Als je fulltime thuis bent zijn de opmerkingen ook niet van de lucht hoor! Ik maak me er gewoon niet druk om. Als je er zelf achter staat dan maakt het toch niet uit wat een ander zegt?
Het zou inderdaad een stuk makkelijker zijn als je gewoon het zo invult als jij wilt en je niets aantrekt van wat anderen daar van vinden. Of nog beter: als anderen er geen commentaar op zouden leveren...
wij hebben geluk dat we allebei werk hebben met wisselende uren, dus nooit van 8 tot 5 en daarom krijgen wij nooit commentaar. hier zorgt de vader dus ook voor het kind wat ik heel normaal vind net zoals het huisjhouden gezamelijk doen maar ik vind het belachelijk dat mensen er een mening over hebben, je kunt niet op iemands zijn of haar bankrekening kijken en als wij niet allebei werken kunnen wij ook geen gezellige vakantie voor haar boeken of andere luxe dingen, het is inderdaad waar je voor kiest...
Ik vond de opmerking van financieel onafhankelijk zijn ook een goede, het voelt inderdaad als vrouw ook goed om zelf geld in het laatje te brengen. Ondanks dat ik zeker weet dat mijn man er nooit moeilijk over zou doen, ben ik toch blij, voor mijn gevoel, niet afhankelijk van hem te zijn.
Ik blijf straks 4 dagen werken. Ik heb een bedrijf dat moet blijven draaien, dat ik in tien jaar heb opgebouwd, dat ga ik niet zomaar overboord gooien. En mijn lief gaat voorlopig 3 dagen werken. Hij kan ouderschapsverlof krijgen en is toch al twee middagen per week thuis voor zijn eigen kinderen (uit een eerdere relatie). Er blijven twee dagen over, die zijn voor het kinderdagverblijf. Ik heb geen schuldgevoel, want ik ben ervan overtuigd dat een kind niks krijgt van een goed kinderdagverblijf. Maar in alle eerlijkheid moest ik wel even slikken bij het idee dat mijn lief straks meer voor ons kindje zal zorgen dan ik. Dat is mijn eigen onzekerheid, dat het dan weer zo'n papa'skindje wordt, net als zijn andere kinderen, en dat ik dan op de tweede plaats kom... Natuurlijk zal ik dingen missen, maar ik denk dat er nog genoeg tijd overblijft om mijn kindje te zien opgroeien. Maar tegelijkertijd ben ik heel blij dat ik zo'n geëmancipeerde man heb. En over twee jaar, als zijn ouderschapsverlof op is en zijn oudste kinderen naar de middelbare school gaan, bekijken we de situatie opnieuw. Waarschijnlijk ga ik dan minder werken en hij meer.
wij werken beiden 32 uur per week, dat komt dus overeen met een moeder die drie dagen werkt en een papa die full-time werkt. Maar ik krijg altijd de opmerking dat ik nog veel werk. Wordt ik soms zo moe van. Daar komt nog bij dat wij onregelmatig werken, dus gemiddeld 1 hele dag in de week gaat ze naar oma. Die andere dagen gaat ze steeds ff twee uurtjes weg naar oma. Vind ik best weinig oppas. Maar de commentaar blijft....
Ik sluit me helemaal aan bij deze worden. Het is niet dat ik MOET werken voor het geld. Ik WIL werken! Ik zou dood en dood ongelukkig worden fulltime thuis! Moet daar dus niet aan denken! Daarnaast wil ik ook financieel onafhankelijk zijn. Zelf geld verdienen en he uitgeven waaraan ik dat wil (zonder toestemming te hoeven vragen!)
Hey, Ik werk 30 uur in een week dat wil zeggen 5 dagen aan 6 uren. Vind het prima zo. En mijn man werkt full-time. Als mijn kinderen wat groter zijn, zou ik mss wel een full-time wagen, we zien wel waar het op uitdraait. Winter ***
Ik ben financieel niet onafhankelijk, hoewel ik dat zelf zo niet voel. Maar ik kan ook geld uitgeven waaraan ik wil en ik hoef echt NOOIT toestemming te vragen hoor!
Aha..... dus voor mij met m'n mbo opleiding is het niet zonde om thuis te "gaan zitten"? Ik ervaar dit niet als zonde, de belangrijkste jaren van onze kids ben ik thuis en kan ik sturen. Het werken voor mij komt wel weer. Of ik nu alleen een VMBO heb of universitair geschool ben. Dat heeft toch echt helemaal niets met je keuze te maken.
Ik heb even heel vluchtig doorgelezen, maar niet alle opmerkingen. Wij zijn financieel onafhankelijk van elkaar. Mijn man werkt full time, ik werk ook full time. Het is voor ons vanzelfsprekend als wij kinderen krijgen, dat zowel ik als mijn man een dag thuis blijft. Ik in de vorm van een dag thuis werken zodat ik toch full time werk en mijn man was al op de maandag vrij. Ons kind gaat dan 3 dagen per week naar de creche. Wij vinden dit een goede oplossing. Op de creche zoals reeds eerder gezegd ontwikkelt een kind zich ook goed, kan het met anderen spelen etc. Hierdoor wil niet zeggen dat wij minder goede ouders zijn. een goede moeder en vader ben je vanuit je hart! En ik wil mijn kinderen ook al het goede geven, wat ik ook van mijn ouders heb gehad. En hiermee bedoel ik niet materialistisch, maar leren op je eigen benen te staan, een opleiding genieten, en onafhankelijkheid!
Mieltje: mijn man heeft een zeer goede functie en daardoor komt er elke maand vrij royaal aan geld binnen. Hij krijgt daadwerkelijk een loonstrook en ik werk in natura... Ik zorg voor het huishouden en voor een groot deel voor de kids. Mijn kids genieten omdat er altijd tijd en aandacht voor ze is en mijn man geniet ook, hij pakt 's morgens een schoon overhemd en neemt zijn gesmeerde broodjes mee. Dit werkt voor ons prima. Ik kan me voorstellen dat anno 2007 veel vrouwen hier niets voor voelen, maar ieder zijn eigen keuze. Als ik iets nieuws wil kopen voor in huis, de kids, voor mezelf of voor hem hoef ik echt geen verantwoording af te leggen naar hem. Als het geld gemist kan worden voor iets dan is het prima en anders niet. Die keuze is toch ook aan mij en daar draag ik ook de verantwoording over. Ik zie toch ook hoe de rekening ervoor staat?! Van het geld wat hij dus van zijn werkgever krijgt moeten wij als gezin rondkomen. Op het moment dat hij zou overlijden of als we uit elkaar zouden gaan of iets dergelijks dan is het voor mij zeer goed geregeld. Door mijn brede MBO-opleiding kan ik echt zo weer aan de slag, ook als het zou moeten. Als mijn man morgen geen baan meer zou hebben ga ik aan het werk. Het salaris ligt dan beduidend lager, maar voor ons is het van belang dat we het als gezin redden. Dan maar minder geld. Gaan we eventueel kleiner wonen, een auto minder of we zoeken naar andere oplossingen. Ik ben inmiddels al weer twee jaar thuis. Mijn man heeft een onregelmatige baan en die had ik ook. Heel veel regelen en georganiseer. Wij vonden het prettiger als een van ons thuis zou blijven. Aangezien ik geen carrierre-drang had en minder geld binnen bracht werd ik dit. In het begin vond ik het erg wennen en wist ik eigenlijk niet of dit wel zo'n goed idee was. Ik miste de omgang met volwassenen. Maar nu sta ik er volledig achter en ben met plezier thuis. Bovendien kan ik heel veel werk doen op de school of peuterspeelzaal. Zij zijn altijd op zoek naar mensen die tijd hebben om in te springen. Er zijn over thuisblijfmoeders ook heel veel vooroordelen. Dan heb je vast niet zo'n goede opleiding, of je kan geen werk krijgen, je bent wel erg ouderwets, je bent afhankelijk van je man, je kruipt tegen muren op, je biedt je kinderen niet voldoende mogelijkheden voor knutselen en omgang met andere kids...... enz. Hoe je je gezin ook "laat draaien", of dit nu met fulltime werkende ouders is, partime of een thuisblijfpapa of mama, veel of weinig opvang, het belangrijkste is dat het in balans is en dat ieder gezinslid zich er prettig bij voelt. Als iedereen gelukkig is met de situatie, dan is het gezin gelukkig en daar draait het toch allemaal om?
Ik ga straks 28 uur werken. Nu werk ik in de zorg en ga elke di/woe een slaapdienst van 24 uur werken. Daarnaast om het weekend een 24 uursdienst. Ik vind dat ik dan nog veel thuis ben en ons dochtertje gaat ongeveer 14 uur per week naar het kdv. 's avonds is ze bij papa als ik werk. Het gevoel is nog dubbel. Aan de ene kant heb ik het thuis wel gezien en wil ik weer werken. Aan de andere kant vind ik het nog een raar idee de zorg voor Tess uit handen te geven. Toch vind ik het goed dat ze naar het kdv gaat en andere kindjes zal zien en er straks mee kan spelen.
Ohohoh wat een vooroordeel weer . Wat een onzin zeg (sorry dat ik het zo ronduit zeg). Ik heb nog geen werk, ik weet ook niet of ik er om sta te springen, mijn man wel, maar we verdienen het samen. Hij door er buitenshuis voor te gaan werken en ik hier in huis. Nooit problemen over uitgaven, dat overleggen we namelijk. Kijk ik vind dat we eigenlijk in een prachtige tijd leven. Vrouwen zoals jij hebben de kans om te gaan werken, ipv van thuis te blijven omdat dat zo hoort. Aan de andere kant kunnen vrouwen er ook voor kiezen om niet te gaan werken tijdelijk. Of hun man gaat tijdelijk niet werken, of minder werken ipv dat het hoort dat hij fulltime werkt (ok, zoals in ons geval gaat het veel minder makkelijk dan we verwacht hadden, het is nog allemaal niet zo ideaal als we zouden willen, er is nog wel het een en ander te doen!). Ik moet er persoonlijk niet aan denken om zoveel te werken als jij, maar ben erg blij voor je dat je dat kunt doen. En ik ben ook erg blij dat ik het niet hoef te doen, dat ik iets anders kan kiezen. Mensen verschillen. Als we nu ook nog alle vooroordelen over thuisblijfmama's, werkende mama's, thuisblijfpapa's, werkende papa's overboord kunnen zetten en in kunnen zien dat de oplossing die voor de een goed is een ramp kan zijn voor de ander, dan wordt het helemaal mooi...
ik vind dat je hiermee aan het gevoel van mijnimeel voorbijgaat....als zij zelf geld verdienen prettig vind om zich financieel onafhankelijk te voelen is dat geen onzin, maar gewoon een gevoel wat er is. En ook dat mag er zijn..... dat dit gevoel voor anderen anders is kan, maar dat wil niet zeggen dat het gevoel van Mijnimeel onzin is.... wij verdienen samen en geven het samen uit.....en gelukkig houden we aan het eind van de maand geen rode cijfers over. maar dit topic ging over je schuldig voelen ja of nee....
Ik heb eerst 2 dagen gewerkt na de bevalling en ga binnenkort 3 dagen werken. Ik vind die 2 dagen ook prima. Maar financieel is 3 dagen beter en 2 dagen kan niet op mijn werk. Maar ik voel me regelmatig schuldig. Zou zelf voor mijn kind willen zorgen, maar ook op het werk is het commentaar er iedere keer weer als ik weer "vrij" heb. (er werken voornamelijk fulltimers of 4 dagen per week, heb zelf ook altijd fulltime gewerkt). Ik heb het gevoel dat ik alles maar half kan doen. Dat je heen en weer wordt geslingerd tussen 2 dingen. Denk ook wel dat je er een ritme in moet krijgen. Maar mijn kind is belangrijker dan mijn carriere. Al ben ik soms wel eens jaloers op de nieuwe baan van mijn vriend, die ik in principe ook had kunnen doen, maar je moet er 36 uur voor werken. En dat is voor mij nu echt geen optie. Ben het eens met de opmerking van wannabe, dat mannen zich verschuilen achter de smoesjes dat het niet gaat. Mijn vriend ook met zijn nieuwe baan. Ik heb er achter aan moeten zitten dat hij nu eindelijk, 2 maanden maar, om de week de maandag vrij heeft. In zijn vorige baan zou hij ouderschapsverlof hebben iedere maandag. Dus we moesten de planning een beetje omgooien. Maar ik maakte me er meer druk om dan hij. Ik ben van mening dat als ze je graag willen bij een bedrijf ze ook wel openstaan voor minder dan 40 uur werken. Nu moet hij 40 uur werken en heeft wel 2 dagen per maand atv, maar dit mag dus niet structureel om de week worden opgenomen. Maar dan zijn er weer wel mensen die dat doen. Je moet dus echt durven opkomen voor wat jij wilt. En hij werkt liever 5 dagen, nou ik liever 3 dan 4 dus eigenlijk komt het voor ons wel goed uit.
Ik heb niet alles gelezen, maar ik werk nu 4 dagen in de week en ik voel me er vreselijk bij... Ik ga dan ook 3 dagen in de week werken. Het meidje gaat niet naar een kinderdagverblijf, maar 1 keer in de week bij oma en in het weekend is papa thuis. Dikke vette pret voor de kleine meid natuurlijk, maar ik voel me er zelf echt niet prettig bij! Verder heb ik er ook moeite mee om haar weg te brengen om een keer naar de film te gaan ofzo. Maar dat komt meer door onze start. Ik was haar bijna kwijt en kan d'r echt niet alleen laten... Dit zal tijd nodig hebben. Gelukkig gaat mijn man hier in mee, want hij zou eerst van 5 naar 4 dagen gaan en hij blijft nu 5 dagen werken zodat ik bij m'n mopje kan zijn...