Saar, daar zou ze best eens gelijk in kunnen hebben. Zoiets wordt al snel een gewoonte. Kinderen doen het niet bewust, maar groeien daar wel in. MAAR! Dat doet niet ter zake! Dat is iets tussen jou en jouw man (en zoon). Daar heeft zij zich helemaal niet mee te bemoeien. En ze mag daar al helemaal niet op eigen houtje een eigen draai aan gaan geven. Jullie zijn de ouders, de opvoeders, niet zij! Elk kind heeft z'n eigen eigenaardigheden. Dus dat de 'oppakmethode' bij je andere kinderen wel werkte en bij hem niet, dat vind ik niet zo raar. Mijn derde is ook compleet anders dan zijn twee zussen. Ik heb moeten leren (en doe dat nog steeds dagelijks) om hem niet te vergelijken of automatisch hetzelfde te behandelen als ik bij de meiden deed. Misschien is dat toch een tip die ik je wil meegeven. Probeer het eens van een afstandje te bekijken. Niet automatisch doen wat je bij de anderen deed, maar echt jezelf vragen gaan stellen als: waarom huilt hij? Wat nu als ik??? Probeer eens wat uit (zonder jezelf geweld aan te doen).
Wauuww.... jou schoonmoeder is echt blijven hangen in het stenen tijdperk... Wat een on-empathisch onmens...
Hier overigens eentje van bijna 2 (!) die niet zelfstandig in slaap kan komen. Gewenning? Absoluut (ga er ook echt verandering in proberen te brengen zodra hij weer beter is), naar never nooit niet dat een ander zou bepalen wat ik wel en niet moet doen mbt mijn kinderen!
MIjn dochter met 14 maanden snapt überhaupt nog niet dat er regels gelden, dus volgens mij gaat dat niet op.... Verder; ander huis, andere regels? Ja vast wel, maar tik op de vingers is natuurlijk vrij extreem en valt net als niet laten huilen, niet onder 'opvoed regels' maar is gewoon een manier van opvoeden. Ik vind het dan ook niet overdreven, en zou mijn dochter ook niet achter laten in een vergelijkbare situatie.
Hij is wel op een leeftijd dat jij zijn slaapgedrag in de hand hebt. Zolang hij niet krijst is even huilen echt niet erg, en kun je hem misschien beter gewoon opnieuw in zijn bedje leggen ipv mee naar beneden nemen. Of wat later naar bed brengen. Je hoort aan het huiltje wel of het jengelen is of echt paniek. Probeer het maar eens, vaak slapen ze dan toch wel na een paar minuten. Zolang je erbij blijft voelt 'ie zich echt wel veilig, daarvoor hoeft 'ie niet mee naar beneden.
ja een huiltje voor een paar minuten is geen ramp. Maar hij blijft doorgaan, van jammeren naar huilen en van huilen naar krijsen, tot druipend in het zweet... Ik heb hem dan liever lekker bij me zodat hij zich rustig op z'n gemak voelt en lekker in slaap valt. Dan breng ik hem naar z'n bedje. Ik heb al echt van alles geprobeerd. En deze oplossing die we nu hebben werkt het beste. Ik heb me er bij neer gelegd ( wetend dat dit niet nog 18 jaar door gaat haha )
Ik krijg echt de kriebels van dat soort mensen. Zij is niet degene die bepaalt hoe jij je kind moet opvoeden. En slaan/corrigerende tik had mijn sm ook écht niet hoeven doen, tenzij ze wil dat haar kleinkind nooit meer zou blijven logeren. Over het slapen.. Mijn dochtertje huilt soms ook wel eens als ze naar bed gaat. Zolang het 'gewoon' huilen is laat ik haar liggen en valt ze heel snel in slaap. Zodra ze echt hysterisch wordt dan ga ik naar haar toe uiteraard. Als jij niet van het huilen bent en jouw sm vindt dat kindjes zichzelf maar moeten redden 's nachts, dan kun je je kindje ook niet met een fijn gevoel achterlaten. En zolang je er geen fijn gevoel bij hebt moet je het gewoon niet doen. Klaar. Ze kan het er niet mee eens zijn met hoe jij het aanpakt, maar ik vind dit wel heel middeleeuws.. Lekker je kindje thuis houden dus. En kindjes van 11 maanden weten heus niet dat er in een ander huis ook andere regels gelden hoor 😕 Ik denk dat je al blij mag zijn wanneer een kind van 11 maanden überhaupt weet welke regels je thuis hebt, laat staan dat ie ook nog onderscheid kan maken tussen de regels thuis en bij opa&oma.
Nee sorry, daar zal ik mijn kind niet naarheen brengen. oma heeft de keuze, of jullie regels of ze heeft haar kleinkind nooit eens voor haar alleen. Tikken geven is een hele grote no go bij mij! Op geen enkele manier. Afblijven of ik ga eens tikken geven om haar de dingen af te leren die mij niet aanstaan! zij leert dan haar kleinkind aan dat je iemand een tik moet geven als iemand iets doet wat hem niet aanstaat. En laten huilen!? Kom op. Kindje is 11 maanden. Ik zou met schoonmoeder praten. Doet ze moeilijk ga jij lekker in een andere kamer zitten met een koptelefoon op en lekker negeren. Dan doe je het op haar manier Sorry, ik word woedend van die rare ouderwetse manieren van opvoeden
Ik liet mijn kind (op mijn manier) huilen. Hij sleep bij oma beter als thuis, daar is hij ook een stuk 'liever' hahaah. Tik op z'n vingers moeten ze accepteren dat jij dat niet wilt. Hier geld de regel heeft 1 van ons geen prettig gevoel erbij gebeurt het niet. (Logeren/oppassen)
Ssaar, wat betreft het laten huilen: doen waar jij je goed bij voelt. Onze zoon (nu 13 maanden) slaapt ook niet door, gister nog een discussie dat dat door onze manier van opvoeden komt (niet laten huilen etc). Ik geef hem liever een gevoel van veiligheid door te laten weten dat ik er ben en hem oppak, dan dat ik hem laat huilen. Dan is het maar zo dat het 'door ons' komt, hij gaat wel doorslapen als hij daar aan toe is. Wat betreft het logeren, als jij je niet lekker voelt en je gaat opvreten over hoe het bij je sm zal gaan, zal ik hem niet brengen. Dan heb je toch alsnog geen leuke avond uit? Ik zou never nooit mijn kinderen bij iemand laten die ik daar niet mee vertrouw. Wij gaan binnenkort voor het eerst een nachtje met z'n 2-en weg om even bij te tanken. We kiezen daar heel specifiek voor een opa en oma waarvan wij weten dat ze er 's nachts voor hem uitgaan en wanneer nodig een flesje klaarmaken/hem in de draagzak doen. Mijn ouders zouden hem ook gewoon laten huilen, dus zijn zij geen optie voor ons..
Tikken op de hand dat kan echt niet. Gewoon wat van zeggen idd. Maar dat slapen ik zou hem dat echt gaan aanleren. Paar weken terug mijn zoon ook aangeleerd. Hij kon niet zelfstandig in slaap vallen. En we hebben met hem een heel heftig jaar gehad meerdere operaties & narcoses, veel ziekenhuis opnames en door mijn ptss bang dat er wat gebeurd in zijn slaap. Hij is ook elf maanden. Ik heb de slaap methode slaap kindje slaap hem aangeleerd. Hij wordt steeds groter en het wordt steeds moeilijker. Is een tip. meer niet
Precies. Als dit jouw manier is (die ik heel goed begrijp ), dan doe je dat gewoon zo en gaat het een ander geen zak aan. Je moet niet tegen je moedergevoel ingaan omdat een ander het zegt! Ik snap dat je man aan zijn moeder vroeg om een keertje op te passen zodat jullie een keer samen tijd hebben, maar als het op zo'n manier moet dan maar liever niet. Kan het wel haar manier zijn, maar ik vind dat altijd zo'n achterlijk argument; oma's mogen best een keer verwennen. Ik snap dan ook niet dat zij nu jouw zoon even moet bijspijkeren qua slapen en hem op de vingers moet tikken. Dan kan ze zelf toch al wel nagaan dat het logeerpartijtje niks wordt?
nee zeg is ze niet helemaal goed ofzo een tik op de vingers! Nou ik denk dat ik des duivels zou zijn als iemand dat bij mijn zoontje doet. Alleen al vanwege dit zou ik mijn kindje daar zeker niet laten slapen. Wat betreft huilen als dit voor jullie allemaal werkt zou ik gewoon zo door gaan. Hier ook een moeilijke slaper gehad en krijsde alles bij elkaar als hij alleen lag of naar bed moest dus dan maar in mijn armen in slaap vallen. Iedereen vertelde me ah je verwent hem dat leer je hem nooit meer af enz enz. Nu slaapt meneer wel alleen en zelfstandig zonder 1 huiltje en is er niks aan de hand. En ga zeker niet tegen je eigen moedergevoel in omdat andere er een hele andere kijk op hebben. Volg je eigen gevoel dan zit je altijd goed!
Zelf vind ik dat mijn kleine best een minuutje of 5 mag jammeren (thuis). Huilen vind ik een ander verhaal. Maar toch zou ik boos worden als anderen daar bij logeren mee verder zouden gaan, of het nou jammeren of huilen is. De kleine is dan niet in de vertrouwde omgeving. Die heeft juist wat extra troost nodig. Maar ja ik zou een kleine sowieso niet snel ergens anders laten logeren. Veel te jong imo.
Nee hoor helemaal niet raar, jouw baby, jouw opvoeding. Gaat je schoonmoeder daar op deze manier mee om zou het voor mij ook duidelijk zijn: geen logeerpartijtje dus.
Ik vind contact met opa's en oma's (en andere familieleden) heel belangrijk, maar als ik merk dat onze normen en waarden ten aanzien van ons kind niet worden gedeeld ben ik heel voorzichtig. Als ouders leef je met de gevolgen van je eigen opvoedstijl, dus ik neem aan dat je daarin dan bewuste keuzes maakt. Opa en oma hoeven daar echt geen (uitgesproken) mening over te hebben, laat staan dat ze hun eigen opvoedstijl gaan toepassen op mijn kind! Voor wat betreft ander huis andere regels: dat mag dan gaan over of je wel of niet in huis mag rennen bijvoorbeeld. Wat mij betreft niet over slapen, huilen, straffen, eten, etc.
Het lijkt erop dat je zelf prima weet hoe je het zelf graag wilt aanpakken. En dat deze manier ook bij jullie past. En wees maar niet bang voor de theorieën van je schoonmoeder. Liefde en nabijheid is nooit slecht voor het opgroeien van kinderen. Wat wel verstandig is is om direct als het zich voordoet aan te geven wat je wel en niet wilt. Dit kan gewoon op een rustige toon. Wij zeggen wel eens: "We hebben hier goed over nadacht en maken deze keuze vanuit ons hart." Als je niks zegt en het laat oplopen worden je eigen emoties steeds sterker en dan krijg je wel discussies of een verpeste sfeer. (uit ervaring ) Is helemaal niet nodig en jammer als je wel gewoon graag contact wil met je schoonouders. Een goed gesprek kan natuurlijk werken, maar hier werkte het niet. Opa en oma hebben het gevoel dat ze het allemaal heel goed weten, want ze hebben hun eigen zoon toch ook groot gebracht? Ze zien ons toch een beetje als beginnelingen die nog veel bijgebracht moet worden. Als je 2 verschillende vormen van opvoeding ter sprake gaat brengen, dan win je nooit. Ik zou ook absoluut niet voor oppassen en logeren kiezen als je het gevoel hebt dat ze de dingen die voor jullie belangrijk negeren als jullie de deur uit zijn. Dat sommige dingen anders gaan, kun je soms accepteren. Maar laten huilen en over de vingers tikken zou voor mij ook way over the line zijn. Jullie zijn de ouders en ik denk ook dat het belangrijk is dat je op 1 lijn komt te staan met je man.
Over tikken wordt altijd panisch overdreven gedaan de laatste tijd maar bij een baby/dreumes, nee echt niet. Dat is nergens goed voor en ik zou dan ook heel duidelijk maken dat je dat niet meer wil hebben. Als ze niet luisteren, dan passen ze maar niet meer op
Grootouders zijn toch echt de details vergeten na 25 jaar of meer! Wat betreft slapen; niet naar beneden nemen. Als je dat eenmaal doet, dan duurt het 3 weken voordat ze dat ontwend zijn. Een goede nachtlamp en steeds weer vertellen dat het tijd is om te slapen en dat ze groeien als ze slapen. Derek Ogilvy gaf een keer advies bij een dreumes die niet wilde slapen: bleek dat het arme kind totaal niet snapte wat hij daar moest doen alleen in het donker! En als jij twijfelt ("zal hij nu wel gaan slapen?"), dan voelt je zoon die twijfel, wat het moeilijker maakt. Belangrijkste tip; volg je gevoel, maar leidt een kind. Succes!