Klopt eigenlijk wel he! Lijken idd wel gek. Maar dus man hierin gevolgd omdat ik wilde dat hij zelf die keuze zou maken. Zeker accepteer ik dat niet als ze dat bij mijn kind doet!! Dat is precies waarom ik juist zeg dat ik niet wil dat ze onze zoon ziet. Juist om hem te beschermen. En dst kan beter nu hij nog zo klein is dan dst hij straks van alles mee krijgt of iets! Naja dat zij mij een heks vind interesseert me dan niet want dat vind ze al jaren namelijk en het proberen heel de fam tegen ons op te zetten doet ze ook al jaren. Maar ze heeft zelf met de helft van de fam geen contact en met de andere helft af en aan die weten ook hoe ze is. Gaat er meer om dat ik het kan verantwoorden tegenover man en later tegenover onze zoon zonder dat ze denken wow wat een heks. De rest interesseert met niet. Want dat mij proberen zwart te maken sta ik al niet meer van te kijken. Klopt inderdaad je leert je kind wat goed en fout is, je leert hem voor zichzelf opkomen e.d. en dam zou je idd wel haar toelaten staat er idd haaks op natuurlijk. Maar het is vaak gezeik tussen schoonmoeder en schoondochter natuurlijk en wil het beste voor mijn zoon. Maar merk bij mijn man dat hij juist door die bloedband het moeilijk vind zijn moeder buitenspel te zetten. Na jaren verschillende soorten therapie blijft hij toch diep van binnen nog dat kleine jongetje dat hoopt op verandering en goedkeuring van zijn moeder soms. Heel lastig
Halverwege je verhaal had ik haar al 10x verbannen uit ons leven. Wat een lange adem hebben jullie. Dat ze zijn moeder is geeft je niet de garantie dat je in het leven betrokken moet zijn. Die rechten heeft deze vrouw al tig keer verspild lijkt me. Zulke types moet je echt weren uit je gezinsleven. Heel hard en direct. Het is tijd voor jouw man om echt voor zijn eigen gezin te kiezen, voor jullie geluk. En daar hoort zij duidelijk niet bij. Een oma hoort een verrijking te zijn in het leven van jullie kind. Zij brengt alleen schade toe. Bescherm jullie zelf en je zoontje hiervan.
De belangrijkste bloedband die je man heeft is met zijn kind. Houd hem dat voor. Je man zal zelf knopen door moeten hakken wat betreft contact houden ja of nee en op welke manier. Jij mag voor jezelf en kind bepalen dat er (voorlopig) geen contact meer is. Voor je man: die vrouw heeft kansen gehad als moeder, ze heeft kansen gehad als schoonmoeder, ze heeft kansen gehad als oma..... en ze blijft het verzieken. Hoeveel kansen moet ze nog krijgen voordat je beseft dat het nooit anders zal worden? Je bent haar niks verplicht. Steek de tijd en energie in je gezin.
Ik zie mijn ouders ook niet. En dochter dus ook niet. Mijn man heeft altijd ge zegt jij mag en zeker waneer je wil je ouders zien maar wel zonder c. Laar je zoon een mooie band opbouwen met de rest.
Ik ben gestopt bij de baksteen, niet vervelend bedoeld Al die negatieve energie, die wil je toch niet in je leven? Het lijkt me glashelder.
Heb ook meerdere keren het contact verbroken met haar. Toen destijds niet met zijn stiefvader dat was gewoon een rustige goede man. 2x weer terug contact ivm man en de hoop op verandering en laatste keer omdat stiefvader toen op sterven lag. Maar als het aan mij had gelegen had het contact al veel eerder klaar geweest. Ben blij dat iedereen er ver hetzelfde over denkt als dat ik doe. Haar verbannen uit het leven van onze zoon. Soms ben je bang dat omdat je in de situatie zit je een verkeerde keuze maakt. Maar idd dat ze zijn moeder is maakt haar nog geen oma. En juist om onze zoon te beschermen hou ik voet bij stuk!! Man zelf kan ik het niet verbieden al heeft hij nu gekozen voor geen contact maar kan wel de keuze voor onze zoon maken en dat doe ik dan ook. Oma hoort idd een verrijking te zijn en dat is ze zeker niet. Met haar in het leven van onze zoon moet ik steeds bang zijn dat hij geschaad word en dat wil ik niet natuurlijk!! Daar heb je gelijk in in die belangrijkste bloedband idd! En hij zou er dan ook alles aan moeten doen om zijn zoon te beschermen. Dat snapt hij opzich ook maar hij is altijd zo gehersenspoeld en gemanipuleerd door zijn moeder dat hij in zijn hoofd het gevoel heef dat hij onze zoon Iets afpakt. Probeer hem ook te laten inzien dat hij hem juist beschermt zo! Denk dat dat even goed moet doordringen. Heb hem ook weer heel duidelijk laten weten dat wat mij betreft zijn moeder mij en onze zoon nooit meer zie. Dat ze genoeg kansen heeft gehad. Dat ze alleen nog kans maakt ons te zien als ze een heel intensief behandel traject in gaat en haar fouten inziet. Man vind dat nog wat lastig blijft de hoop houden op verandering van zijn moeder helaas. Al weet hij eigenlijk ook dat dat niet gaat gebeuren. Maar zo gemanipuleerd dat hij ook steeds denkt zelf dingen verkeerd te doen. Zoals onze zoon een oma ontnemen. Terwijl ze niet naar hen omkeek. Probeer steeds uit te leggen dat hij dat zeker niet gaat missen haar als oma. Hij heeft 2 opa's en 2 oma's nu nog (stiefmoeder van man en die is ook nog een super gek op hem!!) Maar denk dat het de tijd nodig heeft. Zijn natuurlijk fases waar ook hij doorheen moet. Gelukkig heeft hij aankomende week weer aan afspraak met zijn psycholoog kan hij daar ook even alles op een rijtje mee zetten! Dat is precies wat ik ook zeg tegen man. Zeg altijd jij mag kiezen wat je wilt... als jij je moeder wilt blijven zien moet je dat zeker doen. Jou kan ik het niet verbieden al hoop ik dat als je voor contact met haar kiest je ervoor zorgt dat je niet steeds weer teleurgesteld word door haar. Maar onze zoon blijft thuis die ziet ze nooit meer! En precies er zijn een hoop liefdevolle mensen om onze zoon heen om een band mee op te bouwen voor hem! Dus gaat vast goedkomen. Wilde gewoon even van mensen buiten de situatie weten dat ik idd het goed doe om het contact te verbreken. Nou precies dat. Kijk dag ze man schaad en mij schaad vind ik nog het minst erg maar van onze zoon blijft ze af!! Maar soms is het fijn om even stil te staan en te kijken of mensen buiten je situatie dezelfde keuze zouden maken. Je hoort en leest zo vaak ook verhalen dat er om iets kleins contact word verbroken en de kleinkids worden weggehouden zo wil ik absoluut niet zijn. Dus omdat man ook zo twijfelde en bang was onze zoon wat af te nemen wilde ik heel even kijken of ik gelijk had of op deze manier handelde ivm de situatie. Maar fijn om dan te lezen dat iedereen eigenlijk hetzelfde zou doen. En de meeste zelfs vinden dat ik het al te lang heb geprobeerd!
Dit! Dan was het voor mij direct klaar! ontzettend sneu voor je man dat hij zo beschadigd is door zijn moeder. Punt met kinderen (volwassenen) die zo ernstig beschadigd zijn veel moeite hebben met het verbreken van de band. Dit omdat ze niet anders kennen en je maar 1 moeder hebt. Dit zie je regelmatig bij pleegkinderen terug: ze bll blijven loyaal aan de ouders. maar deze vrouw is ziek, wat erg genoeg is. En als zij geen hulp wil is echt alle contact verbreken het beste voor jouw man. sterkte voor jouw man, want het is niet zo simpel als dat het lijkt, ligt veel genuanceerder
En de vragen komen heus wel. C vraagt ook en gelang haar leeftijd vertelde ik steeds een stukje. En Dat stukje depri, boos verdrietig en voor al afsnouwen van man opende mijn ogen. Ik moet of nou ja wil met hem verder en hem zo behandelen omdat ik zo terug kwam deed ook niet veel goed.
Ja wat mij betreft is het nu zo ondertussen ook zeker helemaal klaar. Zoveel gebeurd in al die jaren en heb nu ons zoontje die ik moet beschermen. Merk idd dat het voor mijn man lastiger is. Hij heeft altijd onder haar regime geleeft en zij heeft hem altijd weten te manipuleren en schuldgevoelens aan gepraat. Dat stukje blijft nu ook bij hem die schuldgevoelens en toch idd van ik ontneem haar een kleinkind en onze zoon een oma. Probeer het dan uit te leggen dat ze dat zichzelf ontneemt en dat hij het onze zoon niet ontneemt maar hem juist beschermt op deze manier. Naja hulp wilt ze niet want volgens haar is er met haar niks aan de hand maar ligt het aan een ander. Hoop dat mijn man er rust in gaat vinden en door krijgt dat hij zich echt niet schuldig hoeft te voelen. Is raar hoe dat werkt he met loyaliteit naar je ouders toe wat ze ook doen. Ja het vragen opzich is natuurlijk niet erg. Belangrijkste is dat we kunnen onderbouwen waarom we deze keuze hebben gemaakt voor hem. Maar dat lukt wat mij betreft wel. En dat natuurlijk naar gelang zijn leeftijd. Mijn man had idd precies hetzelfde van het snauwen boos zijn depri voelen als.hij er vandaan kwam. De tijd werd ook steeds langer. Op een geven moment echt 3 dage na het bezoek chago depri e.d. Dan 1 dag dat hij zich oké voelde en dan begon hij zich al weer druk te maken om het volgende bezoek. Zijn moeder eiste dat hij elke week langs kwam. Maar hij merkt gelukkig zelf ook dat er nu meer rust is, maar blijft zitten met schuldgevoelens...
Ja dat lijkt voor ons, die niet in zo’n extreme situatie op zijn gegroeid onbegrijpelijk, maar gek genoeg werkt dat zo. Dat is ook een van. De redenen dat kinderen die door hun vader mishandeld zijn, toch vaak zelf ook kiezen voor een partner die mishandeld. Of vaak steeds dezelfde slechte partner na partner kiezen. dit is nl “ vertrouwd “ en dus voor hun gevoel de veilige keuze.
Jeetje dat jullie het zolang volhouden. Die was er bij mij echt niet meer ingekomen. Als partner heen wil prima, maar de kinderen en ik echt niet. De kinderen moeten ook tegen haar beschermd worden. Die vrouw is gewoon vergif sorry!
Dat hoor je idd vaker ka heb je gelijk in. Maar als je er zelf midden inzit is dat zo lastig om te zien. Denk dan soms echt word nou eens wakker!! Snap natuurijk dat het heel lastig is voor hem! Hij had vandaag een afspraak met zijn psycholoog en daar heeft hij het ook aangegeven het lastig te vinden. Zij vroeg toen aan hem wat brengt het jou als je weer contact hebt? Daar was ook het enige antwoord wat hij daarop ook geven dat hij zich dan niet schuldig meer voelt maar verder eigenlijk niks. Op de vraag wat het ons als gezin zou brengen wist hij eigenlijk ook niet echt antwoord te geven. Dus hij weet het wel maar blijft dat schuldgevoel houden. Ja heb steeds opnieuw mijn man hierin gevolgd omdat ik er voor hem wilde zijn. En achter hem wilde blijven staan. Dus altijd hem daarin gevolgd met af en toe een pauze voor mezelf omdat het dan echt even nodig was om bij te komen. Maar juist op die manier kon ik hem ook wat in de gaten houden dat hij niet teveel gemanipuleerd werd enzo. Maar tijdens mijn zwangerschap had ik idd ik wil dit niet deze stress en dit gedoe is niet goed. En toen idd nog geprobeerd en stiekem voor mijn man gehoopt of ze een goede oma kon zijn maar helaas. Dus idd moet ik ons zoontje er tegen beschermen. Kijk fie keuze kan ik voor ons maken maar niet voor mijn man helaas. Maar tot nu toe blijft hij wel bij de keuze ondanks dat hij dat schuldgevoel heeft. Maar fijn te weten dat andere mensen ook vinden dat het gewoon klaar is en beter is voor ons zoontje zonder haar. Vaak lees je van die verhalen over schoonmoeders en schoondochters en handelen de schoondochters in emotie en houden ze daarom hun kindje weg. Maar dat is niet wat ik wilde. Daarom wilde ik even peilen of het wel echt de juiste keuze was!! Maar schoonmoeder is gewoon psygisch niet in orde helaas en zolang daar geen intensief traject voor gevorderd gaat worden bescherm ik ons zoontje zodat hij niet geschaad gaat worden door haar!! En hoop ik natuurlijk dat mijn man ook bij zijn standpunt blijft
Het moeilijke in dit is natuurlijk dat die manipulatie (van vroeger) nog steeds het gedrag van je man kan bepalen en wat dus resulteert in zich schuldig voelen (ik vermoed dat elke uitbarsting van vroeger de 'schuld' was van je man ) en dus weer een kans geven. Is de verstandhouding met zijn vader nu wel goed? Als dat zo is kan hij misschien eens gaan praten met zijn vader over dit, ook bij de gesprekken met de psycholoog zou hij dit kunnen aankaarten. Misschien dat het hem dan duidelijk kan worden dat hij zich hierover niet schuldig hoeft te voelen. Ik denk niet dat je je man moet tegen houden als hij toch weer contact wil maar zou wel gaan "spiegelen" Hoe voelde je toen er nog wel contact was en ze zo tegen je deed, en als ik zo tegen onze zoon doe wat vind jij er dan van (neem aan dat hij dat niet vind kunnen en dan maar waarom vind het wel goed dat jouw moeder je wel zo behandeld) Jullie kind zou ik ver weg houden bij deze vrouw, zodra ze in de gaten heeft dat ze jullie kind in kan zetten als wapen tegen jullie zou ze dit doen.
Klopt inderdaad dat die manipulatie nog steeds het gedrag van mijn man vaak bepaald. Gaat al iets beter na jaren therapie. En inderdaad het was vroeger altijd zijn schuld als er iets gebeurt was. Zij deed het altijd goed en hij was dan de schuldige. Nu nog steeds maar nu ben ik meestal de schuldige. Maar ze zorgde er ook altijd voor na een ruzie of flipbui dat mijn man haar 'Zielig' vond. Ja maar mama heeft het al zo zwaar. Stond er helemaal alleen voor na de scheiding he.... en wie was er altijd voor jou na de scheiding? (Schoonmoeder hield man jaren weg bij zijn pa. Die probeerde contact te zoeken maat werd geblokt door haar). Hem tegenhouden als hij contact wilt met zijn moeder doe ik sowieso niet. Maar de enige reden dat hij contact zou willen is omdat hij zoch schuldige voelt dat ze geen 'oma' kan zijn. Dus dan wilt hij onze zoon er ook bij betrekken en dat laat ik niet toe. Hij weet ook aan de andere kant wel dat het hen en ons niks gaat brengen maar vind dat schuldgevoel vaak lastig. Probeer hem dan ook inderdaad echt te laten zien van hoe gedroeg ze zich toen we haar de kans gaven om oma te zijn en hoe voelde je jezelf toen idd. Maar hij ziet dat ook wel echt in. Heeft met zijn vader hier idd al regelmatig over gesproken. Zijn vader heeft altijd geprobeerd om niks negatief over moeder te zeggen omdat hij daar niet in mee wilde gaan. Maar heeft nu ook gezegd je moeder is gestoord kies voor je gezin. Dus dat is wel fijn. Ook vandaag met de psycholoog erover gehad. Ook die probeert te spiegelen van wat brengt het je? En dan ziet hij ook in dat het niks brengt. Maar het meer het perfecte plaatje is wat hij graag wilt. Maar het heeft tijd nodig! Maar alle vertrouwen in nu
Ik heb geen contact met mijn moeder omdat ze psychisch echt ziek is. Mijn kinderen vragen regelmatig waarom wij nooit naar haar toe gaan. Afhankelijk van de leeftijd vertel ik ze iets meer. Q, bijna14, vraagt soms naar dingen die vroeger gebeurd zijn. Haar vertel ik soms de milde dingen. Tegen M, van 7, vertel ik dat oma ziek is in haar hoofd en dat ze daar zelf niks aan kan doen. Ze heeft daardoor niet in de gaten dat ze dingen doet of zegt die niet fijn zijn. En ik vind dat de meiden dit niet mee hoeven te maken. M vraagt wel veel door, maar meer dan dit vertel ik haar nog niet. Misschien heb je hier iets aan om het (later) aan je kindje uit te kunnen leggen waarom hij oma niet ziet.
Jeetje heftig ook voor jou natuurlijk!! Waren jou kinderen al ouder toen het contact werd verbroken? Hebben die jou moeder ook bewust meegemaakt en weten dat dus ook nog? Heb super veel idd aan de tip! Denk idd dat als er vragen komen later ik gewoon uitleg dat 'oma' ziek is in haar hoofd idd en daardoor vaak dingen zegt die pijn doen. En dat het daarom niet kon ofzo. Vraag me ook af of bij er ook echt vragen over gaat stellen. Heeft inprincipe 2 opa's en 2 oma's net als andere kindjes. Mijn ouders en mijn man zijn vader en stiefmoeder. Mijn schoonmoeder heeft hem maar 3x gezien. 1x 10 min in het zkh. 1x 30 min in de kraamweek en 1x 30 min toen mijn man hem meenam naar haar. Hij was toen ong 6 weken. Nu ondertussen bijna 6 maanden. Denk dan ook niet dat hij bewust herinneringen eraan gaat hebben. Daarom wel benieuwd of hij uit zichzelf vragen erover gaat stellen. Daarom ook benieuwd of jou kindjes jou moeder echt bewust mee hebben gemaakt. Hopelijk heb jij rust gevonden in het geen contact hebben en ben je zelf niet te veel geschaad!! Is altijd al erg genoeg deze dingen
Mijn kinderen hebben mijn moeder nooit bewust meegemaakt (maar stellen dus toch die vragen). De jongste heeft haar ook echt nog nooit gezien. Met de oudste had ik nog een keer geprobeerd contact op te nemen toen zij ongeveer 2 jaar was. Maar na een aantal ontmoetingen zei zij al ‘mama, oma doet altijd zo gek, waarom is dat?’. En dit was in een periode dat het echt beter met mijn moeder ging, ze therapie kreeg en medicijnen gebruikte. De reactie van mijn oudste was voor mij wel meer dan genoeg reden om helemaal geen contact meer te hebben. Mocht je details willen weten dan kun je altijd een privé berichtje sturen. En met mij gaat het prima hoor. Ik heb door haar gedrag ook heel veel geleerd. Het heeft mij geholpen dat zij verschillende diagnoses kreeg en ik dus wist dat het echt niet aan mij lag.
Pfoe wat hebben jullie veel meegemaakt met haar. En veel geduld gehad! Het klinkt wel echt als een onveilige situatie voor jullie alle drie, zowel emotioneel als fysiek. Net als de rest zou ik het contact verbreken voordat je man terugvalt en je zoontje er ook bewust mee te maken krijgt. Je ontneemt haar niet haar kleinzoon, dat doet ze zelf. Het neigt overigens naar gaslighting; dat ze zo manipuleert dat je uiteindelijk aan jezelf en je gezonde verstand gaat twijfelen (ben ik een heks/ ben ik overbezorgd?). Helaas is het wel herkenbaar. Mijn schoonvader en schoonzus tikken allebei ongeveer alle boxjes van een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Hulpverlening is vaak moeilijk bij mensen met dit soort problematiek. Ze zien niet in dat ze problemen hebben, of ze zijn zo gewiekst dat ze de hulpverlening ook manipuleren. Wij hebben hebben nu al jaren geen contact meer en dat heeft zoveel rust gebracht. Af en toe is het lastig, maar dat weegt niet op tegen de rust die het voor het grootste deel van de tijd brengt. Sterkte in ieder geval. Als je er een keer over wilt praten dan mag je altijd een berichtje sturen.
Oké daar was ik dus inderdaad ook benieuwd naar. Dat als ze haar niet bewust meemaken of ze dan toch die vragen gaan stellen. Want onze zoon heeft haar dus ook nooit bewust gezien. Laatste keer was de dag voor kerst. Toen was hij 1.5 maand. Ow jeetje als je kindje inderdaad vraagt wat er met oma is omdat die raar doet en dat op zo'n jonge leeftijd al dan weet je inderdaad wat je moet doen. Hier zijn het vooral onverwachte flipbuien ook. Je kan binnen lopen daar en gelijk een hoop gescheld over je heen krijgen en dan de keer erna word er gedaan alsof er niks is gebeurt. En dan over het fysieke maar te zwijgen. Dusja daar wil je ook je kind niet bewust aan blootstellen! Wel onwijs sterk dat je alsnog die keuze hebt gemaakt en voor je Kids hebt gekozen! Lijkt me ook lastig als het je eigen moeder is. Als ik vragen heb nog zou ik zeker een berichtje sturen!! En voor jou super fijn dat ze inderdaad een diagnose heeft. Hier dus een schoonmoeder zonder diagnose en die ook weigert om zich te laten helpen dusja denk dat wij er nooit achter komen wat er mis is. Al tikt ze veel vakjes van bordeline en narcisme aan. Maar fijn dat het met jou inidergeval goed gaat. Bedankt voor je open antwoord! Ja onwijs veel meegemaakt met mijn schoonmoeder. Dit in het verhaal is nog maar een inimini stukje. Er is nog zoveel meer gebeurt maar als ik alles moet gaan opschrijven dan zijn het echt nog 20 pagina's erbij minimaal. Van regelmatig in de nachten flippend opbellen tot aan de deur een hoop stampij maken zowel overdag als in de nacht verschillende keren uitschelden en noem maar op. Niks is te gek soms is het net een film. Maar inderdaad een onveilige situatie. Altijd als je er heen ging op je tenen lopen en maar hopen dat er geen aanleiding was voor weer een hoop gedoe. Daarom heb ik zelf al tijdens mijn zwangerschap uiteindelijk het contact verbroken. Maar mijn man hoopte dat ze het als oma beter zou doen. Maar helaas. Gelukkig er wel voor gezorgd dat zoontje er niet aan blootgesteld is hoor. Want ze heeft hem maar 3x gezien. 1x in het ziekenhuis 1x bij ons thuis en mam heeft 1x zoontje meegenomen en torn eerst gebeld hoe der pet stond. Ja ik heb ook gezegd inderdaad dat ik niet meer wil dat mijn zoontje haar nog ziet. Want mijn man zelf doet kan ik niet beslissen natuurlijk. Maar je gaat inderdaad aan jezelf twijfelen. Ook omdat je dan Google en allemaal verhalen leest over schoonmoeders en schoondochters die het contact verbreken omdat ze zelf niet goed kunnen met elkaar. Maar dan ook de kleinkinderen weghouden terwijl dat wel goed gaat. En zo wil ik niet zijn haha. Wil later mijn zoontje recht in de ogen aan kunnen kijken en kunnen zeggen dat het echt het beste is voor hem! Want om haar gaat het me niet. Vooral mijn man heeft veel last van schuldgevoel en die kwam daar dus mee van misschien moet ik toch weer contact opnemen met haar. Want ik ontneem ons zoontje een band met zijn oma en ik ontneem het mijn moeder om oma te zijn. Ik sta er inderdaad hetzelfde in als jou van je ontneemt haat niks ze ontneemt het zichzelf door geen hulp te zoeken en door te doen hoe ze doet. Ze heeft kansen gehad tijdens eerste deel van mijn zwangerschap maar ook de eerste weken van zoontje zijn leven en toen keek ze ook niet naar hem om. Ze wilde alleen snel een foto zodat ze aandacht kon krijgen van iedereen. Zoals ze nu ook aandacht probeert te krijgen dat er geen contact is. Maar ooit naar hem vragen of iets heeft ze niet gedaan. Ja die twijfel van ben ik nou zo'n heks of heb ik gewoon gelijk dat dit beter is komt ook voort uit de reactie van mijn man en dus de verhalen op internet. Want elke vrouw die het contact verbeeekt met schoonmoeder denkt het is goed zo terwijl je vaak gewoon je Kids nog wel naar oma kan laten gaan dan. En wilde even bevestiging dat ik inderdaad niet zo ben en dat het dus echt om de veiligheid van zoontje gaat. Vaak in zo'n situatie loopt de frustratie al zo hoog op dat je niet meer rustig kan denken. Maar gelukkig word ik gesterkt in mijn gevoel dat dit echt het beste is. Super fijn! Heb inderdaad bij mijn schoonmoeder ook het idee dat het iets is van bordeline of verborgen narcisme. Kan erg veel vakjes aankruisen daarvan. Maar helaas weigert ze elke hulp. Bedankt voor je open berichtje! Want hier brengt het dus ook veel rust dat merkt mijn man inderdaad ook. Maar vooral rond zijn verjaardag en moederdag enzo heeft hij het lastig. Wel fijn te lezen dat dit dus i derdaad normaal is. En hij ziet zelf ook in naar gesprek met de psycholoog, zijn vader en mij dat het vooral het plaatje is wat hij wilt. Een betrokken moeder/oma. Maar dat hij dat niet gaat krijgen vanuit haar. Dus dat het hem waarschijnlijk niks brengt alleen dat het schuldgevoel dan weg is maar je krijgt er veel ellende voor terug. Ik hoop dat hij dit vast kan houden! Als ik erover wil praten zal ik je zeker een berichtje sturen. Ben inidergeval al heel blij met je open antwoord!