Klopt van mannen die enigst kind zijn hoor. Hier hetzelfde geval! Mama kan kind niet loslaten, papa wil het allemaal beter doen nu ie opa is.......... Toen wij net samenwoonden deed mijn man werkelijk alles met zijn ouders. Dat moest even worden afgeleerd.
jeetje wat herkenbaar zeg. hoewel bij ons de bom gebarsten is toen onze zoon bijna 1 jaar was. die 9jr daarvoor boterde het wel aardig, maar mijn vriend was niet happy vanuit zijn jeugd met hun, gebrek aan oprechte aandacht (wel kado's maar geen liefde). Ik begreep het nooit echt helemaal, en die 9 jr was ik vaak degene die voorstelde ze te bezoekten etc. tot we met mijn familie een weekend weggingen. We kwamen daarvan terug en ze vroegen niet eens hoe het was geweest. ik vertelde dat mijn schoonzus van de 2e zwanger was, ze reageerden niet eens leuk. T enige wat ze zei: en je zus dan? die kan zeker geen kinderen krijgen?...tegen mijn zere hart, want mijn zus is geen prater en ik heb haar nooit durven vragen waarom ze zolang wachtte met kinderen... 2 dagen daarna is de bom gebarsten. ik heb er alles uitgegooid. over de telefoon, zwak misschien, maar t zat me zo hoog dat ik niet meer kon wachten. 1 maand lang hebben we elkaar niet gesproken. Ze belde mij man op om verhaal te halen. die koos natuulrijk mijn kant. t was gelukkig de periode dat ik ze niet nodig had voor de oppas en ik heb ervoor gezorgt dat mijn zoon daar ook niet meer naar toe hoeft...dat is gelukt gelukkig. Na 1 maand begon het contact langzaam te komen. Van mijn man hoefde dat niet, maar ik kan slecht tegen ruzies...ik heb ook nog een schoonzus en neefje, en t zou zonde zijn. Uiteindelijk is het uitgepraat. Ze verweet me in die maand wel dit; sinds hij jou heeft zie ik hem nooit meer. Toen heb ik heel eerglijk gezegd, dat als ik er niet was geweest, we de afgelopen 9 jaar zelden tot nooit langs waren geweest. Dat ik diegene ben die hem altijd meesleurde naar zijn ouders. Ik begreep mijn man dus vanaf toen pas echt. T is nooit meer helemaal goed gekomen. We vieren wel de verjaardagen, gaan heel af en toe eens langs of ze komen hier. Maar ik breng mijn kinderen daar niet. Onze 2e zoon is nu 5,5mnd, ze hebben hem nog nooit de fles gegeven of opgepast. T voelt niet meer goed...bij een baby kunnen ze dan weinig kwaad doen, maar bij mijn peuter van 2,5 jr is er natuurlijk genoeg om mij mee te pesten. ONtbijten en lunchen met croissants, snoep, chips, dvd kijken hele ochtend..Mijn schoonzus heeft hetzelfde, maar ze luistert niet naar haar...haar nadeel is dat ze haar ouders nodig heeft voor oppas. Ik lekker niet, en daar zijn mijn man en ik heel blij mee. Wel vind mijn man dat de jongens een opa en oma verdienen (ze hebben mijn ouders toch) en daar heeft hij een punt. Een kind is blanco, want ik als ik naar mijn ouders toe rijdt, zegt mijn peuter: nee, niet die oma, andere oma....AU AU AU AU AU dus wat dat betreft doe je het goed om voor het dagverblijf te kiezen en wat je kan doen als er een bepaald patroon in de bezoekjes zit: patroon doorbreken door andere dingen op die momenten af te spreken. dat verwennen is wel iets typerends hoor, doe je niets aan..hoort bij opa en oma schap. Ook het ding van direct op je kleinkind vliegen en jou als ouder negeren. Heel herkenbaar. Mijn eigen moeder doet het ook, ze is zo weg van de kinderen...SChattig toch. Het nadeel van kinderen hebben, ze zijn zo leuk dat ze jou niet meer zien staan. wel jammer dat je man het niet inziet. Probeer daarom dus de bezoekjes te verminderen door andere dingen te plannen. Of gewoon tegen je man zeggen: 1x geen bezoek hoor dit keer. dat gevoel van je kind beschermen tegen ze, heb ik ook....maar kinderen zijn blanco en zien niet wat jij ziet en voelt. Maar goed ook...want ze zijn waarschijnlijk heel lief voor je kind. en joh, voglens mij is het een typisch schoonmoeder verhaal. Ze moeten de vrouw van hun zoon niet. hahahha.. wat mij direct weer zorgen baart voor mijn eigen toekomst: ik heb 2 zoons!!!!!!!
oja, nog een leuke aanvulling. toen ik net een uur geleden een keizersnede achter de rug had, hadden we de ouders al gebeld en waren onderweg. Mijn ouders waren er eerder en later kwam mijn schoonmoeder (mijn schoonvader bleef thuis, t was 23:00u!!!!). Toen mijn schoonmoeder binnen kwam zei ik tegen mijn zoontje van net 1 uur oud: kijk, daar is oma nr. 2.... toen we een jaar later de bom barste kreeg ik dat voor mijn voeten gegooid...dat ze nr 2 was!!! Men...ik bedoelde gewoon dat daar de andere oma was...meer niet, echt niet!!! Niet te geloven. Ik ga dit nooit vergeten....maar toch blij dat we op normale voet door t leven gaan...stom he.
Nee hoor niet stom, soms wordt je heen en weer geslingerd met wat je wilt en wat wijsheid is. Bij ons is de bom nu 2 keer gebarsten, en na een goed gesprek hebben we afgesproken dat ze altijd mogen komen, als ze het maar even aangeven wanneer. Nu zijn we 3 weken verder en heb nog niemand gezien. Ze wonen 5 minuten rijden hier vandaan? Aan de ene kant heerlijk, aan de andere kant waarom heb ik die gesprekken dan eigenlijk?
het is net of dat ik mijn eigen verhaal lees. Ik ben zo blij dat het anderen ook is overkomen....sorry meiden. Bij ons is d ebom meerdere keren gebarsten en helaas hebben we nu geen contact meer. Gelukkig zegt de rest van d efamilie dat ons niks te verwijten valt maar toch. Ik vind het zo erg!! Maar na 4 jaar vechten over KDV, voeding, kadootjes enz. ging het ons echt opbreken.
@Twinkle Star: vechten over KDV...? Deden jouw schoonouders daar moeilijk over? Wel erg inderdaad dat jij en je partner het contact hebben verbroken omdat het gewoon te gortig werd. Dat is wel heftig hoor Helemaal voor je partner, lijkt mij. Hoe staat hij er nu in?
mijn schoonvader geeft mijn zoontje kermisbiscuit...(die met suiker en kokos) en niet 1...niet 2 nee een paar!!! zucht...maar als dat alles is valt met vergeleken met sommigen van jullie nog mee