tja maar het hebben van een refluxbaby, die constant huilt is ook erg heftig..... is toch weer een "ander soort" kind.... en onmacht.... weet er alles van....dat huilen gaat echt door je heen.... en nog altijd beter schreeuwen.... dan schudden....
op de kamer zetten doe ik ook als al het andere geen effect heeft op dat moment... maar dan krijgen ze echt geen speelgoed... tis geen speelkwartiertje dan hoor... dan zet ik ze in bed en zeg waarom en als ze stil zijn kom ik ze weer ophalen.... dat is natuurlijk niet wanneer ze gewoon eens stout zijn door bv niet te luisteren of dat ze een beker omgooien expres... maar echt wanneer ik merk dat ik het even niet meer weet en hun ook niet... dan moeten ze afkoelen in een prikkelarme omgeving en ik ook dat werkt wel goed.. heb het nu een paar keer gedaan en daarna zijn ze de hele dag lief of ik hoef maar 1x te waarschuwen of ze naar hun kamer willen..... gisteren hadden we echt zo'n rotdag bah, alleen maar huilen en echt helemaal niks was goed.... ik werd er helemaal niet goed van... mijn oudste wilde haar middagslaapje niet doen en dat vind ik normaal gesproken helemaal niet erg maar ze kan er gewoon niet tegen, dan is ze de hele dag moe en sjagerijnig... dus ik ben eerst wel een stuk of 8x naar boven geweest, geen resultaat. mijn jongste dochter werd er dus wakker van na 30 min geslapen te hebben en die zette het ook op een brullen... nouja dan weet ik al hoe de dag verder verloopt... pffff... toen ben ik rond etenstijd ook even heel boos geworden.. maarja dat werkt ook niet natuurlijk... dus hup allebei boven in bed gezet, daarna weer opgehaald, eten, douchen en het bed in! pfff wat was ik blij dat de dag om was......
Ik vind dat er een verschil is tussen schreeuwen en schreeuwen : Als iemand in het wilde weg gaat schreeuwen en eigenlijk niet eens nadenkt over wat hij/zij nou eigenlijk zegt.. dan vind ik dat echt niet nodig.. Als je je stem verheft, laat merken dat echt je grens bereikt is, maar dat je wel duidelijk bent, vind ik het wel kunnen.. het verschilt natuurlijk ook per kind wat nou wel en niet effectief is.. sommige kinderen wordt zoveel tegen geschreeuwd, dat ze daar niet eens meer naar luisteren, en bij kinderen waar vaker op een normale toon mee wordt gecommuniceerd, die kunnen dan weer juist schrikken als je even een keer schreeuwt.. maar dan liever de subtielere vorm van schreeuwen (dus eerder stem verheffen) en dan heeft dat denk ik meer effect.. Ik heb zelf (nog) geen kinderen, maar ik wilde toch graag even m'n mening geven, als je het niet erg vindt Vind het wel een interessant onderwerp verder... omdat ik in mijn omgeving vaak meemaak dat er onwijs geschreeuwd wordt.. dan vraag ik me vaak af.. was dat nou echt nodig ?
ik denk dat wanneer je zelf nog geen peuterpubers hebt je er niet echt over kan meepraten... ze kunnen je echt horendol maken hoor en vooral 2 van die kleintjes maar een mening geven kan altijd natuurlijk... ik zei vroeger ook, als ik later kinderen heb krijgen ze weinig tot geen snoep want dat is slecht bla bla, ook mogen ze maar heel beperkt tv kijken... en nog wel meer van dat soort dingen... nouja daar kom ik nu wel op terug dus....
ja maar schreeuwen tegen een baby van een paar maanden "hou je kop" nee dat vindt ik wel heftig Al begrijp ik heus wel dat het je soms te veel wordt...maar dan moet je andere oplossingen zoeken..
schreeuwen tegen een babytje dat vind ik zelf ook echt niet kunnen, nu hebben wij redelijk makkelijke babytijden gehad dus kan ik er niet echt over meepraten.. maar kan me een beetje voorstellen dat wanneer je slaap tekort hebt en je kindje elke nacht ligt te schreeuwen je daar op een gegeven moment helemaal gek van word, hoeveel je ook van je kind houd, je hebt zelf ook een breekpunt.... volgende keer het overlaten aan je man misschien? kruip jij je bed weer in en geef je manlief de fles en de speen...
dat is waar wat je zegt mora. en ik heb dat hier op het forum heel vaak, dat ik bij mezelf denk wacht maar..... het is als met alles heel vaak zo dat de beste stuurlui hier zelf nog geen kinderen hebben. ik kan me dan soms bij voorbaat al verkneukelen, omdat ik weet welke fases er nog allemaal komen voordat ze 20 zijn als ik ze bezig hoor (lees dus). wat betreft het voor straf in bed zetten. dat doe ik dus zelf bewust weer niet. op de een of andere manier vind ik dat het toppunt van onmacht ofzo (nog erger dan schreeuwen). en een verkeerde assosiatie (hoe schrijf je zoiets) met het bed op zich. kweet niet goed hoe ik het onder woorden moet brengen maar misschien snap je het evengoed wel. ook denk ik dat een mama eerder zal gaan schreeuwen als je 2 of meer kinderen hebt. bij 1 is het vaak nog wel te handelen maar als je er 2 of 3 hebt die constand aan het klieren zijn of mekaar het leven zuur maken dan kan je aan het einde van een week behoorlijk geirriteerd raken. het grappige is inderdaad dat rustig blijven het meeste nut heeft. als mijn zoon van 14 weer eens tot "the limit" gaat. en pubers kunnen er wat van, dan ben ik meestal degene die het verste komt omdat ik weiger mee te gaan schreeuwen, als hij staat te schreeuwen.volgens mij irriteerd het hem mateloos dat hij me niet op de kast krijgt. maar wat kost het veel moeite om je pijn te verbergen. dat vind ikzelf eigenlijk nog het moeilijkste.het niet persoonlijk laten worden. ik zat vandaag te wachten bij de logo en zag een artikel wat de kop had "tot kinderen 12 zijn vinden ze je helemaal geweldig ongeacht wat je doet. en na hun 12 vinden ze je waardeloos ongeacht wat je doet." ik kan inmiddels beamen dat dat zo is. in ieder geval voor 1 van mijn 2 pubers. en wat is dat moeilijk om mee om te gaan en je niet persoonlijk gekwetst te voelen! soms heb ik ook zin om heeeeeeeeeel hard te schreeuwen dan hoor. gelukkig maakt mijn oudste dochter veel goed. ( in mijn gevoel volledig mislukt te zijn als moeder) die is een stuk verstandiger op de een of andere manier. we hopen met zijn allen hier dat ook mijn zoon gauw het licht gaat zien en weer normaal gaat doen.
Tsja het ik was gewoon elke nacht een paar uur bezig, ik de eerste helft mijn vriend de tweede helft zoals wij dat noemden. En dan sliep hij eindelijk en ikzelf ook en dan werd hij na een uur weer wakker en dan dacht ik: neeeeeeeeeee ik KAN niet meer. Jankend stond ik dan hem te troosten maar als je zo moe bent kan je alleen denken aan slapen en mijn baby was op dat moment: iets dat mij van mijn slaap houdt. Mijn vriend loste mij op die momenten wel af hoor, ondanks zijn eigen moeheid die snapt dan ook wel dat ik er doorheen zat. Maar zoals ik al zei dat ik al weeeeeeken geleden. Mijn zoontje heeft alleen de eerste drie maanden last gehad van reflux. En ik heb trouwens heus niet elke dag lopen schreeuwen hoor, maar het kwam wel voor! Nu huilt hij bijna nooit meer en heb ik dus ook geen reden meer, vind ik zelf, om te schreeuwen. Ik heb dus ook geen ervaring met schreeuwen tegen oudere kinderen omdat ze vervelend zijn. Al kun je het misschien een heel klein beetje vergelijken qua dat je heel gefrustreerd kunt raken. Ik ben benieuwd hoe ik ermee omga als mijn zoontje ouder is, gezien mijn schreeuw verleden
@cherryayden: ik denk dat ik dat als moeder van erg makkelijke baby's niet kan voorstellen hoe dat is. Ik denk dat als je moe bent je al sneller wanhopig wordt. Dus net als jij het nog niet van oudere kinderen weet weten sommige mensen ook niet hoe het is met een kleintje dat steeds huilt. Denk dat je het wel kunt vergelijken.
Ja begrijpelijk hoor! Ik kan me voorstellen dat je niet kunt bevatten dat je tegen je baby schreeuwt als die altijd heel lief en rustig is.
Hou op hou op! Dit wil ik nu allemaal nog niet lezen Mijn zoon gaat nooit op straat rondhangen, gaat nooit brutaal zijn, en gaat op zijn 16e gewoon gezellig met zijn moeder winkelen zonder zich voor mij te schamen. Punt uit
het kan mikki, mijn dochter is zo iemand als jij beschrijft. een heeeeeeeerlijk kind. nouja kind, ze is groter dan ik ben en praat over rijlessen en diploma's en werk, hihi. 9 ik mag alleen niet voeral mee naartoe want soms schaamt ze zich toch weleens voor mij, maar als dat het ergste is)
Ik blijf over het algemeen vrij rustig en probeer met een serieus gezicht en een strenge stem 'mijn ding' voor elkaar te krijgen. Maar laatst schopte hij me bij het aankleden op het aankleedkussen vol in mijn buik en heb ik wel even mijn stem verheven. Niet geschreeuwd maar wel even heel duidelijk laten merken dat ik daar dus absoluut niet van gediend ben.. plus dat ik natuurlijk behoorlijk schrok.
@Cherryaiden ja het lijkt me ook heel erg moeilijk hoor....en dan heb je ooit je breekpunt natuurlijk... @blup ja de puberteit...pfff wil er niet aan denkne met 2 meiden hier straks...en ze schelen maar 2 jaar !!
Blup: Ik snap je wel hoor van dat niet op bed zetten als straf. Dat doen wij dus bewust ook niet. Hij moet het niet met straf of negatief iets gaan associëren, een bed is om lekker in te slapen. Om toch een 'straf' te verzinnen hebben we even aan 'de hoek' gedacht maar ja, hou die van ons er maar eens in Hij zit dus al een tijd niet meer echt in de box om te spelen dus nu wordt hij daarin gezet voor een time-out.