Ik ben het echt totaal oneens met mijn voorgangers! Natuurlijk is het familie en heb je daar iets voor over. Maar dat betekent niet dat je niks van hen mag vragen. Niet in de zin van "voor wat hoort wat", maar gewoon omdat zij nu bij jullie wonen en dus medeverantwoordelijk zijn voor ieders woongenot. Toen ze nog in hun eigen huis woonden moesten ze toch ook het huishouden doen? Toen hadden ze toch ook kosten voor hun eten?! En als zij nu financieel echt niks kunnen bijdragen, dan kun je dat laten zitten, maar dan nog kunnen ze hun steentje bijdragen in het huishouden. (Maar dan vind ik het wel raar dat ze allerlei andere spullen kopen. Als ze daar het geld voor hebben, zouden ze wat mij betreft eerst iets aan kostgeld mogen afdragen. Desnoods kan je dat bedrag dan nog (deels) opsparen en terug geven als 'startkapitaal' voor hun nieuwe huisje.) Ik zou het ook zeker niet op je hormonen gooien, of toelaten dat zij dat doen, want daarmee diskwalificeer je jezelf, alsof je onredelijk zou zijn en je bent helemaal niet onredelijk! Willen ze dan echt dat jij als zwangere werkt om centen binnen te halen, plus het huishouden doet en daarmee voor hun natje en droogje zorgt, zonder dat ze zelf een poot uit hoeven steken?! Het feit dat jij ooit bij hen hebt ingewoond moet geen vrijbrief voor hen worden om jou als een voetveeg te behandelen. Edit: Ik zou trouwens in ieder geval zorgen dat je met je vriend op een lijn komt, want anders kan zoiets ook nog eens tussen jullie in gaan staan en dat kan een relatie kapot maken. Daar zit denk ik niemand op te wachten.
Ik snap dat ze wat terug moet doen voor hun. Maar ik zou er niet aan moeten denken dat toen ik zwanger was elke dag mijn schoonzusje en vader op de bank had zitten, en de kraamdagen en zo nee dan gaan ze maar lekker ergens anders heen. Ben nog niet eens ingeburgerd in mijn eigen nieuwe huis. En dan al moeten delen. Niet eens in mijn blote kont lopen wanneer ik wil. Pf
Hahaha niet letterlijk en figuurlijk natuurlijk. Maar als ik uit douche kom bijvoorbeeld moet ik er altijd rekening mee houden
Helemaal mee eens! @Kruimeltje: mensen pakken vaak de ruimte om hun gang maar te gaan omdat ze er op rekenen dat jij lief wilt blijven, enz enz enz. Maar zijn zij lief dan? Nee toch? Dus grenzen stellen: hier wonen prima, maar wel tegen betaling en met meehelpen in het huishouden. Zoniet: dan vlieg je er volgende week uit. En draag je wel bij, dan kun je uiterlijk tot aan mijn verlof hier wonen en moet je daarna iets anders hebben. Lukt dat niet, dan heb je pech, maar houdt het hier echt op. En gaan zij zich dan als weet-niet-wats gedragen? Ook prima, dan is daar ook het gat van de deur toch? Grenzen stellen is het enige wat helpt bij mensen die zich zo onfatsoenlijk opstellen....
Het gaat er in dit verhaal om hoe jij je voelt! Het zit je dwars en je voelt je er niet lekker bij. Dit houd in om de tafel zoals ook mijn voorgangers aangeven. Heb je het gevoel niet serieus genomen te worden dan zal je met je vuist op tafel moeten en je grenzen aan moeten geven. Natuurlijk geloof ik ook in wat je geeft krijg je terug. Maar ik geloof ook in wat je uitstraalt is bepalend voor je omgeving. Dit laatste kun je op twee manieren opvatten!! Je zit niet lekker in je vel vanwege de huidige situatie, dit slaat over op je medebewoners. Ook geef je aan dat je het gevoel heb onredelijk te zijn, en wil graag bevestiging hier of je in je recht staat. Deze bevestiging kunnen wij je niet geven omdat wij niet in je thuis situatie zitten. Alles staat en valt met communicatie. Hoe breng jij je irritaties over bij hun? Wekt dit tegenreacties uit? Nee je kan ze niet op straat zetten. Maar je mag jezelf ook niet wegcijferen, zeker niet in deze tijd. Dus communicatie werkt niet bij jullie, oplossing in mijn ogen zet je gevoel en problemen op papier. Dit voor zowel je partner als de anderen. Laat ze hier ook schriftelijk op reageren. Ga daarna wel samen om tafel en neem dan de geschreven papier erbij en werk alles punt gewijs af. Lukt het dan nog niet...... tja dan zal je voor jezelf moeten kiezen. Jij verdiend ook respect!!
de vraag over hoe wij ons hebben gedragen in de tijd dat wij daar woonden is heel simpel. ik zat op school, ik zat een aantal avonden per week op onze slaapkamer zodat ze zo min mogelijk last van ons hadden, ik was toen al erg op mezelf.. ik had een bijbaantje, verdiende natuurlijk amper wat, maar haalde wel eens boodschappen in huis als ik het kon missen. wat betreft mijn vriend: die heeft ADHD, en had veel problemen op het werk en om dit vast te houden. zijn vader heeft ons in huis gehouden, maar heeft zich nooit als een vader naar hem gedragen door hem te helpen met deze problemen... lekker laks dus.. wij waren toen jong.. dat is wel een heel andere situatie.. lijkt mij.. ik begrijp de reacties dat ik de gunst terug moet geven en dat het famillie is. maar als ik krijg geen enkele vorm van privacy. mijn schoonvader heeft de zolder gekregen, heeft daar een tv en een computer.. hij zal daar nooit eens gaan zitten om ons privacy te geven.. bovendien.. als ik hier dalijk.. bij wijze van spreken.. lig te gillen van de pijn tijdens mijn bevalling, weeen, krampen en er vloeistoffen uit alle gaten van mijn lichaam lopen, moet ik er toch eigenlijk niet aan denken dat mijn schoonvader 1 verdieping lager met een kop koffie tv zit te kijken... ik heb mijn eigen moeder en schoonmoeder(gescheiden) al verteld dat ik hun niet in mn buurt wil hebben, alleen mn vent..
Het is al eens gezegd geweest, maar dan maar even ter herhaling Mijn mening; als je inwoont bij iemand, betaal je mee aan de lasten, en help je mee in het huishouden. Kunnen ze zogezegd niet bijdragen, prima, enkel huishouden dan. Maar dan moeten ze niet eigen spul zitten kopen. Wie kookt er bijvoorbeeld? Je bent momenteel met 4 in huis. Iedereen één keertje in de week lijkt me dus doenbaar. Een lijstje maken van huishoudelijke taken, en eerlijk verdelen. Doen ze dat niet, jammer, buiten. Doen ze dat wel, super, dan mogen ze blijven tot een bepaalde deadline. Deze deadline zou ik laten ingaan tegelijk met jouw verlof. Stel je voor, je bevalt ineens vroeger, dan zit je toch nog safe in een leeg huis. Ze MOETEN buiten ruim voor je bevalling, dat staat toch absoluut niet open ter discussie? Komaan seg, je wil ze daar absoluut niet hebben tijdens je kraamperiode. Dringend eens samenzitten met je vriend, alleen jullie twee, en dit aan zijn verstand brengen. Als ze nu hun deadline krijgen dan moeten ze niet zeuren, tijd zat om iets nieuws te vinden. En in het ergste geval, spullen op de stoep en sloten laten veranderen. En ok, jij hebt daar ook mogen wonen, maar laat je niets wijsmaken, je bewijst ze heus al een wederdienst door ze onderdak te verschaffen. Dat maakt niet dat het daar een hotel is. Ze zijn volwassen, dus ze dragen bij, of ze gaan ergens anders hotel spelen. Worden ze daar kwaad over, dan zijn ze het al helemaal niet waard. En moest je man afkomen met 'hij heeft mij toch ook altijd goed verzorgd', ja, ok, maar dat wil niet zeggen dat hij dat nu dubbel en dik terug moet betalen he. Er is een groot verschil tussen een hulp behoevende ouder vooruit te helpen, en tussen een profiteur in je woonkamer te hebben zitten. Jij verwacht toch ook niet dat je kind later alles netjes tot op de frank gaat terug betalen zeker? Je bent ze dit heus niet verplicht.
Hoe kun je nu zeggen dat je het totaal oneens bent met je voorgangsters en vervolgens hetzelfde zeggen? Of bedoel je de mensen die zeggen dat ze hen op straat moet gooien? Degenen die zeiden dat ze ook iets terug kan doen voor haar familie, hebben nergens geschreven dat ze zich dan maar als voetveeg moet behandelen. Lézen, soms best moeilijk TS, je kunt ze toch verzoeken om weg te gaan wanneer jij gaat bevallen? Ik zie dan echt geen probleem hoor. Maar ik denk dat jij je moet realiseren dat jij je vriend ontzettend voor het blok zet zo. Want hoe gaat vader en zus reageren als hij ze eruit gooit? dat wordt oorlog. Dan heb je een familiebreuk op je geweten, niet fijn. Probeer het op te lossen met praten, maak duidelijke afspraken, zorg dat je je niet hier boos gaat zitten maken en laat je niet opfokken. Er moet een oplossing komen die voor jullie allemaal acceptabel is. Focus je daarop, bedenk hoe je dit aan gaat pakken, praat met je vriend en met je schoonfamilie en niet op je frustraties hier uiten. Dat brengt je nergens.
Vlinder84, ik ben ook helemaal voor een compromis te zoeken, maar je kan toch moeilijk verwachten dat TS haar schoonvader in huis houd tot na de bevalling? Zoals je het nu post lijkt het alsof hij gewoon 'eventjes' buiten moet, maar tijdens de kraamweek en erna lustig terug binnen kan. Sorry hoor, maar dat doe je een kersverse moeder toch niet aan? En haar vriend daarmee voor het blok zetten; er is ruimte om te praten en te zoeken, maar je moet ook wel duidelijke grenzen durven aantonen. Anders blijven ze misschien nog jaren plakken.
Lezen is niet zo moeilijk. Nadenken blijkbaar wel. De reacties direct voor mij zijn vrij kort en vrij kort achter elkaar gepost; mijn reactie is vrij lang en komt daar net achteraan. Misschien reageerde ik op de reacties dáárvoor, alleen was ik wat meer tijd kwijt met typen?! Ik ben het overigens met je eens dat TS zich beter kan focussen op rustig het dialoog aangaan met vriendlief, en dan ook schoonvader en -zus, dan op haar frustraties. De frustraties zullen namelijk alleen maar groter worden, als er niet open en rustig over gesproken wordt. Ik ben het ook eens met syrse dat het compromis niet kan zijn dat ze direct na de bevalling meteen weer in huis kunnen komen. Mijns inziens zelfs niet na de kraamweek. Als ik naar onszelf kijk hadden wij echt tijd nodig om met z'n drietjes te zijn, aan de nieuwe situatie te wennen en een gezinnentje te worden. Daar had ik geen familie bij in huis gewild, zelfs niet familie naar wie ik geen frustraties heb...
Dus omdat ze toen pubers waren of althans ts en zich misschien wel eens hebben gedragen moet ze nu maar toe staan dat hun helemaal niks doen Ts en haar vriend zullen ongetwijfeld daar ook mee moeten helpen... Het is niet zozeer het feit volgens mij datbze uberhaupt daar zijn maar het feit dat ze geen flikker doen.. Odanks dat het familie is ben je nog steeds te gast en steek je ne handen uit je mouwen en help je mee en hou je je aan de regels van het gezin waar je woont
Pfff... ook als wij een nachtje bij mijn schoonouders logeren (voor de gezelligheid), dan help ik mee met koken, tafel dekken, afruimen, afwassen, koffie zetten, etc... Sterker nog, als IK, om wat voor reden dan ook, tijdelijk bij iemand in huis zou komen te wonen, dan zou IK het initiatief nemen voor een taakverdeling. Meis, ik denk dat je eerste stap is om je vriend te overtuigen dat dit niet anders kan. JIJ wordt er gek van en jouw vriend gaat er dan ook onder lijden... Heel veel succes!
Nou die vlogen er bij mij uit. Uiteraard niet op stel en sprong maar ik zou wel een duidelijke deadline instellen, zoals hierboven al geopperd is, en daar HEEL duidelijk in zijn dat ik die deadline ook aan ga houden. En voor de mensen die zeggen "voor wat hoort wat, je moet terug doen wat er voor jou gedaan is", nou sorry hoor, het is heel normaal dat kinderen van 17 bij hun ouders inwonen. Of dat nou hun eigen ouders zijn of andermans ouders. Die ouders gaan daar dan namelijk mee akkoord en ik vind dat iets heel anders dan wanneer de ouders bij de kinderen in komen wonen door dit soort problemen en zich dan ook nog eens gedragen als een stel egoïstische pubers.
Ja, hier ben ik het helemaal mee eens en je kunt volwassenen toch ook niet met 17-jarigen gaan vergelijken?
Ik zou een datum noemen waarop zij het huis uiterlijk zullen moeten hebben verlaten. Ik zou familie best een paar weken op willen vangen, maar op deze manier gaat echt te ver. Jij bent zwanger en zij zitten op hun luie reet. Hak de knoop door, zeg ze een datum aan en zorg dat ze uiteindelijk niet opeens een jaar in je huis zitten. Straks krijgen ze nog woonrecht ook.
Ik denk dat je er het beste maatschappelijk werk bij kan halen, die hun kan helpen met de financieën, en een ander huis te vinden. Dan kan jij ook je ei kwijt als je met hun contact houdt, mochten ze dan niet echt hun best doen om weer op eigen benen te komen is dat makkelijker te bespreken, omdat dan niet alleen jij en je aanstaande dat ervaren. Daarnaast tuurlijk stonden ze voor jullie klaar dat is heel fijn, en dat willen jullie ook, jammer alleen dat het dus ook om inwonen gaat. wat de tv betreft in de woonkamer je geeft al aan dat de zolder met alles erop en eraan voor hem is ingericht, dus ik zou zeggen zapp erop los kijk je eigen dingen neem je huis daarin weer terug het is voor hun dan weer makkelijk dat je je verstopt op jouw kamer. sterkte en succes
en anders bij mij wel! met zulke mensen had ik het nog geen maand uit gehouden ts ik zou dus nu gewoon eisen gaan stellen ze kunnen medelen in de kosten en in huis mee gaan werken zo iets hebben ze 2 weken om hun spullen te pakken. daarbij zou ik zorgen dat je voor de 7 maanden zwangerschap hun weg zijn