pfff...ik maak me ook al flink zorgen over de kraamtijd en mijn schoonmoeder. vrees dat ze meer gaat willen dan ik van plan ben te geven. een oma is idd "maar" een oma alleen draait haar leven zo erg om mij en de baby (niet eens om haar eigen zoon, die vader wordt!) dat ze waarschijnlijk wel gaat proberen zoveel mogelijk hier te zijn. Heb het vandaag ook met mijn moeder beproken, die toch wat objectiever is, maar die gaf me toch gelijk. Ons kindje en ik zijn er niet om schoonma te entertainen, dus helaas voor haar heb ik besloten per direct heel duidelijke grenzen te gaan stellen en daar moet ze maar naar luisteren. heb al vaak genoeg huilend op bed gezeten omdat ze weer eens mijn grenzen overging.
Heel goed geformuleerd. Jullie zijn er inderdaad niet om schoonmoeder te entertainen. Jammer dat veel schoonmoeders dat zelf niet inzien. Ik snap dat ook niet, hoor.. En ja...ze kunnen dan wel enthousiast zijn dat ze een kleinkind krijgen, maargoed... wil niet zeggen dat ze mogen bepalen hoe of wat natuurlijk. Het is hun kind niet!! Punt uit. Ik vind het ook ERG vervelend dat ik me druk moet maken om bepaalde mensen (zoals schoonmoeder!!!) Heb me voorgenomen er niet te veel aan te denken en tegen die tijd geef ik gewoon duidelijk mijn grenzen aan bij opdringerige mensen.
hier nog iemand met t zelfde probleem. Belde schoonmoeder int t begin elke dag om t volgende te vragen: eet ie goed drinkt ie goed is ie nog geel slaapt ie goed want ja hij is zoo klein.....net of ie t heel moeilijk had na zijn geboorte,maar dit was totaal niet aan de orde!!!! mijn man bleef erg netjes en beantwoorde alle vragen,tot ik haar aan de lijn kreeg,toen heb ik direct gezegt dat ie alles goed deed,en dat ie t al vanaf zijn geboorte goed doet,ze heeft daarna niet meer gebeld. Normaal kijkt ze inderdaad niet naar mij en mijn man om,en toen kwam die kleine en toen opeens wel??!!!aan me hoela dus!!!! [-X [-X [-X Vervolgens kwam ze ook nog met visite mee,en heeft de hele avond mij genegeerd,heb ik ook terug gedaan wat meot je anders??? en dan ook nog ff zeggen ik MOET hem ook vasthouden..... natuurlijk is er veel meer gebeurd dan dit alleen in t verleden dus t komt niet uit de lucht vallen... groetjes
Mijn schoonmoeder heeft mijn kraamtijd aardig verziekt. We hebben duidelijk aangegeven dat we geen behoefte hebben aan wekelijkse bezoekjes en ongevraagde adviezen, hadden we daarvoor ook niet, dus jammer maar helaas. Natuurlijk speelde er wel meer, maar dat wordt een heel verhaal. Ik ben benieuwd of ze nu weer in haar oude gedrag vervalt of dat er toch iets is blijven hangen. Als het ons niet uitkomt, zeggen we dat ook. Ze heeft wel eens de hoorn erop gegooid, toen ze vroeg of ze langs kon komen en mijn man zei dat dat niet uitkwam. Het was teveel moeite voor haar om even de reden aan te horen, ik lag met hoge koorts en borstontsteking in bed. Toen ze vervolgens mailtjes ging sturen met 'als ik haar niet mag zien, stuur me dan maar foto's, was de maat echt vol!
Hallo, Ik ben nog niet bevallen maar zie als een blok op tegen mijn reactie op mijn moeder. Mijn schoonmoeder is een lieverd mijn moeder ook maar kan zichzelf erg belangrijk maken (onbewust dat is nog het ergste). MIjn lieve kleintje ik hou nu al zoooooveel van je. oma dit oma dat.... Niet dat ze hier de deur plat lopen (gelukkig niet) maar als ik nu al denk aan de kraamtijd dan krijg ik het al benauwd. En dan niet de frequentie maar meer mijn reactie op hoe zij reageerd. Zo overheersend: MIJN LIEVE KLEINE POPPIE BLAHBLAH en dan zeggen later als jij oma word begrijp je het wel. Alsof ik nu achterlijk ben. ik weet niet goed hoe ik het uit moet leggen. Mijn man en ik hebben al beloten dat we niets doen wat we niet willen. Maar ik ben bang dat ik te vijandig tegenover mn moeder reageer. Gelukkig kan ik er met mijn vriend goed over praten. Maar lastig is het wel, het blijft toch je moeder......
Ik geloof dat ik blij ben dat mijn schoonouders zelf niet kunnen rijden en aan andere kant van t land wonen..
Wat een verhalen zeg, jeetje. Mijn schoonmoeder is ook niet de makkelijkste moet ik zeggen. Maar ik kan wel alles tegen haar zeggen als mij iets niet aanstaat, dan loopt ze wel even als een klein kind weg, maar dan is het ook zo weer goed. Mijn schoonvader daarintegen is wat relaxter.
klinkt heel stom maar daar ben ik veelste verlegen voor om er wat van te zeggen. gelukkig bellen ze nu van te voren omdat ze pas drie keer voor een dichte deur heeft gestaan. dan zeg ik ook gewoon dat ik plannen heb voor die dag. gaat nu ook veel makelijker omdat mijn kleine nu een ritme heb en dat ze maar bepaalde tijden kan komen. gelukkig zet de kleine het ook bij haar op een huilen met andere worden doe rustig met mij en geef me maar terug aan mijn papa of mama. dat heeft haar wel de ogen geopent om niet gelijk te hard van stapel te lopen en niet gelijk uit mijn armen te plukken.
ik zag net jou stukje miep! moest er even om lachen omdat mijn schoonmoeder pas belde met het advies dat we het bedje goed hadden opgemaakt dat las ze in een boekje. nu kan ik er om lachen maar toen.......
Wat een nare verhalen, gelukkig heb ik niet zo'n schoonma. Of nou ja, misschien ontpopt ze zich nog in een opdringerige oma maar ik ga er van uit van niet. Mijn moeder en m'n schoenmoeder mogen allebei komen als de bevalling op gang is. Ze mogen wachten in de hal (ziekenhuis) en als eerste hun eerste kleinkind bewonderen. Maar m'n schoonma heeft al tegen me gezegd dat het enige wat zij na haar bevalling wou haar eigen moeder was. Daarnaast werkt mijn vriend in de bouw en heeft na de geboorte dus lekker een paar weekjes vrij. Wij wonen in Rotterdam en mijn moeder woont op Texel. Die vrije weekjes willen we dus lekker naar mijn moeder gaan op Texel om toch nog een beetje vakantie te vieren. M'n schoonmoeder vind dat echt geen enkel probleem. Ik had gevraagd of ze het niet erg vond dat ze de kleine dan een paar weken niet zou zien. Ze zei dat we vooral lekker moesten gaan, dan kan het tenminste. Zelf gaan ze ook nog een weekje weg als wij op Texel zitten en misschien komen ze wel een dagje langs. Ik weet echt niet hoe ik zou reageren als mijn schoonmoeder zo opdringerig was. Ik weet niet of ik wel wat durf te zeggen.
ik weet niet hoe het straks bij ons gaat maar ik heb er ook echt gen behoefte aan de schoonmoeder elke dag hier rond hangt zelfs van mijn eigen vader zou ik dat niet kunnen hebben. ik snap dat het hun kleinkind is maar het is ons eerste kindje en ik vind het belangrijker dat wij eerst aan het nieuwe gezinsleven wennen dan dat zij aan hun kleinkind wennen. adviezen en al moeten ze ook maar voor zich houden. ik ga dat heel gauw als bemoeien zien en daar kan ik slecht tegen. als ik wat wil weten vraag ik het wel aan de kraamhulp ofso en ik heb al heel wat jaren vanaf dat ze babys waren op mn neefjes en nichtjes kunnen "oefenen" dus ik durf te zeggen dat ik het overgrote deel al weet. behalve bv geven dan.
Ja... schoonmoeders... Mijn (inmiddels ex) schoonmoeder heb ik ook regelmatig af willen schieten (niet letterlijk natuurlijk.. ) Maar kwam ook ineens weet ik veel hoe vaak langs toen mijn zoontje net geboren was en zag haar kans om zich overal mee te gaan bemoeien (mijn moeder heeft een baan dus geen tijd om 24 uur per dag in mijn huis te zitten) En nu, het enige wat ze gezegd heeft naar aanleiding van het verbreken van onze relatie is dat ze haar kleinzoon toch nog wel wil zien. Geen enkele opmerking van wat vervelend of hoe gaat het nu. Of ik vind het jammer dat jullie uit elkaar gaan en hoe gaan jullie ervoor zorgen dat jullie zoontje er zo min mogelijk schade van ondervindt.. Nee alleen WIJ willen onze kleinzoon nog wel zien..
Wil ook even mijn hart luchten.Ik dacht dat mijn schoonmoeder wel chill was en niet zoveel last van haar zou hebben. Ze heeft zich tijdens mijn zwschap niet zoveel met mij bemoeit vond ik in princiepe niet erg. Toen ik een week voor mn bevalling in het zh kwam voor nierstuwing is ze nog langs geweest en toen ik thuis was za die zo kwam ze nog even om te vragen hoe het met me was. Ik ben op 29 mei bevallen en op 30 mei zou zij opvakantie gaan en na mn bevalling moest en zou ze met alle geweld komen kijken. Ik was nog helemaal suf van de bevalling en ja hoor kwam ze ik had nog gezegd dat ik het niet wilde maar werd niet naar geluisterd, ze maakt nog een foto van mij in mn genanste positie (zo voelde dat gewoon had wel laken over me heen mar toch had nog niet eens gedouched) gelukkig mocht ze maar 5 min blijven van de verpleegkundige!! Toen ze terug was van vakantie wilde ze meteen komen en toen ze hier was zei ze gelijk ja ik wil hem wel vast houden hoor en weet ik het allemaal niet. Ze wilde hem amper af geven aan mij toen ze naar huis gingen. Daarna op belde ze op of haar vader en moeder hem mochten zien en wanneer dat kon en of het dat weekend gelijk kon maar wij konden niet en ze wilde hem wel vaak gaan zien en of we vrijdag niet bij hen langs konden gaan..Nou we gingen dus die vrijdag was op zich wel gezellig maar toen ik hem uit de kinderwagen had gepakt rukte ze hem bijna uit mn handen.Wilde hem zn flesje geven wilde ze hem bijna niet aan me geven heel irritant!! Gisteren was ze er wéér en wilde ze hem ook perse vast houden maar dat heb ik niet toegelaten hij moest slapen maar wilde hij niet. Zei ze ja bij oma slaapt hij wel alsof hij verdomme niet wil slapen bij zn eigen moeder!:x Vond dat dus echt niet cool. Gelukkig ziet haar vriend ook dat het zowat een obsessie voor haar is en heeft mijn vriend aan hem gevraagd om er wat van te zeggen tegen haar. Wat mij het meest tegen mn borst stuit is dat ze mij eerst niet moest en we hebben ruzie met de kinderen van haar vriend en zij zijn constant met hun opvakantie geweest (en mijn schoonzus en haar vriend) maar wij werden nooit mee gevraagd (dan zonder die kids van dr vriend) nu ineens mogen wij wel mee. Ik voel me net een broedkip ook omdat haar ouders hem moeten zien terwijl ze niet eens een kaartje hebben gestuurd van gefeliciteerd met jullie zwangerschap. Sorry voor mijn lange verhaal maar moest het even kwijt.
heel vervelend is dat!! volgens mij zijn er echt (schoon)moeders die een kleinkind als tweede kans zien ofzo. mijn schoonmoeder beseft toch wel dat ze afstand moet houden, en ik merk wel dat ze het echt probeert nu. maar ondanks dat: - zei ze toch "nu heb ik nog geen meisje" toen ze hoorde dat ze een kleinzoon krijgt. (hoezo JIJ?? mijn vriend heeft haar wel gelijk gecorrigeerd) - met vaderdag heeft mijn vriend een boekje voor opa's aan zijn vader gegeven en er iets liefs in geschreven. belt mijn schoonmoeder MIJ op om te zeggen dat mijn schoonvader het boekje zo leuk vond en dat het geschreven stukje erin zo mooi is. heel leuk dat ze daarvoor belt, maar het was een cadeautje van mijn vriend aan zijn vader, daar stond ik buiten. ze vergeet gewoon dat haar zoon vader wordt, en praat alleen met mij over de zwangerschap. maar goed, ze is wel heel lief dus ik mag eigenlijk niet klagen. mijn eigen moeder biechtte laatst op dat ze zich wel met veel dingen wilt bemoeien maar dat ze zich wel realiseert dat ik dat niet wil. vond ik wel grappig dat ze dat zei, want ze dringt zich nooit op en ik had het nooit achter haar gezocht dat ze die neiging wel heeft
Ik begrijp best dat sommige schoonmoeders om te schieten zijn maar het is ook een kwestie van je grenzen aangeven. Als je schoonmoeder vaker voor de deur staat dan jij wilt EN hebt aangegeven dan laat je haar gewoon niet binnen. En als ze een sleutel heeft dan vorder je de sleutel terug tot zij zich weer kan gedragen. Het is helemaal niet nodig om ruzie e.d. te maken. Gewoon aangeven wat jij wilt en niet wilt. Als zij dan moeilijk gaat doen: daar is het gat van de deur. Tot een andere keer als het wel gezellig kan zijn. Mijn schoonmoeder is dolgelukkig met haar kleinzoon en past een dag in de week op en daarnaast zien we haar (en opa) een keer of twee in de maand bij hen of andere familie. Ik heb nooit problemen met haar. Dat is aan haar te danken (lief mens) maar ook aan mezelf: ik ben ook duidelijk naar wat ik wel en niet wil en ben en gedraag me als een volwassen persoon (mag ook wel, ik ben 36). Het is lastig om een volwassen iemand te negeren of te passeren. Ze is anders dan ik ben en daarom doen we ook dingen anders met mijn zoontje. Als de verschillen te groot zijn of het maakt het onduidelijk voor 't mannetje dan vertel ik haar wat ik wil en vraag ik haar daar rekening mee te houden. Dat doet ze dan en als ze dat echt niet kan dan zegt zij dat ook gewoon. We praten daar dan over en vinden een compromis. Dames, u bent allen moeder geworden. Tijd om je grenzen aan te geven en vooral goeie afspraken met je partner te maken (wel even je rug dekken ).
Ik kan me soms intens storen aan mijn schoonmoeder, zeker wanneer ze mijn stiefzoon weer tot overgevens toe heeft volgepropt met snoep, patat, slagroom etc. Ze loopt daarin een beetje over me heen, maar tot nu toe lijkt ze dat soort dingen niet met mijn zoontje te doen. Verder heb ik weinig klagen want ze doet werkelijk alles voor me. Ik heb een gebroken heup die nooit meer geneest (krijg een kunstheup, breuk zit nu met grote dikke bouten aan elkaar) en kan daardoor niet alles doen. Zo kan ik niet uren op de grond onkruid wieden enz. Toen ik bevallen was van Noa heeft ze die dag al het onkruid tussen de tegels weggehaald, alles schoongemaakt, opgepast op mijn zoontje en weet ik veel wat nog meer. Als ik het op de weegschaal leg heb ik meer aan haar dan dat ze me stoort. Wat oppakken van de kleine enz. betreft: Daar ben ik misschien veel te makkelijk in, maar ik laat haar de kleine altijd gewoon pakken (tenzij ze slaapt natuurlijk). Nu scheelt het dat ik twee kinderen heb die niet zo prikkelbaar zijn. Het is niet zo dat ik dan een hele dag één groot drama heb. Als mijn kinderen prikkelbaar zouden zijn zou ik daar ook niet zo makkelijk in zijn denk ik.
Mijn schoonmoeder zit nu al een week thuis, ze gaat alleen de deur nog maar uit om even snel een boodschapje te doen, want stel je voor dat wij bellen dat haar kleinkind geboren is.....!!! Vanaf 36 weken roept ze al dat ze mijn zwangerschat "zat" is, het mag van haar wel komen nu, want het heeft nu lang genoeg geduurd Ik probeer haar zoveel mogelijk te negeren, maar als ze nu al zo "irritant" is, hoe zal het dan straks gaan als ik bevallen ben.......????
Ik heb helaas geen schoonmoeder en mijn schoonvader tja... eigenlijk ook niet. Die zien we NOOIT! die heeft mijn kleine maar 1 keer gezien in de 9 maanden dat ze oud is.
Geef ajb je grenzen goed aan. Mijn schoonmoeder kwam iedere dag langs en had overal "haar mening over".