Is dat schuldgevoel en perfectionisme ook niet de reden van je burn-out? Ik bedoel, dit is waarschijnlijk geen nieuw gevoel voor je denk ik? Misschien herken je het ook wel met werk of andere relaties/contacten.. Dan lijkt het mij ook erg logisch dat je je schuldig voelt als je zoon gaat logeren want 'je moet het toch gewoon zelf kunnen? En nou gaat hij logeren omdat IK me niet goed voel.. etc.' Als je leert om de dingen aan te pakken die je burn-out veroorzaakt hebben (neem aan dat je daarvoor ook bij een psycholoog ofzo komt?) dan zul je zien dat het logeren ook makkelijker wordt en je leert genieten, relativeren en loslaten. Het is in jouw geval denk ik echt een proces en als je open staat voor veranderingen, je angsten aan durft te pakken en dingen kan zien als een leerpoces gaat het helemaal goedkomen! (sorry voor mijn betoog, hoop niet dat het 'teveel' is, de hulpverlener in mij kwam even naar boven..)
O, wat zijn jullie allemaal lief. Mijn perfectionisme en schuldgevoel is idd de 1 van de redenen van mijn burn out. Ik weet onderhand waar het vandaan komt, maar het is zo moeilijk om dat te veranderen. Dus als je de ultieme tip hebt, dan hoor ik het graag. Vandaag lekker uitgeslapen. Ben nog wel wat somber, dus vanmiddag maar eens wat ondernemen. Het lastigste momenteel vind ik, dat manlief er ook een beetje doorheen zit. En daar voel ik me dan ook weer schuldig over. Ik weet niet zo goed hoe ik daar mee om moet gaan. Aan de andere kant, maak ik het misschien groter dan dat het is, want ben ook een doemdenker. Dankjewel allemaal!
Ik herken dat gevoel zeker wel. Dat heb ik ook overdag gehad. Dan bracht ik Isabella naar mijn schoonmoeder om even bij te tanken. Ik denk dat bijna alle moeders dat weleens hebben. Nu heb ik dat trouwens helemaal niet meer. Isabella vindt het bij haar grootouders zo leuk dat ze soms niet eens naar huis wil, ( ja dat kan ook) Maar doordat jij je kindje laat logeren ben je juist een goede moeder. Jij voelt je niet goed en door aan jezelf te werken en rust te nemen kun je sneller weer beter worden. Draai het eens om. Prinses, ben je ook al met therapie bezig?
Voor mij is de ultieme tip om om te gaan met perfectionisme is dat er geen ultieme tip is helaas. Het is moeilijk om het gevoel van falen van je af te zetten als iets niet precies zo gaat als je graag zou willen. Het helpt wel als je ervan bewust bent, en ook blijven herhalen tegen jezelf dat niet alles perfect hoeft te zijn. Mijn mantra is "als het niet gaat zoals het moet, moet het maar zoals het gaat". Voor jezelf nagaan waar het 'misgaat' in je redenatie is ook een goed idee. Iemand met perfectionisme stelt vaak valkuilen voor zichzelf op. Je bedenkt normen voor jezelf waar eigenlijk bijna niemand aan zou kunnen voldoen. Als je er dan niet aan voldoet (wat heel logisch is want de lat ligt veel te hoog) voel je je weer schuldig. De oplossing is vooral nu je lichaam en geest je even op het matje hebben geroepen is om de hoogte van de lat goed in de gaten te houden. Dus niet: 'Ik ga vandaag het hele huis poetsen, en morgen win ik de werkneemster van het jaar-award en morgen krijg ik een trofee van beste moeder en vrouw van de wereld'. Maar het gewoon weer rustig aan opbouwen. Zoals vandaag ga ik de vaatwasser inruimen, en als ik me morgen goed voel ga ik even naar de supermarkt'. Door jezelf taken te stellen die je wél met succes uit kan voeren, doorbreek je de negatieve spiraal. Je bouwt het langzaam op en krijgt zo weer vertrouwen in je eigen kunnen. Wel moet je je grenzen blijve bewaken want dat blijft moeilijk ('ja maar nu voel ik me weer goed dus kan ik alles weer en alles moet echt perfect zijn hoor' - niet doen!) Zo dat is weer een heel verhaal. Ik hoop dat je er wat aan hebt.
Ik ben inderdaad in therapie. Dit helpt me goed. Helaas is de psycholoog nu op vakantie, dus dat betekent even een tijdje niet gaan. Ik heb het toch vaak nog nodig. Het is een tijdje beter gegaan, maar nu heb ik inderdaad de indruk dat ik nu alles wel weer kan. Alleen is dat niet zo. De lat ligt weer veel te hoog. Ik zie mezelf in de valkuil stappen, maar kan het nog niet voorkomen.
Ik vind het overigens ook heel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben, dat verzacht de boel een beetje. Wat ik lastig vind, is dat ik altijd op het allerbeste heb willen functioneren, hoe weet ik nu dan wanneer het voldoende is. Want voor mijn gevoel is dat dan zwaar onder de maat.
Ontzettend lastig om zo perfectionistisch te zijn. Dat komt ergens vandaan natuurlijk. Ben je daar inmiddels al achter? Ik denk dat heel veel vrouwen zich herkennen in dat perfectionistische. Wat je straks ook kunt overwegen is iets van meditatie te gaan doen. Dat hoeft helemaal niet zweverig te zijn. Ik wil dat straks ook gaan doen. Zen meditatie denk ik. Gewoon voor de rust en het tot jezelf komen.
Ja, ik weet waar het vandaan komt. Ik ben bang dat als ik niet mijn best doe, dat de mensen om wie ik geef, dan niet meer van me houden. Heel stom, maar zo voelt het. Ik ben inmiddels bij een haptonoom voor mijn ademhaling etc. Ik zit er ook aan te denken om over een tijdje aan yoga of zoiets te beginnen. In ieder geval 1 vast moment in de week, waarbij ik stil sta bij mezelf.
Ja, vorige week had ik daar zin in, maar nu....eigenlijk niet. Ik weet soms ook niet wat goed is, en wat niet.
Dat kan ik me heel goed voorstellen....en hier bedoelen we het allemaal heel goed en ik lees allemaal lieve reactie's maar dan nog "moet" je het zelf doen....luister naar je eigen gevoel! Ik blijf je topic volgen sterkte
Thx! Net een heftige ontlading. Poe he, ik wist niet dat ik zo hard kon huilen. Vriendlief zou eigenlijk weg gaan, maar heb hem gevraagd thuis te blijven. En dat doet hij. We gaan zo lekker even tv kijken en dan naar bed.
Ik hoop dat je lekker hebt geslapen. Zo'n ontlading kan erg heftig zijn, maar het is volgens mij wel belangrijk in het verwerkingsproces. En je timing is wél perfect ( ), want gelukkig was je vriend thuis om je op te vangen. En wat betreft het aanpassen van je standaarden en het gevoel dat je dan onder de maat presteert blijft iets lastigs. Het kan helpen om te bedenken wat je voor iemand anders wel aanvaardbaar zou vinden (want die hoeven natuurlijk niet zo perfect te zijn), maar het kan ook zijn dat jij een andere strategie nodig hebt. Ik hoop dat vandaag een goede dag voor je wordt.
Ik ga vandaag met manlief naar de huisarts. Ik heb even wat extra ondersteuning nodig. Bah, het ging zo goed, maar deze week is echt flut.
Wat ontzettend vervelend dat het nu weer minder gaat. Maar wel heel goed dat je nu wat extra ondersteuning vraagt. Je bent echt goed bezig, ook al lijkt er op het moment geen vooruitgang in te zitten. Ook al zie je het op het moment somber in komt het echt goed, dat kan niet anders met hoe je bezig bent met je herstel.
He Prinses, wat jammer nou dat je je zo naar voelt! Ik vind je heel dapper hoor, dat je jullie zoontje zijn logeerpartij gunt en dat je tijd voor jezelf neemt om te herstellen. Dat lijkt mij juist de moeilijkste beslissing. Ik had er ook altijd moeite mee, maar toen ik het heel zwaar kreeg aan het einde van mijn zwangerschap bracht ik mijn dochter liever weg, dan dat ik zelf voor haar moest zorgen. Ze was toen gewoon niet beter af bij mij. Deed (doet nog steeds) heel veel pijn, maar ik heb er wel goed aan gedaan. Soms is de beste beslissing gewoon niet de makkelijkste... Sterkte!
Vandaag slaapt zoonlief weer bij opa en oma. En ik heb er nu wel even vrede mee. Ik heb gisteren en vanochtend wat inzichten gekregen. Ik denk dat ik nu een doorbraak meemaak en hoop dat ik daardoor beter kan herstellen. Ik ga nu lekker op de bank, lekker liggen, tv kijken en slapen.
Hoi Hoi Hoe ging het bij de huisarts? Ik vind het super van je dat je dingen aangrijpt om je echt beter te voelen en wat ik helemaal super vind is dat jij je kwetsbaar opsteld! Voor een perfectionist is dat heel wat dikke vette pluim meid!!! Heerlijk dat je mannetje weer naar opa en oma kan, zal die vast heel gezellig vinden en kan jij heerlijk even doen waar je zin in heb/ en vooral waar je geen zin in heb....geniet van de rust en bankie hangen , ga ik straks ook doen
Bij de huisarts ging het goed. Heb me fijn kunnen uiten. Ze staat 100% achter me, en geeft me veel vertrouwen. Bedankt voor je feedback. Dat doet me erg goed.