Ja.. Schoonouders.. Ik heb ook moeite met ze. Hun manier van denken en doen is totaal anders dan de mijne. En dat botst regelmatig.. Maar ik moet wel eerlijk zeggen dat als ik even objectief ga kijken dat het ook niet helemaal eerlijk is. Van mijn moeder kan ik veel meer hebben dan van mijn schoonmoeder. En ze doet gigantisch haar best en is hartstikke lief en dol op mijn zoontje. Maar blijft toch anders..
zat me net af te vragen hoe dat zat als je ziet hoeveel mensen zch hier wel ergeren aan schoonoudrs... maar NIET aan hun eigen ouders zou je denken dat er een evenredig aantal zich zou meoten ergere aan zn eigen ouders ipv aan zn schoonouders al die mensen die zich hier ergeren aan schoonouders.. hebben die al eens bij hun wederhelft gevraagd of dat ook zo is? of dat die zich juist OOK aan hun schoonouders irriteren ben ik toch wel heel benieuwd naar
Mijn vriend ergerd zich ook aan mijn ouders, ik ook Dus ja, het kan ook andersom.. Ik heb fantastische schoonouders by the way!
mijn schoonouders komen ook opeens vaker langs... soms erger ik me eraan enzie ik tegen hun bezoekjes op maar soms ook niet, ligt helemaal aan mijn bui mijn schoonmoeder is nogal bemoeierig en gaat hele verhalen houden over wat het beste is voor mijn zoontje daar kan ik me soms nogal aan irriteren (komt ook omdat ze CBarts is ) ze heeft me bijvoorbeeld laatst helemaal paranoide zitten maken dat Daan zn hoofdje was afgeplat terwijl dat helemaal niet zo was ik probeer tegenwoordig maar het ene oor in andere uit maar ja eigenlijk heb ik niet veel te klagen hoor want mijn schoonouders zijn hele lieve betrokken mensen en ze zijn soms wel wat vrijpostig maar wel met goede bedoelingen.. en ja, als ik eerlijk ben kan ik van mijn eigen ouders ook meer hebben dan van mijn schoonouders.. uiteindelijk blijven het toch een beetje "kennissen" ipv familie.. vooral omdat ik de mijne pas 2 jaar ken..
Mijn man ervaart het ongeveer net zoals ik: van mijn ouders kan hij veel meer hebben dan van zijn eigen ouders. Dat vind hij overigens wel heel erg. Heeft jaren geduurd voor hij voor zichzelf durfde toegeven hoe teleurgesteld hij in zijn ouders is. Mijn ouders stellen zich ook heel anders op. Mijn moeder kijkt heel goed naar de kleine, observeert veel beter en pakt hem niet zomaar op. Hij zal net gevoed zijn of last ergens hebben. Ook van die logische dingen als je op het einde loopt. Mijn schoonmoeder vraagt of ze wat kan doen, of ze de babykleertjes moet wassen. Bij een nee, dat hebben we al gedaan, biedt ze ook niet verder aan. Mijn moeder vraag of ze de wc moet poetsen of het bed verschonen, stofzuigen. Mijn vader komt hier altijd op visite en dat is ook wat hij graag wil, is hij ook duidelijk in. Die komt ook niet vaak. Wacht ook af tot ik die kleine jongen op zijn schoot kom zetten. Wel een trotse opa hoor. Mijn schoonouders willen "over de vloer" komen, maar blijven visite. Je moet ze entertainen en zelf koffiezetten hebben ze nog nooit van gehoord. Zelfs niet in de kraamtijd.
oh dan heb ik mazzel, de laatste 2 weken van de zwangerschap mocht ik niks meer, hoge bloeddruk, dus mijn schoonvader reed me naar de winkel om boodschappen te doen en ma stond de laatste dingetjes te strijken en heeft boven en beneden alles gezogen en gestoft. (en dat hoefde ik niet te vragen )
ben blij! mijn ex schoonouders wilden niet eens dat mijn dochter ter wereld kwam laat staan dat ze haar nu bekijken! ze ontkennen gewoon dat zij van hun zoon is! dus sorry hoor... jou schoonouders zijn gewoon ontzettend verliefd op jou kind net zoals jij dat bent!
gelukkig hebben je schoonouders daar helemaal niks over te zeggen. maar je hebt wel gelijk als je zegt dat je de goede moet koesteren, ze zijn zo zeldzaam .....
jeetje ik dacht dat ik de enige was met zulke schoonouders hihi...wat een herkenbare verhalen! Voorop gesteld dat het erg lief van ze is dat ze willen oppassen op onze kinderen 2x per week, word ik wel knettergek van ze af en toe. Mijn schoonmoeder is ook heel druk en vraagt 100 vragen in een minuut (bij wijze van) . en nog voordat ik antwoord kan geven op een vraag is er alweer een nieuwe gesteld..Als ik terugkom van werk wordt mij van alles meegedeeld wat ie al kan en doet...(GOH?!?!) Zelfs op verjaardagen van familie neemt zij het voortouw en verteld vrolijk over wat ie allemaal al kan waar ik bij zit. Toen mijn eerste was geboren, een meisje, ze was een week of 6 oud, het was zomer en ik was jarig, er was veel bezoek, moest ik even naar boven en toen ik beneden was was mijn dochter weg, aan de wandel met opa en oma...ik was helemaal perplex...zoiets doe je toch gewoon niet, dan kun je toch op z;n minst even vragen?!? Of is dat een overdreven reactie van mij...Iig, ik was er helemaal verdrietig van. Mijn jongste, nu 3,5 maand oud heeft een hele rottige start gehad en heeft de hele wereld bij elkaar gehuild de eerste maanden. Zij hebben ons erg ontlast door hem af en toe een nachtje bij ze te laten slapen zodat wij, en onze dochter, een beetje rust konden nemen. Erg lief en is ook erg gewaardeerd. Maar....er zit wel een kerzijde aan. Want nu ze hem dus veel mee hebben gemaakt laten ze dat ook wel weten.. ''moet je niet eens stoppen met de zantac want hij heeft geen last meer hoor"' ''wanneer nmoet je weer naar het cb'' (en dan vervolgens direct bellen als ik thuis ben..) '' zou je niet naar de ha gaan ipv de osteopaat'' '' moet het raam niet dicht boven'' en ga zo maar door......ZUCHT........ Vannacht heb ik zelfs erover gedroomd! Dat ze weg wilde gaan met hem terwijl ik zelf net met hem weg wilde, en toen heb ik dr een tik verkocht hihihihi...gelukkig was het een droom maarhet geeft wel aan hoe het me bezig houdt. Het is erg extreem, lijkt soms alsof zij de moeder is en twijfelt (en laat dat ook merken) aan mijn beslissingen als moeder. Mijn vriend heeft er al eens iets van gezegd maar lijkt niet aan te komen. Het is ook heel moeilijk want we willen ze niet voor hun hoofd stoten want ze doen ook heel veel voor ons. Maar iets meer afstand is wel op z'n plek. We zijn verhuisd, 20 km verder gaan wonen, mede om die reden. Zodat ze niet op de fiets langskomen wat ze voorheen ook elke zaterdag deden. Steevast. Ik ben wel blij meerdere verhalen te horen als de mijne..ik hoop dat ik ook eens de moed heb om er iets van te zeggen zonder dat ik dan het kreng ben. Das al eens eerder gebeurd nml.. Liefs p