Echt verschrikkelijk zeg zo'n opmerking, en ontzettend hoogmoedig... Net alsof er in gelovige kringen geen onvruchtbaarheid bestaat ofzo.
Ik heb wel een prima schoonmoeder hoor. Bemoeit zich nooit ergens mee of staat zomaar voor de deur of probeert haar wil door te drijven ofzo. Mijn man heeft alleen niet de beste band met zijn moeder dus ik moet hem altijd aansporen om haar te bellen, in te plannen bij haar langs te gaan etc. Mijn familie is echt van bijzondere momenten vieren, elkaar vaak zien, feestdagen en dat kent hij helemaal niet van thuis. Hij is momenteel liever bij mijn ouders dan bij zijn eigen moeder al gaat het steeds beter. Dus nee geen probleem met schoonmoeder. en ik ben in verwachting van een zoon en hoop dus dat ik later ook een leuke schoonmoeder ben (als ik iemand goed genoeg voor hem vindt dan haha)
Ik weet het.. is echt pure godsdienstwaanzin in hun geval. We hebben geprobeerd te praten maar we dringen niet tot ze door. Zelf zijn we ook gelovig, maar niet in de God zoals zij die neerzetten. En dus kwamen ze tot de conclusie dat we dan aan de kant van satan staan en is het contact verbroken.. Ben het trouwens wel met je eens dat heel veel van dat soort topics gewoon onverdraagzaamheid zijn hoor
Ik heb een super lieve en betrokken schoonmoeder.. en dat heeft voor- en nadelen haar 3 kinderen zijn net allemaal uitgevlogen en mijn man is haar oudste zoon. Ze is altijd huisvrouw en moeder geweest en dat wil ze nu nog heel graag blijven. Zo maakt ze dus ongevraagd ons huis schoon als wij op vakantie zijn, zit ze mijn man enorm achter de broek dat hij onze oprit moet schoonmaken, want 'wat zullen de buren wel niet zeggen van de grassprieten?'. Verder bedenkt ze regelmatig dingen ergens bij. Mijn vader is 2 weken geleden overleden aan longkanker en had door de morfine last van hallucinaties. Mijn sm bedenkt dan erbij dat hij ook kanker in zijn hersenen had. Dat soort dingen :s nogmaals, ik heb geluk met de betrokkenheid van mijn schoonouders.. maar mijn schoonmoeder kan alles niet zo goed loslaten en is toe aan een nieuwe hobby
Hier dus ook. Mag mijn schoonouders heel erg graag. Mn vader en stiefmoeder ook hoor, maar met mijn moeder heb ik geen contact meer mee.
Idem. Ik zie mijn eigen ouders vrijwel nooit, doen nooit iets met de kleinkids etc, terwijl mijn schoonouders echt super lieve mensen zijn die ook echt voor ons en hun klein kinderen klaar staan en openstaan om leuke dingen te doen, Artis, Efteling etc. Heb echt niets te klagen.
Zie je KimK, volgens mij zijn er best veel dames blij met hun sm.. alleen is het natuurlijk leuker om te klagen op een forum en krijg je daardoor een vertekend beeld. Net zoals alle baby's tegenwoordig last van reflux hebben
Vaak als er 1 persoon een topic opent over haar schoonfamilie dan zie je gelijk meerdere topics over schoonfamilie verschijnen. Daardoor lijkt het al erger dan het is. Maar ik denk dat de problemen tussen de schoondochters en haar (schoon)familie vooral komt door wederzijds gebrek aan communicatie. Praten en ook luisteren is echt een toverwoord! Ik lees zo vaak dat de man/zoon het maar moet oplossen want "het is toch zijn moeder/vriendin/vrouw" terwijl de schoondochter/moeder een conflict met haar heeft. Die man wil liever niet bemiddelen want die staat er niet objectief in (en wil geen ruzie met zijn ouders/vrouw/vriendin) en zo loopt de irritatie van schoondochter/moeder steeds verder op tot er een bom barst Ik lees veel te weinig dat ze de confrontatie op een rustige en sutiele manier aan durven te gaan met hun schoonfamilie.
Ik ben trouwens dol op m'n schoonmoeder. Dat mens is geweldig! Lief, grappig, hardwerkend en de moeder van de liefde van m'n leven. Alleen al daarom vind ik haar geweldig. Ze heeft 9 kinderen alleen opgevoed (haar man is overleden toen mijn vriend 11 was) en daardoor kan ik alleen maar respect voor haar hebben.
Ik ben ook dol op mijn schoonouders! Heeft een tijdje geduurd (heb een half jaar bij ze ingewoond in een te klein flatje, cultuurverschillen en zwangerschapshormonen), maar ik kan me nu niks beters meer wensen, echt supermensen
Tja ik kan het ondertussen wel goed vinden met mijn schoonmoeder maar het begin was een ramp... Mijn man is een stuk ouder en ze dacht echt dat ik hem voor het geld had ofzo. Kreeg ik artikelen in de bus gepropt over hoe een jonge vrouw weer een oudere man belazerde enz. Sorry dat kon ik niet zo waarderen. Eigenlijk pas sinds we een geregistreerd partnerschap aangingen en kindjes kregen is dit over gegaan. Nu weet ze dat ik wel serieus ben... Ondertussen gaat het helemaal goed, we hebben wel heel verschillende meningen over de meeste dingen, maar dat komt denk ik ook door de gigantische generatiekloof, zij is bijna 80 ik pas 27. Ik ga er minimaal om de week naar toe, meestal nog vaker. Mij zul je niet meer horen klagen
Idd, communicatie is het toverwoord in veel gevallen. En leren loslaten. Sommige dingen zijn echt geen reden om oorlog over te hebben hoor. Acceptatie en praten. Mijn moeder doet ook wel eens dingen of zegt wel eens dingen waarbij ik denk "uhh ...??" maar laat het daarbij. Mijn moeder en mijn man hebben ook een lange lange periode gehad dat zij niet door 1 deur konden. Had een reden (man alcoholist, dus moeders was niet al te blij). Op een gegeven moment stond ik er tussenin als postduif en dat was ik zo zat. Dus heb ik tegen beiden gezegd dat ze volwassen mensen waren en dat het dus samen uit moesten praten. En dat heeft gewerkt ...
Hier woont sm om de hoek maar we zien haar zelden. Ze is altijd druk met druk zijn. We hadden haar meegevraagd naar de 12 weken echo maar ze had al een afspraak met een vriendin om naar de sauna te gaan. Op ons nieuws van de zwangerschap was haar eerste reactie niet gefeliciteerd maar, ik ga niet oppassen hoor. Hier dus geen band maar erg oppervlakkig contact, erg jammer.
Mijn moeder en schoonmoeder zijn echte schatten, ik was int begin echt de vreemde eend bij schoonmoeder ( stadse binnen boeren gezin) masr is helemaal goed gekomen, zaterdag heftige buikgriep, een telefoontje en haalt dl op, staan beide altijd voor ons klaar
Ik kan totaal niet met mijn schoonmoeder over weg. In de ''verkeringstijd'' van mijn man en mij hadden we eigenlijk best wel een goede klik. Maar dat veranderde als sneeuw voor de zon, toen we 80 kilometer verderop gingen wonen. En waarom.............ik zou het niet weten. Misschien kan ze er niet mee overweg dat we 80 km verderop zijn gaan wonen omdat ze haar zoon nu minder ziet. Daarbij neemt ze zelf de moeite niet om eens langs te komen. Wij wonen hier nu 4 jaar, onze dochter is 21 maanden. In die 21 maanden heeft ze het kind 3x gezien. Eerste keer toen onze dochter 2 weken was. Tweede keer tijdens de doop toen ze 3 maanden was. En de derde keer toen ze 7 maanden was en wij op visite gingen. Wij gaan bewust zelf ook niet naar haar toe, want dan zou het op visite gaan enkel van onze kant af moeten komen. Daar bedank ik voor. Je zit er toch altijd voor Piet Snot, en ze heeft belangrijkere dingen te doen dan haar eigen zoon of kleinkind te zien, blijkbaar. Dus nee, mijn relatie met mijn schoonmoeder is niet top. Maar heb er ook geen behoefte aan. Daar in tegen is mijn man dol op mijn moeder. Hij ziet haar als zijn eigen moeder.
Dus je neemt het haar wel kwalijk dat zij geen initiatief toont, maar als jij geen initiatief neemt is het wel okee..