Hoi allemaal, Ik wil heel even mijn hart luchten en tegelijkertijd om tips vragen. Ik zit echt met mijn handen in het haar en weet nu echt even niet meer hoe nu verder... Ik zal proberen het zo goed mogelijk uit te leggen.. zal bij het begin beginnen. Zoals de titel al zegt gaat het om mijn schoonmoeder. In eerste instantie is het een schat van een vrouw. Ze zal altijd voor mij, mijn vriend en mijn dochtertje klaar staan. Daar begint het al... Ze zal namelijk ook altijd voor mijn vriend zijn ex klaar staan. Allebei... Deze dames hebben ook allebei een sleutel van haar huis voor als ze er in moeten. En ze zitten regelmatig bij haar binnen. Die twee exen zijn ook beste vriendinnen. En vinden het vanaf het begin af aan niet leuk dat ik mijn vriend ontmoette.. Nu hadden ze hem niet meer voor hun.. Gelukkig heeft mijn vriend geen contact meer met hun.. Maar goed daar gaat het nu niet om.. Het draagt wel bij aan mijn ergernissen. Verder heeft mijn schoonmoeder veel problemen met haar gezondheid. Ze heeft epilepsie gehad. Ze is hiervoor succesvol geopereerd en heeft sindsdien bijna geen aanvallen meer gehad. Echter kan ze niet zonder de aandacht.. Nu belt ze namelijk regelmatig en dan laat ze een voicemail achter met een hele zielige stem 'ik heb weer een aanval gehad' Einde bericht.. Als puntje bij paaltje komt heeft ze dus geen epilepsie gehad maar heeft ze zoals zij het noemt een stress aanval gehad.. (ze zal gewoon iets van aanvallen moeten hebben... ze kan gewoon niet zonder ofzo) In zo'n zoals zei het noemt 'stress aanval' moet ze veel huilen en voelt ze zich erg depressief. Dus het is ook echt vervelend voor haar! Maar ze laat ons gewoon ontzettend schrikken omdat wij nog steeds bang zijn dat het epilepsie is.. Heb al meerdere malen aangegeven dat ik het niet fijn vind als ze het zo noemt omdat we dan bang zijn voor de epilepsie die misschien terug is... Toen ze klein was heeft ze kinderverlamming (polio) gehad. Dit + de epilepsie + de operatie heeft haar geen goed gedaan. Haar hersenen hebben het ontzettend zwaar gehad. En ze heeft hierdoor ook maar een IQ van 65... Dit maakt alles gewoon nog moeilijker want je kunt dingen blijven uitleggen. Maar ze snapt het gewoon niet. Ze luistert vaak ook gewoon niet. Ze vraagt wel bij van alles om tips maar vervolgens doet ze er niks mee en klaagt ze de volgende keer dat we haar zien weer over het zelfde.. Dus het gesprek gaat ook alleen maar over dingen waar zij mee zit. En we kunnen haar niet helpen want ze luistert niet, snapt het niet en doet er niets mee.. Dit is heel erg vermoeiend. Mijn vriend is enigst kind. Hij en ik zijn dus eigenlijk de enigste die voor haar kunnen zorgen.. Ze komt zelf uit een gezin van 13 kinderen maar haar broers en zussen hebben zelf allemaal een familie. Oke dit alles is moeilijk en erg zwaar maar het punt waar ik gewoon heel erg over val en wat me echt gewoon enorm woedend maakt is het feit dat ze contact afdwingt op een manier wat ze gewoon niet kan maken. Mijn schoonvader heeft een nieuwe vrouw. Mijn schoonmoeder vind dat zijn vrouw de rol van oma afpakt. Dit is absoluut niet waar! Daar begon het al mee dat mijn schoonmoeder mijn zussen ging bellen met dat de vrouw van mijn schoonvader mijn dochtertje wil afpakken. Hier hebben mijn zussen dus echt helemaal niets mee te maken.. Dit hebben we aangegeven dat we dit niet leuk vinden en ze had er spijt van en zou het niet meer doen... Nou oke.. Afgesloten.. Mijn vriend en ik hebben het best druk. We moeten langs zijn vader en zijn moeder. We moeten langs mijn moeder. En we moeten langs mijn vader die aan de andere kant van het land woont. En ik wil ook graag langs bij allebei mijn zussen die ook kindjes hebben die ik ook graag wil zien. Mijn vriend werkt erg veel dus we zijn blij als we lekker met z'n drietjes zijn. Dus we moeten onze tijd gewoon veel verdelen. Hierdoor kunnen we gewoon niet iedere week bij mijn schoonmoeder langs. Nou hebben we 1,5 maand geleden een brief van haar in de bus gekregen (ze schrijft altijd brieven als ze ergens mee zit.. wat heel vervelend is maar oke) dat ze zich geen oma voelt dat we haar der kleindochter afpakken en weet ik het wat er allemaal in stond. Ze had mij met de kinderwagen zien lopen en was helemaal boos dat ik toen niet bij haar langs kwam. (ik ging naar mijn beste vriendin) We wisten niet goed wat we met die brief moesten dus hebben we mijn schoonvader gevraagd met haar te praten. Naar hem luistert ze vaak wel! Oke ze had er spijt van en snapte dat we gewoon weinig tijd hebben en weet dat we ons best doen.. Nou lag er gisteren toch G%^$%^&^&$$^%%&^domme toch weer een brief in de brievenbus... : Ze voelt zich geen oma. Volgens haar ziet mijn schoonvader ons dochtertje wel iedere week (klopt niets van.. Mijn vriend is daar bijna iedere week maar dan gaan ze samen naar voetbal en daar is ons dochtertje dus helemaal niet bij). Nu zegt ze in de brief dat ze wou dat ze in de operatie was gebleven dan was ze bij haar moeder die ze zo mist.... Dit kan ze gewoon niet maken tegenover mijn vriend.. Ik vind dit zo'n misselijke manier van aandacht afdwingen.. Ik wil op deze manier niet eens dat ze mijn dochtertje ziet. Ik wil eigenlijk niet dat ze in zo'n omgeving opgroeit.. Nou we hoeven niet meer langs te komen want ze ziet het nu allemaal niet meer zitten en we hoeven mijn schoonvader ook niet te bellen.. En ons meisje heeft toch oma's genoeg nu... Ondertekend: denk maar wat meer aan je moeder.. (hoe dubbel) Pffffff ik weet het niet meer.. Ik heb zelf een erg zware tijd afgesloten. Heb jaren geknokt voor mijn eigen geluk. Nu ben ik het, samen met mijn vriend en dochtertje en nu krijg je dit... Ik heb geen zin in die negativiteit.. sterker nog ik wil dit niet om mij of mijn dochtertje heen.. Mijn vriend verdient dit niet.. Maar het blijft zijn moeder.. en hij haar enigste kind... Sorry voor het enorm lange verhaal maar moest dit even kwijt.. Herkent iemand dit? Of delen hiervan? Alvast heel erg bedankt voor het lezen.... Liefs, Anne.
Hedtig hoor...ik wil je er sterkte mee wensen! Ik heb zelf geen goede band met sm en zal nooit komen! Misschien kun jij zelf meer afstand nemen van je sm? Ons dochtertje komt alleen bij ouders van man als wij erbij zijn..dit omdat ik haar niet vertrouw met ons meisje.
Bedankt voor je reactie! Ik zelf neem al zo veel mogelijk afstand als ik kan.. Ze wil eigenlijk dat ik iedere week op de koffie kom met ons meisje. Dit doe ik dus al expres niet. En dit neemt ze mij en mijn vriend erg kwalijk... Ze wil ook erg graag oppas oma worden. Dit wil ik al helemaal niet want vertrouw het ook niet om haar alleen te laten met ons meisje... Pfff moeilijk hoor die schoonmoeders....
Poeh, die is lastig. Je schoonmoeder vertoont inderdaad onvolwassen en manipulatief gedrag, maar als zij een iq heeft rond de 65, dan kun je er vanuit gaan dat feedback die je daarover geeft, toch niet aankomt. Eigenlijk voelt ze zich gewoon heel eenzaam en probeert ze daar op deze manier iets aan te doen. Werkt natuurlijk voor geen meter, maar dat krijg je haar niet aan het verstand gepeuterd. Wat vindt jouw vriend hiervan? Het is tenslotte zijn moeder en hij zal moeten bepalen wat hij hiermee aan wil. Misschien helpt het als je ipv wat vaker langs te gaan, iets vaker belt of tekeningen van je dochter voor oma opstuurt ofzo... Zodat ze zich speciaal voelt. Ik begrijp je irritatie heel goed hoor, maar vind het ook heel sneu voor je schoonmoeder...
Dit soort negativiteit zou ik gewoon negeren. Wel zou ik gewoon langsgaan op de momenten dat het jullie uitkomt. Gaat ze klagen: niet op ingaan. Als zij wil zwelgen in zelfmedelijden is dat haar keus, daar hoeven jullie niet in mee te gaan. Ga af en toe langs, doe dan gewoon gezellig, neem wat lekker mee en negeer geklaag en gezeur. Laat je niet meezuigen in negativiteit, ene oor in en het andere gelijk weer uit!
Kan ze niet af en toe bij jullie op bezoek komen? Dat scheelt jou weer een ritje daar naartoe. En gewoon doordeweeks af en toe onverwachts voor een half uurtje langzaam, kost jou weinig moeite en doet haar ongetwijfeld groot plezier. Edit, ik lees nu dat je dit expres niet doet. Vind ik eigenlijk wel erg sneu voor je schoonmoeder. Wat is het nu voor moeite daar even langs te wandelen? Denk dat dat veel zou oplossen als zij maar het gevoel heeft dat ze er ook bij betrokken wordt. Ze is tenslotte ook oma, of je dat nou wil of niet.
Oeee dat zou ik nooit doen. Mijn schoonmoeder gaat niet meer weg dan... Als ik daarheen ga kan ik vertrekken wanneer ik het zat ben
Het is inderdaad ook heel erg zielig... kon ze dit wel begrijpen was het niet zo moeilijk en kon je gewoon zeggen dat ze zich ander moest opstellen.. Maar dat kun je gewoon niet doen... Mijn vriend weet ook gewoon echt niet wat hij hier mee moet... Vaker bellen is misschien een optie.. Is wel erg moeilijk omdat er geen gespreksstoffen zijn buiten haar problemen die ik al 1000 keer heb gehoord.. Tekening opsturen vind ik een heel goed idee! Bedankt voor het mee denken.
Bedankt voor je reactie. Het is erg moeilijk om dit te negeren. We proberen het inderdaad zo veel mogelijk natuurlijk.. Het probleem is alleen dat af en toe niet echt gaat.. als we niet iedere week op de stoep staan voelt ze zich achter gesteld en vind ze dat we geen moeite doen.. we hebben hier gewoon geen tijd voor en ook geen zin in eerlijk gezegd.
Hallo Anne, Joh, wat een verhaal. Volgens mij is het best lastig om om te gaan met iemand met een IQ van 65. Waarschijnlijk blijft dit een terugkerend iets. Ik mis in je verhaal wat je vriend er aan doet. Praat hij met zijn moeder hierover? Misschien is het handig om eens met schoonvader te praten of iemand anders die dichtbij haar staat om te kijken of je hier een positieve draai aan kunt geven. Bijv. een keer een mooie foto van jullie kindje met een lief speciaal voor oma kaartje sturen. Of af en toe spontaan even langsgaan als je toch een blokje om gaat (al is t maar 5 minuten). En duidelijke afspraken maken en desnoods op een lijstje zetten. Misschien nummer 1 op de lijst zetten dat haar zoon en kleinkind van haar houden. Dan kan ze het altijd terug lezen voor ze weer in de pen klimt of naar de telefoon grijpt. Begrijpelijk dat je het af en toe zat bent en gewoon lekker wilt genieten van het leventje dat je nu hebt opgebouwd. Krijgt je schoonmoeder verder ook nog begeleiding? Of doet ze alles zelf, huishouden, rekeningen betalen?
Als ze bij ons langskomt dan zit ze hier de hele dag... Dat uurtje bij ons gaat gewoon niet want die blijft uren plakken.. Als ik daar maar een uurtje langs ga en dan weer ga begint ze nog net niet te huilen dat ik alweer ga.. Dan voel ik me ook weer schuldig. Je mag dit zielig voor haar vinden. Het kost mij gewoon erg veel energie. Ik ben moeilijk uit mijn zwangerschap gekomen en we hebben nu na 17 weken eindelijk een klein beetje een ritme. Ik ben blij als ik eindelijk even op de bank kan zitten. Ze is inderdaad ook oma. En ik wil ook heel graag dat ze oma kan zijn ik zou haar dit nooit willen ontnemen. Het is alleen erg vermoeiend en deprimerend om daar naar toe te gaan. Ik trek me haar verdriet erg aan en word hier zelf ook gewoon weer heel snel depri van ik wil dit gewoon voorkomen. Heb lang genoeg in de negativiteit gezeten. Ik kies op dit punt gewoon even voor mezelf waar ik al zo hard voor geknokt heb...
Dit probleem heb ik dus ook... en als ik dan na een uurtje bij haar weg ga dan barst ze nog net niet in tranen uit...
Het is inderdaad erg moeilijk. En we schrokken er ook van want ze doet alles gewoon nog zelf. Ik probeer er erg op te letten of ze het ook echt allemaal nog doet of dat ze net doet alsof ze het allemaal doet... Mijn vriend weet niet wat hij hier mee moet doen en doet er helaas ook weinig mee. Hij steekt eigenlijk zijn kop in het zand waar ik me ook erg aan erger. Probeer hier met hem over te praten maar dit wil hij eigenlijk niet. Mijn schoonvader heeft al eens met haar gesproken. En heeft hier ook vrij weinig zin in.. Snap ik ook hij is niet voor niets al een hele tijd bij haar weg. Dus wil hier niet ook zijn probleem van maken. Ik kan niet even langsgaan voor 5 minuten. Dan voelt ze zich helemaal slecht. Als ik na 1,5 uur zeg dat ik ga begint ze al bijna te huilen... Dat lijstje is misschien een goed idee! Ik zal het hier zeker over hebben met mijn vriend. Ze heeft hulp van een maatschappelijk werker. We zijn al eens langs de huisarts geweest maar die vond het allemaal wel mee vallen en we moesten het maar aankijken.. Vind het erg lastig. Bedankt voor je reactie!!
Gespreksstof voor een kort telefonisch gesprekje: anekdotes over je dochtertje, in de trant van: ze deed vandaag zoiets leuks, ik moet het je gewoon even vertellen. Heeft ze ook een computer? Want dan kun je ook zo nu en dan een filmpje sturen. En misschien moet je toch ook proberen om iets meer afstand te nemen qua gevoel. Het is uiteindelijk iets tussen moeder en zoon. Als jouw vriend daar niets aan doet, hoef jij de verantwoordelijkheid niet helemaal van hem over te nemen!
Helaas heeft ze geen computer nee.. We hebben haar wel eindelijk zo ver dat ze dit misschien wel gaat aanschaffen! Dat zou super zijn want dan sturen we filmpjes enzo. Ik moet inderdaad proberen meer afstand te nemen. Erg moeilijk want ze betrekt mij er ook bij.. Pfff ik zal inderdaad proberen iets vaker te bellen. Helaas kan ze geen maat houden en dan is er gewoon de kans dat ze dan iedere dag gaat bellen. Mijn communicatie met haar is gewoon echt niet mijn sterke kant vind dit erg moeilijk.. En kan helaas moeilijk mijn ergernissen wegstoppen..
Je vriend kan toch wel 1x per week bij zijn moeder langsgaan met zijn dochter? Zou jij later je kleinkind niet willen zien dan?
Logisch ook dat ze jou erbij betrekt, ze merkt dat ze op jou meer vat heeft dan op je vriend. En ook logisch dat jij het je zo aantrekt hoor, zou het zelf ook lastig vinden om het naast me neer te leggen. Alleen voor jezelf zou het veel fijner zijn om dit echt bij je vriend te parkeren. Jij kunt hem wel helpen, maar het is ZIJN moeder en dus ZIJN probleem. Als je dat ook zo gaat voelen, kun jij het van je af laten glijden en meer gaan genieten van alle andere dingen!
Jouw schoonmoeder komt op mij over als iemand die het oprecht heel moeilijk vind en hulp een aandacht nodig heeft maar het op een hele verkeerde manier afdwingt. Ook heel frustrerend dat ze niets met de tips en suggesties doet. Wel vind ik dat je niks te zeggen heb over of zij contact heeft met de exen van je vriend. Dat is haar zaak. Ook zou ik je dochter niet weg houden bij je dochter. Het is toch de oma van je dochter en de moeder van je vriend. Als zij geen goede oma is en/of een gevaar voor je dochter dan is het natuurlijk een ander verhaal.
Hoe heb je dat zonder ruzie kunnen duidelijk maken? Hier idem maar ik weet zeker dat ik weer ruzie krijg omdat ze niet mogen oppassen en m'n eigen moeder wel..
Over die exen.. Maakt iet uit wat het zijn je schoonmoeder bepaalt wie er komen ,.Maar deels snap ik dat wel als ze het goed met elkaar kunnen vinden en je voelt je eenzaam is ieder contact/persoon welkom en als je iedere week 1 of 2 x belt en dan inderdaad over je dochtertje wat ze gedaan heeft? Of vriend gaat even met dochtertje langs bij moeders.. Of kaartjes sturen uit naam van dochter. Leuke foto's opsturen doe ik ook bij mijn moeder die verder weg woont, Gewoon af en toe een partij foto's sturen.. Lijkt me wel erg lastig maar vind het eerlijk gezegt hard om te horen laat dr maar zitten want niemand heeft er zin in.. Begrijpelijk dat het vermoeiend is en energie kost maar in mijn ogen klinkt dit als eenzaamheid.. en als het jou teveel moeite kost in de zin van de negativiteit die vat op je krijgt probeer dan je vriend een schop onder zn kont te geven.. het is wel zijn moeder ondanks alles.. en helemaal als ze in de buurt woont (wat ik opmaak uit langslopen) Succes