Ik wil het hier toch even van me afschrijven. Ik weet niet of het goed staat, anders moet het maar verplaatst worden. Ik heb een hele aparte schoonmoeder. Ze is heel aardig maar erg apart. Ik kan niet zo goed met haar en het is soms net of ze me uit de tent wil lokken. Ik wil liever niet dat ze oppast. Ik heb geen fijn gevoel bij haar. Altijd als ze er is heb ik het gevoel dat ik me moet verdedigen in alles wat ik doe. Ze heeft altijd wel commentaar. Altijd doorgaan in waarom, hoe en wat. Breng ik mijn zoon 's middags naar bed...gaat hij nu ALWEER naar bed? Ligt hij op zijn speelkleed op zijn vingertjes te sabbelen....zegt ze...Of wil je misschien een lange vinger? Wat lange vinger! Het kind is 4 maanden. Ten eerste is hij daar nog niet aan toe en ten tweede zit daar teveel suiker op. Alles moet op haar manier. Als ik iets doe krijg ik commentaar. Nooit een keer een complimentje van goh wat leuk ofzo. Nee altijd zeggen hoe het anders moet en hoe het beter kan en hoe zij het wil. Ze heeft nog nooit opgepast omdat ik haar gewoon niet vertrouw. Laatst ging ik een middag met vriendinnen weg. Mijn zoon zou een middag met papa doorbrengen. Maar papa had zijn moeder gebelt. Het waaide en het regende. Zegt ze tegen mij....als hij vervelend wordt ga ik wel met hem wandelen. Ik zei...als hij vervelend wordt is hij moe en wil ik dat je hem naar bed brengt. Neeee joh....lekker wandelen, muts op jas aan. Ik zeg....kijk wat voor weer het is. Je gaat nu toch niet wandelen? ja hoor gewoon een muts op. Waar ligt dat? Ze luisterd gewoon niet. En soms heb ik het gevoel dat ze dit expres doet. Ik wil liever niet dat ze oppast, maar ik vind het ook wel sneu voor haar. Ze is heel complex en doet alles op haar manier. Gaat het niet zoals zij wil dan is het mis en wordt ze kwaad. Ze heeft een hele vervelende jeugd gehad waar niet over gepraat wordt. Er moet vroeger heel veel narigheid gebeurt zijn waar wij niks van weten en waar ze niet over wil praten. Ze is heel stug en koppig. Ik weet niet zo goed wat ik ermee aan moet. Ik gun mijn zoon ook wel een dag met zijn oma, maar ik vertrouw haar gewoon niet. Ze doet toch alles op haar manier. Altijd zeggen...ja maar vroeger deden ze ook zo. Ik kan ook niet tot haar doordringen. Mijn man vind het niet leuk dat ik liever niet heb dat ze oppast, maar moet ik dan met een naar gevoel weggaan? Ik weet niet zo goed wat ik ermee moet. Met haar praten kan ik niet want dan wordt ze boos of ze praat er overheen. Sorry voor het lange verhaal, maar moest het even kwijt.
Herkenbaar. Mijn schoonmoeder doet graag ook haar eigen ding. Is hij vroeg moe gaat hij hier naar bed. Bij haar gaan ze fietsen zodat hij het nog even kan rekken. Heb me er in het begin heel druk om gemaakt maar weet dat ze het beste met hem voor heeft en hem nooit in gevaar zal brengen ( eerder andersom want ze rent overal achteraan,kijk uit, pas op ). Dus probeer het nu maar los te laten voor die ene dag. maar als je haar niet vertrouwd en je er niet prettig bij voelt zou ik haar zeker niet laten oppassen. Heb je al eens geprobeerd te praten met haar ? Of desnoods je man met haar laten praten.
Mijn man zegt dat ze nou eenmaal zo is en dat ik me niet zo druk moet maken. Maar dat gedrag van haar ben ik niet gewend omdat wij thuis niet zo zijn/waren.
Je niet druk maken werkt niet als moeder zijnde Zou iig geen dingen doen waar je je niet prettig bij voelt.
Oh, vervelend zo'n schoonmoeder! Kun je haar er niet mee confronteren? Of gewoon een keer heerlijk uit je slof schieten? Lucht voor jou in ieder geval enorm op! Soms denkt mijn (overigens hele lieve) schoonmama iets beter te weten, maar dan laat ik dringend doch vriendelijk weten dat ik het anders wil. Gelukkig begrijpt ze dat dan! (Mijn moeder is weer een ander verhaal ). Off-topic Ook uit Drenthe?
het is jullie kind en jullie bepalen de regels ik zou dat ook gewoon tegen haar zeggen want anders krijgen jullie straks nog ruzie erover
Vervelend hoor! ik herken het! Maar zoals gezegd is, het blijft jullie kleine mannetje en jullie zijn degene die beslissen en daar heeft zij naar te luisteren. Belangrijk is wel dat jij en je man op 1 lijn zitten, want anders raak jij alleen maar gefrustreerd. Ik heb ook geen goede band met mijn schoonmoeder en vanaf dag 1 ben ik heel duidelijk geweest dat zij niet degene is die bepaalt en beslist. Ondanks dat probeert ze natuurlijk wel. Ik heb haar ooit duidelijk gezegd dat Jasmijn en Madelief niet komen logeren, gewoon omdat ik dat niet wil. Was hard, maar de waarheid. Hierin moet je echt wel de steun hebben van je man, anders dan kun je zoiets niet zeggen denk ik. Ik wens je veel sterkte en zorg dat je blijft opkomen voor je kleintje.
Heel simpel: je bespreekt met je man onder welke voorwaarden iemand op mag passen/welke afspraken er keihard gelden als iemand op jullie zoontje oppast. Daar moet IEDEREEN zich aan houden en een ieder die dat anders doet/wil, past dus gewoon niet meer op. Zo voorkom je dat de discussie gaat lopen over wel of niet zijn moeder, (wat voor je man natuurlijk een ingewikkelde zaak is: komt ie tussen jou en zijn moeder te staan), en dat het gewoon gaat over wat wel of niet goed is voor jullie zoon. Daarover moet je man dan liefst met zijn moeder communiceren, dan voorkom je dat jij de zwarte piet toegespeeld krijgt... Ik zou haar onder de gegeven omstandigheden overigens dus ook niet op laten passen. Kind van 4 mnd moet het grootste deel van de dag slapen en niet naar buiten in de regen als ie moe wordt...
Ben het met Rozemarijke eens!! Er valt niks te discussiëren! Geen tegenspraak of dingen doorduwen zoals zij dat wil! Als jij zegt dat hij naar bed moet als hij moe is, dan gaat hij naar bed! En niet gaan wandelen omdat zij dat wil! Als ze dat zegt, dan moet je duidelijk zijn: of je doet wat ik zeg en brengt hem naar bed en anders gaan we nu naar huis! Klaar! Het is jullie kind en niet het hare! Het is nooit leuk om boos te moeten worden, maar als dat het enige is waar ze naar luistert dat moet het wel. En inderdaad. Laat je man het anders zeggen tegen haar! Hij hoort voor z'n kind op te komen hoor!
Ik heb al eens enorme ruzie met haar gehad. Toen was ze gewoon ons huis binnen gegaan (terwijl wij niet thuis waren) en had toen de hond meegenomen. Geen briefje achtergelaten of niks. Niet even een telefoontje dat ze de hond had. Dus wij kwamen thuis en de hond was weg. Na een uur zoeken kwam zij vrolijk aanlopen met de hond. Nou toen ben ik echt uit mijn slof geschoten en heb de meest onvriendelijke woorden naar haar geroepen die niet voor herhaling vatbaar zijn. Ik heb na een paar dagen wel daarvoor mijn excuses aangeboden, maar ze begreep de boodschap wel en was toen een hele poos rustig. Ik denk inderdaad dat het handig is als mijn man met haar gaat praten. Want ik wordt kwaad omdat ik alles opkrop.