Hallo iedereen.. Wie kan me tips geven over hoe ik straks met mijn schoonouders moet omgaan als ons kindje er is? Ik heb nu al erg moeite met ze, en dat wordt straks alleen maar erger omdat ze natuurlijk hun kleinkind vaak willen zien.. Ze leven echt voor hun kleinkinderen, weet ik uit ervaring door de kleinkinderen die ze nu al hebben.. Ons zien ze niet staan.. Ik ben echt bang dat het een drama wordt en ik me zoooo aan die mensen ga ergeren...
Het aan de positieve kant bekijken? Als ze zo betrokken zijn willen ze straks ook wel voor je oppassen haha Ik zag mijn sm altijd alleen maar op verjaardagen en nu we een kindje heeft komt ze regelmatig. Ik heb trouwens wel een goede band met haar. Je kan het ook altijd aangeven dat je zelf ook je rust wilt hebben en niet altijd bezoek over de vloer wilt hebben.
Ik denk dat je het gewoon af moet wachten. Nu spelen je hormonen nog een grote rol in hoe je dingen ziet en voelt. Ik vond het in het begin ook lastig hoor, maar nu de kids wat ouder worden, kan ik zo genieten van de band tussen grootouders en hun! He is gewoon een extra dosis liefde die ze krijgen
ga het gesprek aan. geef aan wat jij en je partner willen en wat niet. hier kun je op terugvallen. afspaken maken helpt echt. wij hebben dit met beide opa,s en oma,s gedaan en heeft heel goed uitgepakt. vraag ook hun naar hun verwachtingen en bespreek of je die reeel vind of niet.
Ik heb ECHT afgeleerd om uit "verplichting" te handelen, ook al is het familie of familie van! Jij bent iemand, en een ander heeft jou net zo normaal te behandelen als dat ze zelf ook graag behandeld willen worden. (schoon) ouders denken vaak dat ze hoger in rang staan omdat ze (schoon) ouders zijn...zo zie ik het zelf niet. Ik ben een volwassen vrouw, zo zou ik ook graag behandeld willen worden. Ik heb geleerd dicht bij mezelf te blijven, als ik me ergens niet goed bij voel, gebeurd het niet.Ik mag net als een ander mijn leven leiden en invullen zoals ik prettig vind, zonder dat ik me daarvoor hoef te verantwoorden. Daarbij, in dit geval, het is jouw kind! Jij bent de moeder...die gaan altijd boven (schoon)ouders. En als het goed is komen jij en jullie kind voor je man op de eerste plaats en daarna pas de (schoon) ouders. Mits jij niet zwaar onredelijk bent, zou hij dus ook niet tussen jullie in, maar achter jou moeten staan.
Chaben, ik snap je reactie als de schoonouders zich inderdaad overal mee bemoeien. Maar wat is er mis mee dat schoonouders voor hun kleinkinderen leven? Ze hebben d kinderen opgevoed en genieten gewoon volop van de kleinkinderen. Zolang ze gepaste afstand houden.
@chaben dat probeer ik ook, is alleen wel moeilijk want ja je voelt je verplicht.. Heb een zus met bordeline(een erg moeilijke persoonlijkheid en onze karakters botsen gigantisch) en die vond dat ze hier ook opeens dag en nacht mocht zijn. Stond ook opeens s avonds voor de deur dat ze wilde logeren.. Ja daaag. Hardstikke leuk dat je het fijn vindt om tante te zijn, maar ik zit er niet op te wachten. Dat heb ik haar duidelijk gemaakt met als gevolg ruzie.. Het maakt me al niet meer uit eigenlijk. Ja het is mijn zus, maar ik word stapelgek en ongeukkig van haar
@Blemma, wat je zegt, als ze gepaste afstand houden is er niets aan de hand... Maar dat gaat niet gebeuren, als het aan hun ligt.. Ze komen en gaan wanneer het hun zelf uitkomt.. Dit zeg ik uit ervaring, ik zie het nu met mn nichtjes namelijk.. Maar daar zijn we zelf bij natuurlijk. We moeten vanaf het begin duidelijk zijn wat we wel en niet willen. Dan zal het vast goed komen. En natuurlijk begrijp ik heel goed dat de grootouders apetrots zijn als ze een kleinkind er bij krijgen. Daarin wil ik ook schappelijk zijn, als hun ons ook maar begrijpen.. Beetje lastig verhaal, het zijn mensen die ik na al die jaren nog steeds niet kan volgen, haha..
@chaben, dank je wel! Dat moet ik ook echt gaan leren hoor.. Anders word ik straks helemaal gek.. Vanaf het begin duidelijk zijn tegenover hun wat we wel en niet willen. Ik hoop zooooooo dat me dat gaat lukken.. Ik kan nu al nauwelijks een normaal gesprek met ze voeren, omdat ze nooit echt luisteren.. En nu is de aandacht voor ons minimaal, maar als straks ons kindje er is, dan zul je zien dat ze hier om de haverklap staan.. En natuurlijk moet ik het positief bekijken, maar dat hebben ze nu al zo'n beetje onmogelijk gemaakt, omdat ze onmogelijk zijn! Nu is er al zoveel wat me niet aanstaat.. ik zou echt niet weten hoe ik het positief moet zien.. Ja, ik weet heel goed dat het allemaal goed en lief bedoeld is, maar het komt er op een vreemde manier uit.. pfffff hahaha... we zullen het zien straks..
@wolchu, denk ook echt dat we dat moeten doen. Niet met mijn ouders, dat is niet nodig die begrijpen ons wel, maar mijn schoonouders moeten wel weten wat we wel en niet willen. Natuurlijk bespreek ik deze dingen ook met mijn ouders, maar die weten het na 1x wel.. Mn schoonouders zullen het vaker moeten horen voordat het doordringt denk ik.. Die denken dat ze altijd alles kunnen maken lijkt het wel..
@blemma, misschien niet echt aardig om te zeggen, maar als ik oppas nodig heb, dan zal ik mn schoonouders niet gauw vragen.. Zegt genoeg over de band die ik met ze heb he.. De manier hoe ze nu met mn nichtjes omgaan, ik kan het niet normaal vinden..
Kan je nog 1 tip geven: praat hierover met je vent en maak samen duidelijke afspraken. Samen sta je letterlijk sterk. Persoonlijk vind ik dat het niet jouw taak is om de schoonouders ergens op aan te spreken maar de taak van je vriend/man. Probeer als je een gesprek met ze hebt positief te beginnen maar wel heeel duidelijk te zijn. Bijv: We vinden het leuk dat jullie een echte opa en oma willen zijn en jullie zijn heus welkom maar we willen graag dat er van te voren even gebeld wordt of het uitkomt.
Ik heb dit met mijn eigen moeder... Ik ben gek op dr hoor, maar ze woont vlakbij (letterlijk 2 huizen verderop, dus naast onze buren!) en sinds ik zwanger ben is ze al aardig meer 'aanwezig'. Elke dag zie of spreek ik haar wel (dan belt ze even voor een zinloze boodschap, oid). Ik ben dus ook bang dat, zodra de baby er straks is, ze niet van onze stoep is te slaan! Van de ene kant handig dat ze zo dichtbij woont, want als ik weer ga werken, gaat zij een groot deel van de tijd oppassen, afgewisseld met schoonouders. Maar ik wil haar dus niet constant over de vloer, en dat ga ik in mijn kraamweek ook heel duidelijk maken. Als blijkt dat dat nodig is tenminste. Dan kun je het tenminste nog op hormonen gooien
Vindt dat emma86 wel een goed punt heeft. Het zijn zijn ouders. @kleinepien. Die hormonen zijn wel heeeel heftig hoor in je kraamweek! Het is idd wel een goed excuus voor jou, maar dat kunnen ze ook weer tegen je gebruiken van het waren de hormonen,
@emma86, je hebt echt helemaal gelijk!! En heb het er nu ook echt al met mn vriend over. Gelukkig ziet hij (bijna) alles net zoals ik en snapt hij ook mijn probleem met zijn ouders. Ik vind ook dat het zijn taak is om zijn ouders dit allemaal duidelijk te maken. Ik hoop dat ze het een beetje goed op gaan pakken.. Maar ben er bang voor..
@kleinepien, dit probleem denk ik straks te hebben met mijn schoonmoeder die ook heeeeeel dichtbij woont... Hoop echt dat het mee gaat vallen... anders moeten we er echt wat van zeggen..
Ik vind het vooral vervelend omdat het -in mijn geval- iemand betreft waar ik gewoon goed mee overweg kan... Als het nou een vervelend familielid was oid, dan had ik er helemaal geen moeite mee om ze de deur te wijzen. Maar juist omdat ik weet hoe mn moeder zich verheugt op de baby, heb ik het idee dat het behoorlijk hard aan gaat komen als ik zeg dat ze niet zo vaak moet langskomen... Best moeilijk om dat een beetje subtiel te brengen
Ja het is idd moeilijker om zoiets tegen een geliefde te zeggen. Mijn moeder wilde twee weken bij ons kramen en dus ook bij ons in wonen. Is een week geworden toen heb ik voorzichtig verteld dat het ons zo wel verder zelf lukte. Gelukkig zag ze zelf ook wel in dat het lang genoeg was. @Mk17 gelukkig dat jij en je vriend op een lijn zitten. Als je schoonmoeder zo dichtbij woont is het idd makkelijker om zomaar langs te komen. Bij ons zit er een bootreis en een uur rijden tussen. Aan de ene kant fijn anders had mijn moeder hier elke dag geweest, aan de andere kant jammer qua oppas.
Ik neem aan de je schoonouders geen huissleutel hebben? als dat wel zo is zou ik hem met een smoesje terug vragen en vergeten hem terug te geven. dan moeten ze iig aanbellen. zonder gekheid. ookal wonen ze dichtbij, ze moeten bellen als ze langs willlen komen. dat kun je echt van ze eisen. wat is het dat ze met je nichtjes doen dat je niet prettig vind en wilt dat ze met jou kinderen doen? ik denk dat je dat ook duidelijk moet maken. en als ze zich niet aan de regels houden. jammer dan. dan zie je je kleinkind maar een tijdje niet.
Ik zou nu duidelijk maken wat je wil. Ik heb aan gegeven dat ik niemand in het ziekenhuis wil zien alleen mijn man en 2 andere kinderen. De opas en omas wachten maar tot ik thuis ben en bel dat ze mogen komen. Wij hebben tijdens de zwangerschap aan gegeven dat we geen onverwacht bezoek willen. Niet in de kraamtijd niet erna. Verder gewoon met het contact gelijk houden. Hier is het ook heel simpel voor de geboorte van de eerste kwamen we er 1 max 2 keer in de maand en spreken mekaar verder ook niet. Dus nu ook niet klein kinderen of niet. En duidelijk zijn jij bent de moeder dus jij bepaald! Ik bepaal wat ze eten mogen en ik bepaal wat er gebeurt dat is bij alle opas en oma gelijk