Ik moest vooral lachen om dat toestemming vragen! Ben benieuwd of dat ook was waar Stranger op doelde.
Ik kan het gevoel om financieel onafhankelijk te zijn me ook goed voorstellen. Ik moet er niet aan denken dat mijn vriend stopt met werken, en hij andersom ook niet. Brr, dat ik hem geld moet geven als hij iets volledig "onnuttigs" voor zijn hobby wil kopen, of hij mij voor mijn 20e parfum, of een bling bling onderdeel voor mijn mountainbike.... Ik verdien meer, dus ik betaal meer mee aan het huishouden, hypotheek etc, betaal wat vaker het eten buitenshuis. Maar voor onze "onzin" dingen ( kadootjes uitgezonderd) hebben we gewoon ons eigen geld. Daarbij wees realistisch : 50% van de relaties strand. Als je een tijdje niet gewerkt heb is het zo verschrikkelijk moeilijk om weer een baan te krijgen. En daardoor zijn er duizenden bijstandsmoeders, en die worden betaald van het geld van al die harde werkers. Begrijp me niet verkeerd, ik stem zelfs links, ben voor ons bijstandssysteem, maar vooraf een beetje nadenken over de gevolgen als je uitelkaar zou gaan vind ik verplicht voor elk gezin
Ja. Sorry als ik niet duidelijk was, maar het klonk net alsof vrouwen die niet werken dus toestemming zouden moeten vragen om iets te kopen... Uit mijn post blijkt hopelijk dat ik er juist niet aan dat gevoel van onafhankelijk zijn voorbij wil gaan, ookal begrijp ik het eerlijk gezegd niet.
dus als ik je goed begrijp vind jij dat iedereen moet blijven werken voor het geval een relatie kapot gaat?sorry hoor als ik je verkeerd begrijp. elke relatie kan kapot gaan,tuurlijk maar hoe zit het dan met plek maken voor degenen die graag willen werken en thuis zitten omdat er geen werk te vinden is?zo blijven er continu werkelozen. sorry hoor maar ik heb 3 jaar lang als alleenstaande moeder keihard moeten werken om ons koppie boven water te houden.kreeg nergens fin.extra hulp omdat ik een vast contract had en FT werkte. ben nu vreselijk blij met mijn man die heel goed kon begrijpen dat ik graag thuis wou zijn voor de kinderen.zoals je kan zien is de tweede onderweg. knuff.kristy ik vind dat degene die willen werken het vooral moeten doen en degenen die thuis willen blijven voor de kids dat ook moeten kunnen. iedereen zo zijn eigen keuze
Het is voor iedereen inderdaad een eigen keuze, maar waarom hebben we dan allemaal kritiek op de wijze waarop anderen het doen? Als ik zo hier de postings lees worden er her en der flinke steken uitgedeeld waarom 'de andere keuze' zo verkeerd is en daarna wordt er wel afgesloten met 'maar je moet doen waar je zelf goed bij voelt'. Ik hou mijn mening dus lekker voor mij en wens iedereen - werkend of niet - een geweldige tijd met hun kids!
ik werk dus niet omdat ik in de wao zit,betaal dus ook een flink deel zelf.was k wel in staat geweest om te werken had ik dat waarschijnljk ook niet gedaan. bij ons is nooit aan de orde geweest jou geld mijn geld maar gewoon samen.
iedereen moet zelf weten of en hoeveel hij werkt maar ik ben er geen voorstander van.Je kiest om een kindje te krijgen en dan ga je veel werken...wij hebben voor een een kindje gekozen en willen er zelf voor zorgen.
Toestemming vragen? Wij overleggen gewoon alles. En hij haalt het geld binnen maar overlegt het ook met mij als hij iets wilt kopen. Ik ervaar dat wij gelijkwaardig zijn aan elkaar, ook al werk ik niet.
Ik be neen werkende moeder..en neit omdat ik moet maar omdat ik het leuk vind..Toen ik vanmijn oudste bevallen was (7 jaar geleden) ben ik thuis gebleven heb me nog nooit zo afgesloten gevoelt..was niet meerdie vrouw die ook wat binnen bracht maar was dat huismoeder die thuis zat de hele dag.. Heb dat met mijn tweede kindje ook gedaan.. Heb nu een wereld baan ben bewaarder in de gevangenis..en heb gezegt tegen mijn vriend ik blijf werken vind het veels te leuk..en alles wat ik binnen breng is extra en mooi meegenomen helemaal met dan drie op groeiende kinderen..en je heb zelf ook het gevoel dat je meedraaid in de maatschappij..
Ik ga eventjes terug naar het begin van het topic: Word de vrouw een schuldgevoel opgelegd als ze er voor kiest te gaan werken? Ik denk soms van wel, zeker door de oude generaties zoals mijn tante's en hun moeders die ik wel eens tref op feestjes. Al je aangeeft niet alleen uit financiele overweging te willen blijven werken kijken ze je vreemd aan, iedereen gaat er vanuit dat je dat doet puur voor het geld. Niet in de gaten dat de tijden verandert zijn en dat als je als vrouw jaren geleerd hebt (welk niveau maakt niet uit) je dit niet zomaar aan de kant wilt zetten. Een vrouw heeft tegenwoordig een totaal ander toekomstbeeld als vroeger. Vroeger was het huishoudschool en daarna een gezin, er waren weinig andere smaken, en als ze er al waren gingen eerst de jongens uit een gezin leren. De man kwam dus eerst want die zou het gezin onderhouden. Tegenwoordig krijgen we als jonge vrouw al snel te horen dat je onafhankelijk moet zijn, dit word er met de paplepel ingeschoven, en zit er zo ingebakken dat als het punt daar komt we niet zomaar heel ons leven wegcijferen en al onze intresses aan de kant schuiven. We willen vrouw en moeder tegelijk zijn. 2 full time banen waarvan je er niet een 200% kan doen, maar waarbij we tevreden moeten zijn als we een wat minder hoge "score" halen, tegen de natuur in natuurlijk, want we willen als vrouw altijd alles 200% goed doen. Aard van het beestje. Je weet dus dat als je blijft werken je tijd anders zal moeten inplannen, je opvang zal moeten regelen en dan komen de oud tantes op je schuldgevoel inpraten en reken maar van JA dat hun dat gaat lukken. Maar ik kan me deels vinden in de reactie van Wannabe, kijk je moet er niet van uit gaan dat je relatie stuk loopt, maar een beetje realist weet dat het vaak gebeurt, en daar sta je dan..... zonder baan zonder inkomen met je hand omhoog voor de alimentatie en de uitkering. Maar ook zonder werkervaring in de laatste jaren, en dat is een veel groter probleem! vroeger was de verhouding heel anders we hadden als vrouwen veel minder te melden, en hadden veel minder keuzes. Of we er gelukkig bij waren werd ons niet gevraagd, je werd huisvrouw en dat was het.... einde discussie. Nu hebben we veel keuzes, kansen en mogelijkheden en hoe meer keus, hoe lastiger het is de juiste beslissing te maken. En hoe eenvoudiger voor anderen om op jou schuldgevoel in te praten. mijn mening is dus: ik wil vrouw zijn, moeder zijn en toch nog wat voldoening halen uit het werk dat ik leuk vind om te doen, gezellig met collega's werken aan 1 en hetzelfde doel, en mijn neus eens in wat anders steken als de zoveelste volgepoepte luier Ik voel me denk ik daar erg gelukkig bij (het moet nog blijken allemaal in de praktijk) en hoe een ander vind dat ik moet leven..... het zal me werkelijk worst wezen. De enige aan wie ik namelijk verantwoording af hoef te leggen .... dat ben ik! Een ander kan niet bepalen of je gelukkig bent.
Mooi gezegd Mamalieske! Ik herken wat je zegt over de oudere generatie. Ik hoor mijn schoonmoeder wel eens tegen haar vriendinnen of zussen zeggen 'Ja ze blijft werken, want tegenwoordig moeten dat wel anders is het niet meer te betalen'. Alsof ze het voor hun en zichzelf goed wil praten dat ik blijf werken.
Zes jaar alleenstande moeder geweest. En geleefd als elk gewoon gezin. Met vakanties, wintersport, eigen huis. Inderdaad nooit hulp gehad, want ik verdiende genoeg. En ik ben zo blij dat ik mijn kind dat heb kunnen geven. voor mij is dat juist de aanleiding om zeker te weten dat ik nooit afhankelijk ga zijn. En dat wil ik iedereen meer dan van harte aanbevelen Door de vergrijzing is er juist een tekort aan banen, en zeker aan hoogopgeleiden, dan vind ik het ook zonder dat al dat kapitaal thuis zit
Oh ja Mamalieske mooi gezegd. Ik ben er fel op, dat weet ik. en ik het echte leven ben ik een stuk genuanceerder, en geen thuisblijfmoeder die ooit een preek van mij krijgt hoor Maar op papier heb ik altijd wel een beetje een missie Mijn moeder was thuis, en het was "vreselijk", was ze maar eerder gaan werken en niet pas toen wij allemaal of bijna uit huis of op de middelbare school zaten ( dan was ze vast een stuk vrolijker geweest) . Ze heeft geluk,ze is HBO gaan doen ruim boven haar 40e en werkt nu ( bijna 60) zowaar fulltime. Ik heb alleenstaande moeders zien ploeteren, daar waar ik met al mijn werkervaring samen met mijn dochter naar Euro disney kon ( of kamperen, of wintersport, of kleren kopen, of of of ) Dat is maar materialisme. Maar weten dat je eten kan kopen, gewoon in de maatschappij kan staan, een leukk inderfeestje kan houden etc is wel belangrijk voor zowel je eigen waarde als die van je kind. En het jezelf zo bijna minderwaardig opstellen vind ik ook wel eens lastig om te zien bij vrouwen. Vrouwen die hun werk als voor erbij zien, als extraatje. Alsof je niet een volwaardige bijdrage levert aan het huishouden met je inkomsten. die hun werk zien als gezellig sociale contacten, er even uit zijn. En ik snap het hoor, als je 100% het huishouden en de verzorging van je kind wil doen, is werken bijna niet te doen. Maar het huishouden is zo ondankbaar werk, elke dag hetzelfde, geen waardering, geen ontwikkeling, en dan ook nog geen geld er voor krijgen, en als je gaat scheiden met lege handen staan. Eerst komt mijn dochter ( en straks uiteraard onze kleine ook) daarna komt het huishouden. Als daar geen tijd meer voor is ... jammer ( en het is geen vieze zooi bij ons) .Hetzelfde geld voor mijn vriend. Geen tijd meer over om te koken..... Maaltijdsalades van AH zijn heerlijk en gezond.
heb niet alle antwoorden gelezen.... hier werkt mijn man gemiddeld 36 uur per week, tussne 8 en 17 uur. ik werk 24 uur, verdeeld over 4 dagen (nu even 5, omdat ik niet meer zo lang kan staan) en sta in een winkel, dus heb ik ook te maken met koopavond en zaterdagen. ik blijf 24 uur per week werken en daarnaast gaat mijn moeder oppassen en gaat de kleine waarschijnlijk 1 dag per week naar de crèche. mijn uren vind ik zelf niet teveel, en ik vind dat ik genoeg bij mijn kleine zal zijn. wel proberen we de oppas-uren zo laag mogelijk te houden. helaas heeft dit zoals we het nu bekijken dan wel invloed op oinze tijd samen. daarnaast heb ik dan over het algemeen ook geen twee dagen achter elkaar meer vrij. Dat vind ik persoonlijk een stuk vervelender en allee daarom zijn we aan het kijken hoe we met de dagen kunnen schuiven. ik voel me helemaal niet schuldig dat ik werk, mijn man werkt tenslotte ook en in onze situatie is het ook écht nodig, zonder mijn loon wil het niet. (mijn man studeert namelijk nog). daarnaast vind ik het prettig mijn eigen ding te hebben. voor privé geld doe ik het niet, alles eindigt hier op 1 grote hoop zodra mijn man klaar is met zijn studie en we die kosten niet meer hebben (waarschijnlijk als de kleine 3 a 4 maanden is) gaan we kijken of hij misschien 1 dag per week minder kan gaan werken. hier dus geen schuldgevoelens hoor, de kleine komt straks geen aandacht te kort, niet van mij en niet van pappa.
Wannabe, jij ervaart het huishouden als ondanbaar werk. Jij vind het vervelend om financieel afhankelijk te zien, en gezien wat je hier schrijft over je verleden kan ik dat ook begrijpen. Maar dat wil niet zeggen dat dat voor iedereen geldt. Ik heb er geen moeite mee. En gaan werken vanwege de kans op een scheiding, dat ga ik al helemaal niet doen. Dat heeft te maken met mijn visie op relaties en huwelijk, maar dat gaat helemaal van het onderwerp af... En ik denk dat de meeste vrouwen die er tegenwoordig voor kiezen om thuis te blijven dat doen vanwege hun kinderen. Niet vanwege het huishouden. Dit begrijp ik eerlijk gezegd niet. Vanwaar dat onderscheid? Zelfde geldt hier. Alleen vullen we het anders in...
Ik ben thuisblijf moeder en ik vind juist dat ik van alle werkende moeders een minderwaardige blik krijg.. Nee ik heb geen oma of tante of iemand anders in de buurt wonen die met pensioen is en wel even de kinderen van school haalt als mama graag wil werken.. Dus ik moet het wel zelf doen! Sterker nog als ik zou gaan werken dan zou mijn eigen dochter naar de creche moeten terwijl mijn stiefdochter bij dezelfde school wordt opgehaald door haar oma... Nou sorry, dat kan ik niet over mijn hart verkrijgen.. Wel werk ik thuis als gastouder, maar ik moet nog maar zien of dat niet te druk wordt straks met drie kinderen. Het lijkt soms wel dat je niets meer voorstelt zonder een goede baan. Ik word gek van die lachende opmerkingen op het schoolplein als je zegt dat je druk bent geweest dan zeggen de werkende moeders: hahaha moet je je voorstellen hoe druk ik ben, want ik moet ook nog zoveel dagen werken..jaja maar wel gratis kinderopvang van oma en zelf lekker de hele dag achter de pc op kantoor zitten...geen poepluiers en snotterbellen, want dat doet oma allemaal...
Iedereen moet doen waar ie zichzelf lekker bij voelt. klaar. Persoonlijk zou ik mijn kindje geen volle 5 dagen per week (dus van 8 tot 17.00 bijvoorbeeld) wegbrengen. ik werk 20 uur maar de bedoeling is om volgend jaar weer naar school te gaan.. en dat zouden dan vier dagen per week zijn en gemiddeld 16 uur per week. nu werk ik voornamelijk in de avonduren en weekenden om luca zo min mogelijk naar de opvang te brengen (gastouder) Maar dat lukt niet altijd. Ik zie wel op tegen volgend jaar.. omdat hij dan die uren die ik naar school zou moeten naar de gastouder zou moeten. Hij vind het daar heel leuk, maar het liefst ben ik natuurlijk zo veel mogelijk bij hem.
Kan me voorstellen dat je gek wordt van alle opmerkingen, zou daar zelf ook niet van gediend zijn en het is totaal overbodig. Maarre niet iedereen beschikt over een gratis opvang oma en ook niet elke werkende moeder zit de hele dag achter de pc op kantoor
Ik blijf ook 5 dagen werken en me man ook de avonden dus me man is overdag thuis en ik in de avonden. Heerlijk om geen oppas te hoeven regelen en genoeg centjes om luxe te blijven leven. Financieel is het mogelijk om 3 dagen te gaan werken of zelfs te stoppen maar ik ben aan het begin van me carriere en wil dit voor geen goud missen ookal wil ik nog zo graag kinderen. Ik denk dat het wel te combineren is! Als ik minder ga werken betekend dat wel minder luxe leven, minder vaak op vakantie, goedkopere auto's, niet meer zo vaak uit eten, goedkoper huis etc dat willen we niet. Me man kan niet minder werken, wel zijn tijd beter indelen, omdat hij een eigen zaak heeft.