Hallo mama's Onze lieve maar eigenwijze dreumes gaat snachts steeds zitten in bed en zet het dan op een huilen of nee krijsen... Ik ga er dan naar toe en leg der weer neer, maar dan wirdt het nog harder brullen en gaat ze weer zitten...uiteindelijk na twee en een half uur gaat ze weer slapen...heeft er iand tips? Zou ik der een aantal nachten moeten laten huilen? Soms als ik der neerleg gaat ze wel meteen weer slapen dus ze kan het wel..
Er is mij verteld dat kindjes tussen de 1 en de 3 jaar de meeste nachtmerries krijgen dus wellicht heeft je dochter daar last van? Lekker knuffelen en weer neerleggen, heb ook geen andere tips voor je, ik heb er namelijk een van 2,5 die gewoon uit bed gaat, deur open doet en net zo lang aan zn traphekje rammelt tot we naar hem toe komen...
Klinkt een beetje als een sprong inderdaad. Bij ons werkt even laten huilen als de sprong voorbij is. Tijdens een sprong hebben ze je erg nodig is mijn ervaring. Even huilen gaat dan niet op en ik doe zelf niet aan lang laten huilen. Nu is het aan jou wat jij lang vindt. Hopelijk gaat het gauw weer beter met slapen!
15 mnd....ik zou der er gewoon laten zitten, gaat vanzelf liggen als ze moe is...en idd even laten huilen
Rond 15-18 mnd hebben kinderen vaak last van heftige verlatingsangst en nachtmerries. Twee zeer goede redenen om troost en veiligheid te bieden aan het kind. Ik zou haar in deze fase zeker niet laten krijsen (want weet je ook waarom ze wakker wordt en bang is?), en al helemaal niet vastbinden in bed (wat ik hierboven las)..
Onze dreumes heeft momenteel ook nachten dat hij veel wakker is en huilt (14,5 maanden is hij nu). Wij vinden het lastig om hem te laten huilen, dus halen hem er even uit, troosten hem en leggen hem dan weer in zijn bedje. Soms moeten we dit nog 4x herhalen en andere nachten slaapt hij heerlijk verder. Is even pittig 's nachts, maar ook ik heb het gevoel dat hij ons echt even nodig heeft om getroost te worden.
Even doorbijten denk ik. En inderdaad gaan troosten en nabijheid bieden. Eventueel een matras erbij leggen zodat je zelf naast je kindje kan slapen als het nodig is. Bedenk je dat jij degene bent (en je partner) die veiligheid en rust kan bieden aan je kind en dat hij jullie nodig heeft als hij bang is, en dat dat een mooie, exclusieve rol is die je hebt als ouder. Dat klinkt zweverig en dat ben ik eigenlijk helemaal niet, maar ik vind het altijd een fijn gevoel dat ons zoontje zich zo goed voelt bij ons en dat komt (mede) doordat we hem veiligheid en nabijheid bieden op de momenten dat hij dat nodig heeft. Ook 's nachts. Zeker niet vastleggen, zouden ze bij mij mee moeten aankomen als ik niet kon slapen 's nachts....
Herkenbaar, mijn dochter heeft dit ook gedaan, heeft een paar weken geduurd, ik heb haar niet laten huilen maar steeds weer neergelegd, aai over haar hoofd en weer weg. Nu slaapt ze goed door.