Ik zou ook niet gaan totdat het uitgesproken is. Als je man de examens niet doet zitten er dan consequenties aan vast? Zo ja dan kan je dat mooi als argument gebruiken. Mocht ze het dan nog niet begrijpen dan heeft ze gewoon een plaat voor dr hoofd, en wil ze gewoon dr zin doordrammen. Bij mijn man zou het resultaat zijn dat hij zelf het examen moet betalen en een fikse salaris verhoging per maand mis loopt. Dit zou mij de vakantie niet waard zijn. (hij heeft toevallig zijn eerste lesdag vanavond)
nou laat ze lekker de rambam krijgen.... vrier je pasen toch lekker thuis met je gezin.. BBQ aan en lekker geen gezeur van dat mens...
iedereen geeft advies niet te gaan.... ik geef advies wel te gaan... en probeer het van te voren eerst uit te praten, het is een heel verhaal wat ik je vertel, en compleet anders als jou situatie, maar ik hoop dat je de moeite neemt het verhaal te lezen, soms is het beter dat jezelf de moeite neemt om het uit te praten. ik heb 5 jaar ruzie met mijn schoonmoeder gehad, omdat mijn ouders altijd beter waren omdat mijn ouders meer geld verdienden ( tja dat krijg je met 2 hoogopgeleide ouders ) omdat mijn ouders vaker de kinderen zien ( vorig jaar werd mijn moeder ziek, en kan ze niet meer werken, ik ben ook ziek thuis en sindsdien ga ik weleens even met de kinderen op de koffie bij haar ) omdat mijn ouders dingen kochten die wij wel leuk vonden (tja hun kennen mijn smaakt nu eenmaal) omdat ik haar zoon had afgepakt, omdat zij nooit wat goed kon doen. en zo is er nog veel meer, maar om even 1 voorbeeld aan te halen, mijn schoonmoeder heeft toen onze dochter 2 maand was een aantal dingetjes gekocht, schoenen voor mijn zoon... 2 maten te klein en echt heel lelijk een cars tas voor mijn zoon... precies dezelfde had ik zelf gekocht. sneeuwlaarzen 2 maten te klein voor mijn zoon. en een paar shirtjes 1 maat te klein en echt heel lelijk. en zo ook een boxpakje voor mijn dochter veeeels te groot en echt super lelijk ( onze kinderen dragen geen bokspakjes) heb haar heel netjes gezegd dat het helaas niet de juiste maten waren, en mijn man zei erachteraan : ja en helaas ook niet onze smaak, het is heel lief van je mam, maar kun je het nog ruilen ? toen flipte ze, ze pakte alle spullen.... gooide het 1 voor 1 door de kamer en schreeuwde dat als mijn ouders dingen kochten het wel goed was geweest, manlief zei haar de spullen te pakken en te vertrekken, ze pakte de spullen en smeet het nog een keer naar mij toe, ondertussen waren beide kinderen aanwezig, onze dochter die in de box lag te slapen werd abrubt uit haar slaap gehaald en was helemaal overstuur, onze zoon was doodsbang en riep nee oma nee oma en lag opgekruld in een hoekje te rillen, manlief heeft zijn moeder bij de arm gepakt en haar de deur uit gebonsjoerd, ik heb haar nog gezegd dat ik graag wil dat ze terug komt wanneer ze bereid is excuus te maken. na 4 maanden was ze nog niet geweest... toen ben ik zelf maar gegaan... in mijn eentje, zonder man , zonder kinderen, de eerste keer voor mij dat ik helemaal alleen met haar zou gaan praten mits zij daartoe in staat was. ze deed de deur open en ik begon meteen met praten, ik zei hoe jammer ik het vond dat ze geen excuus kwam maken, dat de kinderen nu bang waren voor oma en dat ze op zijn minst dat recht had moeten zetten. ook zei ik haar dat ik haar begrijp, en snap waarom ze zo deed, het is niet leuk wanneer de dingen van mijn ouders wel goed zijn, maar ik heb haar gevraagd, WAAROM denk je dat de dingen van mijn ouders wel goed zijn ? omdat je mij niet moet ... was haar antwoord, Nee schoonmoeder, dat is niet zo... hun spullen zijn goed omdat het ook echt zo is. hun kennen mij hun hele leven, hun weten waar ik van hou, met hun heb ik nooit ruzie en hun vertel ik weleens van goh : ik heb daar en daar een leuk shirt gezien, denk dat ik die van de week maar eens ga kopen, en dan kopen hun die gauw voor mij. het gaat hierin niet om jou..... door de ruzie afgelopen 5 jaar heb je nooit de moeite genomen om mij te leren kennen, om te weten wat mijn smaak is, het is dus echt niet zo dat ik zeg dat ik het niet leuk vind om jou te dwarsbomen. dus ik zeg tegen haar : misschien kunnen we samen tot een oplossing komen, we houden op met ruzie maken, ik heb 2 kinderen die jou kleinkinderen zijn, we houden beide van jou zoon, we houden beide van mijn kinderen, dat is toch iets dat we gemeen hebben. laten we vanaf daar beginnen, en misschien komen er ter zijne tijd wel meer overeenkomsten. maargoed misschien is het leuk dat je een paar keer mee gaat winkelen met mij... dan zie je wat ik leuk vind voor de kinderen, en kun je daaraan je keuze aanpassen, en je koopt dingen gewoon zo 1 of 2 maten te klein, misschien is het handig om mij gewoon te bellen met welke maat de kinderen nu hebben... oke dan is het voor mij geen verrassing dat je iets koopt, maar het is toch voor de kinderen !! onze zoon is oud genoeg om te begrijpen dat HIJ degene is die een cadeautje krijgt. en dat je zegt dat je nooit geen koekjes mag geven aan hem is ook niet waar, alleen kom je altijd net na je werk en dat is ons etenstijd, en hij mag pas eventueel een koekje als hij netjes zijn eten op eet.... dus je mag best zo nu en dan een koekje of snoepje mee brengen, maar zeg hem dan : ik geef het koekje aan mama, of ik leg het koekje hier neer, en als jij goed hebt gegeten krijg jij van mama het koekje zo heb ik een heel goed gesprek met mijn schoonmoeder gehad, als ik zelf niet was geweest hadden we waarschijnlijk tot op de dag van vandaag nog geen contact gehad, tuurlijk neem ik het haar kwalijk, ze kan toch wel IETS over hebben voor haar kleinkinderen, maargoed ,.... IK heb iets over voor mijn kinderen, ik wil dat mijn kinderen de kans krijgen om 2 oma's te hebben, en als moeder zijnde er alles aan gedaan te hebben. mijn advies is dus : GA naar je schoonmoeder, 1 op 1, alleen jij en je schoonmoeder, niet je vriend, niet je kindje erbij en ook niet je schoonvader, zeg haar dat je het jammer vind hoe het gaat, dat je graag goed contact wil en dat je het jammer vind dat je het gevoel hebt niets te kunnen weigeren omdat ze in JOU ogen dan heel negatief gaat doen en beledigt is o.i.d. probeer geen verwijten te maken maar vertel het vanuit jou gevoel en hoe JIJ het ziet, dus niet jij doet dit en jij doet dat, dan maak je namelijk verwijten, het is niet makkelijk, maar probeer begrip te tonen voor de situatie, zeg dat je snapt dat ze met jullie op vakantie willen maar het helaas echt geen mogelijkheid is, en mocht je toch op vakantie willen met hun.... geef hun opties waarbij jullie wel mee kunnen... soms moet je een mens helpen om het juiste te doen wanneer ze er zelf niet aan denken het op die manier te doen. ik heb begrip voor alle mensen die een hekel hebben aan hun schoonmoeder, ik heb het zelf ook..... ik had het zelf ook...er is nog niets uitgepraat van vroeger, ze heeft wel sorry gezegd maar is het bij gebleven... toch ben ik met dingen gekomen die eventueel zouden kunnen werken....en tot nu toe gaat het goed, ze doet haar best.... en het gaat elke dag een stuk beter.... alleen de kinderen...... die zijn beide nog bang voor haar. hun puschen we niet, we laten hun niet alleen met haar maar dat begrijpt ze , de kinderen zetten haar onbewust heel hard op haar plek, dat ze die actie nooooit had moeten doen, en dat het haar eigen fout is dat de kinderen nu zo bang zijn voor oma. maargoed, ik hoop dat je een gesprek wil aangaan met je schoonmoeder, laat je van je goede kant zien, probeer samen met oplossingen te komen, en probeer je na die tijd ook beide zo te gedragen dat jullie bereid zijn die oplossingen na te leven. het heeft hier echt heel goed geholpen, en dat na 5 jaar ruzie !
@Mejojo: Wauw! Wat ontzettend verstandig en moedig van je! Je hebt helemaal gelijk, maar ik geloof niet dat ik dat op zou kunnen brengen. Maar wie weet wordt ik binnenkort ook wat wijzer... Denk inderdaad dat dat de beste aanpak is...
Je hebt volkomen gelijk want ik had dat mens allang wat aangedaan, maar ik vind het alleen koppig en kinderachtig van je dat zij maar excuus moet maken, je wilt blijkbaar ook geen ruzie maar gaat wel thuis zitten wachten tot zij excuus komt maken, als ze nog een keer belt zou ik haar gewoon de wacht aan zetten zo van; luister alleen jou wil is wet en ik heb het altijd bij jou gedaan als je zo verder door gaat ons leven te bepalen dan hoef ik je niet meer in mijn leven te hebben.
het was ook niet makkelijk hoor ! heb eerst 10 rondjes rond haar huis gefietst voor ik aanbelde... ik ben in de 5 jaar dat ik samen ben met mijn man.... nog nooit alleen geweest met haar, vanaf de eerste dag moest ze mij al niet, dus ik stond echt te trillen op mijn benen. maar ik dacht bij mezelf : ik wil tegen mijn kinderen kunnen zeggen : mama heeft er alles aan gedaan, mama heeft nog gepraat met oma mijn zoon weet ook nog heel goed wat oma gedaan heeft, hij is nog steeds bang, dus ik denk dat hij het echt nog wel weet, ook daarom wil ik dat hij van zijn mama ziet dat het nu oke is, ik wil mijn kinderen leren te vergeven, begrip proberen op te brengen voor een ander, verder te kijken dan hun neus lang is.... probeer uit te vinden waarom iemand iets doet voordat je oordeelt, als je ruzie hebt.... wees dan te koppig om je eigen fouten toe te geven. wanneer beide partijen koppig zijn.... is de kans dat het nooit goed komt, soms denkt die ander ook een goede reden te hebben om geen contact op te nemen.... al ga je niet om het uit te praten maar om die reden te weten te komen, misschien denk je dan, goh zo had ik het nog niet gezien je hebt gelijk dat had ik niet moeten doen, en dan kun je het rechtzetten, en als dat iets is wat ik mijn kinderen mee wil geven...... mag ik als moeder zijnde niet zelf koppig blijven. en zal ik... hoe moeilijk ook... ik begrip moeten proberen op te brengen voor mijn schoonmoeder, het is nog niet alles hoor... de relatie tussen mij en mijn schoonmoeder, maarja het is dan ook nog maar 2,5 maand geleden dat ik erna toe ben geweest, ondertussen heeft ze een burn-out door haar werk, en ben ik nog 2 keer alleen geweest, 1 keer om haar samen met mijn zoon een tekening te brengen, en afgelopen week om haar een doos chocolaatjes te brengen met de tekst : oma we hopen dat je je gauw beter voelt en dan de naam van de kinderen, alle 2 de keren heb ik gezegd : goh sorry ik heb niet veel tijd, heb echt maar tijd voor 1 glaasje fris, we moeten zo eten, tja en als ze dan vraagt waarom ik niet na het eten kom dan is dat omdat de kinderen dan gaan douchen, even tv kijken en naar bed gaan. langzaam bouw ik het op, en ik zie wel tot hoever we komen, mocht ze iig ooit nog zo doen..... zeker waar mijn kinderen bij zijn..... dan is het klaar !! dan heb ik het gehad.
Wat ontzettend goed van je!! Jij hebt er iig alles aan gedaan om dit op te lossen...daar is veel moed voor nodig geweest! Ik heb ook een schoonloeder gehad...mengeling van die van jou en die van ts en dan op sommige punten 10x erger...denk niet dat dit geholpen had...maaarrrrrr heb het dan ook nooit geprobeerd (maar goed bij haar zat ook n steekje los ergens door trauma's etc. ) In het geval van TS zou dit idd een optie kunnen zijn denk ik. Maarja...dan moet je zelf ook wel erg goed in je schoenen staan en weten hoe het te brengen...want je kan van te voren heel wat bedenken van hoe je het gaat zeggen enzo. Maar als je er dan uiteindelijk staat...
Ik heb de verhalen gelezen, maar 1 ding is zeker nu ik dit allemaal lees..... Ik ben enorm blij dat ik met beide moeders geen contact meer heb zeg!! Zooo wat een gekkehuis! Mijn ouders en schoonouders waren allebei zo, het is namelijk zo uit de hand gelopen, na tig vergevingen dat wij er beide schoon genoeg van hadden! Ze bedoelen het allemaal goed misschien, maar denken het toch allemaal beter te weten.:x Ik ben namelijk ook benieuwd wat je uiteindelijke beslissing is geweest tijdens de paasdagen! Liefs