Ik had dat gezegd, maar wij zijn daar onlangs nog wel geweest namelijk en ook dan wordt er niet naar hem om gekeken, maar als hun eerste klein kind er is (van haar eerste zoon) dan kan er wel naar hem omgekeken worden. Ondertussen kan s moeder wel met foto's "pronken" bij andere, maar in werkelijkheid kijkt ze helemaal niet naar hem om. Tja, dan ga ik mijn tijd ook niet verspillen om op bezoek bij hun te gaan. Het is overduidelijk te zien dat ze haar eerste zoon en kleinzoon op nummer 1 zet en dat haar 2e zoon en 2e kleinzoon maar een stuk stront is. Dat is met de kleinste en grootste dingen te zien... Bijv. Mijn man en ik gaan trouwen, en ze geven aan dat ze een bijdrage willen leveren, nou super! Ze geven aan 250,- euro te willen bijdragen... We hebben onze bruiloft heel klein en subtiel gehouden, omdat ons budget niet ontzettend groot was. We waren met 25 personen incl. ons zelf. Nu gaat haar zoontje lief trouwen en raad eens... mevrouw betaald de hele bruiloft, en dan heb ik het ook over de hele bruiloft. Ze hebben minimaal 70 gasten, dus goedkoop zal het niet worden. Ze heeft letterlijk gezegd; als mijn zoon dat wil, dan krijgt hij dat van mij! Het gaat me niet om het geld, en het gaat me niet om het elkaar niet gunnen, want we gunnen hun een hele mooie bruiloft, maar het gaat mij om het principe! En dit voorbeeld is niet alleen met de bruiloft, maar er zijn veel meer dingen voorgevallen.... dat wat ze vroeger en nu met haar eigen kids doet, zet ze nu voort op haar kleinkinderen. Wellicht dat mensen denken; misschien omdat het nog een baby is?! Nee, dat is het ook niet... toen haar eerste kleinkind geboren was, toen zat ze dag en nacht bij haar kleinkind. Maar ach, zulke s moeders from hell heb je overal
Ben blij om te horen dat een aantal wel een fijne schoonmoeder hebben Zelf heb ik dus ook eigenlijk geen band met m'n schoonmoeder en dat komt ook omdat we elkaar gewoon niet liggen, veel te verschillende karakters.. Voorbeeld: De kinderen van mijn man woonden eerst bij zijn ex. Zij woonde op zo'n 170 km afstand en door allerlei redenen hebben wij een periode gehad waarin we ze niet opgehaald hebben. Toen vond zij dat we ze wel op moesten halen en we konden het niet maken, het zijn ook haar kleinkinderen en ze wilde ze ook zien, etc. Toen wij vroegen of zij dat misschien een keer kon doen had ze daar geen tijd voor en was het te ver, maar wel bij ons blijven 'zeuren' daarover. Net alsof het eenvoudig is om zo'n beslissing te nemen Toen ze uiteindelijk bij ons kwamen wonen had ze het ook veel te druk met allerlei dingen om regelmatig langs te komen en als wij bij haar wilden komen kon het ook nooit, dan moesten we maar 's avonds door de week komen, terwijl de jongste om 19.00 op bed gaat. Al met al voor ons toch teleurstellend dat ze nu zo weinig belangstelling voor haar kleinkinderen toont Na verloop van tijd leer je er wel mee omgaan en afstand nemen, maar eerder kwam ze ieder weekend dat ze bij ons waren op bezoek en nu mogen de kids blij zijn als ze eens in 't kwartaal komt. 't meest vervelende is als de kinderen vragen waarom oma nog maar zo weinig komt, wat moet je dan zeggen? Vooral omdat ze mijn ouders (stief opa en oma? ) wel veel vaker zien
Ook dat klinkt bekend! Wij werken beiden, wonen royaal en hebben niet zo veel te klagen. Maar ook wij hebben periodes gehad waarin het financieel heel zwaar was (man zonder werk en wel dezelfde lasten). In die periode kwamen zijn kinderen ook nog bij ons wonen en we hadden eigenlijk niks voor hen, er moesten nieuwe kleren komen, schoolspullen noem maar op. Ze zijn letterlijk met lege handen gekomen. We hebben toen aan schoonmoeder gevraagd of we 500 euro mochten lenen. Dit geld had ze niet en we verdienden toch genoeg? Later koopt ze wel een tv van 3200! euro. Eigen keuze, maar 't doet wel zeer. Als we 't nou voor een luxe product vroegen ofzo... Nu zit m'n schoonzus zonder werk, heel vervelend, maar ze heeft veel lagere lasten (is alleen, geen kids). Nu komt m'n schoonmoeder haar regelmatig vragen of ze geld nodig heeft, want dat kan ze zo krijgen. 't gaat niet om het geld, echt niet, wat mij betreft worden ze er gelukkig mee. Maar we vragen nooit om hulp en als we dan vragen kan het nooit (niet alleen geld, ook oppas ed) en als m'n schoonzus iets vraagt kan het direct. En standaard de opmerking dat we als 2-verdieners toch genoeg verdienen, dus kunnen het nooit moeilijk hebben: 'Jullie hebben toch geld zat...' Maar goed We leren er maar mee leven
Ik herken het gelukkig niet. Mijn schoonmoeder is een ontzettende lieve en vrolijke vrouw die er altijd voor iedereen is. Wij bellen zeker elke dag gemiddeld een half uur tot uur, en zien elkaar gemiddeld 2x in de week en eten zeker 1x in de week bij elkaar. Ook mijn schoonvader is een hele lieve man. Eigenlijk bestaat het hele gezin van mijn vriend uit lieve, eerlijke mensen. Ze zeggen altijd waar het op staat, daar moet je wel tegen kunnen. Maar aan de andere kant weet je altijd wat je aan iemand hebt. Ze zijn behoorlijk wat meer betrokken met ons dan mijn eigen ouders. Die zie ik 1x in de 6 a 7 weken, meer niet...
Ach mijn schoonmoeder begrijpt niet dat ze geen lid is van ons gezin.... vond haar in het begin ook aardig en behulpzaam... totdat ik merkte dat die aardigheid en behulpzaamheid als reden had; grenzen verleggen.... en ik haar op leugens betrapte... Misschien is het ook wel de situatie die het met zich meebrengt... heb vaak het idee, dat schoonmoeder met alleen zonen of (zoals in mijn geval) met maar 1 zoon.... anders zijn als schoonmoeders die wel een (eigen) dochter hebben...
Dat klinkt ook wel heel aannemelijk vind ik! Mijn schoonmoeder heeft ook 2 zoons en dus geen "eigen" dochter. Ze is wel lief en bedoeld het vast allemaal niet zo akelig. Alleen soms kan ze nogal bemoeizuchtig zijn. Het is wel minder geworden in de afgelopen jaren omdat ze waarschijnlijk zelf ook wel merkt dat ik daar niet op zit te wachten. Nu is mijn schoonzus zwanger van de eerste en ik houd m'n hart vast voor haar... Misschien dat ze nu haar slag bij hun gaat slaan. Ze ziet hun niet zo vaak als dat ze ons ziet, maar misschien komt daar straks verandering in als hun ook een kindje krijgen. Ik hoop alleen dat ze zich inhoud bij mij schoonzus en zwager, want ik denk niet dat hun zoveel slikken als dat wij hebben gedaan.. Maar al met al zijn het wel een hele lieve opa en oma en ze staan altijd voor ons klaar en dat is ook wel weer heel erg fijn. Maar een gezonde afstand vind ik ook wel horen. Voorbeeldje: Vorig jaar zijn we een weekend met mijn schoonouders naar slagharen geweest in 1 huisje.......... Niet voor herhaling vatbaar als je het mij vraagt. Ze hadden commentaar op hoe laat wij naar bed gingen (volgens hun te vroeg) Op wanneer wij even terug naar het huisje wilden om de kleine te verschonen of fruit te geven. Dat soort dingen allemaal.. Tja, dat botst! Ze hebben ons nu weer gevraagt voor deze zomer en dan wilde ze een midweek!? Dat heb ik dus mooi even afgeketst. Ik moet er niet aan denken om een midweek met hun in 1 huisje te zitten. Een dagje met ze weg is prima en dat is dan ook echt lang zat
@Cerberus; mijn schoonmoeder heeft een zoon en een dochter (weliswaar geen kinderen maar wordt wel ontzettend voorgetrokken) en nog wil ze een prominente plek in ons gezin want zij is wel "de" oma van onze kinderen. Hier is het ook nog dat schoonouders gescheiden zijn en schoonmoeder sinds de scheiding (nu 14 jr geleden) geen andere partner meer heeft gehad, schoonvader is 1,5 jr geleden zelfs getrouwd met zijn partner. Daarnaast heeft schoonmoeder alleen maar medestanders om haar heen, zoals haar moeder (oma van mijn vriend), haar zus (tante) en dochter (zusje). Iedereen staat vierkant achter aan haar, zonder aan ons te vragen hoe het precies zit. Daardoor zijn wij, voornamelijk ik, niet meer welkom bij de familie terwijl ze eigenlijk niet eens weten hoe het precies zit. En dat is heel vervelend, want wij krijgen geen kans om ons verhaal te doen en haar verhaal is de waarheid. En daarbij, we gaan komende zomer trouwen en er is al gezegd dat de hele familie (op schoonvader na) niet komt omdat wij problemen hebben met schoonmoeder. De problemen zijn mede gekomen doordat schoonmoeder het niet eens is met onze trouwlocatie...
Ik heb altijd geroepen dat ik een leuke schoonmoeder had maar het is er helaas niet eentje tis een schoonloeder from hell !!
Ik zat gisteren bij m'n schoonmoeder op de bank en verveelde me dus met m'n telefoon logde ik in op ZP topic schoonmoeders Ze was nieuwsgierig wat ik opzocht dus heb het maar snel weggeklikt!
Ik heb een schat van een schoonmoeder (en vader)! Ondanks dat ze 2 zoons heeft, is ze dolblij met mij en staan hun altijd voor ons klaar. Geen van de zoons worden voorgetrokken. Schoondochters zou ik niet weten ik ben namelijk de enigste. Natuurlijk zijn er wel eens wat strubbelingen, in welke familie komt dat nu niet voor? Maar niks waar niet normaal over gesproken kan worden. Ik ben dus al 11 jaar heel erg blij met de mijne!
Die van mij woont helaas in een andere wereld.. Namelijk de hare.. Mijn schoonmoeder kan met periodes heel erg vervelend zijn, zoals een paar weken terug op de verjaardag van mijn dochter. Begint ze ineens tegen mijn moeder te vertellen wat voor egoïstisch rotwijf ik ben, en nog veel meer van dat soort praat Ik snapte er werkelijk niks van waar dat vandaan kwam, maar ik heb het maar zo gelaten en er niks van gezegd. Ze baalt er van dat ik bepaalde dingen op mijn manier doe, zo vind ik gezonde voeding belangrijk, en ga ik wel naar mijn dochter toe als ze in bed ligt te huilen. Van haar moet ik iedere dag bij haar langs komen om koffie te drinken, ik vind 1x per week MEER dan genoeg. Omdat ze van die vage dingen achter mijn rug om tegen mijn bloedeigen moeder zit te verkondigen, ga ik liever nooit meer heen, maar dat kan ik niet maken ten opzichte van m'n dochter en vriend. En soms is ze gewoon ook heel erg lief... Dat is het vreemde nou juist. Ik heb het idee dat het psychisch allemaal niet goed zit bij haar.
Mijn schoonmoeder is eigenlijk best een lieve vrouw. Ze doet heel erg haar best om er te zijn voor ons en op mijn zoontje is ze echt hartstikke gek. Het probleem is alleen dat ze mij en mijn man minder mag dan har dochter en man. Toen ik zwanger was, was het allemaal wel leuk en fijn en ze wilde heel graag oma worden. Maar nu is haar dochter zwanger en de helel wereld moet en zou het weten dat ze zwanger is. En het gesprek gaat ook elke keer weer die kant op. Is mijn zoontje lief een boterham aan het eten, hoor jevanuit de keuken, ooohhh ik hoop zo dat het kindje van mijn dochter ook zo goed kan eten. Is mijn zoontje aan het slapen, ooooh ik hoop zo dat het kindje van mijn dochter ook zo goed gaat slapen. Hebben we het over de vakantie. Nee wij gaan niks doen want misschien wordt het kindje van mijn dochter wel geboren. Toen de dochter en haar man gingen trouwen hebben we ook al anderhalf jaar naar dat geneuzel moeten luisteren. Ze zegt altijd dat ze 4 kinderen heeft. 2 van haarzelf en 2 aangetrouwd maar eigenlijk bedoeld ze 3 en een aanhangsel.
Helemaal mee eens! Sommige schoonmoeders kunnen er niet mee omgaan dat zij meer weten van kindjes als hun schoondochter die net een kindje heeft gekregen. Als je de informatie respectvol deelt zou het prima zijn, maar mijn (ex-)schoonmoeder maakte er een hele gespannen situatie van doordat ze continu bezorgd was en een vastomlijnd beeld had zoals haar kleinkind behandeld moest worden. En dat dan op die manier met ons deelde met veel commentaar op hoe wij iets deden. Als je dan als kersverse moeder (met je eigen moedergevoelens) het ook allemaal nog moet uitvinden, is het al snel dat het dan gaat botsen. Want ieder heeft recht om op zijn manier met vallen en opstaan het moederschap onder de knie te krijgen. Dat dus! Ik denk dat dat heel vaak voorkomt en misschien is het in sommige gevallen wel de bedoeling dat het botst en dat duidelijk wordt dat de ouders bepalen hoe ze voor het kind zorgen. Leven en laten leven is het enige motto denk ik hierbij, zoals ik al in veel reacties lees.
oke willen jullie mij dan even wat tips geven? mijn smoeder en ik hebben nooit met elkaar kunnen opschieten, ik ben niet de ideale vrouw voor haar zoon! dat wil zeggen ik ben niet gelovig ( man trouwens ook niet) en souders wel heel erg! en daarbovenop kom ik ook nog eens niet uit een ''normaal'' burger gezin. mijn schoonmoeder is geestelijk ziek en ben ik al heel wat milder geworden,want normaal als mij iets niet aan staat zeg ik het meteen.. en tijd geleden (voordat we kids hadden)hebben we al een tijd geen contact gehad omdat schoonmoeder boos was dat wij niet geloven, toen in die ruzie zei ze iets tegen mij,waardoor ik hels was.. na een tijd toch weer contact! en als ik maar heel erg hard op me tong bijt, en veel het ene oor in en het andere oor dan gaat het redelijk! nu past ze dus 1 dag per week op onze kids, omdat ze dit zo leuk vind. iedere x doet ze dingen waar wij het niet mee eens zijn! zoals flessen met limonade geven ( ik wil niet dat ze flessen met limo krijgen ze kunnen gewoon uit een beker drinken) als ik zeg ze mogen niet slapen na 13,00 ofzo. dan legt ze ze gerust om 14.00 op bed, eigenlijk alles spreekt en doet ze ons tegen. manlief heeft haar vorige week opgebeld, om te zeggen dat ze meer naar ons moet luisteren, en niet alles zomaar doen!. deze week had ik dus weer een woorden wisseling met haar. want we kwamen op het onderwerp bidden. ze zegt ja bij mij op vrijdag moeten ze altijd bidden,en het opzeggen. ik zeg oh! maar ik vind niet dat ze dat hoeven! smoeder zegt maar ik vind van wel! dus ik zeg ja dus! wij zijn toch de ouders. smoeder zegt ja maar ik ga ook met ze om.... toen heb ik maar gezegd dat ik deze discussie niet ga voeren omdat dat niet goed komt! ( we zaten met de hele familie van mans kant)! nu ben ik er toch eigenlijk wel zo ontzettend klaar mee!. ik sta op het punt om mijn andere oppas weer te vragen voor vrijdag, en desnoods zelf te stoppen met werken op vrijdag.. wat zouden jullie doen? nog 1 keer praten ( voor de 10x) of gewoon zeggen dat het nu klaar is, dat ze niet meer mag oppassen? sorry voor het megaverhaal, maar wilde het even kwijt!
Moeilijk ja. Anders probeer je nog 1 keer een goed gesprek met haar aan te gaan en laat je daarin doorschemeren dat het anders afgelopen is met het oppassen als ze haar eigen dingen blijft doen.
Wow jij typt een voorval die wij ook gehad hebben! Alleen woont mijn sm 125 km verder op en past dus niet op Esmée. Met hun valt niet te praten. Ook schoonZus etc. We hebben aangegeven dat wij niet bidden of na de kerk gaan en willen dat Esmée zo opgevoed word zoals wij willen. Hun hebben hun kinderen etc gehad om op te voeden. Nu is het onze beurt. Dit hebben wij zo tegen hun gezegd.Zaterdag uit eten geweest met hun en weer kwam het na voren. Omdat alle nichtjes het wel doen moest Esmée het ook maar doen. Mn vriend heeft Toen duidelijk gemaakt dat dit de laatste x was dat er iets over gezegd werd. Ze was het er niet mee eens maar pech voor haar. Sorry je heb niet veel aan mn woorden. Je kan 't er nog 1x over hebben en duidelijk zeggen dat dit de laatste x is
Ik wil hier alleen maar mee zeggen: soms ligt het ook een beetje aan je eigen denk-wereld. Je kan natuurlijk ook in een negatieve-spiraal blijven hangen. Leg niet op alle slakken zout en besef eens dat ze anders zijn. Zij voedden je kinderen niet op, zij zijn opa en oma.
Jeetje...lekker belangrijk zeg! Weet je...als ze niet te veranderen zijn, zoek het dan ook niet op door met ze uit eten te gaan! Zo voorkom je heel wat gezeur
Ik heb gelukkig ook een leuke schoonmoeder(en vader, laten we die niet vergeten ). Ook mijn man kan goed opschieten met mijn ouders. En de ouders onderling ook, we horen regelmatig dat ze elkaar op de markt tegenkomen en dan besluiten om smiddags koffie te gaan drinken bij mijn schoonouders, onder het mom van "we hebben nog eieren nodig"(mijn schoonouders hebben kippen). Ook spreken we weleens een zondagmiddag af, dan nodigen wij de "ouwe lui" bij ons op te koffie uit. Altijd gezellig en aan gesprekonderwerpen geen gebrek. Kan me dus niet voorstellen hoe het is als je niet met elkaars ouders overweg kunt. Lijkt me een hele vervelende situatie!!
Weet je....ik denk niet eens dat je schoonmoeder het zo bedoelt zoals jij schetst! Oke, niet leuk om te horen maar, de zwangerschap van haar eigen dochter is toch emotioneler dichterbij dan de zwangerschap van jou. Puur omdat je haar dochter niet bent En verder zie ik alleen maar complimenten naar je zoontje toe! Ze wil dat het kindje van haar dochter net zo lief wordt als je zoontje, dat is toch een mega compliment?! En toch logisch dat ze niet op vakantie gaat als haar dochter dan kan bevallen? Tja...hier zie ik echt geen probleem in hoor!