Een paar weken geleden heeft mijn schoonvader te horen gekregen dat hij de ziekte van parkison heeft. Een grote klap voor mijn man zijn broer en zusje natuurlijk. Mijn schoonvader kan nu alleen nog maar depri zijn denkt nu al na dat hij misschien in een rolstoel of erger nog in een bed komt te liggen maar zo ver is het nog lang niet en het hoeft ook niet zo te zijn. Hij ziet alleen nog maar alles in het negatieve en is super depri neemt iedereen erin mee wat ik aan de ene kant best snap maar aan de andere kant hoeft hij het niet altijd van de negatieve kant te zien er zijn genoeg positieve dingen nog in zijn leven maar hij wilt het maar niet zien. Hij slikt nu ook medicijnen alleen die maken hem nog meer depri dan dat hij al is en hij voelt zicht alleen maar heel erg beroerd met die pillen. En afgelopen zondag wilde hij niet meer leven zo depri was hij toen. Ik weet niet of dit normaal is maar vind wel erg uit de hand lopen zo. Voor me schoonmoeder vind ik dit ook best wel erg ookal mag ik haar niet maar vind het naar voor haar want zij zit er 24/7 in en moet dit dus ook dagelijks aan horen van ik ga dood ik kan niks meer enz. Laats ook hij rookt heel erg veel en zat te zeuren dat hij geen sjag meer kan rollen omdat hij dat niet goed meer kan ( mijn schoonvader trilt alleen met zijn handen verder heeft hij nergens last van) dus ik ben op pad gegaan en had een handig apparaat gevonden voor hem hij hoefde alleen maar een floepte erin te tegen en de rest ging vanzelf hij proberen was weer een beetje blij. Na een week kwam ik weer op bezoek en nergens meer dat handig apparaat te vinden en hup weer zeuren kan niet meer roken bla bla. Ik had dit ding gekocht voor hem want hij mag door ze medicijn gebruik ook geen bier meer drinken en hij is er eigenlijk best verslaafd aan dus Ag wat maakt het dan uit om dan nog een extra nog meer te gaan roken heeft hij Iig nog wat. Maar goed dat ding heeft mij geld gekost ik hoefde niks terug voor te hebben maar ja als niet gebruikt word vind ik dit een beetje zonde van mijn geld. Vind het echt erg hoor voor me schoonvader alleen dat hij iedereen erin mee sleept vind ik niet kunnen . Vooral mijn man hij vergaat van de stress en maakt zich druk om zijn vader erg logies natuurlijk maar je hebt ook een eigen gezin en die lijd hier echt onder me man is heel snel boos reageerd veel op mij af maar doet dat ook op onze zoon en dat vind ik heel erg. Ook lichamelijk heeft mijn man last van de stress heeft veel last van ze darmen en maagzuur steken op ze borst. En het is niet echt bevorderlijk voor onze kinder wens daarom is die nu maar op een klein pitje gezet hoe erg ik dit zelf vind maar van klussen komt nu niet veel terecht. De bezoekjes naar me schoonouders zijn ook totaal niet meer gezellig en tog blijf ik gaan voor me man en mijn zoon. Dit echt bespreken met mijn man helpt niet echt want hij denkt er heel anders over dan ik en als ik erover beging hebben we gelijk ruzie maar ik zit hier heel erg mee hoe erg ik het ook vind voor mijn man mijn zoon en schoon Fam. Vind ik dat mijn schoonvader niet iedereen erin mee moet trekken Okey je bent ziek het is heel erg maar denk ook aan de mensen om je heen en je kan ook heel oud met parkison worden en het normale leven gaat ook door. Schoonvaders neemt geen tips aan luisterd naar niemand De ziekte parkison dat is het enige waar hij nog maar mee bezig is terwijl het vroeger echt een ander persoon was altijd vrolijk altijd dingen doen niet thuis willen zijn veel in de tuin dingen doen en is nu een man die zielig is nergens meer heen wilt alleen maar klaagt over ze ziekte en medicijnen maar wilt niet terug naar ziekenhuis of huisarts en is alleen nog maar depri. Maar goed word nu een lang verhaal waar ik best wel mee zit en dit lucht mij heel erg op. Zijn er misschien nog andere meiden die ook iemand kennen met parkison en die ook zo depri is? Of tips hoe ik hier mee om moet gaan? Bedankt voor het lezen want het is een lang verhaal. Liefs gaga
hoi heb veel met mensen gewerkt die parkinson hadden het is in het begin vrij normaal dat ze depri worden en de medicijnen moeten ook nog inwerken dit kan wel een aantal weken duren sterkte
hey meis mijn schoonvader heeft al 17 jaar parkinson. mocht je willen praten zeg het maar hoor en als je vragen hebt ook ik kan je vertellen dat het heel er zwaar gaat zijn vooral voor je schoonmoeder. het karakter gaat enorm veranderen
dat depri zijn is ook een onderdeel van parkinson. En ik denk dat het voor je schoonvader nu echt een akelige periode is en je vooral een luisterend oor moet bieden en kijken waar je praktische hulp kan bieden ( zoals dat apparaatje ) maar even niets terug moet verwachten. DAt kan hij nu echt niet opbrengen. Parkinson is echt een ziekte die impact op je hele doen en laten heeft en trillende handen is een uiting maar van binnen doet het ook veel. Je kunt het hem nu echt even niet kwalijk nemen dat anderen er last van hebben. Zorg zelf dat je op tijd even afstand neemt op zijn tijd maar ga hem even niets verwijten