Uit je tweede verhaal komt het bij mij over dat hij wel al zo was, maar het gedrag nu extremer is geworden en met een baby erbij waarschijnlijk meer doet irriteren. Ik zou zo'n slappe hap in deze situatie echt de deur uitgooien! Veel sterkte ermee!
Sorry het klinkt toch zoals mijn voorganger al zei dat er niks veranderd is. Nou ja behalve extremer. Het is echt geen gelijkwaardige input. Voel je nog wel wat voor hem? Wil je met hem verder? Anders relatie therapie een optie.is het antwoord twijfelachtig of nee dan zou ik zijn spullen pakken en het slot veranderen. Voor je kindje hoef je niet in deze relatie te blijven want zo best is het niet met al die spanningen. Succes!
Ik herken het wel van de situatie bij mij thuis. Mijn vriend is 32, zit al 9 maanden in de ww, solliciteert nauwelijks, komt voor 10.00 zijn bed niet uit, ook al zit peuterzoontje hem vanuit zijn bedje te roepen, ik moet elk moment er voor hem zijn, leeft zich totaal niet in in mij en het huishouden wordt sinds ik zwanger ben (nu 25 weken) nauwelijks meer gedaan (ik ben ziek door deze zwangerschap, dus kan het zelf niet. Toch verwacht hij dat ik het doe, zoals ik ook deed terwijl ik nog 32 uur werkte tot 7 weken zwangerschap, en hij hele dagen thuis zat ). Ik ben boos geworden, heb vriendelijk gepraat, ben verdrietig geweest, heb hem een paar dagen alleen gelaten (vooral voor mijn eigen rust), hem aangeboden te helpen met zoeken naar werk, maar NIETS helpt. Toch had ik het aan zien komen (al had ik niet verwacht dat het zo lang zou duren, en dat had het ook niet als ik niet ziek was geworden), want dit zit in zijn aard. Het komt er vooral uit als hij zijn ritme kwijt is en geen specifiek doel heeft. Toen hij nog wel werkte, was hij heel anders, al kon hij in vakanties nog wel eens terugvallen. Toch heb ik heel duidelijk aangegeven dat als zijn ww de volgende maand afloopt, hij het niet leuk meer gaat krijgen in huis. Omdat wij er financieel heel erg op achteruit zijn gegaan, heeft hij inmiddels zijn pinpas in mogen leveren, heb ik een 'huishoudschema' voor hem gemaakt. Verder wil ik elke week zien welke moeite hij heeft gedaan om werk te vinden. We zijn er al mee begonnen om hier aan te wennen, maar ik ga er straks nog strenger op toezien. Dit voelt voor mij heel kinderachtig, maar het is wel wat hij nodig heeft om uit het cirkeltje te komen. Ruzies en onenigheid hebben we nu regelmatig, maar ik weet dat ik het op deze manier niet vol ga houden, en ik hoop dat we op deze manier weer de kans krijgen onze 'oude' relatie (die van 9 maanden geleden) terug te krijgen. Ik werk er nu hard voor, en ik heb niet het idee dat hij dat ook doet, maar als hij straks weer lekker in zijn vel zit, is dit het dubbel en dwars waard!