Voor de dames die mijn reactie kunnen begrijpen: Bedenk dan dat je zelf ooit ook schoonmoeder bent (hopelijk) Stel je voor dat jij zelf die schoonmoeder bent die genegeerd wordt, of in ieder geval minder betrokken wordt, omdat je "maar de schoonmoeder" bent....Hoe je zelf nu met je schoonouders omgaat, bepaald ook het beeld van je kinderen, en beinvloed hen hoe hun met hun ouders (JOU dus!!) omgaan later....
Hier hetzelfde mijn fam woont ver en schoonouders kunnen het zelfs lope maar ik vind niet dat ik het kan maken mijn fam wel te doen en die van mijn man niet.
Ik snap je punt wel. Maar ik blijf bij mijn argument wat betreft de situatie van TS: je kunt niet oordelen want het is voor iedereen anders, ligt aan de familieverhoudingen. En in geval van dit topic onderwerp speelt volgens mij ook een stuk ' gewoonten' of ' (familie)cultuur' wat betreft langskomen en mee eten mee. Dat is ook voor iedereen anders. Wat voor de een blijkbaar normaal is, is voor de ander onbeleefd.
Dat klopt, ben ik ook zeker met je eens! Vind ook dat TS trouwens wel iets meer informatie mag geven of mag reageren (maar misschien zijn haar schoonouders binnengevallen om een goed 2015 te wensen? )
haha ja misschien wel een goede oplossing Alleen mijn kinderen kunnen de carnaval hier niet missen, dus hoop dat de jouwe het dan niet erg vinden om in Brabant te komen wonen?
Hier komen mensen eigenlijk nooit onaangekondigd langs. Als mijn ouders hier echt op visite zijn (wat maar 3-4 keer per jaar gebeurt) stel ik meestal voor dat ze mee eten. Maar doorgaans eten wij daar omdat wij altijd bij hun op visite gaan. Als mijn schoonouders op visite komen wordt altijd al afgesproken of ze wel of niet mee eten. Dit omdat ze met een treinreis van 3 uur zitten en ik er rekening mee kan houden dat ik iets vegetarisch maak. Bij schoonouders ben ik wel terughoudender met blijven eten dan mijn eigen ouders. Maar dit heeft vooral te maken met dat ik altijd een lekker vega gerecht op tafel wil zetten, waar stiefschoonmoeder dan enorm in zit te bunkeren, om de keer daarna commentaar te gaan leveren op het gerecht van de vorige keer. Het is op het moment zelf heerlijk, en de keer erna was het helemaal niet goed enzo.
Dit klopt inderdaad, familiebanden neem je vanuit het huis mee, meestal dan : -) Dut geldt dus ook naar onze kinderen toe, zij leren NU van ons hoe zij later met ons zullen omgaan. Oma van mijn man is hulpbehoevend en woont nu in bij mijn schoonouders, onze kinderen vinden dat geweldig, ze hebben nu 3 volledige oma's zeg maar. Overgrootoma leert ze nu spelletjes uit HAAR jeugd, dus van bijna een eeuw geleden, geweldig om te zien : -)
Nou, die van mij had daar nooit zin in hoor. Meerdere keren (lees jaar of 10) geprobeerd maar madam had nooit zin. Maar wel elke x winkelen of op stap met de meiden (eigen kinderen) maar dan werden man of ik nooit meegevraagd. Rond etenstijd werd je een deur uitgewerkt en als er bij ons op een verjaardag werd gekookt voor de mensen die van ver moeten komen wel blijven zitten maar dan wel gelijk na de laatste hap van het toetje opstaan om naar huis te gaan (2 straten verderop) Maar goed, even ontopic: Ik kan me voorstellen dat ts ook graag een x met alleen haar eigen ouders wil eten en haar man misschien ook wel een x met alleen zijn ouders er bij. Beetje quality-time is nooit verkeerd, toch? En we weten geen van allen of en wat er nog meer speelt. Alhoewel daar in de voorgaande pagina's flink over is gespeculeerd..
Ik heb maar een paar reacties gelezen maar blijkbaar heb ik het verkeerd begrepen? Ik dacht dat ts bedoelde dat haar schoonouders elke keer willen blijven eten wanneer ze langskomen. En aangezien ze maar op 5 minuten wonen kan dat misschien een paar keer in de week zijn? En dan elke keer verwachten dat er eten voor ze is? Eerlijk gezegd zou ik daar ook niet op zitten wachten als dat het geval zou zijn. Zowel niet bij mijn eigen ouders als schoonouders en dan maakt afstand me ook niet uit.
Precies. Mijn moeder is best een feeks als schoonmoeder máár mijn man zet zich daar over heen. Vooral voor de kinderen om hun niet hun oma te ontnemen. Ik ben daar zelf enorm trots op dat hij zo kan omgaan met de situatie. (ja het is mijn moeder maar ze heeft écht hele hatelijke dingen tegen man gezegd....)
Ik vind het echt onzin, wat je zegt. Ik zou mijn moeder wel meenemen naar een echo, maar mijn schoonmoeder niet. Ik zou dat doen voor mijzelf, vanwege de band met mijn moeder: die is uniek en hoe goed ik met m'n schoonmoeder ook kan: ze is wel m'n SCHOONmoeder, niet m'n moeder. Dat is een totaal andere band. Dat het voor haar jammer is dat ze allerlei dingen dan niet kan doen, is heel jammer, maar ik vind niet dat ik zoiets als schoondochter dan verplicht ben op te lossen, omdat het anders zo zielig zou zijn dat zij dat niet zou hebben. Ik zou zelf ook absoluut niet verwachten dat een schoondochter mij mee zou nemen naar zoiets. Dingen die je met je moeder doet, hoef je niet verplicht te zijn om met je schoonmoeder ook te doen. En als een schoonmoeder dat wel verwacht, kan dat absoluut de oorzaak zijn van een slechte band tussen schoondochter en schoonmoeder. Dat vind ik dan niet de schuld van de schoondochter. Ontopic: bij verjaardagen etc vind ik het normaal dat iedereen die wil blijven eten, ook gewoon kan blijven eten. Als iemand onverwacht voor de deur staat terwijl er andere visite is, is mee-eten niet een automatisme. Ook geen onmogelijkheid, maar dat zou van meerdere factoren afhangen: is er genoeg te eten in huis, wie is de visite/hoe vaak zie je die, enz enz. Ik verwacht ook niet dat ik bij een ander kan blijven eten als we spontaan langs gaan. In het algemeen vind ik wel dat een hoop mensen zich 'schuldig maken' aan: "als ik het zo doe, moet een ander dat ook doen". Maar zo werkt het natuurlijk niet. Dat jij een ander gewoon uitnodigt voor het eten als die onverwacht voor de deur staat, (of vindt dat je dat moet doen), maakt niet dat een ander dat dan ook maar moet doen. Volgens mij worden relaties juist van die verwachtingen die je op een ander plakt erg ingewikkeld. Niet door grenzen te stellen, maar door verwachtingen te hebben van een ander en de ander niet vrij te laten zijn om eigen keuzes te maken daarin...
Ik zou er niets van zeggen en ze lekker laten mee-eten. Mijn schoonouders wonen ook om de hoek en ze staan echt altijd klaar. Ik zou het niet in mijn hoofd halen om ze weg te sturen. Weet natuurlijk niet of er meer speelt maar anders zou ik me er voor die paar keer per jaar niet te druk over maken.
Niet alles gelezen. Ik heb die ervaring met mijn schoonouders gelukkig niet! Maar ik heb wel een oom die er een handje aan had, had want we hebben hey contact verbroken. De eerste keer vroeg ik ook of hij wilde mee eten, de tweede en derde keer ook en toen had ie het door. We moesten hem als we naar bed wilden echt de deur uit zetten. Toen was ik er dus wel klaar mee. Verder blijven hier geregeld mensen eten, heb ik geen moeite mee, maar dan vraag ik het wel zelf en het niet logisch vinden dat er gewoon een bord bij gezet word. Soms heb ik simpelweg maar een portie voor 3 personen.
Fijn zo'n omgeving! Gelukkig heb ik die ook hoor als het gaat om familie.. Daar waaien we zo aan en eten mee etc etc. Maar ik heb inderdaad (Nederlandse) vrienden/kennissen waar ik sowieso niet rond 16 uur spontaan durf aan te bellen. Waar ze eigenlijk bij binnenkomst dan al zeggen euhm wij gaan wel zo eten hoor.. Pff.. En dat aandringen van m'n buitenlandse vriendinnetjes is ook heel herkenbaar! Maar heel eerlijk ben ik snel om als ik in de pan kijk ghehe!