Mijn advies: Overleg goed met je man, en als hij ook vind dat het genoeg is geweest, breken met die hap! Geen smoesjes meer, geen uitpraten, nee het is over. Gewoon heel duidelijk zijn naar die 2 toe, en ik zou het zelf nog per brief doen. Op die manier kunnen je woorden niet verkeerd verstaan worden en verdraaid. Even zelf een kopie bewaren (want er zal best een rel van komen) en iedereen die zich aan hun kant verschanst een kopie geven, dan kunnen ze het zelf lezen.
Misschien dat je de grote lijnen kan beschrijven i.p.v. ingaan op de details. Wordt zo helaas een warrig verhaal. En niet echt te volgen. Denk dat veel lezers ook halverwege afhaken. Maar ik kan goed begrijpen dat je er mee zit. Dat het je hoog zit en het van je af wilt schrijven. Wat ik er uit op maak is dat schoonzus je vriend/man opzuigt/claimen wil, kwaad over jou spreekt, een psychisch probleem heeft en dat schoonmama jou niet ziet zitten, en haar zoon aan haar wil binden. Verbeter me als ik het fout heb. Sterkte!
Ik heb alles gelezen... Pffff, wat een situatie zeg! Enneuh, het is wel goed te volgen, als je gewoon doorleest. Het is even een hele brok tekst, maar zo warrig is het nou ook weer niet. Nu even mijn reactie: Als je nog één lijmpoging wil doen, ga dan eens met beide dames om tafel zitten. Zeg dat we het vandaag niet gaan hebben over wat er is gebeurd en gezegd door wie en waarom, maar dat we het gaan hebben over hoe het verder moet. Laat iedere partij (dus 4 personen) vertellen wat ze willen. Hoe zouden ze willen dat het gaat en hoe er met elkaar om wordt gegaan. Zet alles evt. op papier. Na die ronde, kunnen jullie gaan kijken of jullie naar elkaar toe kunnen komen. Hoe kunnen we ervoor zorgen dat het ook op die manier gaat? En tenslotte afspraken maken. Om bepaalde dingen voortaan niet meer te doen, of juist wel te doen, om er zo voor te zorgen dat jullie goed met elkaar om kunnen gaan. Zeg erbij dat je niet wil dat iemand ongelukkig wordt. Jullie zijn allemaal familie en hopelijk kunnen jullie er op een volwassen manier mee om gaan. Als iets dreigt te escaleren, zoals stemverheffing of zo, niet reageren, tot die persoon is uitgeraasd en dan op een kalme toon niet er op ingaan, maar proberen uit te leggen dat jullie dat soort dingen nu náást jullie neer moeten leggen en niet blijven hangen in negatieve zaken, die je toch niet meer kunt veranderen. Probeer alle partijen zo kalm mogelijk te houden. Hopelijk komen jullie aan het eind tot een verstandhouding. Lukt dit niet, dan heb je m.i. alles gedaan wat je kon en heeft het schijnbaar geen zin. Als jullie nou afspraken hebben gemaakt en het blijkt dat bepaalde mensen zich er niet aan houden, spreek ze er dan eerst op aan. Werkt dit niet, kun je ze alsnog de deur wijzen en met ze breken. Jullie hebben niets aan zoveel negativiteit in jullie leven, en zij ook niet. Zo'n gesprek kun je evt. ook doen met een mediator erbij. Die bemoeit zich er niet mee, maar zorgt alleen dat iedereen zijn zegje kan doen en dat de gemoederen niet teveel oplopen. Doe dit alleen als alle partijen instemmen en ik zou ook niet een bekende pakken, want als hij jullie kent, kan ie minder objectief zijn. Er zijn professionele mediators. En dit zijn geen psychologen of zo, dus de drempel is veel lager
een brief hebben we vorig jaar gedaan, we hebben met zijn 4 om tafel gezeten, hebben precies gedaan zoals ladyxochi zei, ik heb ook helemaal geen zin in ruzie, ik heb wel wat beters te doen, ik snap gewoon echt niet wat ik verkeerd doe, heb er ook niet eens het puf voor om ruzie te maken, heb er vannacht wel van wakker gelegen, ben gewoon zo boos... dat ze na alles nog steeds eisen durft te stellen, mijn man en ik hebben er ook weer een heel gesprek over gehad, het is en blijft zijn moeder/zusje, en wil nog 1 laatste poging proberen, L schijnt gister weer iets aan de telefoon te hebben gezegt waar zijn moeder tegen M over heeft gelogen, en dat wil M nu ook wel graag weten hoe en wat, ik sta volledig achter hem, ik snap dat het moeilijk is om je fam te "bannen" en daarom ga ik er met hem in mee, maar hij heeft zelf al aangegeven, als ze ook nog maar 1 negatief ding over jou zegt dat niet waar is... ben ik gelijk weer weg...
Het is inderdaad erg moeilijk om je familie uit je leven te verbannen, maar als zij alleen maar negativiteit en kopzorgen veroorzaken, dan is dat wel het beste voor jullie.
Dus eigenlijk is het heel makkelijk. Je vent wil zijn familie niet aan de kant zetten wat ik begrijp. En jij doet alles fout in hun ogen en bent altijd de pispaal. Ga er dan zelf niet meer naar toe en laat je vent alleen op visite gaan. Waarom zou je lijm na lijm na lijm poging doen als het toch niet werkt. Voor je eigen gemoedsrust en stress niveau, laat barsten en zet het opzij. Het gaat al jaren op die manier en het is er in al die tijd niet beter op geworden. Heeft het dan nog zin om jaren verder te gaan en je te laten kwetsen, ik vind van niet.
Ik wil je sterkte wensen met de situatie. Wel moet ik zeggen dat jij nu beschrijft dat aan hun kant alles fout is, maar natuurlijk weten we niet het verhaal van hun zijde, in de meeste gevallen hebben beide partijen wel schuld. Dus wil er verder ook niet teveel over kwijt.
Jeetje wat een verhaal zeg. Het is af en toe moeilijk te lezen, maar ben er wel uit gekomen. Wat een schoonfamilie zeg. Hier zou ik allang mee gekapt zijn hoor. Wat een stelletje idioten bij elkaar. Zeker je schoon zusje, die heeft ze niet op een rijtje zitten. Ja ik heb het toch al niet echt op familie banden wat dat betreft. Het is moeilijk, maar als je er voor gaat moet je ervoor gaan en het uitpraten. Sterkte ermee.
nou het is klaar hoor, pfff 12 uur hadden we afgesproken, op een neutral terrein omdat ze dat graag wou, prima, nog geen 2 minuten gezeten, toen liep ze boos en geirriteerd weer weg,omdat wij maar 2 vragen hadden,en zij meer, dus ze vond dat zij mocht beginnen, maar manlief hadzoiets van : als wij beginnen, want wij willen graag antwoord op iets en als jij er nog zo stug over denkt dan heeft het miss helemaal geen nut om te praten, dus toen liep ze boos weg,dan hoeft het van mij niet meer zei ze, en ons zoontje kon haar ook niks schelen, wij hadden ons zoontje ermee en niet haar, wij moesten het later maar aan ons zoontje uitleggen ofzoiets, we zijn dus niks opgeschoten, met schoonzus zijn manlief en ik dus helemaal klaar,
nou we hoefden niet eerst hoor, maar manlief vond de belangrijkste vraag gewoon waarom ik een hoer was en waar ze de info van heeft dat ik intiem ben geweest met mijn ex,want als ze zo nog steeds over mij denkt had manlief zoiets van : dan kan ze wel sorry zeggen of wat, maar dan zijn het loze woorden, en als dat nou halve wege het gesprek pas ter sprake komt en manlief loopt opeens weg omdat ze het niet terug neemt of wat dan ook... vond manlief tijdverspilling daarom wou hij eerst graag weten hoe ze daar over dacht, en als ze gewoon zei van nou eigenlijk ga ik toch graag voor, dan had ik daar ook geen ruzie staan maken maar haar gewoon lekker voor laten gaan, maar zij koos ervoor om dan weg te gaan,
Ik zou zeggen: GEFELICITEERD!!!! Zulke negatieve mensen is niet goed voor jullie en al helemaal niet voor jullie zoontje. Je hebt zoveel geduld gehad nou meis ik zou geen moment twijfelen en het contact definitief verbreken, hoe kunnen jullie met die mensen nou nog genieten van je leven met de kleine???
Ze zal trouwens wel naar d'r moeder zijn gegaan en het verhaal hebben omgedraaid... Wat een kinderachtig mens zeg!
Tjezus... Wat een verhaal zeg, en wat een raar staartje ook. Helaas is het voor mij erg herkenbaar. Ik heb een schoonmoeder die ook kierewiet is. Heel lang verhaal, maar lijkt erg op dat van jou. Wij hebben jarenlang geen of amper contact gehad (gelukkig woont ze nu in het buitenland dus dat is voor ons wel fijn) en sinds ik zwanger was weer contact via de post. Vier weken terug is ze naar Nederland gekomen en heeft ze onze zoon gezien. Maar niet hier thuis, daarvoor is er te veel gebeurd. Naja, wat ik eigenlijk wil zeggen... Ik begrijp dat je het wel wilt proberen voor je zoontje. Of in ieder geval wil je man het wel proberen. Dat heb ik hier ook wel. Maar hoe wij het doen: - oppervlakkig contact - verwijten direct de kop indrukken of negeren - grenzen stellen aan het contact (maximaal zoveel uur en ook van tevoren zeggen, niet te veel bellen) - niet meer praten over het verleden, want daar komen we toch niet uit Dat laatste is moeilijk (mijn schoonmoeder heeft mij en mijn overleden - toen doodzieke - moeder voor van alles en nog wat uitgemaakt), maar als je de discussie begint, kom je er toch niet uit. Bovendien rijt dat elke keer de wonden open. Wij hebben dus ook niets uitgepraat, wel ooit geprobeerd, maar nu laten we het zitten. Ik lees in je verhaal ook dat jullie ook vragen voor hun hebben (hoe kom je daaraan? wie heeft dat gezegd?): maar daarmee geef je ze alleen maar aandacht. Gewoon negeren die hap. Gewoon vriendelijk glimlachen, kopje thee drinken, gebakje eten en wegwezen. Als er lullige dingen gezegd worden, aangeven dat je er niet van gediend bent en opstappen. Dan krijg je misschien het verwijt dat je kil bent en afstandelijk, maar zo is het wel mogelijk om contact te houden. Heeft iedereen toch een beetje zijn zin. En ook gewoon aangeven dat je het zo doet omdat je wilt dat je zoontje een oma heeft (ik noem mijn schoonmoeder geen oma, daarvoor is er te veel gebeurd), als er dan heibel is, kan je ook direct zeggen: 'jij wilt toch contact met je kleinzoon? Hou je gemak dan maar een tijdje.' Bovendien: jij bent toch eigenlijk al heel erg aardig dat je haar haar kleinzoon gunt. (En hem zijn oma.) Ik bedoel: zij moet jou niet, dus waarom mag ze je kind dan wel zien? Eigenlijk vind ik mezelf daar ook te aardig in hoor. Ik heb ook wel eens gehoord van vrouwen die eerst alles uit proberen te praten met hun schoonmoeder - kijken hoe ze reageert - en dan pas vertellen dat ze zwanger zijn. Dan kan je ook zeggen ' ik heb het met je geprobeerd, maar als je mij niet moet, dan ook mijn kind niet'. Wij hebben, terwijl wij nog in oorlog waren, ook gewoon verteld dat we zwanger waren en toen was ze ineens poeslief tegen mij. Maar ik weet wel zeker dat ze mij nog steeds niet moet, maar dat ze alleen aardig doet omdat ze blij is dat ze haar zoon en kleinzoon kan zien. Achteraf vind ik dat eigenlijk wel suf van mezelf, maar ja. Ik wens je veel succes, want het is gewoon een verschrikkelijke situatie. Ik prijs mezelf erg gelukkig dat mijn schoonheks nu in het buitenland woont, want daardoor is het allemaal wel te handelen, maar voor jou is dat wel anders helaas.
allemachtig wat een kinderachtig onvolwassen zooitje ongeregeld! hou je wel van jezelf? ik zou mezelf dit niet eens aandoen, 1 opmerking dat ik een hoer zou zijn zou voor mij genoeg zijn om iemand voorgoed vaarwel te zeggen, als ik lees wat je allemaal pikt......meid, koop iets moois voor jezelf om te vieren dat je ze nooit meer hoeft te zien als je dat niet wilt en spreek met jezelf af dat dat het begin is van het feit dat er nooit meer iemand respectloos met je omgaat.
pffffffff en dat zijn dan volwassen mensen. Meid lekker laten hangen en niet schuldig voelen tegenover je zoon. Hij had er toch al niets aan dus hij zal het ook niet missen.
Jammer voor haar dat ze zo snel de benen heb genomen. Maar boontje komt om zijn loontje en karma ook. Je doet er het beste aan om haar niet meer te zien hoor. Hopelijk kom je met je schoonmoeder tot een betere oplossing en anders is het hun eigen schuld, jullie hebben er alles aan gedaan.
ja dat denken wij ook, we wachten nog op een telefoontje dat zijn moeder boos belt als ze verstandig is bemoeit ze zich er niet mee en zegt ze gewoon ik wil hier buiten blijven dit is jullie pakkie aan !! niet de mijne, manlief gaat het namelijk totaal niet grappig vinden als zijn moeder zich ermee bemoeit, die heeft het nu echt tot hier zitten, dan denk ik dat zijn moeder voorlopig ook ons zoontje niet weer ziet,