Hallo Melissa, Het spijt me te lezen dat je moeder niet meer leeft. Tijdens een zwangerschap lijkt me dat je dit juist met haar wil delen... Fijn dat er mensen voor je klaar staan, maar vervelend als dit betekent 'voor wat - hoort wat'. Misschien kunnen jij en je vriend eens kijken naar de relaties in je omgeving en proberen wat minder afhankelijk te worden van mensen in je omgeving die graag willen helpen, maar dan ook veel terug verwachten. Indien nood, val dan terug op mensen die enkel en alleen willen helpen. Maar kijk eerst naar jullie eigen mogelijkheden samen. Je kan vaak veel meer aan dan je denkt en helemaal als je samen met je partner bent (samen sterk). Bekijk/beoordeel per situatie wat het gevolg zou kunnen zijn als je 'aan deze persoon' hulp vraagt en kan het ook anders? Heb je de hulp ook echt nodig? Of denk je dat en is dat je eigen onzekerheid..? Het is fijn dat de vriendin van je moeder je heeft gesteund destijds. En hier heb je haar alvast ontzettend voor bedankt. Dit betekent echter niet dat zij 'rechten' heeft op invloed in jullie leven, beslissingen en dat van jullie kindje. Dat hebben alleen jullie zelf! Alleen jij bepaalt hoeveel invloed een ander heeft op jou. Al reageert die ander boos, verdrietig etc. etc. allemaal vervelend, maar die ander moet de keuzes van jou en je partner ook respecteren. Daarin heeft zij ook geen/nauwelijks keuzes als het goed is, want die ruimte moet je niet geven. Zij kunnen toch niet jou leven leven? Een ander mag zijn mening hebben, maar het is aan jullie wat je er wel/niet mee doet. Als een ander merkt dat jullie stevig staan rondom wat jullie wel/niet willen en toelaten, zal die ander op een gegeven moment vanzelf hierin mee veranderen. Doet de persoon dit niet, dan zal zij jullie uiteindelijk verliezen en dat wil zij niet. Zij wil graag onderdeel zijn van jullie leven. En dat kan ook, maar dan op een andere manier dat het nu gaat... Ik wens je heel veel succes en sterkte, blijf bij jezelf
@ Mirann: ze bedoelt het idd goed en doet het niet bewust nee. Mijn vriend ziet het gelukkig nu volledig in, hij is zelfs bozer dan ik. ik zal goed nadenken over wat je zei over het wel/niet uitleg geven, door geen uitleg te geven kan ik mezelf een hoop schuldgevoel besparen en haar idd niet de kans geven daar weer op aan te haken. het stomme is dat ze die band met mij verwacht omdat ze mij nu als volle dochter ziet, dus ze zal idd wel niet beter weten nu. Ik heb ook met mijn vriend en de vlos afgesproken dat niemand na de bevalling het huis binnenkomt voor ik gevoed heb en toonbaar ben, en me enigzins oke voel. ik vermoed namelijk dat mijn schoonouders (maar ook mijn eigen familie, alleen zullen zij wachten) het wel weten als ik aan het bevallen ben op de een of andere manier, en dan deze kant op zullen komen. ook als ze het ooit waagt mijn kind uit mijn handen te grissen dan ontplof ik wel denk ik heb ik ook al aangekondigd