Vanaf begin van mijn huwelijk (4jaar) heb ik een slechte relatie met mijn schoonouders. Ik heb het enige meegemaakt en er is tot nu toe geen verbetering. Sinds 1 jaar wonen mijn man en ik op ons zelf en hebben wij een zoontje van bijna 1 jaar en ben ik in verwachting van een meisje (31wk). Sinds de geboorte van mijn zoontje, heb ik geprobeerd om het contact goed te houden en irritaties van mij afteschuiven. We kwamen 2 keer in de week langs, soms 1 keer. Dat ging goed tot er een dag was dat we op bezoek waren bij mijn schoonouders. Mijn zoontje was 2/3 maanden oud en hij moest slapen. Dus ik had hem in de kamer neergelegd. Nadat ik dat had gedaan zag ik dat de slaapkamer deur open was en zag mijn schoonvader in de kamer met 2 nichtjes van me zoontje. Met moeite had ik mijn zoontje eindelijk in slaap gekregen. Dus ik was zeer gefrustreerd toen ik zag dat mijn zoontje wakker was gemaakt. En probeerde hem weer in slaap te brengen. Ik vroeg mijn schoonmoeder of ze de kinderen kon meenemen. Echter mijn schoonvader ging een discussie met mij voeren “hij wilt niet slapen” “hij wilt spelen”. Op een gegeven moment zei ik “hoe weet jij dat nou?” En hij antwoordde daarop “dat zie je toch”. Daarna heb ik mij omgedraaid en niks meer gezegd en hij liep boos de kamer uit. Sinds die dag is het contact weer verslechterd en kwamen wij minder, omdat elke keer als mijn zoontje moest slapen er elke keer opmerkingen werd gemaakt en express luidruchtig werd gedaan door mijn schoonvader. Mijn man had ook in die tijd een heel drukke baan gekregen, waarop ik hem vaak pas zag bij het naar bed gaan en de zorg van mijn zoontje vooral op mijn schouders viel. Daardoor was ik vaak vermoeiend/uitgeput. Sinds deze nieuwe baan van mijn man kwamen wij nog minder vaak langs misschien 1 keer in de 3 weken. Hier begon een nieuw probleem. Omdat wij geen tijd hadden om vaak langstekomen werd er bij elk bezoek gezegd tegen mijn zoontje gezegd (niet tegen ons) “hij kent ons niet, je kent ons niet he” dus mijn man en ik zeiden jullie kunnen ook langs komen dat is makkelijker voor ons. Ik heb het druk met werk zei mijn man. Hun antwoord was wij hebben geen tijd, wij moeten werken. Of er werd gezegd wij hebben geen tijd voor “naam zoontje”. Maar ondertussen wel 2/3 dagen in de week op hun andere kleinkinderen oppassen. En de zondag vrij zijn en zeggen dat wij langs moeten komen. Maar zelf geen moeite doen om je kleinzoon te zien. Verder onderhouden ze ook geen contact met mij. Als ik een appje stuur dan word het of genegeerd of 1-2 dagen later gereageerd. Vanuit hun kant word er geen poging gedaan. Ook heeft mijn schoonvader een roddel in de familie gebracht dat ik en mijn man problemen zouden hebben. Dus alles bijelkaar opgeteld na 4 jaar dit gedrag gepikt te hebben en nu nog steeds op andere vlakken doorgaat. Heb ik mijn man gezegd dat ik niet meer langs ga en dat hij wel langs mag gaan, moet hij zelf weten. Ook wil ik liever mijn zoontje daar niet meer hebben omdat ze toch geen moeite doen om hem te zien waarom zouden wij dat dan wel doen. Alleen mijn man vindt het niet eerlijk dat onze zoontje niet langs mag komen van mij. En ik vindt dat juist wel terecht, ze doen geen moeite voor hem. Wat zouden jullie doen? Ik ben radeloos. Sorry voor de lange tekst maar ik moest het vanaf het begin vertellen dan snappen jullie waar ik vandaan kom.
Mijn eerste gevoel is dat deze mensen van de oude stempel zijn. Dat je bij hen op bezoek hoort te komen, dat ze mss een beetje zijn vergeten hoe het is met een baby. En dus verwacht ik geen kwade opzet. Ik denk ook.. vervelend wat er is gebeurd maar niet schokkend. Niet genoeg om ze niet meer te zien. Denk in oplossingen.. wil je dat je kind slaapt (ik ga even uit van 12-15u).. dan ga je op visite van 10 tot 12. En volgende week nodig je ze bewust een keer bij jou uit, ook van tijd x tot tijd y. Dan zet je het meer naar je hand.
Precies wat hierboven gezegd wordt, vervelend maar niet schokkend genoeg om alle contact te verbreken. Maar dat je geen zin hebt om daar wekelijks langs te gaan, dat snap ik dan weer wel. Er is echter een heleboel mogelijk tussen wekelijks op bezoek gaan en nooit meer op bezoek gaan. Als je man met jullie zoon bij zijn ouders langs wil gaan, laat ze. Je zoon wordt nu al wat ouder, dan kan je schoonvader er meer mee en gaat het vast beter. Het klinkt ook niet alsof het er voor je zoon gevaarlijk is ofzo. En jij kunt af en toe meegaan. Niet altijd. Ga er eens per maand langs bijvoorbeeld en spreek ook duidelijk met je man af dat jullie dan maar zoveel x tijd gaan. Kun je aftellen en ga je daarna weer naar huis. En dat ze niet bij jullie langs komen? Waarschijnlijk is dat altijd zo gegaan. Bekijk het positief, nu kun jij bepalen hoe lang de bezoekjes duren en zit je niet eindeloos te wachten totdat je schoonouders weer eens naar huis toe gaan.
Als je man langs wil gaan met je zoontje, dan kan dat toch? Ik zou dat niet tegenhouden. En inderdaad af en toe mee gaan, bv. als er iemand jarig is ofzo en dan inderdaad een afgesproken tijd. Geen problemen met mensen die toch blijven hangen ed terwijl jij rust wil, want je kunt zelf bepalen tot wanneer je blijft.
Je schrijft dat jullie 4 jaar getrouwd zijn en sinds 1 jaar op jezelf wonen. Hebben jullie die andere 3 jaar bij je schoonouders gewoond dan? Klinkt alsof ze er erg aan gewend zijn dat jullie bij hen zijn. En de andere kleinkinderen ook.
Laat ik wat meer background geven. Ik heb dus 3 jaar bij mijn schoonouders gewoond samen met mijn man. En dat ging niet bepaald goed. Er werd vaak naar mij geschreeuwd, geen respect getoond jegens mij en vaak tussen mij en mijn man gestookt. Mijn vrijheid werd beperkt en hierdoor hebt ik echt moeite gehad om ze te kunnen vergeven en het kunnen vergeten. Omdat ik ook pas een jaar weg ben vandaar. En verder word er ook schijnheilig gedaan alsof er niks gebeurd is. Hierdoor heb ik gewoon geen relatie met mijn schoonouders en ben ik snel op mijn teentjes getrapt als er wat gebeurd. Ook nu nog worden er roddels over onze huwelijk naar buiten gebracht door mijn schoonvader. En verder wat betreft mijn zoontje heb ik ze 1 keer laten oppassen om het een kans gegeven. En duidelijk gezegd dat hij niks anders mag eten en dat werd toch gedaan. En toen ik netjes zei dat wij aan zijn voedingsschema willen houden werd het genegeerd, maar werd er wel tegen mijn man over gepraat. Het is beetje een opeenstapeling aan gebeurtenissen.
ja ze zijn zeker van de oude stempel dat maakt het contact onderhouden ook zo moeilijk. Dat is wel een goed idee. En ik heb dat geprobeerd maar mijn man werkt niet mee. Als ik zeg dat ik om die tijd naar huis wil rekt hij het alleen maar uit. Waardoor mijn zoontje helemaal geprikkeld is. En dus deze gedoe krijg
Nee het is daar ook niet gevaarlijk. Ik weet ook wel dat het goed komt met mijn zoontje. Alleen het respect jegens mij als moeder dat ontbreekt, en ze erkennen mij niet. Maar misschien is het wel een goed idee om afspraken erover te maken met mijn man. Ik zal hier zeker even over nadenken. Bedankt voor je tip.
Als jullie 3 jaar ingewoond hebben bij je schoonouders, niets dan respect voor jullie alle vier. Voor jou en je man lijkt me dat heel pittig, wil je samen je leven opbouwen, zit je in plaats daarvan samen onder de plak bij je schoonouders, niet leuk. Maar je schoonouders hebben wel 3 jaar lang een groot deel van hun privacy opgegeven voor jullie. En hebben waarschijnlijk enige controle proberen te houden door hun gewoonten aan jou op te dringen. Niet netjes, nee, helaas wel ietwat begrijpelijk. Maar die tijd ligt nu achter jullie, is geweest en komt (hopelijk) niet meer terug. Misschien is het inderdaad het wijste om niet te veel aan deze tijd terug te denken. En niemand zegt dat je je schoonouders moet vergeven en het gebeuren moet vergeten, natuurlijk niet. Maar je man wil duidelijk wel zijn ouders in zijn leven en in het leven van zijn kinderen. Probeer daarom heel duidelijk je grenzen af te bakenen, te zorgen dat je de controle houdt en er niet te vaak naar toe te gaan. En verder, grootouders zijn nou eenmaal eigenwijs, zolang het geen gevaar oplevert, het zij zo. Niet de moeite om je druk over te maken.
bedankt voor je reactie en begrip. Ja ik wil ook niets liever dan een goede band met mijn schoonouders. En je hebt gelijk het is nou eenmaal gebeurd en ik probeer het een plekje te geven. Misschien als er wat tijd over strijkt dat ik hier beter mee om kan gaan
Ik heb in de 12 jaar dat wij getrouwd zijn regelmatig dat ik me gruwelijk irriteer aan met name mijn schoonmoeder. Voor mij werkte afstand dan vaak. Even een paar weken/soms 2 maand gewoon even geen contact, alleen vanuit mijn man. Dan had ik weer even genoeg afstand kunnen nemen van de situatie om er weer even tegen te kunnen. Zeker als je 3 jaar onder een dak geleefd hebt, kan ik me voorstellen dat alle frustraties nog heel vers in je geheugen liggen. Hopelijk trekt het in de loop van de tijd wat bij, sterkte!
Mijn ervaring is ook dat afstand nemen vaak het beste werkt. Die irritaties over en weer kun je dan makkelijker hebben en je hebt nog wat om over te praten enzo. Hier werkt contact op een lager pitje gewoon een stuk beter. En voor sommige (schoon)ouders is het ook moeilijk te accepteren dat hun kinderen zelf volwassen zijn geworden en zelf ouders, dat ze nu zelf keuzes maken die misschien anders zijn dan zij hebben gedaan. Als je man langs gaat met je zoontje, prima als er genoeg tijd over blijft voor jullie als gezin, dan zou ik zelf gewoon meestal thuis blijven in het vervolg.
jaa dat heb ik bij mijzelf ook gemerkt. Dat als er wat tijd tussen zit dat ik me minder irriteer en ook uitingen beter kan handelen. Fijn dat er iemand is die het begrijpt. Ook voor mijzelf, jaren werd er gedaan alsof het aan mij lag iedere keer. Dus je reactie doet mij goed. Bedankt!
Jaa, ik heb het wel gemerkt. Ze hangen heel erg aan mijn man. Ze kunnen niet eens zelf een lamp vervangen. Vroeger zij mijn schoonmoeder ook vaak “je moeder komt altijd eerst” waar ik gewoon bijstond. Bedankt voor je tip, ik denk dat ik dit de beste oplossing vindt.
Het lijkt me eerder tijd voor een goed gesprek met je man. Dat is de persoon waar je op moet kunnen bouwen in mijn ogen. Dus als jullie de afspraak maken ‘we gaan van zo tot zo laat’ en hij weet waarom, dan doen jullie dat ipv dat hij het gaat rekken. Opmerkingen van je schoonouders zou ik zoveel mogelijk naast je neerleggen, je weet wel beter.
Ik zou ook even afstand nemen Ze kunnen altijd even FaceTimen als ze interesse hebben Je man kan als hij er eventjes heen gaat altijd je zoontje meenemen je hoeft niet altijd mee toch ? Doen wij ook zo vaak
Je schrijft dat je moe en het pittig ervaart om de zorg op jou te nemen door de drukke baan van je man... Het is dan toch een win win situatie als je man met je zoontje naar je schoonouders gaat en jij even tijd voor jezelf hebt... Mijn schoonouders komen zelden naar ons toe, enkel echt op uitnodiging... Terwijl mijn ouders (mijn mama eigenlijk) gewoon te pas en te onpas binnenkomen waaien. Het is een verschil in "mentaliteit en wat je zelf gewoon bent", mijn man vindt het vervelend dat mijn mama zomaar langs komt en ook ik vind het soms vervelend dat wij altijd naar mijn schoonouders moeten. Maar het went omdat het gewoon is zoals ze zijn...
Ik ben het ook lang niet altijd eens met mijn schoonmoeder. Maar daarnaast weet ik wel dat ze het goed bedoelen. Een keer minder slapen of iets te eten krijgen wat eigenlijk niet de bedoeling is, dat is ook wel een beetje opa en oma eigen. Als het echt te erg wordt dan kun je altijd nog andere dingen afspreken. (Q moest ‘vroeger’ altijd spugen als ze wat meer zoetigheid had gekregen. Opa en oma vonden het zielig om haar minder te geven dan de andere kleinkinderen. Toen we hadden gezegd dat ze haar mochten geven wat ze wilden, maar met de afspraak dat we hun dan wel ‘s nachts mochten bellen om de boel op te komen ruimen was het snel klaar.) Met Sinterklaas had ik ook een behoorlijke discussie met mijn schoonmoeder. Nu we weer wat afstand hebben genomen gaat het weer wat beter.
Bedankt allemaal voor jullie reacties. Dit heeft mij enorm geholpen. Ik bekijk het nu ook vanuit een ander perspectief. En heb dit ook besproken met mijn man.
Ik zou, zoals anderen ook hebben gezegd, je man alleen laten gaan met jullie kind. Je hoeft ook niet altijd mee, he. Ik heb helemaal geen problemen met mijn schoonmoeder, maar ga ook niet altijd mee op visite. Zij is wel een stuk ouder, alweer 85 jaar. Maar ik vind het ook weleens fijn om alleen thuis te zijn in het weekend én mijn man vindt het weleens fijn om zijn moeder alleen te zien en te spreken. Prima toch!?