ik ken een aantal mensen die profiteren van de gratis opvang opa en oma, drie dagen in de week gratis opvang, oftewel lekker poen verdienen zonder opa en oma iets hiervoor te geven.triest vind ik dat.
daar zijn opa en oma zelf bij. Ieder zijn reden om wel of niet te werken, zo blijkt. Jammer is dat het ook lijkt alsof 'we' het nooit goed doen. Ben je thuisblijfmoeder word er op je neergekeken want heb jij dan geen enkele ambitie, jij huissloof? En ben je werkende moeder doe je het niet goed, want je bent immers niet thuis bij je kind... Nogmaals, ik ervaar vaak in mijn omgeving een negatieve houding. Gelukkig zit ik in een mannenberoep dus op het werk valt het mee, maar af en toe zijn er in het privé opmerkingen ... vermoeiend en ook lastig.
oww ja meid doe wat jij het beste lijkt en aanvoelt. Ik wil eigenlijk het liefst thuis blijven bij mijn kleine vent en papa maar werken want hij vind het maar niks thuis zitten,en vind het weer spannend om weer thuis te komen en te horen van dit kan Terence en dit doet hij nu.(en aan de andere kant wil ik wat doen voor mezlef ff wat anders aan mijn hoofd.(maar niet voor lang.) We genieten ook van zijn vrije dagen zoals zondagss Maar financieel op dit moment halen we het net,dus ben ik eigenlijk genijgd/moeten een baantje te vinden. Zelf wil ik drie dagen per week gaan werken,heb me al ingeschreven voor inval kinderopvang. Of ik ga naar school,om hogerop te komen en moeten we van een loon en studie financiering leven paar jaartjes. Maar het liefst blijf ik voor altijd thuis,we willen namelijk nog een kleine T.Z.T als alles goed gaat. Maar als ik full-time gaat werken zit terence elke dag van maandag tot vrijdag,9 uren op de kinderopvang nou dat vind ik niet kunnen, doet mij erg veel pijn om hem daar achter te laten heb ik hem daarvoor gebaard. denk ik dan?
Ook een behoorlijk vooroordeel over werkende ouders niet waar? En jij kan in de financiele zaakjes van anderen kijken met rongten ogen? Wie zegt dat deze "gratis opvang" niet via een gastouder bureau loopt en er wel degelijk voor betaald wordt? Misschien word er wel zwart betaald en krijg je dus niet eens een vergoeding ervoor, omdat je moeder een uitkering heeft en als je het eerlijk wilt doen zij weer gekort gaat worden op haar uitkering? Dat laatste is onze situatie dalijk, ik betaal dus effectief meer voor mijn moeder als voor een gastouder of kdv! Dus dat vooroordeel dat raakt me wel! Sorry maar als je wel werkt betaal je dus belasting over je salaris, je hebt geen kortingen, krijgt vaak geen korting op je ziektenfonds enz enz Allemaal kortingen waar je VAAK (niet altijd dus) wel recht op hebt als je niet werkt..... elke keuze heeft gevolgen maar zomaar met je vingertje naar anderen wijzen .... ik doe het niet bij thuisblijf ouders (ma of pa het maakt niet uit wie er thuis is) maar verwacht dan ook niet door een ander in een hokje geduwt te worden. En ik weet niet wat erger is de shit van mijn baas opruimen of die van mijn eigen kindje maar dat ter zake. Als je niet wilt dat iemand met een vingertje jou na wijst moet je dat ook niet bij een ander doen.... komt namelijk vrij afgunstig over, jij hebt namelijk ook een keuze, want die heeft iedereen!
mijn moeder gaat straks inderdaad ook lekker gratis en voor niks de poepluiers en snottebellen weg werken, omdat ik graag erg rijk wil worden. euh... nee dus! mijn moeder staat te springen om op te passen. wij hadden een crèhe in gedachten, omdat het bij ons financieel nódig is dat ik werk, maar toen ik mijn moeder daar over vertelde was ze bijna beledigd. Ze vind het fantastisch om op te passen en omdat zij een goed inkomen hebben wil ze er niets voor hebben. we gaan ze echter wel betalen en mijn ouders zetten dat dan op een spaarrekening voor de kleine. zo kan het dus ook................
Ik vind dat iedere moeder zelf moet weten wat ze doet..En ik zou nooit minder kijken naar een moeder die thuis blijft..Iedereen heeft haar eigen idee erover..En of je nou moet werken of blijft werken of je het leuk vind..Ik vind bij thuis blijven of werken dat het een hele opgave is..
Nou, een beetje meer respect zou hier wel op zijn plaats zijn. Wat denk je dat die vrouwen achter de pc doen, spelletjes ofzo? Onze kleine gaat naar de créche en ik kan je zeggen dat dat niet gratis is! Feit blijft toch dat werkende vrouwen dezelfde huishoudelijke taken als jij hebt en dat zij ze in minder tijd moet proppen? Verder ga ik ook nog even terug naar het begin van dit topic, schuldgevoel bij de vrouw. Ik heb geen schuldgevoel naar mijn kind toe, of naar mijn omgeving toe. Gewoonweg omdat Britt het heel erg naar haar zin heeft op de créche, omdat ik een leukere mama ben als ik werk, en er meer geld te besteden is doordat ik werk, en daar heeft zij ook haar voordeel mee. Maar ik merk wel, zoals hier al eerder gezegd, dat met name de "oudere" generatie het niet alles vind dat moeders van tegenwoordig zoveel werken. Volgens mij denken de meeste mensen van die generatie dat we tegenwoordig wel bij moeten werken. Natuurlijk zal dat in een aantal gevallen wel aan de orde zijn, maar ik denk dat we tegenwoordig ook gewent zijn om al een aantal jaren te leven in een bepaalde luxe (2 auto's, lekker uit eten, vakanties, regelmatig shoppen, nieuwste gadgets) dat we het ook heel moeilijk vinden om een stapje (leven van 1 inkomen) terug te doen. Vroeger waren de vrouwen ook veel sneller tevreden, denk ik. Toen was bijv. een tweede autootje best bijzonder, terwijl nu niemand daar meer van op kijkt. Ik denk dat we tegenwoordig veel minder makkelijke een stap terug willen doen.
Iedere moeder moet doen waar zij en haar gezin zich prettig bij voelen. De ongenuanceerdheid van sommige reacties hier verbaast me echt... zouden we als moeders niet wat meer solidair met elkaar moeten zijn? Enfin, het schuldgevoel ken ik wel. Ik ben momenteel bezig met van baan veranderen en dat zou inhouden dat ik een dag per week meer moet gaan werken (van 3 naar 4 dagen). Ik vind het een moeilijke keuze, want de functie is inhoudelijk erg interessant en in mijn huidige baan ben ik niet meer zo gelukkig, maar aan de andere kant heb ik er ook moeite mee om Yuri een dag langer naar het kdv te brengen. Waarom? Vanwege het schuldgevoel. Deels wordt dat ons vrouwen nog steeds door de maatschappij (en elkaar) aangepraat, maar deels zit het ook in mezelf. Doe ik mijn zoon niet tekort? Doe ik mijn man niet tekort? Doe ik het huishouden niet tekort? Doe ik mezelf niet tekort? In die volgorde. Ik ben er nog niet uit. Een aardig boek over dit onderwerp is trouwens 'Zo doet ze dat' van Nicolien Brzesowsky en Irene Geerts, waarin diverse moeders aan het woord komen over hoe zij met bepaalde zaken omgaan. Op www.zodoetzedat.nl vind je hier ook meer over, maar in de essentie komt het erop neer: 'Maak een keuze en sta erachter.' Het wierp voor mij wel nieuw licht op bepaalde zaken. PS. Voor het broodnodige perspectief: in veel landen buiten Nederland werken veel vrouwen fulltime buitenshuis. Zouden die kinderen daar met twee fulltime werkende ouders echt zo veel slechter af zijn dan de Nederlandse kinderen? Lijkt me niet.
Ik ben op dit moment al volledig thuis en zal dat na de geboorte van ons eerste kindje dus ook zijn. Helaas is dat niet volledig eigen keuze, ik ben langdurig ziek geweest en daardoor dus al jaren uit het 'arbeidsproces'. Ik zou heel graag 1 of 2 dagen in de week werken, maar na jaren solliciteren en afgewezen worden, heb ik het maar op gegeven. En dus ben ik huisvrouw. Toch voel ik me niet afhankelijk van mijn man en hoef al zeker geen toestemming te vragen om iets te kopen. Zijn salaris komt gewoon binnen op de huishoudrekening en daar betalen we alles van wat nodig is. En als ik eens een klusje heb (ik webdesign en geef computerles), dan gaat dat gewoon op dezelfde rekening. En mocht ik straks toch wel een baan vinden, dan gaat ook dát op diezelfde rekening. Ik snap het namelijk nooit zo goed als mensen zeggen 'ik verdien meer dus ik betaal meer' of 'we hebben beiden een apart potje voor prive uitgaven'. Ik bedoel, we zijn samen, we zijn gelijkwaardig, getrouwd in gemeenschap van goederen. Wat van mij is, is van hem en andersom. Ik heb totaal geen behoefte aan onderscheid wat van hem is of wat van mij is. Alles is van ons samen. Mijn zou graag na de geboorte een dag in de week thuis willen zijn, een papa dag. Dat zou inhouden dat ik die dag kan gebruiken om te werken. En als ik werk zou kunnen vinden zou ik dat graag doen. Sterker nog, hij zou wel veel meer thuis willen zijn en huispapa gaan worden, maarja, er moeten ook centen binnenkomen he en hij is nou eenmaal de kostwinner hier. Overigens heb ik ook aan de andere kant van de discussie gestaan, ik ben een jaartje oppasmoeder geweest, 4 dagen in de week had ik een kleine krummel in huis, omdat haar ouders beiden werkten. Dit kindje werd echter wel echt bij mij 'gedumpt', ouders keken er amper naar om, kindje had vaak vieze kleren aan (ik had al snel wat reserve kleren gekocht en speelgoed enzo) en ze toonden totaal geen interesse als ze haar ophaalden. Dan vraag ik me toch af waarom ze kind hebben als ze liever werken dan voor hun kindje zorgen. Maar wat ik in dit topic tot nu toe gelezen heb, gaat het toch echt wel anders. Vrouwen maken hun keuze, wat zij het beste vinden en voeden evengoed hun kind op zoals zij dat goed achten. En als iedereen daar happy mee is en het kind niks te kort komt, is dat toch helemaal geweldig?! Groetjes Joldeg
Dat heb ik inderdaad ook nooit begrepen, van die stellen die naar rato gaan inbrengen. Zo van: ik verdien zoveel meer als jij dus moet ik ook zoveel meer aan de rekeningen betalen. Mijn mening is in een huwelijk ga je er samen voor op alle gebieden, enm inderdaad, wat van jou is ook van mij en andersom.
Wij hebben wel naar rato de vaste lasten verdeeld. Op zich wel logisch denk ik, als iemand bijna 2 keer zo veel verdient?
Nou eerlijk gezegd vind ík dat dus niet logisch. Jullie zijn toch samen, wat maakt het dan uit wie welke rekening betaalt? Hier gaat alles dus op 1 hoop en daar worden de rekeningen van betaald, ongeacht wie het binnen heeft gebracht. En zo ben ik t van huis uit eigenlijk ook altijd gewend, mn ouders hadden/hebben allebei eigen inkomen, maar geen aparte rekeningen. Alles wordt gewoon samen betaald, ze zijn tenslotte samen. En of je nou getrouwd bent of niet, toen wij nog samenwoonden deden wij het ook gewoon zo, dat maakt voor mij geen verschil. Ik zeg dus niet dat het fout is ofzo hoor, ik snap t gewoon niet...maar ach, ben blond, misschien ligt t daar wel aan
Ben het helemaal met je eens Joldeg, hier ook alles op een hoop. Mijn man verdient ook een stuk meer dan ik, maar wij hebben maar 1 lopende rekening waar alles van betaald wordt. Ben het inderdaad ook zo van huis uit gewent.
Als je een maal anders bent gewend of geen vertrouwen er meer in hebt door ervaringen ga je wel anders praten. Wij scheiden alles ook...
Voordat we elkaar leerden kennen had ieder zijn eigen rekening. Toen we zijn gaan samenwonen hebben we een gezamenlijke rekening geopend. Daar gaan alle lasten vanaf. En het aandeel hierin is verdeelt op basis van inkomen. Net als in de nederlandse economie, de sterkste schouders . Verder is het niet zo dat we nu de rest van de uitgaven heel nauwgezet bijhouden, van ik heb dat betaald dus nu is het jouw beurt. Dat gaat meer op wie de pas bij heeft en dat soort. Dus in principe hebben we beiden 'eigen geld' wat naar goeddunken is uit te geven, maar we zijn daar niet heel strikt in. Ik zou het ook niet eerlijk vinden als ik 0,0 overhield en mijn man 1200 euro om te besteden, en ik dus bij hem geld moet halen om schoenen te kopen...maar dat kan aan mij liggen.