlijk, zal best, het is geen kloontje van mij. Maar nu zitten we oude videobanden om te zetten naar dvd en zien we mijn nichtje lopen van anderhalf jaar. (dochter van mijn broer, is inmiddels 10 jaar) en die 2 lijken dus wel op elkaar. Het is soms net alsof we onze dochter zien lopen.