Schoonmoeder....

accepteer het.

ik snap je gevoel dat had ik bij mijn eerste kindje ook. jij bent de mama jij beslist. en dat is ook zo maar........ jij bent er niet als je kindje bij oma is en dan beslist oma.

laat het los ze zorgt goed voor hem. ok die fles is een foutje maar maak jij nooit fouten??

in haar tijd van zorgen voor baby's waren er geen magnetrons. dus heb je haar uitgelegd hoe ze het moet doen en dat ze moet voelen.

zij is gek op haar kleinkind dus laat haar lekker gaan. ze weet heus wel dat het jouw kindje is maar wil graag meegenieten.

laat het los en je zult ervan gaan genieten dat ze zo gek is op je kindje. die jaloezie gaat dan wel weg. want dat is het uiteindelijk. en dat is helemaal niet erg dat komt omdat je het beste voor je kindje wil. maar dat doe je al.

en kun je je er niet overheen zetten dan zou ik andere opvang zoeken anders gaat de band met je schoonmoeder op een gegeven moment kapot

 

Tja, niet jou huis dus niet jou tegels.

Ik heb zelf erg veel moeit gehad met mijn schoonmoeder. Ze deed de dingensoms lll anders dan dat ik graag zag. Maar om nou te zeggen ze doet het fout. Nee, gewoon anders. ik heb er aan moeten wennen. Zij heeft eraan moeten wennen.
Hier hielp een oppasboek. Ik schreef op hou ik het graag wou. En zij schreef terug Hoe het gegaan was. En als ik dan keek, viel het best mee met weinig slaap ect.

Zoals eerdder gezegd. Ze heeft de zorg voor jou kind drie dagen. In die drie dagen draait haar huishouden en sociale leven gewoon door. Dus logisch dat ze op pad moet (want drie dagen thuis zitten kun je toch ook niet verwachten?)

mijn tip. Schrijf het op. Laat haar opschrijven wat ze gedaan heeft met de tijden ect. Zo zie je misschien dat het best mee valt. en soms moet je dingen slikken omdat je het graag anders zou zien (zoals de kleren) en soms moet je er wat van zeggen (zoals de hete fles)

En omas zijn raar
succes

 

Over die fles zou ik wel heel boos geworden zijn, want iedereen weet toch dat je even moet voelen of een fles te heet is....dat weet mijn dochter van 5 nog wel.

over die kleertjes: tja ik snap soms ook niet waarom sommige opa's en oma's over de top moeten doen, maar ach je kindje heeft er geen last van denk ik dan.
Verder met voeding e.d. beslissen de ouders in mijn ogen en ik wil de eerste 2 jaar geen toegevoegde suikers geven en dat betekend dus ook geen lange vinger bij oma.

 

Het lijkt erop dat het geven en nemen is.

De kleertjes zou ik geen probleem vinden.

De tè hete fles en de hele dag slepen zou ik ook niet goed van worden. Maar gewoon boodschappen en soms eens bij iemand op bezoek moet kunnen.

Toch vind ik het onaardig van je dat je haar op het internet afbrandt, want ze doet het toch maar wel even; 3 dagen oppassen op jouw kind.

 

Ik kan het me wel voorstellen, zowel mijn moeder als schoonmoeder zijn een soort van idolaat van hun eerste kleinkind. En eerlijk is eerlijk, van mijn moeder kan ik iets meer hebben dan van mijn schoonmoeder

Dus als we toch bezig zijn...

Ik stuur beiden bijna elke dag een mailtje met "foto van de dag" om ze op de hoogte te houden van de ontwikkelingen. Mijn schoonmoeder woont hier 10 minuten fietsen vandaan en had vooral de eerste weken de neiging om steeds onverwacht langs te komen. Ik rustte toen nog in de middag en zat niet echt goed in mijn vel. Ik heb mijn man gevraagd om haar te vragen dat dus niet meer te doen. Want als het mannetje dan ligt te slapen, dan moet ze toch "even zijn oogjes zien" en ja, het zullen de hormonen wel zijn maar ik zeg dan toch redelijk onaardig dat ik hem toch echt niet voor haar ga wakker maken en hem daarmee uit z'n hum haal.
Ook is ze wars van handen wassen en wil ze hem toch altijd even aanraken. In het begin had ik daar best moeite mee, hoe suf het nu ook klinkt.
Mijn moeder wil mijn zoontje ook zo graag wakker zien als ze langskomt, maar haar eigen tijden hierop aanpassen, daar heeft ze geen zin in. Verder vindt ze het leuker als ik naar haar toekom met de auto en de wagen, ook al is dat voor mij veel meer werk. Kwartiertje rijden en ze zit bij mij. Maar wandelen in haar eigen omgeving vindt ze nou eenmaal leuker. Tuurlijk wil ze dan graag dat anderen ons zien met haar kleinzoon...

En zowel schoonmoeder als moeder zijn van de oude stempel: laat je kind lekker huilen of leg het eens een keer op de buik te slapen als het huilt. En ga er vooral lekker nonchalant mee om, daar worden ze lekker makkelijk van. Ze moeten "er toch een keer aan wennen".

Mijn zoontje gaat vanaf maart één dag per week naar mijn moeder en zelfs daar zie ik al tegenop. Ons zoontje doet het goed met een milde vorm van rust en regelmaat. Dat zal bij mijn ouders ver te zoeken zijn, die zijn nogal luidruchtig en hé, een kind dat moe wordt en daardoor druk...dat ís geen moe kind maar dat is juist een kind dat nog lang niet moe is! Dus hup, nog even lekker mee rondhupsen, voor de tv houden, liedjes zingen, in de box... En mijn vader denkt juist dat veel lawaai helpt om een kind rustig te krijgen ("want dat werkte bij jou ook!" Huh?
Ik begrijp nu ook waarom mijn zusje altijd zo hyper was Die lag 's avonds in bed letterlijk met haar hoofd tegen de muur te bonken omdat ze "niet moe was"...Zelf was ik een kind dat juist stil en teruggetrokken werd bij moeheid. Makkelijk signaal.

En dan heb ik het over één dagje... De andere twee dagen wordt opvang, dat vond ik het maximale. En oma heeft misschien zo haar gebreken, maar het is geen vreemde...het is oma.

Ik heb mezelf voorgenomen om een soort van schemaatje te maken tegen die tijd en uit te leggen dat baby naar bed moet bij de eerste slaapsignalen.

Soms vraag je je af hoe dat vroeger allemaal met ons is gegaan, haha.
Die hete fles...heeft ze haar eigen zoon dan altijd een kokende fles gegeven?
Gelukkig hoef ik me daar geen zorgen om te maken. Laatst was ik bij mijn ouders en gaf ik de fles. Vroeg mijn moeder of ik de temp wel had gecontroleerd .

 

Mijn advies is, om het los te laten.
Je schoonmoeder heeft zelf ook kinderen opgevoed, dus het komt best wel goed.
Het gevoel tussen schoondochter en schoonmoeder, ligt meestal net iets anders dan tussen dochter en moeder.
Maar het scheelt je een hoop onrust als je accepteert, dat jou schoonmoeder, dingen anders aanpakt dan jij.
Ze doet het allemaal uit liefde voor haar kleinkind.
En zo'n fles, doet ze echt niet expres hoor .

 

Ik denk dat je sm goed voor je kindje wil zorgen en niet bewust te hete flessen geeft, of dat ze een zetpil geeft om je kindje te pesten of bewust tegen jullie wil ingaat.
Maar ook oma's die vaak oppassen moeten soms beslissingen maken waar je vooraf niet aan hebt gedacht of over hebt gesproken, maar willen jou niet lastig vallen op het werk of de indruk geven niet weten wat te doen. Ze zal je niet graag willen bellen met je huilende kind op de achtergrond, wie weet wat voor consequenties je daar aan verbindt. Dat ze in ieder geval aangeeft dat hij huilt bij het drinken is al eigenlijk een soort hulpvraag met voor jou de taak om te analyseren wat er dan niet goed gaat en hoe dit anders kan. Er zullen vast meer momenten komen zoals deze waarin ze (vindt dat ze) plots moet handelen en anders kiest dan jullie voorkeur omdat die dan niet bekend is.

Het stuk van het overal mee naar toe nemen begrijp ik wel, mijn sm deed dit ook. In meerdere situaties (zowel bij mij, m'n man en zoon) heb ik ontdekt dat ze zich niet kan voorstellen hoe iets voor een ander kan zijn, alles vrij egocentrisch benaderd.
Ze lijkt niet in te zien dat wanneer iets leuk is voor haar of wanneer ze hulpvaardig probeert te zijn, dat dit niet altijd in het belang is van degene met of voor wie ze dat doet.

In praktijk betekende dat bijv flesjes geven, niet veel drinken (zij vertelde dat hij niet meer wilde) en raar vinden dat hij daarna niet lekker zat te lachen in de wipstoel en zoveel moest huilen.
Dus ze probeerde te troosten en te wandelen tot zij het tijd vond voor een nieuwe fles.

Ook bij haar spullen die daar bleven, of nieuw gekocht zonder wassen aangetrokken. Cadeaus die hij kreeg, mocht uitpakken als we op visite kwamen, maar niet mee naar huis mochten.

Hier thuis ging wassen, drogen en strijken terwijl we expliciet vroegen dit niet te doen (wil o.a. niet dat ze tussen m'n ondergoed zit, en nee daar bedoel ik niet mee dat ze ze dan als enige in de wasmand moet laten zitten). Ik ging tegen m'n principes in alls de dag ervoor staan wassen en strijken zodat ze maar er van af bleef. Heel m'n huis de dag ervoor poetsen en opruimen zodat ze niet alles op andere plekken ging zetten. Werd er gek van.
Om m'n relatie met zowel haar als m'n man niet te laten exploderen heb ik na 3 maanden (ze paste 1x per week op) gezorgd dat hij nog een dag naar de opvang kon.
Het ging daar ook niet zo goed en een dag extra werd aangeraden (gaat nu geweldig daar overigens).

Om alle eigenaardigheden kan ik (nu hij ouder wordt) alleen maar denken: doe wat je wil, slaapt hij niet heb je zelf een jengelend kind, hij geeft nu goed aan wat hij wel of niet wil. Oma is strenger dan mama, dat gaat hij vanzelf echt niet leuk vinden en daar krijgt zij dan last van. Verder: hij gaat niet dood of krijgt geen trauma als iets niet gaat zoals thuis. Dus succes.
Van alles wat ze koopt voor bij haar thuis aan luiers en kleertjes denk ik inmiddels: hij mist er niets aan als hij het niet aan trekt en zij merkt vanzelf dat het zonde is om dat te laten liggen en het te klein wordt.
Als hij lastig gaat doen omdat ze altijd ergens samen mee spelen en hij niet krijgt vraag ik of ze daar mee wil stoppen.

Maar m'n baby die niet kan zeggen wat hij wel of niet wil: daar mag ze voorlopig ook niet op oppassen! (Vorige week nog de opmerking gehoord toen we de verjaardag van de oudste wilden verzetten:Jezus (naam man).. Ipv te vragen waarom, ze had namelijk een verjaardag van nichtje.. Ons zoontje was ziek)

Dus mijn advies: laat je frustraties los, accepteer dat dingen anders gaan en vertrouw op de beste intenties voor je kind of (als je dit net als ik niet kan) stop de oppas en probeer de relatie te behouden/ herstellen. Dat laatste heeft hier 2 jaar geduurd, maar gaat nu beter dan ooit tevoren.

 

Over die kleren zou ik niet moeilijk doen. Ik snap het wel, zij heeft die kleertjes gekocht, die zijn van haar, en die wil zij in huis houden, misschien ook met het oog op nog meer kleinkinderen.

Flestemperatuur: weer even uitleggen hoe warm een fles hoort te zijn.

Als een kind 3 dagen per week bij oma is, dan vind ik het ook geen oppassen meer, maar delen van de zorg en opvoeding.

 

Dit herken ik heel erg, het niet ondankbaar willen zijn, maar toch je grenzen voorzichtig willen aangeven en ondertussen afhankelijk zijn van haar (omdat je anders niet kan werken, maar financieel gezien wel moet).
En je al van tevoren weet dat het wel als kritiek en ondankbaarheid wordt ervaren).

Ik denk meteen: kan ik niet al een agenda kopen voor over zo'n 30 jaar, voor wanneer ik zelf misschien een schoondochter en kleinkind heb waar ik in schrijf hier te moeten lezen wat er allemaal over 'ons schoonmoeders' wordt geschreven en ik niet in dezelfde standaard schoonmoeder valkuilen stap...

 

Ik heb niet alles gelezen, maar ik begrijp je.
Je schoonmoeder bedoelt het goed, dat weet je, en je weet ook dat je het moet accepteren en loslaten. Maar tja, je gevoel he
Voor je gevoel wil je gewoon je kindje niet aan iemand anders overlaten. En dan wil je al helemaal niet ook nog is tegen je schoonmoeder in moeten gaan, want dat is de oma van je kind en wil je geen ruzie mee. Dus vaak erger je je in jezelf en stapelt zo de boel zich op totdat het emmertje overloopt.
En volgens mij kunnen wij als kersverse moeders met onze eigen onzekerheid over of we het allemaal wel goed doen niet altijd even veel hebben, en zeker niet van onze schoonmoeders

Ach meid, het komt vanzelf goed. Als je dingen echt niet wilt hebben aangeven, eventueel via een schriftje/boekje richtlijnen, en voor de rest proberen los te laten, hoe moeilijk dat soms ook is.