Ik wil dit toch heel graag even kwijt... Ik ben nu 4 maanden zwanger van mijn eerste kleintje, Niet gepland na een mola zwangerschap en voor ons een grote klap, maar die zijn we al even te boven. Vriend die vond het erg wennen en wou pas wat later naar zijn ouders omdat hij wist dat ze zich ermee gingen bemoeien en hij dat niet wilde. Nu het volgende: Hij heeft van de week verteld dat hij vader word, en daar werd behoorlijk negatief op gereageerd. Waarom hadden we het niet eerder verteld dan hadden ze me nog over kunnen halen tot abortus ?! Wat haalde ik in mijn hoofd om het kind te laten komen omdat vriend geen hoog inkomen heeft (wel boven minimum en we kunnen een kleine gewoon betalen!), en het niet gepland is en volgens hun moet een zwangerschap gepland zijn anders is het kind ongewenst en heeft het een rot leven. Wij plannen het niet om ruim 3 maanden na de operatie van de mola weer zwanger te zijn nee maar wil dat dan zeggen dat er bij voorbaat niet van de kleine gehouden word en wij er niet voor kunnen zorgen? Nee dus, er word wel van de kleine gehouden! Nu kwamen mijn schoonouders gisteren langs, eerst werd er met een afkeurende blik naar mijn zwangere buik gekeken en verder kon er nog net goededag af. Er werd wederom gevraagd waarom we er niet eerder mee waren gekomen waarop mijn vriend heeft verteld dat de beslissing al vast stond en hun hoe dan ook nooit mee hadden kunnen beslissen hierin. Ook heeft hij nog eens aangekaart dat het niet verstandig is zeer kort na de mola zwangerschap weer in de baarmoeder te gaan rommelen en het voor ons niet vanzelfsprekend was dat ik gewoon een normale zwangerschap kan meemaken, en dan natuurlijk niet de gezonde kleine waar het uitstekend mee gaan laten weghalen!! (natuurlijk is dit niet de enige reden waarom de kleine gewoon komt) Dit scheen niet te landen en ondanks dat het voor ons niet vanzelfsprekend was dat we een gezonde zwangerschap gingen meemaken had ik het maar weg moeten laten halen want het stelde nog niets voor tot 3 maanden zwangerschap . Ik heb duidelijk gemaakt dat ik er niet zo over denk en hun mening over abortus accepteer maar ik er niet zo over denk, Dat het mijn keuze is en hun niet hoeven te denken dat ik van mening was veranderd als hun met mij gepraat hadden eerder in de zwangerschap. Ik werd voordurend onderbroken en heb zeker niet het idee dat dit geland is. Bij mijn mola zwangerschap hebben we dit niet aan hun verteld omdat ze het niet prive zouden houden en we wilden niet dat iedereen dit zou weten en ons zou confronteren want het deed al zeer genoeg, Maar omdat wij afgelopen week pas verteld hebben wat we de afgelopen maanden hebben doorstaan hoefde we daar geen begrip voor te verwachten en het is puberaal en onvolwassen van mij om dat niet met hun te delen (terwijl ze wisten dat ik geopereerd ben en NOOIT gevraagd hebben hoe het met mij ging, nooit gevraagd hebben wat er was gebeurd en nooit zijn langs gekomen in de maand daarna.) En dat ik met mijn puberale gedrag geen goede moeder zal zijn :x. Een heel verhaal maar ik ben er nog steeds misselijk van, omdat ze denken dat ze mij hadden kunnen dwingen tot abortus en zich nu nog genoodzaakt voelde om dit te vertellen terwijl dit niet aan de orde is. Er is geen 1 keer aan mij gevraagd hoe het met mij en de kleine gaat terwijl ik al maanden erg aan het overgeven ben (HG) en mij veel beroerd voel, ook is er geen hulp aangeboden op welk gebied dan ook. Wat moet ik hiermee? Stel de kleine is er straks en hun gaan ineens de poes lieve opa en oma spelen, moet ik dat dan allemaal maar leuk vinden? Terwijl zij de kleine bot gezegd maar de harde waarheid dood hadden willen laten maken???
Nee, dat hoef je niet leuk te vinden. Ik zou zulke mensen nooit meer hoeven te zien en dat zou uiteraard ook gelden voor m'n kind(eren). Sterkte, want het blijft wel een kutsituatie!
ehhh pardon?? jou willen dwingen tot abortus.. are they insane? ik vind het absoluut de taak van je man om met zijn ouders te gaan praten. het lijkt me wel dat ze hun excuses gaan aanbieden voor hun botte opmerkingen voordat er weer leuk gedaan gaat worden. je moet het natuurlijk zelf weten, maar dit zou ik echt niet laten gaan voordat erover gepraat is. een mening mogen ze hebben ja, maar ze hebben maar te respecteren wat jullie keuze is.
Ik denk dat ze te koppig zijn voor een excuus, voor eerdere lullige opmerkingen is ook nooit excuus gekomen... Ik vind inderdaad dat ze een mening mogen hebben en deze zal gerespecteerd worden maar ik verwacht wederzijds respect voor elkaars keuzes en niet alleen die van hun
Oh. My. Mijn eerste gedachte aan het begin van je post: waarom zo laat eens pas wat aan je (schoon)ouders vertellen? Mijn tweede gedachte aan het eind van je bericht: die krijgen tzt wel een kaartje ofzo. Niet te geloven, een ongewenst kleinkind???!
Ja we hebben het zo laat verteld omdat dit in de buurt kwam van wat wij verwachte (al gingen ze een stapje verder dan ik verwacht had) en we niet wilde dat ik ook nog eens lastig gevallen werd en onder druk gezet. Ik voel me al ziek genoeg en dan kan ik die stres er niet bij hebben
Dit zou voor mij een reden zijn om m'n kind niet te laten zien aan die lui. Kind is overduidelijk voor hùn niet gewenst
Dikke doei voor de schoonouders. Mooi laten vallen en samen gaan genieten van jullie kleine wondertje en je steeds dikker wordende buik. Zulke mensen zou ik niet in mijn omgeving willen. Schoonouders of niet! Zet hem op meid
Niet normaal dat ze zo reageren :x Gelukkig staat je vriend wel volledig achter je en kunnen jullie 1 front vormen tegen je schoonouders. Ik geloof niet dat ik ze die woorden ooit zou vergeven en dat zou ik ze dus ook gewoon rechtuit verteld hebben en eerlijk gezegd had ik ze dus wel de deur gewezen en gezegd dat ze terug konden komen na excuses en alleen nog maar als ze zich normaal gedragen!
Nee dat hoef je niet...grootouders die zo onrespectvol over hun ongeboren kleinkind praten hoeven van mij ook geen grootouders te zijn wanneer het kleinkind geboren is.
Ik werd voordurend onderbroken en heb niet alles gezegd wat ik had willen zeggen, savonds hebben we nog even samen gepraat en vriend viel het ook op dat ik steeds onderbroken werd en vond dit ook niet netjes, gelukkig heeft hij mij wel gesteund in het gesprek en het voor mij opgenomen. voelt moeilijk voor mij want ik heb ook niet zoiets van ik ga naar ze toe en vertel het nog even, denk eerder dikke doei inderdaad...
Allemachtig wat een opmerkingen zeg... Die hadden bij ons een enkeltje voordeur gehad, en hadden niet meer binnen hoeven komen.. Geniet samen lekker van dat wondertje in jou buik!
Er werd mij trouwens meegedeeld dat ze er over een paar weken misschien weer heel anders in staan, maar ik denk dat ik geen behoefte daaraan heb als er zo op mijn ziel is getrapt door ze en zo weinig begrip en gebrek aan interesse naar mij is...
Idd en daar zouden ze van mij ook niet mee hoeven komen....ik snap best dat sommige opa's en oma's aan het idee moeten wennen en de 1 enthousiaster is dan de ander maar zodra termen als abortus om de hoek komen dan bem je gewoon grof en onrespectvol en dan heeft terugkrabbelen bij mij geen zin meer. Jammer de bammer
Pfff...wat een opmerkingen!! Nou dat zou bij mij dus veel en veel te ver gaan. Die hoefden hier niet meer te komen!
Ook dat als het wel gepland was het wel goed was, sorry maar gepland of niet gepland er komt een kindje en daar veranderd niets aan, dat hoort voor opa en oma toch niet anders te zijn of denk ik dat verkeerd?
Nee natuurlijk denk je dat niet verkeerd, Jeetje wat een mensen zeg.. Laat ze lekker de rambam krijgen.. :x
Ik merk al dat ik weer veel te lief ben... mijn ouders zeiden ook dat hun ze de deur uit gezet hadden als ze over abortus waren begonnen (ze hadden in hun hoofd om met mijn ouders over abortus te praten als wij het eerder hadden gezegd)
Wow wat bizar. Ik zou voorlopig even helemaal klaar zijn met dat soort lui. Tot ze hun welgemeende en oprechte excuses aanbieden voor hun belachelijke gedrag
Helemaal mee eens. Laat ze eerst maar bijdraaien en excuses maken. Als ze dat niet doen is het kind bij hen dus niet gewenst. Hun verlies!