Momenteel ben ik 22.2 zwanger van mijn tweede. Bij de eerste had ik zw-diabetes (met insuline) en zou ik worden ingeleid bij 37.4 weken. Uiteindelijk kwam hij na het doorprikken van de vliezen vanzelf in een tijd van 2,5 uur. Hij had een geboortegewicht van 3795 gram. Nu heb ik zelf niet zo'n goede ervaring met het inleiden, omdat het naar mijn gevoel te snel in de zwangerschap kwam en de bevalling veel te snel ging. Ik had al volledige ontsluiting toen hij nog niet in het geboortekanaal gezakt was. Later kwam hij vast met zijn schouder en was er paniek omdat ze hem er niet uit kregen. Gelukkig is hij met behulp van het "noodteam" van het ziekenhuis uiteindelijk eruit getrokken (jeetje ik wist niet dat ik zoveel bewegingen kon maken, benen alle kanten op en een andere arts "skydiven" op mijn buik) Hij was blauw en heeft even hulp gekregen om zijn ademhaling op te starten. Hij heeft uiteindelijk 18 dgn in het ziekenhuis gelegen omdat hij niet wakker werd (sliep 23,5 uur per dag) en niet zelfstandig kon drinken. (eerst sondevoeding later met behulp van pre-logo drinken aangeleerd) Na MRI (ka vond dat hij neurologisch slap was) bleek hij ook een bloeding in zijn hoofd te hebben (gehad). Tot nu toe zijn mijn suikerwaarden prima! (ik moet wekelijks prikken) Nu zijn mijn gynaecoloog (die overigens alles super goed in de gaten houd!) dat ze dit keer weer bij 37/38 wkn wil inleiden in verband met het risico op weer schouderdystocie. Zelf was/ben ik daar niet voor, laat de natuur maar zijn werk doen. Maar goed, toen wist ik een boel nog niet. Een heleboel dingen hebben ze me niet verteld en ook niet dat het niet echt goed is als je kindje vast blijft zitten (ik vroeg nog doodleuk bij de eerste afspraak of ik misschien terug kon naar de vk en thuis kon bevallen als ik geen zw-diabetes zou krijgen) Nu kan ik er weinig info over vinden op internet, wat vinden jullie van de noodzaak van het inleiden om dat risico te verkleinen? Is mijn houding (nergens voor nodig) verstandig? Want wat ik wel kon vinden was dat inleiden niet is bewezen als hulp om dit te voorkomen. Zijn er nog andere zaken waardoor ik dit zelf misschien kan voorkomen?
Hoi Pam81, een hele reele vraag hoor. Het antwoord is niet heel simpel. De vornaamste reden voor een schouderdystocie (de schouders blijven hangen achter het schaambot als het hoofdje al is geboren) is het geboortegewicht van het kindje. Ook heeft een jongen vaak bredere schouders dan meisjes en blijven jongetjes relatief vaker hangen. Ook ligt het aan de kracht van de weeen, de manier van indalen van het hoofdje tijdens de bevalling en of je bent ingeleid of niet. Ook kan een te smal bekken voor de grootte van het kindje (dus een wanverhouding moeder//kind) kan een probleem zijn. Maar dit hoeft allemaal niet, want de meeste kindjes worden zonder deze complicatie geboren. Nu is het vaak kiezen per persoon wat wijsheid is; inleiden of niet, bij welke termijn dan, natuurlijk bevallen of niet, bij de gyn of met de vk mét medische indicatie in het ziekenhuis etc. DUs een eenvoudig antwoord is er niet te geven. In jouw geval is het denk ik wel verstandig je in te laten leiden (ondanks dat bewezen de kans iets groter is op een schouderdystocie) omdat het vorige keer optrad bij een niet heel groot kindje en het een flinke schouderdystocie was zo te lezen, want bij de een los je het makkelijker op dan bij de ander en bij jou noesten er meerdere mensen aan te pas komen en je kindje heeft het toch even zwaar gehad. Maar dus het huidige kindje moet wel door je bekken passen en dan wil je een kindje ook niet te groot laten worden. Nu zijn je suikers tot nu toe goed, dus dat is super, maar een 2e kindje wordt vaak toch groter dan een eerste. Ze zullen er wel voor zorgen dat jebij het inleiden goede ween hebt tzt en dat je pas gaat persen (als moeder natuur het niet overneemt op dat moment ) als het kindje diep genoeg zit. Ook zal het bed al in de goede positie worden gezet bv. De kans op herhaling is gewoon iets groter, maar dat wil niet zeggen dat het deze keer wel zonder problemen gaat. Kortom, de ernst van de vorige keer en de termijn en de grootte van je kindje toen zijn wel redenen om met meer voorzichtigheid deze keer je bevalling tegemoet te gaan. Ik snap je terughoudendheid, want de natuur kan heel veel zelf oplossen, maar ik dnek toch dat het zo wel het verstandigste is. Hoop dat ik een beetje een duidleijk verhaal heb neergezet voor je Groetjes Brigitte
Ja super, dank je wel. Dit geeft me dan toch weer het gevoel dat ik haar echt, echt kan vertrouwen (gyn). Natuurlijk weet je dat wel, maar het is toch fijn om nog even een bevestiging te krijgen van een prof, dat ze er ook zo over denkt. Super bedankt voor je (snelle) antwoord!