Iedereen is welkom in m'n huis (familieleden en vrienden) als ze in een noodsituatie belanden, maar moet wel tijdelijk zijn. Je hebt waarschijnlijk kinderen en je eigen leven. Je schoonouders snappen heus wel dat je een eigen leven leidt. (mijn ouders en schoonouders begrijpen). In de ouderwetse leven gaat het even anders, de kinderen zorgen voor de ouders als ze ziek en/of oud zijn. Tegenwoordig hoeft het niet allemaal niet in Nederland. We hebben thuishulp en zorghulp en oudere krijgen voorrang voor het zoeken naar een woning.
Ik denk dat mijn schoonmoeder het een beetje verwacht. Haar moeder leeft ook nog en ze doet alles voor haar. Haar zus en broers niet, echt zij alleen. En ze probeerd het beetje bij beetje ook bij ons. Zo belde ze een keer, of mijn man de vuilnis buiten kon zetten. Leuk bedacht, ware het niet dat we ruim een uur rijden bij haar vandaan wonen. Ik moet er persoonlijk niet aan denken. Ze heeft een heel groot huis, en wij een klein apartement, dus opzich kan het wel. Maar ik denk dat ik dan gek word. Ik vind het wel een moeilijke situatie, aangezien ze heel veel voor ons doet. Het is niet zo dat ik haar niet mag of iets, ik ben haar onwijs dankbaar voor wat ze voor ons doet. Maar ze legt hierdoor wel beslag op ons en ergens vind ik dat niet eerlijk. Haar moeder is bijna 90, dus stel dat we het nu zouden doen, dan hebben we het wel over nog ruim 25 jaar samen wonen
Moeilijk....mijn schoonmoeder is zo lief en weet gewoon zo goed wat haar grenzen zijn naar ons betreft.... dus ergens zou het ook wel weer makkelijk zijn! Maar dan niet echt in huis maar meer een woningkje ernaast?
Dat plan hadden wij ook. Tot het naar voren kwam dat wij in de kleine aanbouw moesten en mijn schoonmoeder haar 5 kamer huis zou houden, ja lekker simpel. Dus niet
Oh jee, echt niet. Van mijn schoonmoeder word ik na een week knettergek, het is dan echt tijd om te gaan. Mijn schoonvader zou wel kunnen, een stille, lieve man, maar dat zie ik niet snel gebeuren. Te trots. Mijn eigen ouders: nooooit. Het argument van: ze hebben ook voor jou gezorgd, komt er hier ook niet in. Ik ben zodra ik kon uit huis gegaan, ik heb er niet voor gekozen om daar nog zo lang te wonen en al helemaal niet om door hen opgevoed te worden. Pfft, moet er niet aan denken ze bij mij thuis te hebben. Een uurtje is al te lang.
Wij hadden het er toevallig deze week over nav een reportage op tv. Ik zou niet weten waar ik 2 volwassenen kwijt zou moeten in ons huis. Op zich zou ik het helemaal niet erg vinden, maar dan in een kleine aanbouw aan het huis ofzo, zodat ze nog eigen privacy hebben.
Nee, nooit! Wel zou ik, indien nodig, iedere dag voor ze komen zorgen. Daar zijn het nou eenmaal je (schoon)ouders voor. Mijn schoonouders zijn erg kortzichtig en bemoeien zich overal mee. Nu doen wij dingen heel anders dan zij gewend zijn (ze hebben het ook niet getroffen met een avontuurlijke schoondochter ), dus het gaat gewoon niet werken. Nu moet ik zeggen dat ze er in de schoonfamilie wel veel over aan het fantaseren zijn om een lap grond te kopen en daar voor iedereen een huisje neer te zetten. Dan kunnen ze net zo goed blijven wonen waar ze nu wonen (met z'n allen op een kluitje en wij 10km verderop), want wij doen niet mee!
vindt ik altijd zo dom om te zeggen...... Wie had het dan moeten doen hahahaha....en daarbij wilden ze ons toch..
Prima, ik wil best voor ze zorgen, maar ze niet bij ons in huis nemen. Ik zal ze niet aan hun lot overlaten als ze in een bejaardenhuis zitten, dan zorgen we echt wel dat er iedere dag iemand komt en ze de aandacht/zorg krijgen die ze daar tekort komen. We zullen er alles aan doen om ze een goede oude dag te geven, maar op veilige afstand
Schoonouders: over mijn lijk. En ze laten ook nooit van zich horen, wij moeten er altijd achter aan dus laat de andere 4 kinderen maar voor ze zorgen of zorg regelen als het nodig wordt. Mijn ouders: die willen dat zelf niet. Mijn ouders hebben voor grootouders van beide kanten gezorgd tot ze overleden. Ze zeiden: kind, doe het nooit want je hebt geen eigen leven meer. Als het zover komt dan zo lang mogelijk thuishulp en als dat echt niet meer gaat dan rusthuis. Dit hebben we al jaren geleden afgesproken.
Mijn schoonouders zouden wij niet in huisnemen nee, daar is het contact gewoon echt niet goed genoeg voor. Misschien voor een of 2 nachtjes als het echt niet anders kan, maar permanent? Nee, echt niet! Mijn moeder wel, die zou hier altijd welkom zijn!
ik zou geen enkele ouder IN huis willen, en dat ze ook voor ons gezorgd hebben, tja, wij zorgen weer voor onze kids.... het liefst gezellig in een bejaardetehuis, maar eventueel een appartementje op de garage ofzou zou ik nog wel te doen vinden, met duidelijke regeltjes
nee geen denken aan. Wij hebben er sowieso geen ruimte voor. Daarnaast zou ik uiteraard wel zorgen dat ze niks tekort komen, dus zorgen dat de zorg eerlijk verdeeld wordt over mijn man en zijn broers en de aanhang. Maar ik helaas de ervaring dat ik het echt niet trek, mn schoonouders in huis. Mijn schoonma is hier 2 keer door omstandigheden in huis gekomen voor een paar dagen maar dat ging echt niet. Het was om te helpen een aantal maanden na mijn bevalling omdat zoon ontzettend slecht sliep en wij aan het einde waren. Tweede keer was omdat mijn man een rugoperatie had gehad en niks kon, ik kon niet alle dagen vrij krijgen. Nou beide keren meer last van gehad dat " hulp" zoals de bedoeling was. Schoonma deed werkelijk niks in huis, keek de hele dag televisie (discovery, national geographic dat soort zenders) en daar werd ik echt gek van, de hele dag die tv aan. Ik deed alsnog het hele huishouden, wat alleen maar meer wordt als je een extra iemand in huis hebt, het enige wat zij deed was koken. Op zich lekker natuurlijk, maar vervolgens bleef ze maar zeggen hoe ontzettend lekker het was dat zij kookte, zo makkelijk voor mij en dat moest ik ook echt elke 5 minuten beamen. Als ik er dan wat van zei of vroeg of ze mss even meer kon helpen want daar was ze toch voor gekomen, ging dat met moeite en plofte ze weer neer op de bank...zucht. Tweede keer is zelfs ruzie geworden omdat ik al op mijn tenen liep door de hele situatie met mijn man. Hij had veel pijn, schoonma zat ernaast en zorgte voor meer werk in huis. En ik kon werken, hele huishouden doen en alles met zoon. Ik heb het toen een paar keer aangegeven, werd niks mee gedaan en uiteindelijk raakte ik zo geïrriteerd dat ik zei dat ik naar mn eigen ouders ging. het is wel uitgepraat en toen hebben we maar besloten dat we dit nooit meer doen. Kortom, ik raak behoorlijk geïrriteerd van schoonouders in huis als ze langer blijven, met mn ouders heb ik ook een goeie band maar die moeten hier ook niet huis blijven hoor. Gelukkig zouden ze dat zelf ook niet willen
Ik vind het vanzelfsprekend dat je mee voor je ouders (en dus ook je schoonouders) zorgt als dit nodig is. Daar is het je naaste familie voor! Maar in huis nemen? Onze woning leent zich hier niet voor. Overigens geloof ik niet dat mijn moeder of mijn schoonouders er gelukkig van zouden worden om bij ons in huis te wonen. Zorgen voor kun je ook doen zonder mensen bij je in huis te nemen; dan houden ze ook meer vrijheid en een eigen leven dan als huisgenoot. Dan regel ik liever een passende woning in de buurt, zodat ik vaak bij ze langs kan en praktische zorg kan verlenen. Of we zouden een mooie dubbelwoning moeten kunnen vinden. Ieder z'n eigen leven en eigen voorzieningen, maar wel de mogelijkheid om voor elkaar te zorgen. Daar zou ik me best in kunnen vinden.
Nee liever geen ouders/schoonouders erbij, of ze moeten een eigen verdieping hebben ofzo ,et badkamer en keuken. Maar als het moet het, ik laat niemand in de kou staan. We botsen misschien regelmatig maar het zijn goede mensen.
Dat vind ik mooi gezegd, ik zou precies hetzelfde doen. Alles eraan doen zodat we beiden gelukkig worden.
Voor een paar dagen, max 2 weken zou ik het wel doen.. MAAR alleen als tijdelijke oplossing.. Nu zijn onze ouders prima mensen dus dat scheelt ook wel een boel.. Zorgen voor, ja geen probleem, maar dan wel op afstand